Alþýðublaðið - 16.07.1934, Qupperneq 2

MÁNUDAGINN 16. JÚLl 1934.
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
2
Jarðarför fósturmóður minnar, Helgu Gestsdóttur, fer fram á
morgun, þriðjudaginn 17. p. m. og hefst með húskveðju að heimili
hinnar látnu, Hverfisgötu 55, Hafnarfiiði, kl. 1,30 e. h.
Jarðað verður að Görðum.
Jón Guðmundsson.
Dar se
höfum ha:tt verzlun vorri í dag, viljum vér vinsamlegast mælast til
pess, að vorir heiðruðu viðskiftavinir verzli hér eftir við
Smíðrx og kaffi«húslð
IRNA,
Hafnarstræti 22.
Virðingarfyllst.
E S T
Vesturgötu 10.
*
Nýkomnar
ails konar málningarvorur.
Málngng & Já&a&vÍÞrm**
Sími 2876. — Laugavegi 25. — Sími 2876.
Innflutningurinn í júlí.
Samkvæmt tilkynuingu. fjár-
málaráð.'uneytisins til FB. var inin-
fllutt til Rieykjavíkur í júnímáni-
lúði síðastliiðinum fyrir kr. 3 841-
309,00, en utan Reykjavikur nam
iíinflutmlngurinn kr. 1 937 437,00. ;
Samtalg innflutl fyrár kr. 5 778- i
746,00.
Fréttir utvarpsins
i venða í ikvöld og framvegis ekki
liestnar upp fyr en kl. 9.
994n«Unn frá Asi.“
Eftir Gaðmund Gíslason Hagalín.
i.
Grtein „Á. J.“ í Alþýðúbilaðitóu
U'm „Leirgerði hiina nýju“ hefir
vakið hliina mestu athygli. Fæstir
rmi|n;u hafa verið búnir að kynina
sér bókiiina, og flestum mun hafa
ikiomið á óvart, hve fárájnliega hún
er úr garði gerð. Jafnviel peir, ,sem
leinna lægstar hugmyndir hafa um.
andriki og smekkvísi' flestra höf-
uðleiðtoga íslienzkiar kirkju, mu.nu
hafa staðið orðlausir af undrun:,
pegar pieir lásu grei:n,ina. ... Og
’um allian pennan bæ hafa mienn'
hlegið og skopast að þiessu furðu-
lega fyrirbrigði, sem kallað ier
„Vdðbiætiitr við sálmabók“. ...
En sanxt sem áður er hér um
mjöig alvaúeigt fyrirbiiigðii að
raeða, fyrirbrigði, sem er 'jxess
vert, að.pví sé alvarlegur gaumur
gefiinin. Gamla ááimabókin pótti
að sumu leyti úrielt og ekki lein-i
hlít. „Andlega stéttin“ fékk áhuga
fyrir að bæta við bóki;na andans
auði, sem hafði sést yfir, piegan
hún var saman tekin, og nýjum
igróðni af akri trúar og andlegs
þrioska í landi hér. Virðulegum',
heiöursdoktor í 'guðfræði, fyrrver-
andi prestakiennara, kirkjulegum
sagnfræðingi og æruverðum bisk-
|upi alt piettia í leinmi og sömu pier-
sóhlu, var svo falin forysta piessa
mál,s, svo sem vera bar — og
honium fengnir tii fulltingis guði
Gudvnuiiílur Gístau'Jn Hoga’iet.
friæðiingar, skólastjórar og skáldj
mie'nni, ungi'r men'n, miðaidra og
akiraðir. Fjör og hugkvæmni æsk-
unnar, hin sikarpa glöggskygn!:
mialnndómsáranna og mild og
margprófúð yfirsýn ellinniar — alt
var þetta að verki, samfara læira
HANS FÁLLADA.
Hvað nú —
ungi maður?
íslenzk pýðing eftirMagnús Asgeirsson
hénna, tjl pess að ég geti komiö einhverju út, og ég veit, að petta
er rétt hjá hoinium. Flesttar af dömunum hérna pyrftu annaðhvonlt
brjóstabömd eðia eitthvað um mjaðmirnar. Ég veit alveg upp á
bár hvað hver pieiría parf, pvíi að ég hiefr ekki staðið héír,n:a í prjú
kvöld fyrir ekfci nieitt. Max er alt af að segja: „Jæja, Elsa míui
reyndu nú að! áikveða þig. Þietta er alveg uppliagt ti,l að græða á
pví.“ En ég get samt leimhvemvegilnin ekki íenjgið (mig til pess.
