Morgunblaðið - 16.10.1999, Qupperneq 52

jí>2 LAUGARDAGUR 16. OKTÓBER 1999
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
SIGURÐUR
KARLSSON
+ Sigurður Karls-
son fæddist á
Stokkseyri 6. des-
ember 1954. Hann
varð bráðkvaddur
um borð í togaran-
um Gnúpi GK 11
hinn 10. október
síðastliðinn. For-
eldrar hans eru
Sigríður Jónsdóttir,
húsmóðir, og Karl
E. Karlsson, fyrr-
verandi skipstjóri í
Þorlákshöfn. Hann
var fimmti í röð tíu
barna þeirra.
Systkini hans eru: 1) Ástríður,
búsett í Stykkishólmi, maki
Ingimundur Pálsson. 2) Guð-
finnur, búsettur í Þorlákshöfn,
maki Jóna Kristín Engilberts-
dóttir. 3) Jón, búsettur í Þor-
lákshöfn. 4) Karl Sigmar, bú-
settur á Akranesi, maki Guðrún
Sigríks Sigurðardóttir. 5) Erla,
búsett í Þorlákshöfn, maki
Þórður Eiríksson. 6) Kolbrún,
búsett í Kópavogi. 7) Sigríður,
búsett í Þorláks-
höfn, maki Jóhann
Magnússon. 8) Hall-
dóra Ólöf, búsett í
Þorlákshöfn, maki
Svavar Gíslason. 9)
Jóna Svava, búsett í
Noregi, maki
Sveinn Jónsson.
Fjölskyldan flutt-
ist til Þorlákshafnar
þegar Sigurður var
á fyrsta ári og bjó
hann í Þorlákshöfn
til ársins 1993 að
hann fluttist til
Njarðvíkur og hóf
sambúð með eftirlifandi eigin-
konu sinni, Láru Jónu Helga-
dóttur. Þau gengu í hjónaband
6. júní 1999. Sonur Láru er
Andri Guðmundsson.
Sigurður lauk farmannaprófi
úr Stýrimannaskólanum 1983
og var sjómennskan hans aðal-
starf eftir það.
títför Sigurðar fer fram frá
Ytri-Njarðvikurkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.
Elsku Siggi minn. Ég bara get
ekki trúað því að þú sért dáinn. Ég
var oft hrædd um þig þegar þú varst
úti á sjó í vondum veðrum, eitthvað
sem allar sjómannskonur kannast
við. Mér kom samt aldrei til hugar
að þú sem alltaf varst hress og
hraustur myndir falla niður við störf
þín og deyja fyrirvaralaust. Við gift-
um okkur síðasta sjómannadag og
hver hefði trúað því að við myndum
ekki fá lengri tíma, við sem ætluðum
að verða gömul saman. Það verður
erfitt að venjast því að síminn hringi
TÍkki lengur um nótt eins og gerðist
svo oft þegar þú varst að klára vakt
og að sætta sig við það að ég geti
ekki farið og tekið á móti Sigga mín-
um á bryggjunni þegar Gnúpurinn
kemur í land eftir langan túr. En
þessi sjö ár sem við höfum átt verða
aldrei frá okkur tekin og minningin
mun lifa. Skipsfélagar þínir eiga alla
mína samúð og þá sérstaklega Fiddi
mágur. Á frystitogara lifa menn í
litlu samfélagi vikum saman á sjón-
um og þegar einn úr hópnum deyr í
höndunum á þeim og ekkert er hægt
að gera honum til bjargar, þá tekur
mikið á, jafnvel fyrir hörðustu tog-
arajaxla.
Ég fann þessi orð í bók sem ég
gaf þér fyrir nokkrum árum og þau
segja allt um mínar tilfínningar:
„Ég fínn alltaf til nærveru þinnar
í húsinu. Jafnvel þegar þú ert fjar-
verandi fer ég að hlusta eftir þér.
Ég opna allar dyr og á hálfvegis
von á að fínna þig þar - sný mér við
til að ávarpa þig, og þögnin veldur
mér hræðilegum vonbrigðum. Þú
ert í huga mínum og hjarta. Þú ert í
hverjum andardrætti mínum. Þú
ert hluti af mér. Að eilífu.“
(Rosanne Ambrose-Brown.)
