Morgunblaðið - 05.09.1999, Side 38

MORGUNBLAÐIÐ
38 SUNNUDAGUR 5. SEPTEMBER 1999
MINNINGAR
+
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir
og afi,
HAUKUR JÓSEFSSON
deildarstjóri,
Barmahlíð 48,
lést á hjúkrunarheimilinu Eir, föstudaginn
3. september.
Svava J. Brand,
Þórunn Helga Hauksdóttir,
Hilmar Jón Hauksson,
Björn Torfi Hauksson
og aðrir aðstandendur.
+ [i
Faðir minn, tengdafaðir og bróðir,
SIGURÐUR GÍSLASON,
lést á elli- og hjúkrunarheimilinu Grund fimmtu-
daginn 26. ágúst.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hins látna.
Þökkum auðsýnda samúð.
Sérstakar þakkir til starfsfólks hjúkrunarheim- _
ilisins Grundar fyrir frábæra hjúkrun og hlýtt viðmót.
Gilbert Sigurðsson,
Gréta Árnadóttir
og systkini hins látna.
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
ÞÓRARINN INGI SIGURÐSSON
skipstjóri,
Melabraut 28,
Seltjarnarnesi,
er lést á Landspítalanum laugardaginn 28. ágúst,
verður jarðsunginn frá Seltjarnarneskirkju
þriðjudaginn 7. september kl. 13.30.
Sjöfn Guðmundsdóttir,
Theódóra Þórarinsdóttir, Árni Jóhannsson,
Sigurður Þórarinsson, Elín María Hilmarsdóttir,
Þorvaldur Þórarinsson,
Unnar Elf, Sara Sjöfn og Ingi Hilmar.
+
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
SIGRÚN SIGURÐARDÓTTIR,
Silfurteigi 3,
Reykjavfk,
sem lést mánudaginn 30. ágúst, verður jarð-
sungin frá Laugarneskirkju þriðjudaginn
7. september kl. 15.00.
Blóm og kransar afþakkaðir en þeim, sem vildu minnast hinnar látnu, er
bent á Krabbameinsfélagið.
Guðmundur Guðmundsson,
Sigurður Guðmundsson, Steinunn K. Árnadóttir,
Guðmundur Guðmundsson, Þórey K. Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
+
Innilegar þakkir til ykkar allra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug og veittu okkur styrk og hjálp
vegna andláts og útfarar elskulegs eiginmanns
míns, föður, tengdaföður, bróður og afa,
HARÐAR M. MARKAN,
Keldulandi 21.
ísabella Friðgeirsdóttir,
' Helena Helma Markan, Sturla Jónsson,
fsabella Marfa Markan,Ásmundur Arnarsson,
Karlotta Dúfa Markan,
Pétur Georg Markan,
Guðrún Markan, Ragnar Gunnarsson,
Böðvar Markan, J. Kristín Ármannsdóttir,
Hrefna Markan, Haraldur Kristjánsson,
Sigrfður Markan,
Gabríel G. Markan.
'I__________________________________________________________
JÓHANN BJÖRGVIN
VALDIMARSSON
+ Jóhann Björg-
vin Valdimars-
son fæddist á Dálk-
staðabakka á Sval-
barðsströnd 13.
febrúar 1923. Hann
lést á Grensásdeild
Sjúkrahúss Reykja-
víkur 19. ágúst síð-
astliðinn. Foreldrar
hans voru Ólina
Kristbjörg Jó-
hannsdóttir, f. 13.1.
1884, d. 2.10. 1962,
og Valdimar Páls-
son.
Jóhann ólst upp
hjá móður sinni og foreldrum
hennar, Sigurbjörgu Ólafsdótt-
ur, f. 15.9. 1948, d. 22.3. 1930,
og Jóhanni Stefánssyni, f. 8.12.
