Morgunblaðið - 28.08.1999, Page 57

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
LAUGARD AGUR 28. ÁGÚST 1999 57
ið. Hann sagðist heita Pétur Davíð
Pétursson og eiga heima í Urðar-
gerði. Með okkur tókust góð kynni
sem héldust allt þar til hann yfirgaf
þennan heim og hélt á vit æðri
máttarvalda þar sem honum er ætl-
að hlutverk sem hann mun án efa
leysa vel af hendi.
Það sem vakti strax athygli mína
í fari Péturs var hvað hann var
skemmtilegm- og duglegur strákur,
því er mikil eftirsjá í því að fá ekki
tækifæri til að kynnast Pétri frek-
ar. Viðskilnaður sem þessi kallar
fram spurningai- og margar ljúfar
minningai'. Kallið sem heyrðist
þegar Pétur litli kom hlaupandi á
eftfr mér án þess að blása úr nös,
„Kúti, ég er að koma!“ Einnig þeg-
ar hann spurði hvort hann ætti ekki
að sópa garðann, gefa hænunum og
hirða eggin frá þeim. Eða þegar
hann sat á garðabandinu og spurði
margra heimspekilegra spuminga
um lífið og tilverana sem ég átti oft
í mestu erfiðleikum með að svara.
Stundum sagði hann mér sögur af
fjölskyldu sinni sem honum þótti
afar vænt um og leyndarmál sem
ég mátti ekki segja neinum frá. í
þeirri baráttu sem Pétur hefur háð
síðustu mánuði hefur mér orðið
hugsað tO orða Péturs þegai’ hann
talaði um fjölskylduna sina með
miklum hlýhug því aðdáunarvert
hefur verið að fylgjast með því
hvernig fjölskyldan hefur staðið
saman í þessum erfiðu veikindum.
Pétur hafði mikla ánægju af því að
vera viðstaddur sauðburð og sjá
nýtt líf fæðast. Það var stoltur lítill
snáði sem fékk einu sinni að að-
stoða við burð með því að toga í
fætur á lambi. En hissa varð hann
þegar ég spurði hvort hann vOdi
ekki gerast vinnumaður hjá mér og
fá egg að launum. Efth’ að hann
hafði áttað sig á tilboðinu braust
fram sælubros og ekki stóð á svar-
inu. Hann vOdi gerast vinnumaður
og fá egg að launum. Það kæmi sér
vel því honum þætti egg svo góð.
Seinna sagði móðir hans mér að
hún hefði orðið að sjóða eggin hans
Péturs í sérstökum potti. Það hefði
ekki mátt sjóða þau með öðrum
eggjum.
Það var mikið áfall þegar fréttist
að Pétur hefði greinst með krabba-
mein. Áfallið var mikið fyrir fjöl-
skyldu hans, skólasystkini, vini og
bæjarbúa. í litlu samfélagi eins og
Húsavík eru bæjarbúar eins og ein
fjölskylda þegar erfiðleikar steðja
að, því þeim er annt um velferð
hvers annars. Margir hafa sýnt fjöl-
skyldunni hlýhug með ýmsum
hætti. Þessi litla hetja hefur barist
hetjulegri baráttu við illvígan sjúk-
dóm og ekld látið bugast þrátt fyrir
erfiðar læknismeðferðir í eitt og
hálft ár þar tO nú að þrekið var bú-
ið. Þann tíma sem Pétur hefur
barist við sjúkdóminn hef ég fylgst
með líðan hans og átt ánægjulegar
stundir með honum. Einu sinni
heimsótti ég hann og færði honum
gjöf sem hann kunni vel að meta.
Þá var ekki að sjá að þessi unga
hetja væri að berjast við alvarleg
veikindi því krafturinn geislaði af
honum.
Það era ekki margir mánuðir síð-
an Pétur kallaði, „Kúti, ég er að
koma!“ En nú kom hann ekki
hlaupandi heldur gangandi á eftir
mér. Þá voru ekki liðnir margir
dagar frá því að hann hafði verið í
erfiðri meðferð. Samt var þessi litla
hetja komin á ról, hann ætlaði sér
ekki að gefast upp. Þótt ég hafi
aldrei trúað því að litli vinnumaður-
inn minn yfii’gæfi þennan heim
þrátt fyrir alvarleg veikindi liggur
sú staðreynd nú fyrir. Þrátt fyrir að
Pétur litli sé farinn mun hann verða
með okkur í öllu því sem við kom-
um til með að taka okkur fyrir
hendur um ókomna tíð.
