Morgunblaðið - 27.08.1999, Blaðsíða 51

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
FÖSTUDAGUR 27. ÁGÚST 1999 51
------------------------r
bót og allar héldu þær mikið upp á
Sigfús og Esther. Þau hjónin fylgd-
ust með stelpunum meðan þær
bröltu um í garðinum, fyrst skríð-
andi og síðan að taka fyrstu skrefin.
Alltaf komu spennandi jólagjafir til
þeirra, stundum létu þau dætur sín-
ar kaupa eitthvað í útlöndum og það
þótti stelpunum mjög merkilegt.
Ásdís man sérstaklega vel eftir
þeim hjónum enda þekkti hún þau
lengst og hefur æ síðan saknað
þeirra. Einn veturinn þurfti hún að
vera í skólanum eftir hádegi ein-
göngu og báðir foreldrarnir að
vinna á morgnana. Hún fékk þá að
fara yfir til Sigfúsar og Estherar
þegar hún vaknaði og var afskap-
lega ánægð með það. Esther var
mjög ræðin, skemmtileg og náði vel
til barna. Sigfús var hæglátur,
traustur og bamgóður og náðu
hann og Ásdís ágætlega saman
þennan vetur. Henni er sérstaklega
minnisstætt frá þessum vetri að
Sigfús leyfði henni oft að koma með
sér upp á flugvöll til að athuga
hvort snjór væri á vellinum, en
hann var umsjónarmaður flugvall-
arins, og þá kom hann stundum við í
sjoppunni til að kaupa happaþrenn-
ur og gaf henni þá alltaf eina. Sigfús
iagði mikla alúð í að rækta þann
stóra garð sem fylgdi húsinu þeirra
og einnig lagði Maja dóttir þeirra
mikla vinnu í garðinn síðustu árin
áður en þau fluttu. Oft var spjallað
á fögrum sumarkvöldum sem em
svo einstök við Breiðafjörðinn, sát-
um við þá stundum á ástarbekknum
sem Sigfús smíðaði. Þá kom Esther
gjaman út líka en hennar tími fór
annars mest í að sinna störfum inn-
an veggja heimilisins, sem var ein-
staklega myndarlegt.
Við kveðjum Sigfús sem góðan
granna. Esther, Maja, Heiða og
aðrir aðstandendur, við vottum ykk-
ur innilega samúð okkar.
Ásdís, Olga, Drífa, Árni og
Sesselja, Stykkishólmi.
Sigfús Sigurðsson var einn af
frumkvöðlum Selfoss í íþrótta- og
félagslífi. Hann lagði sitt af mörkum
til mótunar íþróttastarfseminnar á
Selfossi og lagði ásamt félögum sín-
um grann að metnaðarfullu starfi
sem enn er vitnað í.
Sigfús var afreksmaður í íþrótt-
um á yngri árum og náði því tak-
marki að komast í landslið Islands
og keppa á Ólympíuleikunum 1948
ásamt því að vinna fjölmörg önnur
afrek. A þeim tíma var það mikið af-
rek að ná því markmiði að vera val-
inn til þátttöku eins og það er enn í
dag en það var ekki síður afrek að
fara sjálfa ferðina og auðvitað lær-
dómsríkt. Þessa reynslu flutti Sig-
fús með sér og deildi með samfélag-
inu á Selfossi.
Sigfús var einnig virkur þátttak-
andi í félagsstarfi Ungmennafélags
Selfoss á meðan hann bjó á Selfossi
og hafði eins og félagar hans á þeim
tíma mikinn metnað til þess að
íþrótta- og félagsstárfið á Selfossi
væri í fremstu röð. Eftir að hann
hætti virkri þátttöku urðu félagar
Umf Selfoss þess glöggt varir að fé-
lagið átti í honum öflugan stuðnings-
mann sem alltaf var tilbúinn að
bvetja menn áfram og gera betur.
Nú þegar leiðir skilja og Sigfús
kveður flytjum við honum þakkir
fyrir þátt hans í uppbyggingu
íþrótta- og félagslífs á Selfossi.
Hann var heiðursfélagi Umf Selfoss
og fylgdist alltaf vel með gengi þess
á öllum sviðum íþrótta- og félagslífs.
