Morgunblaðið - 04.01.2000, Blaðsíða 57

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
ÞRIÐJUDAGUR 4. JANÚAR 2000 57 -
RAGNHEIÐUR
VALGERÐUR
SVEINSDÓTTIR
+ Ragnheiður Val-
gerður Sveins-
dóttir fæddist á Ak-
ureyri 13. júní 1915
og ólst þar upp. Hún
lést að Hrafnistu í
Reykjavík annan
jóladag Foreldrar
hennar voru Sveinn
Sigurjónsson, kaup-
maður og Jóhanna
Sigurðardóttir,
kaupkona. Systir
Ragnheiðar var
Dagmar Sóley og
fósturbróðir þeirra
var Hámundur Árna-
son, sem lengst af bjó í Kaup-
mannahöfn. Þau eru bæði látin.
Ragnheiður giftist 10. febrúar
1940 Braga Eiríkssyni frá fsafirði,
f. 29.6.1915, d. 24.4.1999. Bjuggu
þau fyrstu árin á Akureyri, en síð-
an í Reykjavík. Börn þeira eru: 1)
Böðvar, kvæntur Gígju Haralds-
dóttur. Böm: a) Haraldur Bragi,
Elsku Heiða!
Þú sóttir svo á mig á leiðinni
heim úr kistulagningunni þinni að
ég fann mig knúna til að setja niður
minningarbrot sem sóttu á hugann.
Þegar við hittumst fyrst í Ból-
staðarhlíðinni, var ekki vafi í mín-
um huga að við hefðum hist áður,
en hvar veit ég ekki? Við tengd-
umst á augabragði mjög sérstökum
vinaböndum sem ég held að ég hafi
ekki bara fundið fyrir, heldur er ég
sannfærð um að þú fannst fyrir
þeim líka. Okkur fannst svo gott,
bara að haldast í hendur, að horfa
hvor á aðra, það var alveg nóg, við
þurftum ekkert að segja. Ég leit á
þig sem prinsessu, þú talaðir til mín
sem ég væri prinsessa og mér leið
þannig í návist þinni. Við töluðum
um prinsessuna mína, dóttur mína
Þórunni Elvu sem þú átt sérstakan
stað í hjarta á.
Þú varst svo einstök elsku Heiða,
svo einlæg, en um leið mjög virðu-
leg. Þú kvaddir okkur sjaldnast
öðruvísi en að þú signdir yfir okkur
og baðst Guð og englana um að
geyma okkur. Það var yndisleg
kveðja.
Þegar Bragi þinn var allur, var
sem helmingurinn af þér færi með
honum. Við söknuðum hans öll. Þér
fór hrakandi og þú treystir þér í
færri og færri heimsóknir og bílt-
úra sem þú annars naust svo vel.
Mér fannst alltaf svo erfitt að skilja
við þig, þegar við heimsóttum þig á
Hrafnistu, því mér fannst þú svo
lítil, umkomulaus og alein. En þú
varst líka sterk, og gast verið glett-
in eins og þegar þú tókst upp á því
að fara með rímur í einni heimsókn-
inni, svo alvarleg, en hvað við hlóg-
um að allri vitleysunni sem kom
upp úr þér.
Oll áform okkar um að fara sam-
an á kaffihús og út að borða eitt-
hvað fínt saman, eins og þú sagðir
svo skemmtilega, verða að bíða
betri tíma, elsku Heiða mín, en ég
hlakka til þeirra stunda, þegar við
hittumst næst. Ferðalögin bíða líka,
þér fannst svo gaman að fljúga. Þér
fannst sem þú skildir allar áhyggj-
ur eftir á jörðu niðri, en að þú færir
sjálf á vit ævintýranna, þegar vélin
hóf sig á loft. Þetta sagðir þú mér
svo oft og þetta langaði mig svo
mikið til að gera með þér, við hefð-
um getað verið í prinsessuleik sam-
an.
Elsku Heiða mín, Guð geymi þig
og varðveiti á sálu og lífi allan
þennan dag og alla tíma, í Jesú
nafni, Amen. Guð veri líka yfir og
allt um kring, fjölskylduna sem á
um sárt að binda, með eilífri bless-
un sinni. Amen.
Þín tengadadóttir,
Guðrún Valgarðsdóttir.
Elskuleg móðursystir mín, Ragn-
heiður Sveinsdóttir, er látin. Ekki
sen nú er látinn. b)
Ragnheiður Ólöf.
