Morgunblaðið - 02.10.1999, Blaðsíða 51
MORGUNBLAÐIÐ
LAUGARDAGUR 2. OKTÓBER 1999 51
SIGRÍÐUR
FINNBOGADÓTTIR
+ Sigríður Finn-
bogadóttir
fæddist að Reyni í
Mýrdal 4. janúar
1918. Hún lést á
Dvalarheimilinu
Hjallatiíni, Vík í
Mýrdal 26. septem-
ber síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Finnbogi Ein-
arsson frá Þóris-
holti, síðar bóndi í
Presthúsum, f.
28.12. 1889, d. 17.4.
1985 og kona hans
Kristín Einarsdóttir
frá Reyni, f. 20.4. 1888, d. 7.3.
1986. Systkini: Guðrún, f. 1920;
Vilborg, f. 1921; Matthildur, f.
1922; Magnús, f. 1925; Þóranna,
f. 1927; Þorgerður, f. 1930; Hr-
efna, f. 1932; Einar Reynir, f.
1934. Eiginmaður Sigríðar var
Gunnar Kristinn Magnússon, f.
20.1. 1912, d. 6.7. 1975. Þau
gengu í hjónaband 17.6. 1942.
Þau slitu samvistir. Börn
þeirra: 1) Sigurlaug Auður, f.
8.11. 1939, d. 19.1. 1985. Sonur
hennar og Helga Sigurðssonar;
Njörður, f. 1964. 2) Kristbjörg
Magnea, f. 16.2. 1941, maki Sig-
urjón Guðni Sigurðsson, f. 27.5.
1924, d. 24.6. 1994. Börn þeirra;
Sigríður, f. 1965, Sigrún, f.
1966, Dýrfinna, f. 1971, Auður,
f. 1972, Ágúst, f. 1974. 3) Sig-
urður Páll, f. 27.10. 1942, d.
26.10. 1985, maki Guðbjörg
Bjarnadóttir, f. 8.7. 1940. Börn
Okkar hinsta kveðjustund er
i'unnin upp, amma mín. Mai'gs er að
minnast og margt ber að þakka. Ég
man ekki hvað ég var gömul þegar
ég kom fyrst til þín og varð eftir
eina helgi eða svo en ég efast um að
ég hafí verið meh'a en 4-5 ára. Ég
var nefnilega fljót að fínna hvað það
þeirra; Vignir, f.
1968, Heiðrún, f.
1970. 4) Símon, f.
18.3. 1944, maki
Sigríður Guð-
mundsdóttir, f. 15.5.
1948. Börn; Sigur-
björg Kristín, f.
1965, stúlka, f.
1969, d. 1969, Sig-
urður Þór, f. 1971,
Matthildur Inga, f.
1972, d. 1980, Krist-
inn Matthías, f.
1984. 5) Finnbogi, f.
17.8. 1947.
Sigríður ólst upp
í Presthúsum í Mýrdal. Árið
1938 hófu hún og Gunnar bú-
skap að Reynisdal ásamt for-
eldrum hans, Magnúsi V. Finn-
bogasyni og Kristbjörgu Benja-
mínsdóttur. Árið 1953 flutti hún
að Suður-Fossi og bjó þar til
ársins 1997 er hún flutti á Dval-
arheimilið Hjallatún í Vík. Sig-
ríður stundaði hefðbundinn bú-
skaparstörf alla tíð, fyrst í fé-
lagi við mann sinn að Reynisdal,
síðan sem ráðskona hjá Geir
Einarssyni föðurbróður sínum
að Suður-Fossi og loks í sam-
starfí við Finnboga son sinn á
sama bæ. Sigríður starfaði
lengi með kvenfélaginu Ljós-
brá, var í kirkjukór Reynis-
kirkju og tók þátt ýmsum fé-
lagsstörfum í sinni sveit.
Útför Sigríðar fer fram frá
Reyniskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
vai- gott og gaman að vera hjá
ömmu á Fossi. Smám saman lengd-
ist dvalartíminn og á endanum fór
ég að vera hjá þér sumai’langt, allt
þar til ég var 16 ára. Það var nú
ekki slæmt fyrir barn og síðar ung-
ling að fá að vera hjá ömmu og
Finnboga á Fossi og það er margar
MINNINGAR
dýrmætar perlur að finna í fjársjóði
minninganna.
