Alþýðublaðið - 06.01.1921, Blaðsíða 1

Uppbo
á þurkuðum saltfiski, svo sem þorski, smá-
íiski, ísu og ufsa verður haldið föstudaginn
7. jan. kl. 1 síðd. í pakkhúsinu við Liverpool.
Skömtunarfarganið.
Ekki hefir stjómin ennþá fengið
sig til þess að afturkalia skömtun-
arráðstafanir sínar, þó þær, að
minsta kosti hvað hveitinu viðvík-
ur, séu sama sem úr sögunni.
Blað stjórnarinnar, Morgunbiað-
ið, segir að bakarar fái hveiti og
sykur eftir vild, enda mun brauð
hafa verið látið úti viðstöðulaust,
gegn engum seðlum, í flestura
"bakarabúðmn.
Bakarar hafa heldur ekkert við
seðía að gera, þar sera þeir fá
hveiti og sykur eins og þeir vilja
án þeirra. Einn bakarameistari
sagðist hafa iátið búðarstúlkur
sínar biðja um seðla, er þær seldu
brauð, en fóik hefði bara farið að
hlægja og haldið að þær væru að
gera Bgrín“.
Hvað sykrinum viðvíkur, þá
hefir hann víða verið látinn úti
án þess nokkur kort kæmu á móti,
og líklegast fara fljótlega ailir
kaupmenn að selja hann þannig,
þar sem allir sjá að skömtunin
er í raun og veru afturkölluð af
var skilað tii efirkjörstjórnar í
gær, og verður bann B-listi við
kosningarnar.
Á listanum eru þessir:
Jón Baldviasson bæjarfulltrúi,
Ingimar Jónsson cand. theol.
Ágúst Jósefsson bæjarfuiltrúi
stjórnarinnar hálfu, þó stjórnin
auðsjáaniega ætli sér að reyna að
halda kortunum til máiamynda
eins lengi og hægt er.
En það atriði, að menn halda
að það sé „grín“, þegar menn eru
beðnir um seðla, sýnir greinilega
að almenningur skilur að hér er
nú aðeins um „húmbúks" ráðstöfun
að ræða.
En hvenær ætli að landsstjórnin
skilji, að hennar vegur verður því
minni, því lengur sem hún drégur
að iáta algerlega að vilja almenn-
ings £ þessu máli, og því minni
þv£ Iengur sem hún dregur að
viðurkenna að hún þegar hafi
sama sem numið skömtunina úr
gildi hér í Reykjavík, en það
gerir hún með því, að afturkalla
reglugerðina frá 25. okt. En sú
reglugerð er, svo sem nú er
kunnugt orðið, sett í algerðu
heimildarieysi, og allar þessar
skömtunarr áðstafanir stj órnarinnar
því algerleg lögieysa.
Þessi listi hefir tvímæíalaust
óskift fylgi alls Alþýðufíokksins,
og vafalaust fjölda margra utan
flokksins, þar sem hér er um ai-
þekta dugnaðar og gáfumenn að
ræða, sem lengi hafa síarfað raeð
ósérplægni að almenningshag.
Svo árum skiftir hefir Reykja-
vfkurborg átt að búa við ófull-
nægjandi bæjarsíma.
Sfmarnir hafa verið ait of fáir,
og ennþá er það fjöldi manns
sem bagalega vantar síma, þrátt
fyrir viðbót þá, sem kom f fyrra,
og í sjáifu sér var kák eiit.
Og símaafgreiðslan hefir verift
í megnasta ólagi, þvf vægari orð-
um er varla hægt að fara um
hana, þar sem reglan er að hringja
þarf mörgum sinnutn áður en sam-
band fæst við miðstöð, og stund-
um að gera margar tilraunir tií
þess að losna úr sambandi, þegar
það þá ekki er tekið af manni
þegar þess sfzt er óskað.
Nú með nýjárinu hefir lands-
stjómin sent símanotendum kveðju
sína gegn um stjórn símans, og
þar með þau vinarboð, að gjöldin
hækki nú um ca: 5o°/o frá 1. jan,,
venjulegt talsímasamband hækkar
úr 64 kr. upp í 100 kr,
En hvaða hlunnindi eiga Reykja-
víkurbúar að fá fyrir þessa hækk-
un? Á að fjölga símaáhöldunutn,
svo aliir sem vilja geti fengið síraa?
A að bæta símaafgreiðsluna?
Nei, hvorugt; menn eiga að
borga hækkunina, og þar með
búið.
Sennilega hafa taisfmanotendur
hér í Reykjavík ekki á móti þvf
að borga 100 kr. á ári fyrir gotl
símasamband, en það er óvíst að
Reykjavíkurbúar taki því raeð
þökkum, að jafnframt því sem
bæjarsímaáhöldin em látin gauga
úr sér og sfmaafgreiðsla þar af
leiðandi versnar stöðugt, séu gjöld-
in hækkuð, En hér er við lands-
stjórnina að eiga, og það þýðir
ekki að Iáta réítmæta reiði sína
bitna á símastjórninni, og því sfð-
ur á símanseyjunum.
Úr því stjóminni hér um árið
gat dottið í hug að afla landinu
tekna með því að setja upp burð-
argjald á bréfum, þá væri ekki
Lista Alþýðuflokksins