Sambýlismaður
hennar er Ómar
Bendtsen. 2) Sig-
tryggur Sveinn,
kvæntur Elísabetu
Jóhannsdóttur.
Börn: a) Ragnheiður
Valgerður. Eigin-
maður hennar er
Agúst Loftsson. Syn-
ir hennar eru Vil-
hjálmur Sveinn Guð-
mundsson og
Kjartan Bragi
Ágústsson. b) Ingi-
björg. 3) Eiríkur Brynjólfur. Hann
lést ungur. 4) Jóhann, kvæntur
Guðrúnu Valgarðsdóttur. Fyrri
kona hans var Þóra Brynjúlfsdótt-
ir. Synir Jóhanns og Þóru eru: a)
Bragi Eiríkur. b) Brynjúlfur.
Utför Ragnheiðar fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
eru nema átta mánuðir frá andláti
eiginmanns hennar, Braga Eiríks-
sonar, en þau stilltu saman strengi
sína ung að áram og lifðu í afar
hamingjuríku hjónabandi í meira
en hálfa öld. Hinn slyngi sláttumað-
ur hefur á skömmum tíma skilið
eftir djúp sár og mikinn söknuð í
sömu fjölskyldunni því að fyrir ein-
ungis einum mánuði var sonarsonur
Heiðu og Braga borinn til grafar,
myndarmaður, tæplega fertugur.
í mínum munni var Heiða
frænka sjaldan nefnd annað en
tanta. Þetta orð nýtur víst ekki
mikillar virðingar hjá þeim sem
berjast gegn hvers konar lánsorð-
um úr erlendum málum og þá ekki
síst svokölluðum dönskuslettum.
En í uppvexti mínum á Akureyri
fékk orðið tanta sérstakt og afar
mikilvægt inntak. í hugarheimi
drengsins táknaði þetta framand-
lega orð uppáhaldsfrænku, frænku
sem var öllum frænkum betri og
fallegri, og hjá töntunni átti
drengsnáðinn á Akureyri óbrigðula
ást og skjól.
Að lokum setur tíminn mark sitt
á allt og alla en þótt ár og áratugir
liðu varð engin breyting á ástríku
sambandi okkar töntu. Elskusemi
hennar í minn garð var alltaf hin
sama, hún var alltaf uppáhalds-
frænkan mín og í mínum huga hafði
orðið tanta áfram það skýra inntak
sem mótast hafði í uppvextinum.
Ég var vafalaust alla tíð sérstakur
dekurstrákur hjá henni töntu en sú
hlýja sem ég naut var af sama toga
og hlýjan sem hún sýndi öllum öðr-
um samferðamönnum sínum. Þessi
hlýja var samofin glaðværð og já-
kvæðri afstöðu til viðfangsefna hins
daglega lífs. Tanta var glæsileg
kona til hinstu stundar og það jók
enn á þau góðu áhrif sem hún hafði
á alla sem henni kynntust.
Frænka mín stýrði stóru heimili
og stóð við hlið eiginmanns síns í
umfangsmiklum störfum hans sem
framkvæmdastjóra Síldarbræðslu-
stöðvarinnar á Dagverðareyri og
síðar sem framkvæmdastjóra Sam-
lags skreiðarframleiðenda. A þeim
vettvangi var hlutur hennar mikill
og góður. Ég vil leyfa mér að minn-
ast á einn þátt húsmóðurstarfa
hennar, matargerðarlistina, sem
hún rækti af stakri snilld. Yfirleitt
er hugur minn ekki mikið bundinn
við þá göfugu list og þess vegna hef
ég oft undrast að ég skuli enn muna
eftir ýmsum glæsilegum tilþrifum
hennar á þessu sviði á löngu liðnum
árum.
En frænka mín var ekki einungis
listakona í mannlegum samkiptum
og daglegum störfum. Hún var
einnig gædd miklum hæfileikum á
sviði hinnar fögru málaralistar og
stundaði þá listgrein sér og öðrum
til yndisauka alla ævi. Ég kynntist
þessum hæfileika hennar fyrst í
mynd af páfugli sem prýddi æsku-
heimili mitt. Frænka mín gerði
þessa mynd ung að árum. Fegurð
myndarinnar og litadýrð standa
mér enn skýrt fyrir hugskotssjón-
um. Frænka mín beitti þessum list-
ræna hæfileika einkum á sviði
postulínsmálunar og stundaði list
sína allt fram á síðustu ár. Hún náði
þar árangri sem fáir geta eftir leik-
ið. Heimili okkar Ingu prýða mörg
falleg listaverk hennar á þessu sviði
sem munu ylja okkur á komandi ár-
um.
