Alþýðublaðið - 13.08.1934, Page 2
MÁNUDAGINN 13. ágúst 1934.
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
2
Ýmsar þjóða þeirra, sem eru i
þjóðabandalaginu, hafa sent gjaf-
ilr til skreytingar í hinni nýju
höll bandalagsins, sem búist er
viðr að verði svo vel á veg komi|a
í hauist, að hægt verðö að halda
septemberþiingið í hen;ni. M. a.
hefiir b a ndalaginu ' boríst mjög
skrautieg og vönduð tafla úr
bronze, iSiem á ieru letraðir kaflar
úr r-æðum st j óitnmál ama n n sins
fræga, Sámons Bolivar. Taflan er
gjöf friá ríikiisstjórnunum í. Boli-
viiiu, Oolombia, Panama, Perú og
Vieníezuiela. Verður taflan sistt upp
á áberandi stað í hölinni'. Alls
hieíiir bandalagið fengið gjafir til
-slkríeytángar á höllinni frá 16 þjóð-
um. S j ál fsstj órnarný !en d urnar
brezku hafa gefiið vönduð hús-
gögn. Indland hefir giefið hús-
göigin og leggiur alt fra:m tii skreýt
Imgar hierbiergiis fouseta banda-
lagsiins oig Nýja Sjáill'and befir gef
pði forsetastöl til notkungr í þihg-
salnium, og hann er gierður aí
„Samioaiviði". Stjórnin í Persilu
hiefrjr lofað að leggja til ábneíður
í þingsaliinn og fjölda herbergja
í höilflnini, en stjórnio í Siam dýr1-
iindis bóikaskápa, hagliega út-
sklorna. (United Press). (FB).
Saumur,
allar stærðir, kominn aftur. Sama
lága verðið.
Málnlng og Járnvðrnr,
.sími 2876, Laugav. 25, sími 2873.
Bezt kaup fást í verzlnn Ben. S. Þórarinssonar.
Svar til Þorsteins Gislasonar,
Frá Símoni Jóh Ágústssyni.
Fnn fer Þorsteimi Gíslason á
stúfana, í Morgunblaðánu þann
27. júlí, og reynir af veiikum
mætti að verja „vandalistmus“
sálmabókarnefndarmanna. En
sem vænta mátti er svargrein
hans hið aumasta yfirklór, þar eð
hann hefir alrangan málstað að
verja.
Þorsteini er enn kærast að
halda því fram til streitu, að
ég hafi ráðist á biskup og sálmáj
bókarnefndiina vegna persónulegr-
ar óvildar," en það er hin mesta
fjarstæða, eins og ég hefi áðiir
lýst yfir í greinum mínum. Því
að þó svo kynni aðvera, að þiesai
bis-kup væni mjög óvinsæll, eins
og Þorsteinn virðist helzt halda
fram, þá vill samt svo vel til, að
ég hieffi engar persónulegar sakir
á hendur honum né öðrum nefnd-
armönnum. Er vo,n á, að nefnd-
armenn klæi sárt, þar sem þeir
finna, að hvert mannsbarn fyrir-
lítur athæfii þeirra. Og ef Þoir-
steéni þyikir ekki nóg skömm falla
í sinn hlut, þá er það vegna þess,
að bisikup var mestu ráðandi í
nefndinni. Hins vegar befir Þor-
steinn einn þózt verða að bæta
upp sálmabókarstarf sitt með því
að auka enn við það þeirri va;n
æru að verja sín eigin sfcemdar-
verk mieð engum rökum, en
mokkrum iillyrðum.
Annaðhvort fer Þorstemn vís-
vitandi með ósannindi ieða hanin
hefir ekki verið of-viljugur við
niefndarstörfin, er hann heldur því
fram, að flestar verulegar breyt-j
ingar hafi verið bornar undi'r
höfunda. Ekki hafa t. d. bmiji-
ihigur) w&rid, bonnar undiv Dauiiö,
frtí Fagtttskógi, Hahdu, Kjarktn
Ólafsson, Óiínu Aridrésdóttur og
Vaklom,ar Sncevarr, Allir eriu þess-
ir höfundar sáróánægðir með af-
bakami'r nefndarmanna á kvæðum
sínum; enda eru flestar þessar
rangfærslur svo álappalegar, að
hverjum höfundi hlýtur að vera
mikil rauin að þeim. Er slífcur
verknaðu.r aninaðhvort framinn af
heimsku eða vanþekkingu, niema
að hvort tveggja sé.