Upp í hugann kemur minning og
hugsun frá yngri áram þegar ungir
piltar og stúlkur leiddu hugann að
því hversu langt væri hægt að ná í
íþróttum. Þá kom alltaf upp í hug-
ann afrek Sigfúsar þegar hann varð
12. í kúluvarpi á Ólympíuleikunum
1948. Þessi tilvísun hafði áhrif á
unga menn að langa til að feta í
fótsporin og var að því leyti dýr-
mætur uppeldisþáttur. Þessi þáttur
er dýrmætur enn í dag, að eiga góð
tákn að vísa ungu fólki á sem fyrir-
mynd, sem verður þá um leið hvatn-
ing og fyrirbyggjandi og eflandi
þáttur í uppeldinu. Samfélag í vexti
eins og Selfoss, á sitt afreksfólk og
félagsmálafólk sem smitar út frá
sér og verkar hvetjandi á umhverfið
til að gera enn betur. Merkið sem
Sigfús og félagar héldu á lofti fyrr á
áram er enn borið hátt.
Sigfús var hvatamaður sem hafði
hvetjandi áhrif á umhverfi sitt.
Verk hans og árangur í íþrótta- og
félagsmálum á Selfossi sýna okkur
að til að ná árangri á hvaða sviði
sem er þarf að gefa verkefnunum
hluta af hjarta sínu. Innilegar sam-
úðarkveðjur til allra aðstandenda
frá Ungmennafélagi Selfoss.
Sigurður Jónsson.
Ég var í nokkur sumur í sveit í
Bjamarhöfn á Snæfellsnesi. Sat þar
ær og smalaði, því var erfitt að
komast með fólkinu til héraðsmóts
sunnan fjalls á Fáskrúðarbakka.
Mikið var af þessum mótum látið og
meðal margs var keppni í íþróttum
rómuð. Byrjaður var ég að fylgjast
með íþróttum heima í Reykjavík.
Tíu ára gamall fékk ég loks að halda
árla dags til mótsins á Fáskrúðar-
bakka svo að ég missti af engu. Fá-
skrúðarbakki er í Miklaholtshreppi
á Snæfellsnesi. Mótsstaðurinn er
lítt gróinn melur og liggur þjóðveg-
urinn eftir honum. Hann notaðist
sem hlaupabraut og tilhlaupsbraut
fyrir stökkin. Þegar rökuð og sópuð
hafði verið flöt á melnum vora þar
sýnd leikfimistökk og tekist á í
glímu, langstökk stokkið á vettling,
hástökk yfir snúru og eins var
stokkið á broddstaf.
í minningunni geymi ég glæsta
mynd af íþróttaskemmtun þessa
sveitafólks. Iþróttafærni fólksins
var undraverð. Ég hafði saman-
burð. Lesið hefi ég frásögn Lúðvíks
fræðimanns Kristjánssonar um
glímuiðkanir og glímumót Snæfell-
inga. Kristján bóndi Jónsson á
Snorrastöðum í Kolbeinsstaða-
hreppi lét eftir sig merka lýsingu á
héraðsmóti á Fáskrúðarbakka.
Samkvæmt þessum ritgerðum sést
að íþróttir hafa verið af áhuga iðk-
aðar bæði í kauptúnum og sveitum
á Nesinu. Þegar tekið er til við
starfrækslu Landsmóta UMFI
svara ungmennafélagar af Nesinu
kalli, svo að t.d. sækja tíu Lands-
mótið 1943 á Hvanneyri. Þeir vora
færir til þátttöku í glímu, frjálsí-
þróttum og sundi. Meðal þessara
ungmennafélaga af Nesinu vora
tveir bræður frá Hrísdal í Mikla-
holtshreppi, Hjörleifur og Sigfús. Á
næsta móti 1946, sem var haldið að
Laugum, varð Sigfús annar í kúlu-
varpi (13.39). Hann var valinn til að
njóta þjálfunar Svíans Olle Edberg
vegna undirbúnings að þátttöku í
Ólympíuleikum í London 1948.
Hann tók vel þjálfun. Var mjúkur
og sterkur. Fyrir leikana nálgaðist
árangur hans í kúluvarpi 15 m.
Reglur um íþróttina á OL vora, til
að komast inn á þá, að kasta þurfti
yfir 14.60 m eða vera meðal þeirra
12 keppenda sem lengst vörpuðu
kúlunni. Á OL ‘48 í London vora 24
keppendur frá 14 þjóðum. Þar af 5
frá Norðurlöndum (tveir íslending-
ar). Sigfús var meðal þeirra 12 sem
lengst náðu kasti. Hann keppti því
með þeim í aðalkeppninni. Þar náði
hann 13.66 m lengst og varð 12.