Hvíl í friði, ástin mín.
Þín
Lára.
Elsku Siggi minn. Það er svo
skrítið að þú eigir ekki eftir að
koma aftur heim. Ég man þegar ég
sá þig fyrst, þá kallaði ég þig alltaf
Sigga sjómann. Við héldum báðir
með Manchester United í enska
fótboltanum og horfðum oft saman
á leiki liðsins í sjónvarpinu. Ég
man þegar við fórum á sjóinn í
sumar. Þetta var minn fyrsti túr
og það var gaman að kynnast sjón-
um með þér um borð. Ég sá hvað
þér leið vel á sjónum. Við þrættum
nú oft og vorum ekki alltaf sam-
mála en okkur þótti mjög vænt
hvorum um annan. Þú reyndist
mér sem besti faðir og ég á eftir að
sakna þín mikið.
Þinn stjúpsonur
Andri.
Kæri bróðir. Á stundu sem þess-
ari flýgur margt gegnum hugann.
HALLDORA
SIGRÍÐUR
INGIMUNDARDÓTTIR
+ HaIIdóra Sigríð-
ur Ingimundar-
dóttir fæddist á ísa-
firði 22. september
1930. Hún lést á
heimili sínu í Hafn-
arfirði 7. október
siðastliðinn og fór
útför hennar fram
frá Fríkirkjunni í
Hafnarfirði 15.
október.
Það er sárt að vera
fjarri fjölskyldu sinni
egar harmafregnir
erast. Þannig leið okkur systrun-
um er stjúpfaðir okkar tilkynnti
okkur lát móður sinnar, hennar
Dóru. Þegar við kvöddum Dóru í
ágúst síðastliðinn var ljóst að kall-
ið kæmi fljótlega enda var hún þá
orðin mjög veik. Samt sem áður
brá okkur í brún hvað kallið kom
ffcnemma og ótímabært. Dauðann
er jú ávallt erfitt að sætta sig við
og þá sérstaklega
þegar hann knýr að
dyrum svo alltof
fljótt. Missir hinna
nánustu er mikill, sér-
staklega strákanna
hennar Dóru, barna-
barnanna sem voru
hennar líf og yndi, en
einnig litlu
langömmubarnanna
hér á Ítalíu sem ekki
fá að kynnast
langömmu sinni. Dóra
var manneskja sem
ávallt setti þægindi
annarra ofar sínum allt fram í
andlátið. Hún var hæglát og orðfá
en átti þó oft til hnyttin tilsvör og
hafði gaman af því að ræða um líf-
ið og tilveruna. Okkar innilegustu
samúðarkveðjur sendum við elsku
Ingimundi okkar, mömmu, Ernu
og fjölskyldunni allri. Guð blessi
minningu hennar.
Hrefna og Dóra Sif.
Þú varst yngstur af okkur bræðr-
unum en númer fimm í systkina-
hópnum. I dag þegar ég rifja upp
uppeldi okkar í þessum stóra systk-
inahópi hugsa ég um okkur fjóra
sem mótvægi við okkar frábæru
sex systur. Þú varst þremur árum
yngri en ég þannig að ég píndi þig,
Nonni mig, og Finni réð öllu, en öll
komumst við á legg og til hinna
ýmsu starfa. Þitt hlutverk var í
mörgu erfitt. Þú veiktist í mjöðm
kornungur, sem hafði mikil áhrif á
allt þitt líf. Það muna allir jafnaldr-
ar þínir þegar þú komst út af B-
götu 6, þar sem við bjuggum í Þor-
lákshöfn, labbaðir niður götu og
þegar komið var neðar í götuna þá
var spelkan tekin og hent inn í
næsta garð og farið í fótbolta eða
eitthvað annað með krökkunum,
sem þýddi að þú þurftir að þola
miklar kvalir á uppvaxtarárunum.
Siggi var góður námsmaður, tók
góð próf úr stýrimannaskólanum,
kláraði þrjá bekki eða farmanninn,
síðan tók hann tvo vetur í Tækni-
skólanum. Siggi fór á sjóinn eins og
aðrir úr okkar ætt, pabbi var skip-
stjóri og útgerðarmaður þannig að
á sjóinn fórum við eftir því sem við
eltumst, fyrst Finni, svo ég, síðan
Siggi, en vegna þess að við eldri
bræðurnir vorum orðnir æðstráð-
andi á bát föður okkar fór Siggi
annað. Hann var á nokkrum bátum
eins og gerist með sjómenn, nú síð-
ast á frystitogarunum Gnúp frá Gr-
indavík og líkaði mjög vel.