1858, d. 16.4. 1938, sem bjuggu
á Dálkstaðabakka en flutti að
Jjeim látnum með móður sinni á
Árskógsströnd og síðar til
Akureyrar.
Kona Jóhanns var Dagmar
Soffía Sigurjónsdóttir frá Þórs-
höfn á Langanesi, f. 26. apríl
1918, d. 23. júní 1962. Foreldrar
hennar voru Siguijón Björns-
son og Indiana Einarsdóttir.
Dætur Jóhanns og Dagmarar
eru: 1) Ólína Klara, f. 26.2.
1947. Eiginmaður hennar er
Hörður Jónsson húsasmfða-
meistari. Börn Klöru eru: Ásdís
Kr. Smith, f. 24.4. 1966, en eig-
inmaður hennar er Jón Páll
Björnsson, og eiga þau eina
dóttur, Klöru, f.
27.9. 1993, Sveinn
Haukur Valdimars-
son, f. 26.2. 1972, og
Dagmar Una Ólafs-
dóttir, f. 1.6. 1981.
2) Siguijóna
Heiðrún, f. 10.8.
1954. Eiginmaður
hennar er Björn
Björnsson, lögg.
end. Börn þeirra
eru Sandra Björk, f.
3.1. 1983, Björn
Freyr, f. 10.3. 1986,
og Ellen Dagmar, f.
24.6. 1991. 3) Svava
Árdís, f. 22.9. 1957. Börn henn-
ar eru Magnús Már Einarsson,
f. 29.8. 1980, Jóhann Már
Helgason, f. 17.9. 1985, og Sig-
urður Torfi Helgason, f. 6.2.
1990. Tveimur börnum sem
Dagmar átti fyrir gekk Jóhann
i föðurstað, Indiönu Höskulds-
dóttur, f. 29.11. 1941, búsett í
Reylgavík, og Jóhanni
Höskuldssyni, f. 4.10. 1944, d.
11.9. 1965. Eftirlifandi sambýl-
iskona Jóhanns er Lára Pálm-
arsdóttir, f. 13. nóvember 1928.
Á Akureyri starfaði Jóhann
lengst af hjá Klæðaverksmiðj-
unni Gefjunni en eftir að hann
flutti til Reykjavíkur starfaði
hann um áratugaskeið sem
sölumaður hjá Ásbirni Ólafssyni
hf.
Útför Jóhanns hefur farið
fram.
Elsku pabbi.
Nú hefur þú kvatt þitt jarðneska
líf og við sem minnumst þín söknum
þín sárt, en það er okkar eigingimi.
Þú þoldir hvorki vol né víl, tilfinn-
ingar þínar barstu ekki á torg,
hæverska var þitt aðalsmerki. Þú
varst manna blíðastur, máttir ekk-
ert aumt sjá. Lengst af ævinni
varstu heilsuhraustur svo af bar en
enginn veit sína ævina fyrr en öll er
og 1986 barði að dyrum hjá þér sá
vágestur sem þú glímdir hvað harð-
ast við undir lokin.
Þú áttir því láni að fagna að
kynnast afburðagóðri konu, Láru
Pálmarsdóttur, og þegar þú í októ-
ber 1991 gast ekki lengur stundað
vinnu þína hjá Ásbirni Ólafssyni
sökum veikinda var Lára sem klett-
ur sem þú byggðir á og aldrei brást.
I þá tæplega tvo mánuði nú á þessu
ári sem þú lást á Grensásdeild
Sjúkrahúss Reykjavíkur og naust
frábærrar umönnunar starfsfólks
þar vék Lára tæplega frá þér, dugn-
aður hennar var eins og áður aðdá-
unarverður.
Það er margs að minnast þegar
litið er yfír farinn veg. Okkur systr-
unum fínnst þó að hæst beri okkar
árlegu ferðir norður. Það var hress
og kátur hópur sem lagði af stað ár
hvert og margt var brallað á góðum
stundum, enda kunnir þú vel að
gleðjast í góðra vina hópi, frásagn-
arhæfileiki þinn naut sín þá vel þar
sem frá mörgu var að segja og þú
þekktir hvem hól og hverja hæð.