Litli vinnumaðurinn minn, Pétur
Davíð Pétursson, skilur eftir sig
ljúfar minningar sem varðveitast
munu í hugum þeirra sem kynntust
þessum elskulega dreng.
Fjölskyldu Péturs Davíðs votta
ég mína dýpstu samúð, megi guð
veita ykkur styrk í þessari miklu
sorg.
Aðalsteinn Á. Baldursson
(Kúti).
SIGURÐUR JÓN
BR YNJÓLFSSON
+ Sigurður Jón
Brynjólfsson
fæddist á Kúludalsá
í Innri-Akranes-
hreppi 28. ágúst
1934. Hann lést á
heimili sinu 23.
ágúst síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru hjónin Ingi-
björg Elísabet Sig-
urðardóttir, f.
mars 1905, d.
ágúst 1958, og
Brynjólfur Guð-
mundsson, f. 1. maí
1901, d. 18. júlí
1963.
Sigurður var elstur fimm
systkina. Tvíburasystir hans,
Jóna, lést 19. júlí 1938. Systkini
hans eru Guðmundur Valgeir
Halldór, f. 21. febrúar 1937;
Jón, f. 30. júní 1939 og María
Margrét, f. 23. mars 1951.
Sigurður ólst upp á Akranesi
en um 1960 flutti hann að Gerði
í Innri-Akraneshreppi og
stundaði þar búskap ásamt
bróður sínum þar til fyrir
nokkrum árum að
Guðmundur flutti
til Akraness en Sig-
urður bjó í Gerði og
var með lítilsháttar
búskap allt til ævi-
loka. Jafnframt því
að stunda búskap
vann Sigurður ýmis
störf. Hann vann
við fiskvinnslu, var
á sjó, vann hjá
Landsvirkjum í
mörg ár, við lagn-
ingu rafmagnslína
og einnig vann
hann í Sfldar- og
fiskmjölsverksmiðjunni á Akra-
nesi.
Sigurður var mikill áhuga-
maður um gijóthleðslur og var
m.a. fenginn til að endurgera
Reynisrétt undir Akrafjalli og
hlaða gijóthleðslu undir lista-
verkið Grettistak sem stendur
við dvalarheimilið Höfða á
Akranesi.
Sigurður verður jarðsunginn
frá Innri-Hólmskirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 11.
Kæri frændi, úr fjarlægð langar
mig að minnast þín nokkrum orð-
um. Kynni okkar urðu ekki sérlega
langvinn, en þau vora góð. Þú varst
sáttari við lífið og dauðann en flest-
ir aðrir, sem ég hef kynnst.
Þér var mikið í mun að allir væra
sáttir og fjölskyldur kynntust.
Hvað heimurinn væri betri staður,
ef allfr gætu tileinkað sér það. Þú
klæddir þig upp nú í sumar, fár-
veikur, og fórst með okkur konu
mína á sjó til þess að sýna mér aft-
ur miðin. Nú var Hvalfjörðurinn
orðinn fullur af fiski, sem hann var
ekki fyrir hartnær þrjátíu árum,
þegar þú sýndir okkur sömu mið.
Þá komum við til ykkar bræðra og
dvöldum í ógleymanlegu yfirlæti
eina helgi. Nú mun ég þekkja mið-
in, frændi. Mikið bragðast þorskur-
inn vel! Jafngóður fiskur er vand-
fundinn jafnvel hér í matarkistu
Evrópu, í Suður-Frakklandi.
Lífsstarf manna er misjafnt og
flest okkar rembast við að græða
og koma okkur einhverju upp. Ég
veit að þú varst landsfrægur línu-
maður og liprari nokkram ketti í að
gera við eða byggja það, sem ekki
þótti nokkram mönnum vogandi.
Þær munu ófáar krónurnar sem þú
hefur sparað rafveitum þessa lands
með ódýram og fljótum viðgerðum.
