Morgunblaðið - 02.10.1999, Blaðsíða 54

MORGUNBLAÐIÐ
Guðríður Erna
Guðmundsdóttir
fæddist í Yest-
mannaeyjum 4.
mars 1963. Hún lést
í Tönsberg í Noregi
24. september síð-
astliðinn. Foreldrar
Guðríðar eru Guð-
mundur Birnir Sig-
urgeirsson, mjólk-
urfræðingur, f.
31.7. 1944, og
Agústa Trausta-
> dóttir, f. 12.2. 1943.
Bræður Guðríðar
eru Trausti, f. 24.3.
1964, í sambúð með Ingibjörgu
Aradóttur og eiga þau soninn
Elmar Ás. Trausti átti fyrir son-
inn Ragnar Örn; Sigurgeir, f.
3.1. 1966, í sambúð með Soffíu
G. Kjartansdóttur og eiga þau
Það er alveg rosalega erfitt að
hugsa út í það að ég eigi aldrei eftir
að faðma þig aftur og segja þér hve
mikið mér þykir vænt um þig og
flnna fyrir gleðinni og hamingjunni
innra með mér þegar þú segir mér
hve mikið þú elskir mig. Eða bara
* >að sjá fallega brosið þitt og hlýjuna
og góðvildina í augunum þínum
þegar ég kem í heimsókn til Nor-
egs eða þú hingað heim. Fá að
heyra skammirnar ef einkunnirnar
mínar eru ekki sem bestar og hrós-
ið þegar mér gengur vel. Öll þessi
smáatriði sem ég hélt að skiptu
ekki svo miklu máli en þegar ég
átta mig á því að þú verður ekki
hér að deila þeim með mér þá get-
ur eitt smáatriði verið mesta mál.
Ekki varstu bara móðir mín,
, heldur líka besti vinur minn. Þótt
það kæmi fyrir að við rifumst þá
áttum við líka mjög góðar stundir
saman og þær stundir mun ég
geyma í minningu minni og hjarta
ásamt fegurð þinni og ást. Og þó ég
ætti bara 17 ár með þér voru það
mín góðu ár og ég veit að þú ert á
góðum stað núna og ég mun ávallt
elska þig og ég veit að þú munt
ávallt elska mig.
Þótt við getum ekki verið saman
í heimi lifandi manna þá verðum
við saman í mínu hjarta að eilífu.
„Þá mælti Almítra:
Mál er nú að spyrja um dauðann.
Og hann sagði:
Þú leitar að leyndardómi dauð-
■ ^ans. En hvernig ættir þú að fínna
hann, ef þú leitar hans ekki í æð-
arslögum lífsins? Uglan, sem sér í
myrkri, en blindast af dagsbirt-
unni, ræður ekki gátu ljóssins.
Leitaðu að sál dauðans í líkama
lífsins, því að lífið og dauði er eitt
eins og fljótið og særinn. í djúpi
vona þinna og langana felst hin
Persónuleg,
alhliða útfararþjónusta.
Sverrir Olsen, Sverrir Einarsson,
útfararstjóri útfararstjóri
Útfararstofa íslands
Suðurhlíð 35 ♦ Sími 581 3300
Allan sólarhringinn. www.utfararstofa.ehf.is/
soninn Konráð Elí.
Guðríður eignað-
ist dótturina Irisi
Hödd Pétursdóttur
2.6. 1982. Sambýlis-
maður Guðríðar er
Helge Rise frá Opp-
dal í Noregi. Dóttir
þeirra er Lena Mist,
f. 19.2. 1993. Helge
og Guðríður bjuggu
í Noregi sl. 4 ár.
Guðríður bjó áð-
ur á Selfossi þar
sem hún tók versl-
unarpróf og starf-
aði m.a. hjá Sel-
fossveitum. í Noregi lærði hún
blómaskreytingar og starfaði
við Jþað til dauðadags.
Utför Guðríðar fer fram í Sel-
fosskirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 13.30.