Hinn íslendingurinn komst ekki í
aðalkeppnina. Þrír frá Bandaríkjun-
um röðuðu sér í fyrstu þrjú sætin.
Lengsta kast var 17.12 m. Sigfús
varþátttakandi í stórviðrismóti
UMFÍ á Hveragerði 1949. Þrátt
fyrir regn, rok og aur tókst honum
að kasta öllum 6 köstunum yfir 14
m. Lengst 14.41 m. Var það gott af-
rek í slíku illviðri. Hann tók þátt í
kúluvarpskeppni landsmóta til 1965
og hafði hann tvö böm sín með sér,
Einar og Dómhildi, sem bæði hlutu
verðlaun fyrir góð afrek. Sigfús tók
þátt í landskeppni í frjálsum íþrótt-
um. Nemandi var Sigfús í íþrótta-
skóla Sigurðar Greipssonar í
Haukadal 1941-1942. Á Selfossi og í
Stykkishólmi vann Sigfús af dugn-
aði að íþróttum.
Sigfús var ljúfur maður, hjálp-
samur og félagslyndur. Eftirlifandi
konu hans, Ragnheiði Esther Ein-
arsdóttur, og öðram ástvinum Sig-
fúsar era á útfarardegi hans sendar
samúðarkveðjur um leið og honum
eru þakkir færðar fyrir margþætta
hjálpsemi og vináttu.
Þorsteinn Einarsson.
SIGRIÐUR
HALLDÓRSDÓTTIR
+ Sigríður Hall-
dórsdóttir
fæddist í Hraun-
gerði í Álftaveri 15.
janúar 1916. Hún
lést á Sjúkrahúsi
Akraness 18. ágúst
siðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
hjónin Halldór Guð-
mundsson og Sig-
rún Þorleifsdóttir.
Börri þeirra, sem nú
eru látin, voru Guð-
björg, Rögnvaldur,
Sigmundur, Hall-
grímur og Sigríður,
eftir lifa Stella og Rannveig.
Hinn 3. júní 1944 kvæntist
Sigríður Kristjáni Pétri Guð-
jónssyni frá Ferjubakka en
hann lést 12. desember 1987.
Dætur þeirra eru Sigrún, f.
26.5. 1946, gift Jóni Atla Gunn-
laugssyni, synir þeirra eru Kri-
stján og Hjálmar, þau búa á
Elsku mamma. Ég sit við eld-
húsborðið frá þér á sunnudags-
mórgni og ég held að sólin ætli að
brjótast í gegnum skýin eftir alla
rigninguna í gær. Þér þótti alltaf
gaman að fá bréf frá mér og hér
kemur það síðasta, en verður öðru-
vísi að því leyti að það kemur fyrir
allra augu. Fréttir héðan af bænum
eru þær helstar að feðganir og
Sveinn vinna í húsinu hans Unn-
steins um helgar og við Sigrún
reynum að sjá um að þeir fái eitt-
hvað í svanginn. Ég var búin að
segja þér frá húsinu og þú varst
svo spennt eins og alltaf þegar ein-
hverjar framkvæmdir voru á döf-
inni. Þér þótti líka gaman að
breyta í kringum þig og varst oft
búin að hreyfa þunga hluti í stof-
unni eða svefnherberginu fram og
til baka þegar minnst varði og
pabbi sagði stundum: „Hvar á ég
að sofa í nótt?“ Þetta var orðið að
gríni innan fjölskyldunnar og
reyndar vissu flestir, sem þekktu
þig, um þessa breytingatilhneig-
ingu þína og höfðu gaman af. Lík-
lega hefðir þú getað orðið fínn
arkitekt eða hönnuður á einhverju
sviði, því þú varst svo opin fyrir
mörgu, og allar peysurnar og flík-
urnar sem sprattu fram og oft úr
litlu. Já, þetta með peysur og
prjóna, við höfum nú oft setið
mæðgurnar og prjónað og skrafað.
I fyrstu voru það móðir og dætum-
ar, en svo bættust tvær litlar
prjónakonur í hópinn og það var
oft gaman. Það hefur örugglega
verið gaman að fylgjast með þér
áður fyrr þegar litlar hendur okkar
systranna voru að reyna að halda á
prjónunum eða nál undir þinni leið-
sögn og sumir ansi ýtnir að fá að
læra hratt og þurfti mikla þolin-
mæði hjá.leiðbeinandanum að hafa
stjórn á hlutunum.