Það er eitthvað sem aðrir kannski
skrifa um, en réttin við Reyni og
veggurinn, sem þú hlóðst með
höndum tveim til þess að verja
gamla naustið við Gerði er óbrot-
gjarnari minnisvarði, en flestir
menn reisa sér á einni ævi.
Ég á erfitt með að lýsa undrun
okkar Eggerts, æskufélaga míns,
en báðir höfum við starfað að
byggingum allt okkar líf, þegar við
komum til þín í heimsókn, snemm-
sumars og sáum þennan Kínamúr
á ströndinni í fjöruborðinu. Vel yfu’
metri á þykkt og allt að fjórir
metrar á hæð og sennilega um
hundrað metrar á lengd. Hvergi
var feyru að sjá allt grjótið, sumir
steinar sjálfsagt allt að tonn á
þyngd, féllu sem þeir hefðu alltaf
átt þar heima. Við sem vanir erum
úr okkar atvinnuvegi undruðumst
hvaða Caterpillara þú hefðir nýtt
þér við slík reginverk, sem mér í
raun fannst jafnast á við ýmislegt
af því stórfenglegasta sem maður-
inn hefur framkvæmt í byggingum
og ég hef séð það flest. Við spurð-
um hvað þú hefðir haft mikinn
mannafla til verksins og hvernig
þetta hefði verið reiknað út. Þú
svaraðir af fullkomnu látleysi að
þetta væri nú bara gert af þér með
hjálp járnkarls! Þú hefðir sjálfur
reiknað út hve stór og umfangs-
mikill hann þyrfti að vera til þess
að varna gegn sjóganginum. í
þessu sambandi skiptir ekki máli
hvers handverk er metið á íslandi,
en það mun tala sínu máli í fram-
tíðinni, þegar það er svona vel gert.
Ég var að skoða hleðsluverk frá
tímum Rómverja og Fönekíu-
manna hér í Narbonne í dag. Það
er líka frábærlega gert og ekkert
hef ég séð á Islandi sem kemst í
samjöfnuð við þessi 2000 ára hand-
verk, nema vegginn þinn, Sigurður,
í naustinu.
Það sama gildir um réttina við
Reyni þar sem Bólu-Hjálmar einu
sinni bjó í koti, en nú er myndar-
jörð og þú endurreistir þá rétt á
vegum hreppsins, sem ónýt var
orðin fyrir áratugum svo að nú er
þar rétt sem sannkallaður sómi er
að, til að rétta kindur og annan
þann búfénað, sem þarf fyrir sveit-
ina. Kúasmali, sennilega sonui’
bóndans, sagði mér að þú hefðir
gert þetta á einu sumri og haft þér
til aðstoðar tvo sumarstráka auk
járnkarls. (Fyrir þá sem ekki vita
er járnkarl járnstöng odduð í end-
ann og er notuð sem lóðarafl við að
flytja steina og koma á réttan stað.
- Eitt frumstæðasta verkfæri
mannsins, en um leið það árangurs-
ríkasta ef menn kunna með það að
fara.)
Það skiptir ekki heldur máli tím-
inn, í kynnum manna, enda þótt við
höfum nokkrum sinnum hist í gegn-
um lífið í gestaboðum eða heim-
sóknum og ræðst saman tvisvar í
hartnær sólarhring í hvort skipti
með nær þrátíu ára hléi þá gafst þú
mér mikið og ég á þér mikið að
þakka.
Mig langar að þakka fyrir að
hafa fengið tækifæri til að kynnast
manni með fulla sjálfsreisn, sem
elskaði alla í kringum sig eða að
minnsta kosti næstum alla. Þeir fáu
sem ekki komust í þann hóp vora
þó langt frá því hataðir. Samband
ykkar Guðmundar var eins og ég
kynntist því, vammlaust, og systir
ykkar María, Skúli maður hennai’
og hennar börn, sem þín eigin.
Ég ræddi lengi við Jón Böðvar-
son frænda okkar í sumar um þetta
svæði og örnefni, sem væra að týn-
ast. Það þurfum við eftirlifandi
frændur þínir að ráða bót á, en við
þurfum líka að finna upp verðugt
örnefni á garðinn mikla fyiT en síð-
ar. Nafn sem hæfir svo miklu og
vönduðu mannvirki.