Árið 1993 hitti Siggi eftirlifandi
eiginkonu sína, Láru Helgadóttur,
og tóku þau sér búsetu í Ytri-
Njarðvík. Árin með Láru og syni
hennar voru Sigga mjög góð. Andri
sonur Láru og Siggi urðu fljótt góð-
ir vinir og mátar. Hinn 6. júní sl., á
sjómannadag, giftu þau sig.
Núna þegar við hugsum til baka
til ungs manns sem deyr í blóma
lífsins spyr maður þeirra spurninga
sem ekki er hægt að svara. Mál-
tækið segir að þeir deyi ungir sem
guðirnir elska. Kannski er það
svarið við einni spurningunni.
Siggi bróðir var fæddur 7. des-
ember 1954 og hefði orðið 45 ára,
sem er ekki hár aldur. Við hjónin
fluttumst til Reyðarfjarðar 1996
þannig að samband okkar varð
minna nema gegnum síma. Siggi
hringdi alltaf. Hann hringdi til að
bjóða okkur hjónunum í giftinguna
sína. Þá fannst mér ég hafa svo
mildð að gera að ég fór ekki. Hann
þarfnaðist þess að við tækjum öll
þátt í þessari gleðistund með hon-
um og Láru. Þetta hugsar maður
núna og breytir engu því það er of
seint, en við sem eftir lifum eigum
möguleika á að hittast oftar og
gleðja hvert annað.
Ég veit, kæri bróðir, að þér líður
vel þar sem þú ert nú. Það fundum
við öll sem litum þig augum í litlu
kapellunni í Fossvoginum.
Við, systkini og makar Sigga,
vottum Láru og Andra dýpstu sam-
úð okkar. Við vonum að guð styrki
ykkur og mömmu og pabba, sem
misstuð mest.
Minningin um góðan dreng lifir
með okkur öllum, dreng sem var
hrjúfur á yfirborðinu en blíður fyrir
innan grímuna. Guð geymi hann og
blessi.
Þinn bróðir
Karl Sigmar (Simmi).
Hann Siggi mágur minn er dá-
inn, horfinn. Hann er búinn að fara
sína síðustu sjóferð. Hann gat ekki
lokið túrnum. Hann varð bráð-
kvaddur úti á sjó, aðeins 44 ára
gamall. Hann og Lára voru búin að
vera fjóra mánuði í hjónabandi.
Hann átti allt lífið framundan. Með
sorginni vakna svo ótalmargar til-
finningar og spumingar sem erfitt
verður að fá svör við.
Það var fyrir 35 árum sem ég sá
Sigga Kalla fyrst. Hann var þá á tí-
unda ári, snaggaralegur strákur
sem skar sig úr öllum krakkaskar-
anum á B-götunni, af því hann var
með annan fótinn í spelku vegna
brjóskseyðingar í mjöðminni. Ég
tók svo vel eftir þessu, nýflutt með
fjölskyldunni í Þorlákshöfn, því
Gréta systir, jafngömul Sigga, var
líka í svona spelku. Munurinn á
þeim var bara sá að Gréta var alltaf
í sinni spelku en Siggi bara stund-
um í sinni. Siggi lét ekki veikindi
sín aftra sér frá því að taka þátt í
leik og starfi bamanna í Þorláks-
höfn, ef spelkan tafði hann frá því
sem þurfti að gera fór hann bara úr
henni og henti henni inn á lóð og
hljóp af stað, haltrandi, en það
hratt að hróp og köll mömmu réðu
engu.
Siggi fluttist til Þorlákshafnar
nokkurra mánaða gamall. í Þor-
lákshöfn vora þá aðeins örfá hús en
mörg í byggingu. Meitillinn hafði
þá tekið til starfa og flykktist til
Þorlákshafnar ungt fólk sem sá
bjarta framtíð þar við gjöful fiski-
mið. Kalli Karls og Sigga vora ein
af þessum ungu hjónum sem flutt-
ust frá Stokkseyri til Þorlákshafn-
ar, Kalli til að verða skipstjóri hjá
Meitlinum.