Við Inga kveðjum töntu með sár-
um söknuði og biðjum börnum
hennar og fjölskyldum þeirra Guðs
blessunar
Sveinn Jónsson.
Elskuleg móðursystir okkar er
látin,
Ragnheiður Valgerður Sveins-
dóttir, eða Heiða frænka eins og
hún hét í okkar huga lést hinn 26.
desember sl. Það eru aðeins átta
mánuðir síðan eiginmaður hennar
Bragi Eiríksson lést og í nóvember
sl. lést sonarsonur þeirra, þannig
að í fjölskyldu þeirra ríkir mikil
sorg og söknuður.
A þessum tímamótum er margs
að minnast og margt að þakka.
Heiða frænka var falleg kona, dökk
á brún og brá og oft höfum við
heyrt að þau hjón hafi vakið eftir-
tekt víða fyrir glæsimennsku,
klæðaburð og framkomu. Þannig
litum við ekki á þessa frænku okkar
í uppeldinu, heldur fannst okkur
hún og fjölskylda hennar eðlilegur
hluti af daglegu lífi okkar sem ein-
kenndist af öryggi og nánum sam-
skiptum þessara fjölskyldna og
einnig við heimili móðurömmu okk-
ar í Brekkugötu 7, á Akureyri.
Heiða frænka hafði gaman af að
sauma á okkur systurdætur sínar
föt og einnig að kaupa ýmislegt er-
lendis sem gladdi og vakti athygli.
Okkur þótti því snemma undur
vænt um þessa góðu frænku. Þegar
árin liðu skyldum við betur hversu
sérstaka frænku við áttum. Hún
var óvenju listræn og allt lék í
höndunum á henni. Það var sama
hvort hún málaði mynd eða málaði
á postulín, saumaði dúka eða bjó til
listaverk með bútasaumi eða öðrum
aðferðum, allt var það jafn fallegt
og smekklegt. Hún var mjög ná-
kvæm með liti og í listaverkum
hennar og á fallegu heimili þeirra
Braga hljómaði litasymfónían ná-
kvæmlega eins og manni fannst hún
eiga að vera. Þar sem þessi kæra
frænka okkar kaus að helga líf sitt
húsmóðurstarfinu og fjölskyldunni
setti hún metnað sinn í að eiga fal-
legt heimili og hugsa vel um það.
Matargerð var henni meðfædd eins
og móður okkar og eiga afkomend-
urnir margar uppskriftir frá þeim
sem ásamt öðru munu halda minn-
ingu þeirra á lofti. Móðir okkar og
Heiða voru óvenju nánar og kveðj-
an „sæl elsku systir mín“ verður í
okkar huga eilíf minning um þeirra
samskipti. Synirnir fjórir Böðvar,
Sigtryggur Sveinn, Eiríkur og Jó-
hann vora þeirra dýrmætasta eign
og því sorgin mikil þegar Eiríkur
lést barn að aldri. Síðar bættust í
hópinn tengdadætur og bamabörn
og urðu gleðiefni þeirra. Þegar ald-
ur færðist yfir keyptu þau sér íbúð í
Bólstaðarhlíð 54 og þar bjó móðir-C
okkar fyrir. Það var stórkostlegt að
fá að fylgjast með hversu vel Heiða
naut sín þar og ákveðin ný hlut-
verkaskipting átti sér stað. Nú fór
hún til vinnu sinnar við handavinnu
hvern morgun til hádegis og þá var
Bragi tilbúinn með matinn og svo
var haldið áfram með handavinnu
eða farið til Inger í postulínsmáln-
ingu eftir hádegi. Ef ekki var sér-
stök dagskrá um eftirmiðdaginn
þurfti venjulega að fara í búðir og
nálgast eitthvað sem varðaði þau
listaverk sem hún var að skapa i
það skiptið og þá var Bragi tilbúinn
að aka henni á milli verslana og oft
nutu þá aðrir þess að fá að fljóta
með. Heiða frænka var svo lánsöm
að hafa handstyrk og sjón til að
skapa ótrúleg listaverk þó aldur
færðist yfir og naut þess að gefa
sínum kæra hluti sem nú verða enn
meiri dýrgripir þegar hún er ekki
lengur hjá okkur. Þegar heilsan fór
að gefa sig fluttu þau í íbúð tengda
Hrafnistu í Reykjavík og leið þar
vel þangað til Bragi lést í apríl. Síð-
an hefur þessi kæra frænka okkar
dvalið á Hrafnistu og nú hefur hún
sameinast Braga sínum, Haraldi
Braga og öðram sem henni vora
kærir og farnir vora á undan. Megi
Guð blessa minningu hennar og '
vaka yfir ykkur sem henni voru
kærastir og gefa ykkur styrk .