Þú hafðir mjög got't lag á okkur
krökkunum. Þú talaðir við okkur
eins og fullorðið fólk og gerðir sjálf-
sagða og eðlilega kröfu um að við
sinntum þeim verkum sem okkur
var treyst fyrir en þú gafst okkur
líka alltaf tíma til að leika okkur og
að vera börn. Að halda jafnvægi
þarna á milli er vandratað einstigi
en þú fetaðir það snilldarlega. Þú
hafðir mjög gaman af því að ræða
málin og spá í hlutina. Við vorum nú
ekki alltaf sammáia, amma mín, og
tókumst við stundum hressilega á í
orðræðum okkar og má áreiðanlega
segja að þai' hafi eggið verið að
reyna að kenna hænunni. En við
skildum alltaf sáttar og höfðum við
báðar eflaust lúmskt gaman af öllu
saman.
Mér er það mjög minnisstætt
þegar þú varst að koma hópnum
þínum á fætur á morgnanna. Morg-
unmjaltirnar freistuðu ekki beinlín-
is svefnþungra unglinga en þú varst
nú ekki að vandræðast yfir því held-
ur kleipst okkur í tærnar og málið
var leyst, nema á sunnudögum, þá
fengu allir að sofa út. Það var regla
hjá þér sem ekki var brotin nema
mikið lægi við. Skólaganga og
menntun barnabai'na þinna var þér
mjög hugleikin og var þér mikið
kappsmál að við öll lærðum eitt-
hvað, næðum okkur í réttindi, eins
og þú orðaðir það. Ég skildi ekki á
sínum tíma áhuga þinn á þessum
málum en þér tókst að koma þver-
um unglingnum í skilning um hvað
málið snerist um. Ég gæti haldið
endalaust áfram að tína upp úr
minningakistunni sem helguð er þér
en allt hefur sín takmörk.
Við áttum saman ógleymanlegan
dag nú síðla sumars. Heilsu þinni
var fai'ið að hraka mjög en þú
dreifst þig nú samt í ökuferð með
mér, enda var aldrei á þér að heyra
að þú ættir slæma daga. Við ókum
austur á Mýrdalssand, horfðum til
Kötlu og spáðum í spilin eins og í
gamla daga. Hugur þinn var skýr
og fór víða. Við keyrðum inn fyi’ir
Reynisbrekku og horfðum inn á af-
réttinn og austur yfir sand og dá;
sömuðum fegurð landsins þíns. í
heimleiðinni komum við hjá Símoni
en þar voru samankomnir nokkrh'
afkomenda þinna og voru að verka
fýl, verklagið hafa þeir numið af
þér. Þú gladdist mjög yfir þessu og
þú mátt vera stolt af ævistarfinu
sem birtist þarna á táknrænan hátt.
Við kvöddumst við leiðarlok og þú
hafir orð á því að það væri óvíst að
þú lifðir að sjá afréttinn svona fal-
legan aftur. Þú vissir, sem oft fyrr,
hvað klukkan sló og mér fannst ég
skynja að nú væri komið að ferðar-
lokum hjá þér. Við áttum þó eftir að
hittast einu sinni enn, þá viku fyrir
andlát þitt. Var þá mjög af þér
dregið. Én til marks um hörkuna og
þrjóskuna í þér þá var búið að setja
öryggismottu fyrir neðan rúmið þitt
svo þú færir ekki fram úr án þess að
hringja bjöllunni. Þér fannst það
svo mikill óþarfi.
Amma mín, ég þakka þér fyrir
allt það sem þú hefur gert fyrir mig.
Minningin um góða ömmu lifir þó
svo að við hittumst ekki oftar á
þessu tilverustigi. Nú ert þú hjá
Sigurlaugu og Sigurði Páli. Guð
blessi minningu ykkar.
Dýrfinna.
Kæra amma.