Siggi var þá yngstur barnanna,
sá fimmti í röðinni. I mörg horn var
að líta hjá Siggu með bamahópinn
sinn, þau Astu, Finna, Nonna,
Simma og Sigga. En hann Siggi
fékk ekki að vera yngstur lengi því
á eftir honum komu Erla, Dóra,
Sigga og Jóna Svava. Oft er talað
um það að erfitt sé að vera miðju-
barn af þremur systkinum. Það
hlýtur líka að vera erfitt að vera
miðjubarn af tíu systkinum eins og
Siggi var. Hann þurfti að feta í fót-
spor eldri systkinanna og ekki
mátti hann falla í skuggann af yngri
systranum fjóram.
Lífsbaráttan hófst. Allt snerist
um fisk, fiskveiðar og útgerð. Siggi
fylgdist vel með öllu. Lærði á alla
þessa hluti. Þannig var lífið í Þor-
lákshöfn. Það var svo spennandi að
fylgjast með aflabrögðum og
hvernig gekk. Auðvitað fór það svo
að Siggi fór í Sjómannaskólann og
hans vinna var á sjónum. Hann átti
mjög gott með að læra og fór í
tölvu- og skrifstofunám og seinna í
Tækniskólann. En hugurinn stefndi
alltaf á sjóinn.
Siggi bjó lengst af í foreldrahús-
um. Þar er oft margt um manninn
eins og gefur að skilja í barnmargri
fjölskyldu. Við stóra eldhúsborðið á
Heinaberginu hafa mörg málin ver-
ið rædd og brotin til mergjar. Siggi
lá þá ekki á liði sínu með skoðanir á
málefnum. Hann var ekki alltaf
sama sinnis og allir hinir en stóð
fastur á sínu. Það er ótrúlega sárt
að hugsa til þess að Siggi muni ekki
oftar sitja við borðið og taka þatt í
umræðunum.
Siggi var kominn hátt á fertugs-
aldurinn þegar hann kynntist henni
Lára sinni. Þau hófu búskap í
Njarðvíkum og gekk Siggi syni
Láru í föðurstað. Þau giftu sig á
sjómannadaginn s.l. Við Simmi
komumst ekki í brúðkaupið og
finnst okkur það núna svo sárt. Af
hverju höguðum við ekki tíma okk-
ar þannig að við gætum heiðrað
Sigga á hans hamingjudegi? Við
áttum eftir að segja Sigga hvað
okkur þótti mikið vænt um hann.
Við héldum að við hefðum nógan
tíma. En lífið er óútreiknanlegt.
Hvern hefði órað fyrir því að Siggi
færi svona fljótt frá okkur? Hann
átti eftir að gera svo margt.
Eftir sitjum við og reynum að
skilja af hverju lífið er eins og það
er en svörin finnum við ekki. Nú er
það aðeins minningin um Sigga sem
við eigum.
Elsku Sigga og Kalli, Lára og
Andri, megi guð veita ykkur hugg-
un í þessari miklu sorg.
Minningin lifir um góðan dreng.
Þín mágkona,
Guðrún.
Mig langar til þess að minnast
Sigurðar bróður míns örfáum orð-
um. Við voram saman til sjós og
reram frá Þorlákshöfn í yfir 20 ár
með smá hléum, lengst af á ísleifi
IV, Fróða og Sæbergi. Sigurður
hafði farmanninn og var bæði háseti
og stýrimaður. Sigurður var hörku-
sjómaður, fínasti verkmaður. Hann
ætlaði sér stundum í nám á öðram
sviðum, byrjaði t.d. í Tækniskólan-
um, en sjórinn togaði alltaf í hann.
Hann var kannski ekki alltaf sáttur
við sig og hlutskipti sitt en það
breyttist allt fyrir sex áram þegar
hann kynntist konu sinni, Lára
Jónu Helgadóttur, og syni hennai',
Andra. Það var stór dagur þegar
hann kynnti hana í fjölskyldunni.