Þá væiri, fróðlegt að vita, hváðí-
an nefndarrnönmm hafa getarn
komið' hmniklk til aö níögjt á
kveðiskap l&tinna manna, t. d.
Gríms Thom'sens. Þykir líklegt,
enda þótt nefndarmenn hefðu náð
hinum framliðnu á nefndarfund
með kukli og særingum, að Grím-
ur a. m. k. hefði aldnei virt nefna
anigurigapa viðlits, hvað þá heldur
Obrothætt.
Bollapör, parið ..... 1,55
Drykkjarkönnur........1,10
Matardiskar...........1,35
Vatnsglös . ..........0,75
Vinbikarar............0,65
Nýkomið.
K.Einarsson & BiSrœsson,
Bankastræti 11.
leyft þieim að rangfæra kvæði
sfa. Er því óhætt að staðhæfa,
svio að öllu gamni sé slept, að
þeir hafii í algerðu leyfisleysi og
án allra skynsamlegra ástæðna
rangfært kvæði margra látinna
ma’nina, t. d. Brynjólfs frá Minna-
Núpi, Valdemars Briem, Matthí-
asar Jochumssionar. Eru . hér
sýniis'horn af afbiöik'unum nefndar-
manna á kveðskap Gríms Thom
sens:
Grímur kvað:
Og þagar alt er upp á móti,
andinn bugaður, holdið þjáð,
andstneymisins í ölduróti
allir þó vinir burtu fljóti, '
guðs er þó eftir gæzka og náð.
Nefndarmienn afbaka:
Og þegar alt er upp á móti
plr,\n. wtdf. bugáöir, holdið þjáð,
andistneymi-sins í ölduróti
p& allá vinir burtu fljóti
er g)ud\s pó eftir gæzka oig náð.
Grímur kvað:
Dýplst í (þánkans djúp þótt köf-
um,
og dýpst i námum fróðleiks
gröfum,
í botninn aldnei andinin sér. -
Nefndarmenm afbaka:
Dýpist í apdaVis djúp pó köfum,
og dýpst í námum fróðleiks
gröfum,
ófm í botji ei augctd sér,
Þó að biskup vor hafi „fögur
hljóð“ oig leggi mieð fátíðlega
Til verkamannanna.
Okkur hefir borist til eyrna friá
atvinnulausum verkamöninium þau
ummiæli hins væntanlega fá-
t.ækrafulitrúa, Ragnara Lárusson-
ar, að Dagsbrún og Sjómaninaifé-
lagið hiafi gert þá samþykt að
fiorgangsMétit (il atvinuubótavinnu
ættu þeir mienin að hafia, sem unn-
ið hafia við lagnjnigiu vatnsveit-
unnar, sem nú mun að mestu
lokið.
Þietta er tilhæfulaust meö öilu.
Við undimtaðir, ásiamit fleirum, er
höfðlum fioryíStu fyrir hönd fé-
laganna fyrir aukinni vin(nu í
hænum af háifu bæjarfélagsiidns,
tókum það sikýrt fram, jafnt við
venkamenn ,sem til okkar leituðu,
sem log við stjórnarvöld bæjaro
ins, að ríka áherzlu yrði að
leggja á það, að koma viunu af
stað fyriir þá mörgu menn, sem
©kkert bandtak hafa fiengið um
tve,ggja til þriggja mánaöa skeið.
Það er ekki okkar tdllaga, a:ð
sérstakir vinnuflokkar, sem hafa
ium isfceið unnið hjá bæinum, hafi
fiorganigsrétt til þeirrar vin:nu, siem
nú ©r hafin af bæmum siem at-
vininubótaviinina. Væntum við, að
verkamenn taki ekki framar marik
á fleipri þe.ssa fátækrafulltrúa,
sem á að vera til hnjóðs félagg-
skap verfcama'nna og sjómainná.
Reykjavík, 8. ágúst.
Siqurjón Á. ólafsson.
Sicfurður Gucmundsson,
Kr, F. Arudal.
Siguri&ni) Ólafmort.
Jón Guulauc/sson.
Nýslátrað dilkahjot,
1 kr. >/, kg.
Klein,
Baldursgötu 14,
sími 3073.
Ódýrt. Klæðaskápar, barnarúm
og borð. Lindargötu 38.