Hve mörg er sú leið sem maður-
inn ratar og margt er lagt á þann
sem fer um langan veg. Mér finnst
ekki vera langt um liðið síðan þú
svæfðir mig í herberginu okkar á
Fossi, fórst með bænirnar með mér
og kenndir mér þær í leiðinni. Það
var öruggt skjól sem þú veittir,
alltaf var hægt að leita til þín þegar
eitthvað bjátaði á. Það var ekki auð-
velt hlutverk sem þú fékkst, að vera
mér bæði amma, móðh' og faðir. En
það var eins og allt sem þú tókst þér
fyrir hendur, leyst af hendi með
metnaði og áhuga fyrir því að skila
góðu verki. Þegar ég hugsa til baka
til stundana sem við áttum á Fossi,
með þér við öll störfin á bænum..Á
vetuma að sniglast kringum þig við
mjaltirnar og verkin inni og úti, á
vorin þegar lömbin fæddust var nóg
að snúast í sveitinni við að koma
öllu á sinn stað og gæta þess að allt
skilaði sér á réttan stað. Fýlaverk-
uninni var beðið eftir allt árið, þar
kenndir þú okkur afkomendum þín-
um réttu vinnubrögðin og í leiðinni -f
áttum við með þér notalegar sam-
verustundir. Ég man líka efth' því
þegar við vorum í upptökunni á
haustin, dag eftir dag og þegar við
gengum upp brekkuna heim að
bænum hvíldum við okkur á steini
sem er á miðri leið og horfðum yfir
Mýrdalinn og þú sagðir mér frá svo
mörgu þar, steinninn er enn í
brekkunni og á ásamt svo mörgu
eftir að vekja upp gamlar góðar
minningar um þig og það sem þú
sagðir. Það er lærdómsríkt að hafa
fengið að lifa og alast upp með kyn-
slóð sem hafði ekki allt við höndina "
og varð að vera sjálfri sér nóg um
svo marga hluti. Þú hafðir alltaf
mikinn áhuga fyrir umhverfi þínu
og gerðh' þitt til að rækta í kring
um bæinn á Fossi, þar eru kannski
ekki bestu aðstæður til ræktunar en
með vilja tókst þér að koma upp
gróðri sem prýddi og gaf umhverf-
inu annað viðmót. Þegar ég fór frá
Fossi til skóla og síðan vinnu var
mikils virði að koma að Fossi og
hitta ykkur þar. Þegar bamabama-
börnin fæddust fylgdist þú með og
þau urðu aufúsugestir á þínu heimili
og eftir að þú komst á dvalarheimil-
ið í Vík var stutt fyrir þau að hlaupa
th þín, það var þeim ekki síður mik- _
ils virði að fá að kynnast þér og að
umgangast þig. Það er með miklum
söknuði sem við kveðjum þig, það er
sem akkeri hafi brotnað og um
stund vitum við ekki hvert okkur
rekur, það eitt vitum við eftir að
hafa kynnst þér og fengið að vera
með þér öll þessi ár, að við eigum
mikinn sjóð fallegra minninga um
þig sem verða okkur leiðarljós út í
lífíð. Þú ert nú komin á nýjan stað,
þín bíða þar örugglega ný viðfangs-
efni og fólkið þitt sem er farið á
undan þér. Við kveðjum þig með »
þökkum fyrir allt sem þú varst fyrir
okkur og alla sem þér þótti vænt
um.
Njörður Helgason og fjölskylda.
HREFNA
RAGNHEIÐUR
MA GNÚSDÓTTIR
+ Hrefna Ragn-
heiður Magnús-
dóttir fæddist að
Sæbóli í Aðalvík 17.
ágúst 1908. Hún
lóst á Fjórðungs-
sjúkrahúsinu á Isa-
firði 21. september
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Guðný Sveinsdóttir,
f. 14.7. 1882, d. 25.1.
1981, og Magnús
Dósóþeusson, f.
20.8. 1879, d. 15.12.
1924. Hrefna var
þriðja í röð sjö
systra. Látnar eru Þórunn Karl-
inna, f. 1904, d. 1973, Dóróthea
Margrét, f. 1906, d. 1969, Sig-
ríður Júdit, f. 1910, d. 1969, og
Svava _ Ingibjörg, f. 1916, d.
1993. Á lífí eru Anna Bergþóra,
f. 1914, og Þorbjörg Elísabet, f.
1923.