Gerði var höll sumarlandsins í
mínum huga, ungs drengs, sem var
þar í sveit á æskuáram. Litla bæj-
arhúsið svaraði ekki kröfum tímans
og þið bræðurnir kusuð eðlilega að
byggja ykkur nýtt og hagkvæmara.
Ég veit að Guðmundur bróðir þinn
heldur upp merki þínu í Gerði af
myndarskap.
Ég bið þér blessunar á nýjum
vegum og nýjum miðum og tel mig
nokkuð vissan um að gott fólk tek-
ur á móti þér. Systkini þín og
þeirra afkomendur bið ég Guð að
styrkja í sorginni yfir góðum
dreng. _
Ármann Öm Ármannsson.
Mig langar að minnast frænda og
góðs vinar míns, hans Sigga í Gerði,
sem fór alltof fljótt frá okkur. Þó að
hann hafi vitað um allnokkurt skeið
að hverju stefndi fékk hann þó ekki
staðfestingu lækna á þeim sjúk-
dómi sem sigraði hann að lokum
fyrr en fyrir rúmum 2 mánuðum.
Siggi hefur skipað stóran sess í
lífi mínu frá því ég man fyrst eftir
mér sem lítil stelpa. Þá hafa hann
og Gummi bróðir hans verið mínir
uppáhaldsfrændur og alla tíð verið
gott að sækja þá heim í sveitina.
Siggi var alltaf mjög bai-ngóður og
frændsystkini hans sóttust eftir því
að vera hjá honum í sveitinni.
Siggi var mikil náttúruunnandi
og kenndi mér að meta það sem
landið bauð upp á og var honum svo
kært m.a. að fara í eggjatínslu í
Akrafjallið, skoða í leiðinni gróður-
inn og læra að þekkja hinar ýmsu
jurtir og fugla. Nokkrum sinnum
fékk ég að fara með honum út á sjó
frá Gerði og reyna fyrir mér á
handfæram með misgóðum árangri
þó. Hann var einstakur að umgang-
ast dýr sem skipuðu stóran sess í
lífi hans. Það var mér dýrmæt
reynsla að fá að vera með Sigga á
vorin í sauðburði og gátum við þá
borið saman bækur okkar og
skeggrætt um hvað væri líkt og
ólíkt með fæðingu barna og lamba.
Siggi hafði alla tíð haft gaman af
að fara í „fjallið“ eins og hann kalb
aði það að ganga á Akrafjallið. í
sumar var hann orðinn það veikur
að hann komst ekki í „fjallið" en
hann hafði samt gaman af því að
fylgjast með því þegar við Mæja
systir hans, Skúli og Bryndís fóram
upp á Háahnúk og nýttum við okk-
ur þá tæknina og hringdum í hann
þaðan og gat hann þá fylgst með
okkur heiman að frá sér í kíki sin-
um, hann hafði gaman af því að
áróður hans fyrir göngu á Akra-
fjallið hafði borið árangur. Því
Siggi var alltaf að hvetja fólk sitt að
fara í „fjallið" og helst að ganga
beint upp frá Gerði.
Það era svo margir sem eiga nú
um sárt að binda. Gummi, sem var
svo mikið inni í Gerði, Mæja, Skúli,
Inga Bi-ynja og fjölskylda, Ása og
fjölskylda, Beisó og Nonni og fjöl-
skylda. Við sendum ykkur okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Nú kveðjum við þig, Siggi minn,
á 65 ára afmælisdegi þínum. Takk
fyrir allt. Megir þú hvíla í friði og
minning um góðan dreng lifa.
Kærar kveðjur frá Helgu, Böddu
og Kalla.
Þín
Lilja.
Elsku besti frændi, þá er komið
að kveðjustund, ég sem hélt alltaf í
vonina, eins og hann Siggi minn
sem var skírður í höfuðið á þér.