Þú kenndir nú fleira en prjóna-
skap því á heimili ykkar pabba
voru öll sumur börn og unglingar í
sveit. Þú varst í einu orði sagt snill-
ingur með þessa krakka og ung-
linga sem aðrir áttu. Þau gerðu allt
einsog þú baðst um og eitthvað
hefur það verið í sveitinni sem lað-
aði því margir komu sumar eftir
sumar. Þú hefur alltaf verið vand-
virk og snyrtileg í öllum þínum
verkum og það kenndir þú þessu
fólki, og þegar þú varst að sýna
þeim verkin var það aðdáunarvert.
Þú skipulagðir allt svo vel og þegar
mörg þörn voru samtímis og rign-
ingardagar vora á miðjum slætti
kom oft til þinna kasta að hafa ofan
af fyrir liðinu og munum við eflaust
flest eftir að þá var farið út í kart-
öflukofa að brjóta spírur af kartöfl-
um, taka til niðri í gangi og for-
stofu, gera hreint fjósið, bakað
o.þ.h. Og kvöldkaffið í Miðbænum
var áreiðanlega það fjöragasta og
sérstæðasta í sveitum landsins;
þarna sátu allir og drukku mjólk
og átu mjólkurkex frá Frón eins og
þeir gátu í sig látið. Þá voru sagðar
margar sögur og mikið hlegið.
Egilsstöðum; Sig-
ríður Inga, f. 16.5.
1949, gift Þórólfi
Sveinssyni, börn
þeirra eru Unnur
og Sveinn, þau búa
á Ferjubakka n;
Guðrún (Dúna), f.
2.1. 1951, gift Elíasi
I. Jóhannessyni,
börn þeirra eru
Unnsteinn og Sig-
rún, þau búa á
Ferjubakka IV.
Sigríður fór í
fóstur að Skógum
sex ára að aldri og
ólst þar upp. Hún bjó á Ferju-
bakka í Borgarfirði í 50 ár en
var í Borgarnesi síðustu fímm
árin.
títför Sigríðar fer fram frá
Borgarneskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14. Jarðsett
verður í kirkjugarðinum á Borg
á Mýrum.
Ég er ekkert að tína til neitt sem
var sorglegt eða leiðinlegt, það var
alltaf gaman hjá ykkur. Jú, það er
eitt sem ég ætla að minnast á, það
var þegar þurfti að lóga hundi og þú
fékkst það erfiða verkefni að út-
skýra fyrir okkur hvers vegna, og
hafa ofan af fyrir okkur systranum
þegar við voram hálftrylltar af sorg
og þótti hann pabbi ekki góður þá.
Þú hefur alltaf verið lagin við að
tala við fólk við erfiðar aðstæður,
svo sem við veikindi og ástvina-
missi.
Veikindi hafa svo sem ekki alveg
sneitt hjá þínum garði en þú varst
samt alltaf að hjálpa okkur með ým-
islegt þegar við fóram að búa okkar
eigin búi. Ekki komstu fáar ferðim-
ar til okkar, ýmist gangandi eða við
sóttum þig. Þið pabbi höfðuð alltaf
svo mikinn áhuga á öllu sem verið
var að gera hér, enda áttuð þið hlut
í vera okkar hér.
Þú varst góður uppalandi fyrir
börnin þín og bamabömin. Þau
kunnu svo sannarlega að meta sam-
vera við ömmu og afa meðan hans
naut við. Við nutum öll góðs af góðri
íslenskunnáttu þinni, jafnvel þótt þú
hefðir ekki nema nokkurra vikna
skólagöngu að baki. Takk fyrir þinn
hlut í þeirra uppeldi og svona í lokin
ætla þau, barnabörnin sex, að flytja
þig síðast spölinn í dag og ég veit að
þú ert ánægð með það. Unnsteinn
sagði eitthvað á þessa leið daginn
eftir að þú kvaddir: „Hvað ætli
amma sé farin að gera núna?“ Við
fjölskyldan þökkum þér samverana
og þrátt fyrir söknuðinn vitum við
að þér líður betur núna.
Kveðja.
Þín
Guðrún Kristjánsdóttir.