Hrefna giftist Guðmundi
Benedikt Albertssyni, útvegs-
bónda og síðar skipasmið frá
Hesteyri í Jökulfjörðum, 13.
nóvember 1929 og bjuggu þau á
Hesteyri til ársins 1946 að þau
fluttu til Isafjarðar. Guðmundur
var fæddur 4.6. 1901, d. 20.3.
1972. Hrefna vann um árabil við
Elsku amma mín.
Þessi dagur sem þú valdir til að
kveðja þennan heim verður alltaf
sérstakur í mínum huga. Það var
mér mikils virði að fá að vera hjá
þér síðustu klukkustundirnar og
rifja upp allar yndislegu stundirnar
sem við höfðum átt saman. Það eru
mikil forréttindi og dýrmæt reynsla
sauma á Fjórðuiigs-
sjúkrahúsinu á Isa-
firði og auk þess
ýmis önnur störf.
Þau Guðmundur
eignuðust einn son,
Magnús Reyni,
framkvæmdastjóra
á Isafirði. Kona
hans er Guðrún
Gunnarsdóttir,
hjúkrunarfræðing-
ur, og eiga þau fjög-
ur börn: 1) Hrefna
Ragnheiður, deild-
arstjóri á Isafírði, f.
1967, hennar maður
er Magnús Ingi Bjarnason, bif-
reiðarstjóri, þeirra börn eru
Margrét, Heiða, f. 1990, og
Bjarni Maron, f. 1995. 2) Albert
Vignir, húsasmiður og sund-
þjálfari á Akranesi, f. 1971. 3)
Hlynur Tryggvi, nemi, f. 1974,
og 4) Anna Margrét, nemi í
Reykjavík, f. 1976. Hjá Hrefnu
og Guðmundi ólst upp til ferm-
ingaraldurs systurdóttir Hrefnu
og dóttir Svövu, Júdý Ásthildur
Wesley, f. 1949, framreiðslu-
maður í Reykjavík.
Útför Hrefnu Ragnheiðar fer
fram frá ísafjarðarkirkju í dag
og hefst athöfnin klukkan 14.
að fá að alast upp með ömmu sér við
hlið. Þú varst alltaf til staðar og því
var oft erfitt að hugsa til þess
hvernig lífið yrði án þín
Alveg frá því ég man eftir mér
vai'stu að fræða okkur systkinin,
leiðbeina og hjálpa okkur um lífsins
veg. Þú hafðir ákveðnar skoðanir á
hlutunum en kenndir mér að hver
maður er sérstakur á sinn hátt.
Umhyggja þín fyrir öðrum og þá
sérstaklega þegar einhver þurfti á
hjálp að halda var mikil og stuðn-
ingur þinn var ómetanlegur þegai’ á
reyndi. Þú vildir oft gleðja aðra og
gerðir það á þinn hátt. Það er styrk-
ui' á lífsins braut að vera nægjusam-
ur og að geta borið virðingu fyrir
því sem maður á, og vona ég að mér
lærist að meta það sem þú kenndir
mér í þeim efnum.
Það var margt sem ég lærði á
Hlíðarvegi 30, litla húsinu þínu.
Ekki bara að lesa, prjóna og spila,
heldur það hvað nálægðin við góðan
vin, hlátur og skemmtilegar sögur
geta gefið manni mikið. Allar stund-
imai' sem ég eyddi hjá þér, þegar
þú sofnaðir með gleraugun á nefinu
og hraust, sagðir mér sögur af fólki
og stöðum eða sýndir mér myndir
voru lærdómur fyrir mig. Þennan
dýrmæta fróðleik geymi ég og segi
mínum bömum frá þegar ég minn-
ist þín. Það er svo margt sem mig
langai' til að segja þér og heyra þig
segja frá en ég ætla að setja á blað
fyrir þig Ijóðið úr gestabókinni sem
við gáfum þér um jólin.
Verndi þig englar, elskan mín,
þá augun fógru lykjast þín;
líði þeir kringum hvílu hljótt
á hvítum vængjum um miðja nótt.
Nei, nei, það varla óhætt er
englum að trúa fyrir þér;
engill ert þú og englum þá
of vel kann þig að lítast á.
(Steingr. Thorsteinsson)
Þótt lífið verði tómlegt án þín
munu minningarnar um allar góðu
stundirnar með þér ávallt geymast í
hjarta mínu. Góður Guð geymi þig á
nýjum stað.