þögla þekking á hinu yfirskilvit-
lega, og eins og fræin, sem dreymir
undir snjónum, dreymir hjarta þitt
vorið. Trúðu á draum þinn, því
hann er hlið eilífðarinnar. Óttinn
við dauðann er aðeins ótti smala-
drengsins við konung, sem vill slá
hann til riddara. Er ekki smalinn
glaður í hjarta sínu þrátt fyrir ótta
sinn við að bera merki konungsins?
Og finnur hann þó ekki mest til ótt-
ans? Því að hvað er það að deyja
annað en standa nakinn í blænum
og hverfa inn í sólskinið? Og hvað
er að hætta að draga andann annað
en að frelsa hann frá friðlausum
öldum lífsins, svo að hann geti risið
upp í mætti sínum og ófjötraður
leitað á fund guð síns? Aðeins sá,
sem drekkur af vatni þagnarinnar,
mun þekkja hinn volduga söng. Og
þegar þú hefur náð ævitindinum,
þá fyrst munt þú hefja fjallgöng-
una. Og þegar jörðin krefst líkama
þíns, muntu dansa í fyrsta sinn.“
(Spámaðurinn).
Iris Hödd.
Elsku Gurrý.
Ég á mjög erfitt með að skilja af
hverju dauðann ber fyrirvaralaust
að höndum hjá fólki í blóma lífsins.
Mig langar að kveðja þig með
nokkrum minningum liðinna ára
sem koma ljóslifandi fram á þess-
ari erfiðu stundu og eru okkur dýr-
mætar og munu fylgja okkur í
minningunni um þig. Eg hélt að þú
myndir vinna þetta stríð, ég trúði
því fram á síðustu mínútu að þú
mundir vakna. Mér fínnst trúin
hafa brugðist mér í þetta sinn.
Dauðinn er oft ansi óréttlátur.
Hvernig getur maður réttlætt að
hann þurfi að taka þig, kornunga,
frá ungum dætrum þínum? Það er
svo ansi margt sem þú áttir eftir að
gera. Ég trúi því að þú fylgist með
og leiðbeinir írisi Hödd og Lenu
Mist.
Við áttum margar góðar stundir
saman. Ég man fyrst er við kynnt-
umst fyrir u.þ.b. 15 árum, þá
fannst mér þú alveg meiriháttar
pæja og ég leit upp til þín og hugs-
aði með mér að einhvern tímann
yrði svona gaman hjá mér og vin-
Formáli
minningar-
greina
ÆSKILEGT er að minningar-
greinum fylgi á sérblaði upplýs-
ingar um hvar og hvenær sá,
sem fjallað er um, er fæddur,
hvar og hvenær dáinn, um for-
eldra hans, systkini, maka og
böm, skólagöngu og störf og
loks hvaðan útför hans fer fram.
Ætlast er til að þessar upplýs-
ingar komi aðeins fram í for-
málanum, sem er feitletraður,
en ekki í greinunum sjálfum.
MINNINGAR
konum mínum þegar við yrðum
eldri. Minnisstæðar eru góðu
stundimar á loftinu á Eyrarvegi 9.
Þá kom ég stundum og passaði
írisi Hödd á meðan þú og Hrefna
Magg unnuð í Selfossbíó. Svo voru
farnar nokkrar góðar ferðir á app-
elsínugulu Lödunni þinni, já hún
stóð sko fyrir sínu. Man ég að eitt
sinn fór ég að sækja þig og að mig
minnir Rut niður í Þorlákshöfn, en
þá voruð þið að koma af þjóðhátíð.
Á heimleið var mikið fjör í Lödunni
því ferðasögurnar voru alveg
meiriháttar, svo margt hafði gerst.
Síðan keyptir þú Subaru og ég man
að það var heilmikið stökk frá Löd-
unni. Þú varst alltaf svo hlý, og
góður vinur. Stjömuspeki lýsir
fólki sem er fætt 4. mars sem létt-
lyndu að eðlisfari og að það hafi
mjög fágaða framkomu. Þessi
stutta lýsing á vel við þig. Ég fæ
þér seint þakkað hvað þú reyndist
mér góð þegar ég gekk með
Sesselju Sif. Komst hreint fram,
dróst ekkert undan, ráðlagðir mér
og hélst utan um mig. Þú varst svo
góð við ömmu og afa í Múla, pass-
aðir upp á búðina þeirra þegar þau
voru erlendis og eftir að amma þín
dó hefurðu reynst afa þínum alveg
meiriháttar, þó svo að þú byggir í
öðru landi, þá var alltaf svo mikið
gott á milli ykkar og bið ég Guð að
vaka yfir honum og hugga hann í
þessari miklu sorg.