„Má ég ekki frekar vera hjá
ömmu?“, suðaði ég marga morgna,
því mér leiddist leikskólinn. Og vití
menn, stundum fékk ég það, og
alltaf varst þú til í að hafa þennan
barnabarnaskríl sem við gátum
stundum verið. Þótt við værum ntT
yfirleitt bara fjögur, en stundum
sex, er ég viss um að við gerðum þig
oft gráhærða af áhyggjum, því við
vorum oft spör á að láta vita af okk-
ur. Við voram þá rokin á hestbak
eða í hjallinn hans afa og yfirleitt
kallaðir þú á eftir okkur: „Passiði
nú hann Hjálmar!" - því hann var
minnstur. Én þú passaðir mig oftar
en ég man; sast yfir mér þegar ég
var veik og last fyrir mig um kött-
inn Klóa, kenndir mér bænimar og
ég man sérstaklega eftir því þegar
þið afi vorað hjá okkur systkinunum
þegar ég vildi ekki að mamma og
pabbi færu á þorrablót.
Ég þekkti þig nú ekki nema í 21
ár en við töluðum oft um gamla
daga og þú sagðir mér sögur að
heiman. Það hefur nú ekki alltaf
verið auðvelt og margt hefur setið í
þér alveg þar til yfir lauk. Þú sagð-
ist aldrei hafa fengið að haga þér
eins og þú vildir, frekar en önnur
böm á þeim tíma. Þú sagðir að lík-
lega hefðir þú verið jafn skapstór og
frek og ég ef þú hefðir fengið að
ráða. Þegar búið var að ákveða að
þú ættir að yfirgefa systkinahópinn
og fara að Skógum sex ára, kom
einhver fullorðinn til þín og spurði
eitthvað á þá leið hvort þú hlakkaðir
ekki til og hvort þig langaði ekki að
fara. „Nú, ég ræð nú litlu um það!“
sagðir þú snúðug, enda dauð-
kveiðstu fyrir. Allt í sambandi við
þennan flutning þinn tók ég nærri
mér og þótti hann alveg voðalegur
þegar ég var lítil og finnst enn þó að
ég skilji það betur og ég veit að
Skógafólkið var þér gott. Þegar þú
hittir svo mömmu þína aftur eftir
þrjú ár varstu níu ára. Þá stóðstu á
baðstofugólfinu og þorðir ekki að
hreyfa þig, þagðir smástund og.
fórst svo að hágráta. Einhvemtím-
ann varðstu svo viðskila við Guð-
rúnu, fóstra þína, í kirkjuferð og
fannst ekki neinn, nema
stráka“ótuktimar“ sem stríddu þér
og þú varst alveg viti þínu fjær af
hræðslu.
Þótt þú hafir kannski virkað
hörkutól á okkur krakkana varstu
samt alltaf lítil í þér. Svo í seinni tíð
þegar hlutverkin fóra að snúast við
og ég passaði þig meira en þú mig,
varstu aftur orðin litla stelpan sem
vildi ekki vera ein. Ég veit líka að
þér hálfleiddist síðustu árin og
skildir ekkert í því af hverju þú
gætir ekki bara dáið. Mér fannst
líka stundum sem óheppni þín og
hrakfarir ætluðu engan endi að
taka. En nú hefurðu fengið óskina
þína uppfyllta og ég samgleðst þér
um leið og ég þakka fyrir mig, ég er
viss um að afi og Guðrún, fóstra þín,
taka vel á móti þér.
Hinsta kveðja,
Sigrún Elíasdóttir.
RAGNAR MAR
ÓLAFSSON
+ Ragnar Már
Ólafsson fæddist
í Reykjavík 19. nóv-
ember 1979. Hann
lést af slysforum um
borð í Bjarna Ólafs-
syni AK 70 laugar-
daginn 14. ágúst síð-
astliðinn og fór út-
för hans fram frá
Maríukirkju í Breið-
holti 23. ágúst.
Ég þekkti hann
Ragnar Má. Hann var
kórdrengur í Maríu-
kirkju í Breiðholti. Ragnar var í
unglingafélaginu Píló
og hann fór í pfla-
grímsferð með okkur-
til Riftúns. Ég hafði
heimsótt Ragnar og
svo var ég að þjóna
með honum.
Ragnar var ekki
nema 19 ára þegar
hann dó og var mér
mjög brugðið við and-
lát hans. Eg gat varla
trúað þessu. Hann var
alltaf svo hress þegar
ég heimsótti hann. Ég
sakna hans mikið.
Gunnar Lund. ‘
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett. Sé
handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er móttaka
svokallaðra ASCII-skráa, öðru nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin Word og Wordper-
fect eru einnig auðveld í úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í bréfsíma 569 1115, eða á
netfang þess (minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið greinina inni í bréfinu, ekki sem
viðhengi. Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli að lengd
greina fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd — eða 2.200
slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.