Það var gott að vera nálægt þér á
hverju sem gekk, þú varst bæði
traustur og æðrulaus, sannkölluð
alþýðuhetja. Þessar ferðir elskaðir
þú, enda má með sanni segja að
enginn staður hafi verið þér hjart-
fólgnari en sveitin þín fyrir norðan
og nú hefur þú fengið þína hinstu
hvíld við hlið þeirra sem þú heitt
unnir.
Kveðskapur var þitt yndi enda
rekur þú ættir þínar til góðra hag-
yrðinga, eins var músík þér í blóð
borin og minnumst við góðra stunda
þegar þú tókst fram harmonikkuna
og lékst af fíngmm fram. Þá var
glatt á hjalla. Minningamar
streyma fram og endalaust væri
hægt að rifja upp frá bemskutíð en
það verður að bíða betri tíma. Við
trúum því að við eigum eftir að hitt-
ast aftur þar sem skuggar veikind-
anna era ekki tíl. Nú hafið þið sam-
einast aftur þú og mamma en þið
urðuð að skiija svo ung og þá varstu
okkur bæði faðir og móðir og eins
og allt annað sem þú tókst þér fyrir
hendur ræktir þú það hlutverk af
stakri samviskusemi og lagðir þig
allan fram.
Einkabam varstu og sólargeisli
Ólínu móður þinnar og foreldra
hennar. Þið vorað samhent fjöl-
skylda sem einn hugur og ein hönd.
Við vitum að þannig viltu að fjöl-
skyldan standi áfram og þar skulum
við ekki bregðast þér.
Hvemig fór? Hér ég gjarna
hjarta mannlegt um sanna
að hvað sem hinu líður
hjartað gott skóp oss Drottinn.
(Jónas Hallgrímsson.)
Hafðu þökk fyrir allt.
Ólína, Heiða og
Svava Jóhannsdætur.
Látinn er fyrrverandi tengdafaðir
minn til 15 ára Jóhann Valdimars-
son eftir erfið veikindi. Ekki er ég
megnugur að skrifa æviferil hans en
mig langar að minnast hans með
nokkram orðum. Okkar kynni
hófust í byrjun níunda áratugarins
er ég hóf sambúð með yngstu dótt-
ur hans. Jóhann tók mér strax með
sérstakri ljúfmennsku og góðvild
sem átti eftir að endast ævilangt án
þess að nokkurn skugga bæri þar á.
Formáli
minningargreina
ÆSKILEGT er að minningargreinum fylgi á sérblaði upplýsingar um
hvar og hvenær sá, sem fjallað er um, er fæddur, hvar og hvenær dá-
inn, um foreldra hans, systkini, maka og böm, skólagöngu og störf og
loks hvaðan útför hans fer fram. Ætlast er til að þessar upplýsingar
komi aðeins fram í formálanum, sem er feitletraður, en ekki í greinun-
um sjálfum.
Er ég heimsótti hann skömmu fyrir
andlátið fann ég enn þá væntum-
þykju og blíðu sem bjó með honum í
annars veikum líkama hans.
Jóhann fékk snemma að kynnast
miklum erfiðleikum þar sem hann
bjó á Akureyri er hann missti konu
sína Dagmar er hún var einungis 44
ára að aldri og sat uppi einn með
ungar dætur sínar þrjár og að auki
tvö böm konu sinnar sem hann
hafði gengið í föður stað. Nokkram
áram síðar lést fóstursonur hans í
sjóslysi einungis tvítugur að aldri.