Einnig vil ég þakka þér hvað þú
varst Ragnari Erni góð og hlý
frænka. Hann á erfitt með að átta
sig á þessu, jólin, gamlárskvöld og
allt það án þín. Þó svo að við höfum
ekki átt margar stundir síðustu ár
voru tengslin alltaf góð. Um síð-
ustu jól komstu til mín að skoða
húsið mitt og nýfæddan son minn
og áttum við góða stund saman.
Hverjum hefði dottið í hug að það
væru síðustu jólin okkar saman?
Elsku Guirý, ég þakka þér fyrir
allar góðu stundirnar sem við átt-
um saman, þakka þér fyrir allt sem
þú gerðir fyrir Ragnar Örn.
Elsku Iris Hödd, Lena Mist,
Helge, Gústa, Biddi og aðrir að-
standendur. Megi góður Guð veita
ykkur styrk í sorg ykkar og sökn-
uði.
Við andlátsfregn þína,
allt stöðvast í tímans ranni.
og sorgin mig grípur,
en segja ég vil með sanni,
að ósk mín um bata þinn,
tjáð var í bænum mínum,
en guð vildi fá þig,
og hafa með englum sínum.
Þótt farin þú sért,
og horfm burt úr þessum heimi.
ég minningu þína
þá ávallt í hjarta mér geymi.
ástvini þina ég bið síðan
guð minn að styðja
og þerra burt tárin,
ég ætíð skal fyrir þeim biðja.
(Bryndís Jónsdóttir.)
Hrönn Arnardóttir.
Við fyrrverandi starfsfélagar
Gurrýar hjá Selfossveitum vorum
harmi slegnir er við fréttum af al-
varlegum veikindum hennar í síð-
ustu viku. Héldum í þá von að úr
gæti ræst eða að veikindin væru
ekki eins alvarleg og virtist. Hvor-
ugt gekk eftir. Guðríður Erna
kvaddi þetta ríki okkar dauðlegra
með snörpum aðdraganda, í blóma
lífs síns, allt of, allt of snemma.
Hún er okkur harmdauði. Sárari
missir er hún þó þeim er unnu
henni heitast. Það er von okkar að
allir góðir kraftar leggist á eitt og
styrki þau og leiði úr sorginni til
lífs og ljóss á nýjan leik. Góðar
minningar úr lífi hennar og starfi
ásamt öllum glaðværu stundunum
munu þar létta undir.
Gurrý hóf störf hjá Selfossveit-
um fyrir um sextán árum aðeins
tvítug að aldri. Hún var þá ráðin í
starf innheimtufulltrúa á skrifstof-
unni. Hún hafði síðar í störfum sín-
um umsjón með viðskiptakerfi fyr-
irtækisins, annaðist ýmsa nauðsyn-
lega þjónustu við viðskiptavini sem
54 LAUGARDAGUR 2. OKTÓBER 1999
GUÐRIÐUR ERNA
GUÐMUNDSDÓTTIR
leituðu til skrifstofunnar og veitti
hagnýtar upplýsingar þeim er eftir
því sóttust. Nutum við krafta henn-
ar uns hún hélt til heimalands Hel-
ge, Noregs, fyrir um fjórum árum.
Öll þau störf er hún bar ábyrgð á
annaðist hún af kostgæfni og alúð
og skilaði ætíð góðu verki. Á litlum
vinnustað þurfa starfsmenn að
vera liðtækir til margra verka,
fleiri verka en sérhæfing þeirra
býður. Guirý féll vel að þessum að-
stæðum og gat tekist á hendur ólík
störf á skrifstofunni, nýtt krafta
sína þannig að úr varð heilsteypt
verk með upphaf og endi. Oft lá
drjúgt dagsverkið eftir hana enda
fór þar kona útsjónarsöm, fljótvirk
og örugg. Verða þau verk hennar
seint metin að verðleikum.