Getur herrann sfcilið pað?“
„Já, það ‘get ég vel skiliið. Éig vil hel'dur idkki gjeíiast féJagi'.“ ;
„Þér álítið pá, að ég eági heldur að síleppa pví, hvað siem vsrzY-
uninn,i líður,“
„Ja, pað er nú alt af erfitt að ráðlieggja öðirum," selgir hann o|g
viröir hana fyrir sér hugsandi.
„En Max sárnar pað voðaliega:, ef ég nieita1 pvf. Hann eir yfitrlieiiitit
orðinn' svo ópioliinmóður viö mig upp á síðikastið, og ég er hrædd
um að--------“
En Pinneberg verður mú gripiinn skyndilegum ótta, og þáð lekfci
að ástæðulausu, að hann verðd nú líka áð hlusta á penma kapíjtuJá
úr æfisögu hennar. Þótt undarliegt sé, hefir hann hugsað með sjálf-
úm sér allan tíimann: „Bara að ég dæí lekki, svo að Pús'ser lendi
(Eikki í öðru, eóns og piessu. En. hvernig frú Nothnagel eigi að leysa
úr ráðgátum lífsiins framivegite-, skilur ham í ekki. En pað ter lika
móg annað í kvöld erfitt og dapurliegt, og alt í eilnu grípur hanq
hranalega fram: í fyrjr heninái og segir: „Nú verð ég að fara aö
síma. Fyrirgefið!“
„Guð hjálpi mér; ekki ætlaði ég áð tefja yður,“ segir frú Noth-
nagel. Og síðan fer Pinimeberg.
Pinneberg er gefin krus af öli. Hann fer ut og
stelur hlómum og leikur að lokum á Pússer
Pimniebierg kvaddi ekki Hieálbutt áður e í há'nn fór, en hanin ge.tur
tekið pað upp hvienntg sem hania vill — sama er Piinníebierg. Hanini
gat hneint og beimt ekki lengur hilustað á þiessa dapurlegu og sálr
ai drepandi mælgá, hann varð að flýja. Hamm fier fótgangamdi af
stað í þennan lan,ga leiða'ngur, austast úr Berlín heá'm' í Gainlaj
Móabit. En hann hefliir mieir en nógan tfma og getur sparaö öku/-
skild'ingama. Mieðan hamn stikílar af stað hringsmlúast hiugsainirnait
í höfði hans. Stundum erju þær hjá Pússer, stundum hjá frú Nothr
nagel, og hann er líka stumdum að hugsa um JaneeSkie, siem bráð-
um verður dieildarstjóni, stumdiuim, um Kröpieli'n, siam nú orðið kváð
vera farinm að lækka töliuivjeúft í á;l|iti hjá herra Spánnfuss.-
Hann gengur og geingur og þegá'r hainn foem.sit daksms heðtn í
Gamlai-Móabit, er klukkan orðám háif-tólf, og hann iítur í kri.ngt
idómlií í kirkjulegum fræðum, sögú
og skáldskap. Og svo varð af-.
spnemgáð „Leirgerður hin nýja,“
siem nú ier höfð að háði og hlátrij
á kostnað móður sinmar og ömmu,
kirkju og kristni. Og pietta gerist
á peim dögum, pegar him verald-
lega ljóðiist, amorsvísur log
hrúmakvæði, •ein.s og himm sæli
Guðbrandur biskup sagðá á sámmS
tí,ð, er að formi og framsetningú
allr.i kpmisi á hærra stig en
i'iokkru siinmi áður — og islsnzk
iistfiemgi yiiiTeitt hefir sýnt: ság1 í
hröðum vexti.
Af pví, sern tilíært er í giiesjn,
„Á. J.“, sést pað gerla, að bókar?
ifoormið er undur og ósómi. Tvf-
höfða og þrífætt 1 jóöIínuafskræmi
engjast sundur og saman, hlaðliin
kaunum rammvitlausra áherzlu-
atkvæðia og ömurlegra hljóðgapa.
Illa valin, ljót og óskáldl|ög orð
sikjótast par i,no, siem venst gegnsir,
og hugsunán víða æröð lágfleyg —
og .siums staðiar ails ekki tiT. Og svo
er langt giengið í várðingiariieysiinu
fyrir .skiáklTegu formi, að bneytt i&r
siálmum góðskálda, áini piess að
nlokkur skynsamleg ástæða sé til.