Þín
Hrefna.
Systir mín Hrefna er látin. Hún
andaðist 21. sepember sl. á Sjúki-a-
húsi Isafjarðar þar sem hún hafði
dvalið sem sjúklingur lengi. Þar
hafði hún einnig starfað í mörg ár,
síðast sem saumakona.
Mai'gs er að minnast þegar mað-
ur kveður hinsta sinni konu í hárri
elli. Konu sem maður hefur elskað
og dáð frá ungdómsárum. Þessi
systir mín var mér alla tíð fyrir-
mynd í dyggðum. Hef ég oft óskað
þess um ævina, að vera gædd ein-
hverjum af hennar miklu kostum.
En það voru ekki auðgengin spor að
feta í slóðina hennar Hrefnu Ragn-
heiðar.
Hrefna er fimmta systir mín sem
ég kveð hinstu kveðju. Yngsta
systirin er lifandi. Hún er yndi mitt
og eftirlæti og ég vona að ég fái að
njóta hennar í ellinni.
Ég man eftir Hrefnu ungri. Hún
var falleg stúlka, skarpgreind og
skemmtileg. Hún sagði vel frá öllu
gríni og var mikil sögukona. Hrefna
var mikill persónuleiki, andlega
sterk, traust og trú. Oft var það svo
á mínu bemskuheimili, þegar fjöl-
skyldan átti í erfiðleikum, að Hr-
efna leysti vandann.
Ung giftist hún manni sem mér
er ljúft að minnast, Guðmundi
Benedikt Albertssyni frá Hesteyri í
Sléttuhreppi. Þau voru falleg og
samstillt hjón. Höfðingjar í öllu eðli
sínu, gestrisin og góðir vinir vina
sinna. Mér fannst alltaf að öll fjöl-
skyldan ætti hann Gumma enda var
hann okkur systrum sem besti
bróðir. Ég mun aldrei gleyma þegar
hann tók mig með sér heim til Hest-
eyrar eftir að ég hafði dvalið á
Sjúkrahúsi Isafjarðar í marga mán-
uði. Þar vai' ég hjá þeim hjónum í
þrjá mánuði og komst til góðrar
heilsu. Svövu systur mína tóku þau
á heimili sitt og voru henni alla tíð
sem bestu foreldrar. Þau ólu einnig
upp dóttur Svövu, Judy, fram á
fermingaraldur er hún gat ílutt til
móður sinnar.
Engin dóttir getur verið betri
móður sinni en Hrefna var mömmu.
Föðursystur okkar, sem var ein-
stæð, raunakona, tóku þau hjónin á
heimili sitt og önnuðust til hinstu
stundar.
Hér hef ég stiklað á stóru í lífi
systur minnar. Alltof margt er
ósagt. Ég vona að aðrir geri það. Ég
hef þá trú, ef annað líf er til, að þar
bíði vinir í vai'pa sem von er á gesti.
Guð blessi systur mína látna.
Hafi hún þökk fyrir samveruna og
öll hennar gæði.
Ég votta frænda mínum Magnúsi
Reyni og fjölskyldu hans innilega
samúð mína og sona minna.
Hinsta kveðja frá systur.
Blessi þig blóm jörð,
blessi þig útsær,
blessi þig heiður himinn,
elski þig alheimur,
eilífð þig geymi,
signi þig sjálfur guð.
(Jóh. úr Kötium)
Bergþóra Magnúsdóttir.
Skilafrestur
minningargreina
EIGI minningargrein að bii-tast á útfarai'degi (eða í sunnudagsblaði ef
útför er á mánudegi), er skilafrestur sem hér segir: I sunnudags- og
þriðjudagsblað þarf grein að berast fyrir hádegi á föstudag. I miðviku-
dags-, fimmtudags-, föstudags- og laugardagsblað þai'f greinin að berast
fyi-ir hádegi tveimur virkum dögum fyrir birtingai'dag. Berist gi'ein eftir
að skilafrestur er útrunninn eða eftir að útför hefur farið fram, er ekki
unnt að lofa ákveðnum birtingardegi. Þar sem pláss er takmarkað getur
þurft að fresta birtingu greina, enda þótt þær berist innan hins tiltekna
skilafrests.