Og það var greinilegt að hamingjan
hafði knúið dyra hjá Sigga. Hann
varð mjög ánægður með lífið og til-
verana. Þau giftu sig á sjómanna-
daginn í vor og lífið virtist brosa við
þeim í orðsins fyllstu merkingu.
Siggi sem alltaf hafði brynjað sig
hörðum skráp náði góðu sambandi
við strákinn og urðu þeir miklir vin-
ir. Það var eins og við vissum: Und-
ir hrjúfu yfirborði sló stórt og gott
hjarta.
Sigurður lenti í því þegar hann
var barn að fram kom galli á
mjöðm. Varð hann að ganga í
spelkum og var hann haltur og hon-
um var strítt og er það eflaust
ástæðan fyrir því að hann brynjaði
sig. Þessi galli háði honum alltaf
eitthvað, sérstaklega þegar hann
þreyttist.
Það er sárt að sjá á eftir bróður
sínum svo fyrirvaralaust og á besta
aldri. Ég sakna hans og mun ávallt
minnast hans. Guð blessi minningu
hans og hjálpi Lára og Andra í
þeirra miklu sorg.
Guðfinnur Karlsson.
Það er sunnudagsmorgunn, lauf-
in falla og fjúka um í golunni.
Áhyggjur og hversdagsstreita era
víðsfjarri. En eins og hendi sé veif-
að fær þessi haustmorgunn annan
og myrkari blæ. Okkur berast þær
fregnir að Siggi hafi þá um morg-
uninn orðið bráðkvaddur við störf
sín um borð í togaranum Gnúpi GK
11.
Upp í hugann koma myndir af
kynnum okkar af Sigga. Eins og
allar raunverulegar myndir era
þær hvorki hvítar né svartar, held-
ur í ýmsum blæbrigðum og tónum.
Lára kynnir okkur fyrir Sigga.
Hann virkar á okkur eins og dæmi-
gerður sjómaður, harður af sér og
svolítið hrjúfur eins og hann brynji
sig gegn óblíðri náttúru og erfiði
sjómannsstarfsins.
Fleiri myndir. Lítil frænka tekur
ástfóstri við Sigga og kallar hann
afa. Hann gengur um íbúðina í upp-
áhaldssloppnum sínum og hún fylg-
ir á eftir. Hamingjan í augum Láru
og Sigga þegar þau giftu sig síðast-
liðið sumar. Basl með hringa og
kossinn sem ætlaði aldrei að taka
enda. Siggi að segja frá því þegar
hann komst í návígi við „Jagger-
inn“ á tónleikum í London í sumar.
Sorginni fylgir vanmáttur og efi.
Siggi er fallinn frá í blóma lífins og
við finnum til smæðar okkar og ef-
umst um tilganginn. Ef eitthvað
huggar þá eru það góðar minningar.
Við erum þakklát Sigga fyrir að
hafa verið lífsföranautur Lára.
Ferð þeirra saman varð skemmri
en efni stóðu til. Oft dans á rósum
en ekki alltaf. Erfiðleikar verða
ekki umflúnir en það sem skipti
Lára mestu máli var að við hlið
hennar stóð maður sem reyndist
best þegar mest lá við. Við eram
líka þakklát fyrir hversu vel Siggi
reyndist Andra stjúpsyni sínum
sem var á viðkvæmum aldri þegar
Siggi flutti inn á heimilið. Við mun-
um hjálpsemina og góðu stundirnar.
Tengdamamma, Sigurður
og Drífa, Dagný og Friðrik
(Fiddi) og fjölskyldur.
Núna er Siggi afi dáinn og kom-
inn til guðs. Hann var úti á sjó með
pabba þegar hann dó. Ég á eftir að
sakna hans mikið, því hann var
alltaf góður við mig. Hann Siggi afi
var ekki alvöra afi minn heldur
maðurinn hennar Láru frænku. Ég
byrjaði að kalla hann afa um leið og
ég byrjaði að tala og ég held nú að
honum afa hafi þótt mjög vænt um
það. Stundum fékk ég að sofa hjá
honum og frænku. Þá gat afi ekki
sofið. Hann sagði að ég sparkaði í
hausinn á honum alla nóttina. Ég
veit að Sigga afa líður vel hjá guði
og englunum.
Sigurlaug Herdís
Friðriksdóttir.