Er víst óhætt að fullyrða pað
með „Á. J.“, að mieð piessu sé
peim, sem á að vegsama, gierð
ærirn háðiung, og væri nú áreiðan-
lega mieirii ástæða til að talá ulm.
guðlast e:n oftast áður, piegar pað
orð hefir verið mefnt af vandý
látum vioum kiirkjumnaT.
Þó að „Á. J.“ tilfæri ærið margt
úr bókinni, sem sýni gremiliega,
mieð hverjum eindæmum húni er,
pú er par enn af mik'lli gmægö
að tiaka. Áður en ég vík að annári
hlið pessa máls, vii ég gefa les-
endunum ifoost á að athuga sér ti.1
friekari fuTlviissu nokkur „vers“ og
bnot úr „versum“. Tek ég fyrst
fáeáina blátt áfram hortitti og
síðan eilnkum pað, er sýniir sér-
stakTega grieiiniTiaga hvorttviegigja
í. sieinn: smiekkleysi höfunda'ninía
og lágfleygar hugmyndir pieirda'
um he ra slnn og dnottiinn iog hans
göfugu kristni.
Það er bæð'i af gömlu og nýju
að moða. Tdl hvers mundi nú
pietta hafa veráð vakiið upp ínj
gröf gleymskunuar?:
Legg að höfði Hknarhönd,
lát burt vífcja syndagrönd.
Öflugan siettu englamúrinin
yf'ir miig, þá tek ég dúrin'n.
Eða versið a tarna, siem fjer bezti
uindir gömlu og rykkjóttu ríím'nai
lagi:
M'itt skal hjarta svo með sér
segja ætíö heims á grund:
Guð minn Jesú, gefðu mér
,góða og hæga dauðastuind.
í pi;n,kil biskups vors, pinkil,
siem sannurlega ier orðinin pyngirii
GÚMMISUÐA. .loðið í bíla-
gúmmí. Nýjar vélar. 'éönduð
vinna. Gúmmívinnustofa teykji'-
víkur á Laugavegi 76.
Áður en pér flytjið í nýja hús-
næðið, skulu pér láta hreinsa eða
lita dyra- og glug ja-tjöld, fatnað
yðar eða annað, sem parf pess
með, hjá Nýju Efnalauginni.
Sími 4263.
Það ráð hefir fundist og skal
almenningi gefið, að bezt og ör-
uggast sé að senda fatnað og
annað til hreinsunar og litunar í
Nýju Efnalaugina. Sími 4263.
Púkkgrjót, sprengigrjót, slétti-
sandur (pússning) til sölu. Sími
2395.
Beztu og ódýrustu sumarferðirn-
ar verða nú eins og áður frá
Vörubílastöðinni í Reykjavík, sími
1471.
BRYNJÓLFUR ÞORLÁKSSON er
fluttur í Eiríksgötu 15. Sími 2675.
Rabarbari
nýkominn.
ódýr.
Verzl. Drifasdi,
Laugavegi 63. Sími 2393.
cn algengustu miessuklæði, fiinst
mér verða að bæta þessu. leriindi:
Fram úr skýjum fárs og vanda
fögur dýrð guðs einatt brauzt,
víígði þreyttan viegfaranda
víjgslu friðar himinráust,
bót <o,ss flutti böíis í sikorum,
hreytti í ki'rkjur hjöii'tum vorum.
Þá ier hér svolítið sérlieg bend-:
ing til drottins fr,á hánium ungn
og áhugasarna klsrki, Gunnari'
Árnasyni á /Esustöðum í TIú, a-
pingi:
Guð, faðir, bJessa fisfcimið,
jafnt fjarri strönd sem nær.
Má næsta mierkiliegt heita, aö
séra Guninar skuli pykjast hafá
ás'tæðu til að óttast pað, að guðl
almáttugur stanzi með bTessun
sína vi-ð landhelgislímuna, nerna
homum sé gefi'n svona leiðbein'ing.
Annars er framhaldið af versimu
pannig:
| ■
0,g hafsins börnum legg pú lið,
svo ljá-i afia sær.
Þieim lemglum bjóð að búa hjá
í blíðlu og stríðu á dröfn,
og slysum pieim að forða frá,
mieð föng pá leið í höfn.
Börn loftsins eru fuglarnir, böTin
jarðar er ait, sem á jörðunni öðil-