Hann var búinn að tala um í allt
sumar að lækningin við ki-abba-
meini væri á næsta leiti. Auðvitað
fannst manni að maður eins og þú
ætti að lifa til eilífðar, en þín er víst
þarfnast meii-a annars staðar og við
verðum að reyna að sætta okkur ^
við það. Ég á erfitt með að sætta
mig við þá staðreynd að geta ekki
lengur hringt í þig þó ekki væri
nema til að heyra í þér, hvað þá að
koma til þín inn í Gerði og finna
hinn mikla kærleik í kringum þig
þar. I þínum augum voru allir jafnir
sama hvort það vora menn eða dýr,
ríkir eða fátækir. Og hvað þér
fannst gaman að ganga aðeins fram
af fólki, eins og þegar þú labbaðir
til mannanna sem vora að vinna í
Hvalfjarðargöngunum, með lamb-
húshettuna, sem þú kallaðir lambið
þitt, í gúmmískónum og svolítið -
jólasveinslegur, mennirnir horfðu
gapandi á þig.
Minningamar era óteljandi
margar og góðar alveg frá því er ég
fæddist og þar til þinn síðasti dagur
rann upp. Það var svo gott að vera í
sveitinni hjá ykkur bræðram. Eitt
sinn sagðir þú mér að þegar ég var
lítil hafi ég verið eins og hugur þinn
og er ég stolt af því. Alltaf hvattir
þú mann áfram í dugnaði hvort sem
það var að ganga á Akrafjall eða
bara að sippa. Þú gast líka sagt
manni að læra þetta og kunna hitt,
því þú varst sá fróðasti og víð-
lesnasti maður sem ég hef kynnst,
enda sóttust margir spekingar eftir (
að heimsækja þig. Ég man svo vel
þegar við systkinin spiluðum við
þig Trivial Pursuit-spumingaspili-
ið, þá vissir þú allar spumingarnar
nema hvað þú vissir ekki eina, það
var að vera á eyrnasneplunum,
sennilega var það vegna þess að
þér fannst íslenska brennivínið best
allra drykkja. Við höfðum þau for-
réttindi að geta komið í sveitina
með krakkana og leyft þeim að
kynnast lífinu þar. Þú varst svo
natinn að sinna þeim, fara með þau
út í fjárhús, til hestanna eða bara
labba niður í fjöra. Lítil augnablik
eru gullmolar að hugsa um. Tóm-
leikinn við fráfall þitt er mikill en
eftir sitja minningar um þig sem
við jjeymum vel í hjörtum okkar.
Eg trúi því að við hittumst aftur.
Ingibjörg Brynja.
Okkur langar með nokkrum orð-
um að minnast og kveðja frænda
okkar, Sigga í Gerði.
Þegar við systurnar hugsum til
baka munum við góðan, hjálpsaman
og kátan frænda. Hann var sá sem
allt gat og vildi öllum hjálpa. Ófá
vora þau handtökin sem hann gerði
fyrir okkar fjölskyldu. Aðeins eitt '
orð og Siggi var mættur með sinn
geislandi hlátur og óendanlega
kraft. Hann var sá sem gaf en vildi
helst ekkert þiggja.
Hin seinni ár fór ki-afturinn og
heilsan dvínandi og ekki urðu heim-
sóknir okkar að Gerði eins tíðar.
Við viljum þakka Sigga frænda
samfylgdina og allt í þessu lífi og
biðja algóðan Guð að geyma hann.
Fanney og Jóna Guðrún.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett. Sé
handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er móttaka
svokallaðra ASCII-skráa, öðru nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin Word og Wordper-
fect eru einnig auðveld í úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í bréfsíma 569 1115, eða á
netfang þess (minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið greinina inni í bréfinu, ekki sem
viðhengi. Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli að lengd
greina fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd — eða 2.200 4
slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
+
Innilegar þakkir til allra, sem auðsýnt hafa
okkur samúð, hlýhug og styrk við andlát og
útför
PÁLS HERMANNS HARÐARSONAR,
Böðmóðsstöðum.
Guð blessi ykkur öll.
María Pálsdóttir, Hörður Guðmundsson,
Elfar Harðarson, Snjólaug Óskarsdóttir,
Hulda Karólína Harðardóttir, Jón Þormar Pálsson,
Guðmundur Harðarson,
Óskar Páll Elfarsson, Hulda Björg Elfarsdóttir.
/