En það er fleira verðmætt en
skilvirkur starfsmaður. Gurrý var
einnig góð í félagi við aðra og átti
fjalltrausta aðdáendur meðal
starfsfélaganna sem gaman höfðu
af að gantast og henda gaman af
mönnum og málefnum. Oft var þá
kátt á hjalla. Hún kunni vel að
gleðjast á góðri stundu og var ekki
leiðindunum fyrir að fara þegar svo
bar undir. Er við kvöddum hana
fyrir Noregsförina létu félagamir
það eftir henni að hifa hana, í
krana, í hæstu stöðu þannig að
gnæfði yfir hús og menn. Þetta lét
hún sig hafa þótt lofthrædd væri;
lagði það á sig eins og til að hafa
gott sjónarhorn yfir vettvang
starfa sinna, festa í minni áður en
hún kveddi og héldi með fjölskyldu
sinni á vit nýrra siða og nýrra
tækifæra hjá frændþjóð okkar.
Ekki var annað að heyra en að
litlu fjölskyldunni vegnaði vel síð-
ast þegar þau komu í heimsókn til
okkar er þau dvöldu hjá foreldrum
hennar hér á Selfossi. Það var því
reiðarslag að fregna lát hennar.
Huggun er þó harmi gegn að eiga
um hana margar góðar minningar.
Fyrir hönd okkar allra bið ég allar
góðar vættir að hlúa að Helge og
dætrum þeirra, foreldrum hennar,
afa og bræðrum og veita þeim allan
þann styrk sem þau þurfa til að lifa
við missi ástvinar og til að spjara
sig í nýjum veruleika.
Ásbjörn Ólason
Blöndal, veitustjóri.
Náttúran skartar sínu fegursta
þessa dagana. Við njótum allra fal-
legu haustlitanna, kvöldsólarinnar
og kyrrðarinnar. Sjáum hlíðina
speglast í vatninu og stöldrum við
eitt andartak til að undrast yfir
logninu og litunum. Mér leið vel í
kyrrðinni uppi í Heiðmörk þennan
dag, en var engan veginn búin und-
ir þær slæmu fréttir sem biðu mín
þegar heim kom. „Hún Gurrý er
dáin.“ Margar eru þær hugsanir og
minningar sem þyrlast um hugann
á slíkri stundu. Állt í einu er ungri
konu svipt í burtu frá okkur, og
eftir stöndum við hnípin og spyrj-
um: Hvers vegna? Af hverju? Og
fáum engin svör. Við getum ein-
ungis leitað huggunar í öllum þeim
góðu minningum sem við eigum um
hana Gurrý.
Ég minnist hennar þegar ég
kynntist henni heima hjá afa henn-
ar og ömmu, tengdaforeldrum mín-
um, Sigurgeiri og Guðríði, þá var
hún ung og falleg stelpa sem ég
kunni strax svo vel við. Þá fannst
mér ég svo miklu eldri og reyndari,
þó að ekki munaði nema sjö árum á
okkur. Ég minnist hennar þegar
hún eignaðist hana írisi Hödd, hve
hún var stolt af stelpunni sinni. Þá
var Siggi minn bara ársgamall og
ég ekkert mikið reyndari en Gurrý.
Síðar kynntist hún Helge sínum og
saman eignuðust þau hana Lenu
Mist. Ég minnist þess hve Gurrý
var dugleg að hóa fjölskyldunni
saman, það átti hún sameiginlegt
með ömmu sinni og nöfnu. Það lék
líka allt í höndunum á henni Gurrý,
þó að hún nýtti sér hæfileika sína
ekki á þessu sviði fyrr en hún fór
að læra blómaskreytingar. Um síð-
ustu jól fengum við að njóta þess,
því skreytingarnar sem komu frá
Gurrý voru einstakar. Gurrý var
alltaf glöð í góðra vina hópi og þeg-
ar þau Helge fluttust til Noregs
veit ég að fleiri söknuðu hennar en
bara fjölskyldan. Og nú er hennar
enn sárar saknað.