Lífsbaráttan var eftir það hörð. Jó-
hann flutti suður með dætur sínar
og vann sig smátt og smátt út úr
erfiðleikunum með aðdáunarverð-
um hætti og lét sér sérlega annt um
uppeldi dætra sinna. Sumir menn
kjósa að vinna verk sín í hljóði og
slíkir menn kenna manni oft að eng-
inn veit hvað átt hefur fyrr en misst
hefur.
Er dætumar höfðu stofnað sín
eigin heimili hóf Jóhann sambúð
með Lára Pálmarsdóttur. Er óhætt
að segja að það hafi verið mikið
gæfuspor og varð sambúð þeirra
sérstaklega góð og farsæl. Eftir
1990 fór heilsu Jóhanns mjög að
hnigna og á þeim tíma sýndi Lára
honum ómetanlega og aðdáunar-
verða tryggð og umhyggju í veik-
indum hans, allt til síðustu stundar.
Gaman er að minnast þess er Jó-
hann og Lára festu kaup á gömlu
sumarhúsi á Vatnsenda fyrir nokkr-
um áram. Er ég sá það fyrst virtist
mér húsið nánast ónýtt og lítið ann-
að að gera en fjarlægja það. En það
var nú öðru nær. Smám saman tók
þetta litla hús á sig nýja mynd, það
var gert upp af mikilli smekkvísi að
innan sem utan og var orðið sem
nýtt áður en yfir lauk. Átti Jóhann
þar margar ánægjustundir á sumr-
in og var ætíð eitthvað að sýsla og
bæta er komið var í heimsókn.
Mér er sérstaklega minnisstæð
skírn eldri sonar míns árið 1985 er
honum var gefið nafn afa síns og sá
gleðistraumur sem skein úr andliti
tengdaföður míns við þá athöfn. Var
honum alla tíð mjög umhugað um
velferð barnabarna sinna, sem nú
era orðin mörg, og naut þess ætíð
sérstaklega er fjölskylda hans kom
saman á hátíðis- og tyllidögum.
Jóhann var mikill mannkosta-
maður sem ekki fór mikið fyrir og
bar ekki tilfinningar sínar á torg en
var samt afskaplega tilfinninga-
næmur og ljúfur maður sem gott
var að umgangast.
Að leiðarlokum minnumst við
góðs drengs sem öllum vildi vel.
Blessuð sé minning Jóhanns Valdi-
marssonar.
Helgi Rúnar Magnússon.
Að kveðja afa sinn hinstu kveðju
getur verið sárt. Hann stendur okk-
ur svo Ijóslifandi fyrir hugskots-
sjónum, rólegur, yfii’vegaður, með
sín björtu augu og fallega bros.
Þú varst alltaf svo ljúfur við okk-
ur krakkana afi minn og það var
alltaf svo gaman að hitta þig.
Og eins er gaman að minnast
sunnudagsbíltúranna okkar, austur
fyrir fjall eða bara hérna um bæinn,
þá ljómaðir þú eins og sól í heiði, því
þú kunnir það svo vel afi minn að
gleðjast yfir litlu.
Síðustu árin vora þér svo erfið
sökum veikinda, en þú kvartaðir
aldrei, heldur sýndir mikinn innri
styrk. Vonandi lifir styrkur þinn
áfram í okkur öllum.
Og nú ertu kominn í sveitina þína
þar sem þú fæddist og ólst upp,
einkabam og gleði móður þinnar,
afa þíns og ömmu. Þú barst nafn afa
þíns sem var þín stóra fyrirmynd,
orðlagður dugnaðarforkur og hand-
verksmaður. Hann var trúr og
tryggur í öllu sem hann tók sér fyr-
ir hendur, en þannig minnumst við
þín líka afi minn.
Svo kveðjum við þig að lokum
með þessum fallegu ljóðlínum eftir
sálmaskáldið okkar.
Jesús er mér í minni,
mig á hans vald ég gef,
hvort ég er úti eða inni,
eins þá ég vaki eða sef.
Hann er mín hjálp og hreysti,
hann er mitt rétta líf,