AÐALSKILTASTOFAN, Grjóta-
götu 7, uppi. Öll skiltavinna fljótt
og vel af hendi leyst. Sanngjarnt
verð. Opiin allan daginin.
Beztu og ódýrustu sumarferðirn-
ar verða nú eins og áður frá
Vörubílastöðinni í Reykjavik, sími
1471.
Framköllun, kopiering og
stækkanir, fallegar og end-
ingargóðar myndir fáið
þið á Ljösmyndastofu
S'inrðar fisðmindssonar
Lækjargötu 2. Sími 1980.
Melónur.
AppelsinnF
frá , 15 aurum, afbragðsgóðar.
Delicioas epli.
Nýjar kartöflor,
lækkað verð.
íslenzkar guirófnr.
M. Drífandi,
Laugavegi 63. Sími 2393
„ífnum" hætti áherzlur á íslenzk
orð, þá skal hann ekki telja mér
trú um, að þörf hafi verið á að
brieyta þessum erindum af því að
afbökunin fari betur í söing. Niei,
Bllkur verknaður á rót sína að
nekja tjl hinnar dýpstu ómenfa’
ingar. Á ég engin orð til að út-
hrópa þiennan „vandalismus" eins
o’g hann á skilið, né get heldur
lýst nógsamlega fyrirlitningu
mtinini á hioinumi. Aldriei hiefiir verið
mieiri ástæða en nú til að skamma
giikkina 'Svo að þeir skammjlst sín.
En hitt er óskiljanlegt, að Þ or-.
steinin skuli vera sivo skyni
sikroppi'nn, að hann leyfi sér að
telja „hHeinia'n barnaskap", sem ekkii
sé o'rðum: að eyðandi, að'ré'tturböífí-
unda, líffiSiog liðinnia, sé fótumjtroðj-
inn. Hví kallar Þorsteinn ekki aila
mie|n'n;:injgu, viísi'nid|i,jog lisiitr,"hiieilná|n'
barnaskap? Svo mennimgarsniauð-
an mann hefi- ég ektó hitt, að
hann hrfsti ekki höfuðið í fyrir-
litningu yfir athæfi nefndar-
manua. Og það fier fjarri mér,
að ég sikammist mín fyrir nokk-
urt stóryrði, sem frá mér
hefiir fallið í garð þéssara ó-
Svífinlu manna, sem engan kipnroðá
viirðast bera fyrir hin þungu af-
brot sin.
Ég benti að eins á í einnlS
greiln minni, að þesisum sálmarj
speikingum hefðii illilega sést yfir
Stefán frá Hvítadal, er mörg fög-
ur trúarljóö befisr ort. Þoiistie'inn
bar því við, að hann hafi verið
kaþólskur og hvert einasta ljóð
ha'ns því ófært t:l að birt-
ast í „Viðbætinum“. Þessi rök
eru hiin fáránlegustu: Fyrst og
fremst eru sum trúarljóð Stefáns
ort löngu áður en hanin varð
kaþóliSkur, t. d. „Aðfiangadags-
kvöld jóla 1912“, og í öðru lagi
koma ekki fram niein kaþ-
ólsfc leibkienira á mörgum sálmum
hain-s, og gætu þeiir því vel sómt
sér í sálmabók vorri. Ef þetta er
ástæða'n, þá sanna niefndarmieinn á
sig hina lítilmannlegustu þröng-
sýni oig bið argasta trúarofsta:ki.
Ætti þessum sprenglærðu goð-
fræð;injgum að vena kUnnugt
um, að beálög þrenning er
tiignluð jafnt af kaþólskum mönn-
um sem lútherskum og því ekkert
tál fyrirstöðu, að sumir sáimaij
Stefá'ns, t. d. „Te deum“, „ó
lausnársól", „Ö Ijósisiins guð“ og
„Ráskasálmur" birtuist í safninu.
En nú vi.ll svo undarlega til,
feð í kverimi eru mgrgar pgöingar
á sálmum eftir kapólska menn, t.
d. Ambrosáius kirkjuföður d.
397*); B'O'naventura kardfaála d.
*) Hieimildin fyrir dánarári, titl-
um log stöðum þessara manna er
„Viiiðbætirinn". Ég befi ek-ki hirt
um að afla mér upplýsfaga um
þiejtta, því að það sfciftir litlu