Með þessum fátæklegu orðum
sendum við Pálmar ykkur öllum
samúðarkveðjur og vonum að þið
látið ljós góðra minninga um Guný
lýsa ykkur komandi daga.
Elsku Gurrý, ég vil kveðja þig
með þessu ljóði eftir Hannes Pét-
ursson:
Haust. Og garðflatir
grænar við sjóinn fram.
En reyniviðarhríslur
rauðar, í gulu ljósi.
Samtímis deyja
ekki sumarsins grös og lauf.
Allt deyr
að eigin hætti.
Allt deyr
en óviss er dauðans tími.
Dauðinn er regla
sem reglur ná ekki til.
Valgerður K. Sigurðardóttir.
Elsku Guný frænka.
Þú féllst með haustlaufunum,
svo alltof fljótt. Hvers vegna ung
kona í blóma lífsins? Sagt er að
þeir deyi ungir sem guðirnir elska
og að þörf sé fyrir fólk á æðri svið-
um, en hvar væri meiri þörf fyrir
þig en hjá Helga og dætrunum.
Hvers vegna frá ástkærum manni
og tveim ungum dætrum? Ég spyr
en fátt er um svör ef stórt er
spurt. Hvers vegna fékkst þú ekki
meiri kvóta? Hvers vegna fékkst
þú ekki að fylgjast með dætrum
þínum, írisi Hödd og Lenu Mist
vaxa og dafna? Hvers vegna fékkst
þú ekki að fylgjast með þeim, ann-
ast þær, sjá þær komast til þroska,
sjá þær verða að fullþroskuðum
einstaklingum? Hvers vegna
spyrjum við sem eftir sitjum og
drúpum höfði, með sorg í hjarta,
hvers vegna?
Við fáum engin svör en elsku
Gurrý, minningin um þig lifir í
hjörtum okkar og í dætrum þínum.
Já, elsku Gurrý, í dætrum þínum,
sem koma til með að verða mesta
huggun foreldra þinna og Helga og
annarra ættingja. Þau fá það hlut-
verk að taka við af þér og hlúa að
þeim. Hvers vegna spyrjum við, en
dauðinn er órjúfanleg heild af lífinu
og það vitum við, samt kemur hann
stöðugt á óvart.
Mörg eru minningabrotin frá
okkar lífi í gegnum tíðina. Við vor-
um systradætur, fæddar sama ár-
ið, þú í mars, ég í apríl, þannig að
stutt var á milli okkar og þó að ég
ætti heima í Eyjum áttum við
margar glaðar stundir saman.
Bernskuárin liðu fljótt, svo alltof
fljótt, en minningarnar eru ljúfar
um ferðalögin sem við fórum í með
foreldrum okkar og systkinum
þeirra og börnum. Þá var nú oft
glatt á hjalla og margt brallað og
er þetta ómetanlegur fjársjóður í
minningunni. Ljúfar áttum við
stundirnar í Eyjum og á Selfossi og
man ég hvað mér þótti mikið ævin-
týri að koma með þér í búðina hjá
afa Geira og ömmu Gauju, sem nú
er látin, allt var það svo spennandi
og framandi fyrir mér en svo ofur-
eðlilegt í þínum huga og er þetta
erfið raun fyrir afa þinn að sjá á
eftir þér svo óvænt og alltof fljótt.
En bernskuárin voru að baki, við
fórum hvor sína leið. Þú varst kom-
in með eitt bam, hana Irisi Hödd,
ég hafði öðru að sinna, en aftur
náðum við saman er við áttum báð-
ar von á barni, þú hana Lenu Mist
en ég Aron minn. Þá höfðum við
um margt að tala. Er þú fluttir
með Helga þínum til Noregs urðu
tengslin minni því þannig er það nú
á þessari tækniöld okkar og í asa
hversdagslífsins að tíminn er svo
fljótur að líða, það fínnur maður á
svona stundum.
Um sejnustu jól er þú komst
heim til Islands til að halda jólin
með fjölskyldu þinni komst þú í
heimsókn til mín með Helga og