Ámý og Ragnheiður.
Hermann
Bjarnason fædd-
ist í Búðardal 9. nó-
vember 1925. Hann
lést á sjúkrahúsinu í
Stykkishólmi 24.
desember 74 ára
gamall. Hermann
var vinnumaður í
Ljárskógum og á
Hróðnýjarstöðum
og var líka á sjó en
1953 keypti hann
Leiðólfsstaði í Lax-
árdal og hóf búskap
þar. Foreldrar hans
voru Bjarni Magnús-
son, f. 24.11. 1870 á Sauðhúsum í
Laxárdal, d. í Reykjavík 20.11.
1960 og Sólveig Ólafía Árnadótt-
ir, f. að Stað í Reykhólasveit 9.8.
1889, d. í Reykjavík 19.7. 1973.
Hei-mann var sjötti í röð barna
þeirra hjóna, elstur er Guðmund-
ur, f. 6.1. 1917, sjómaður í Stykk-
ishólmi, kvæntur Herdísi Torfa-
dóttur, Sigríður, f. 29.1. 1919, d.
17.12. 1962, húsmóðir í Reykja-
vík, gift Kristjáni J. Einarssyni,
Lilja, f. 24.10. 1921, húsmóðir í
Elsku pabbi, nú er þrautum þínum
lokið og þér líður nú bara vel. Én því
miður fórst þú alltof snemma frá
okkur öllum og við sem áttum eftir
að fara miklu meira saman á hest-
bak. Og allar langferðirnar sem við
voram að leggja drög að og það er
ekki langt síðan að þú sagðir að
næsta sumar færam við út í Hólm
fyrst og síðan eitthvað annað og
lengra en ég lofa þér því að við föram
í Hólminn í vor og ég veit að þú verð-
ur með okkur og passar að veðrið
verði gott og við lofum að halda
áfram að ríða út. Ég þakka fyrir
þann tíma sem við áttum saman og
ekki síst að fá að hafa þig hér hjá
okkur í Hólminum þinn síðasta tíma
og alltaf áttir þú eitthvað gott í skúff-
unni þinni til að gefa krökkunum og
okkur. Þau nærri 20 ár sem ég er
búin að vera hér í Stykkishólmi hef
ég oftast varið sumarfríinu mínu hjá
ykkur í sveitinni og oft hefur verið
lagt upp í langar og góðar hestaferð-
ir og við höfum varla verið komin
heim þegar farið var að tala um
næstu ferð.
En ég gleymi seint síðustu ferð
okkar norður Ljárskógarfjall, en að
mér hafi komið til hugar að það væri
Reykjavík, d. 22.7.
1996, gift Gunnari
Marinóssyni, Guðrún,
f. 1.6. 1923, húsmóðir
í Reykjavík, d. 7.8.
1987, gift Guðmundi
Agnarssyni; tvíburar,
f. 9.9. 1924, d. 9.9.
1924; Kristinn, f.
14.3. 1928, strætis-
vagnabílstjóri og
leigubilstjóri í
Reykjavík; Ósk,
starfsstúlka í Reykja-
vík, f. 17.3. 1931, gift
Hjörleifi Jónssyni;
Jens Líndal vörubíl-
stjóri í Reykjavík, f. 16.1. 1933,
kvæntur Þorbjörgu Pálsdóttur.
Hálfsystur hans voru Volgerína
Jóhanna Bjarnadóttir, f. 26.12.
1897, d. 28.12. 1897, Jóhanna,
húsmóðir í Reykjavík, f. 31.12.
1898, d. 31.10. 1969, gift Gísla
Gíslasyni. Margrét húsmóðir í
Danmörku, f. 29.11. 1901, d. 12.3.
1990, gift Christian Pedersen.
Hálfbróðir hans sammæðra Árni
Sigurður Jónsson, f. 14.9. 1913, d.
20.10. 1950.
í síðasta sinn, nei og aftur nei. Ég
þakka fyrir að börnin mín fengu þó
að hafa þig þennan tíma og kynnast
þér. Mamma og allir hinir, guð gefi
okkur öllum styrk í sorg okkar og
guð geymi þig, pabbi minn.
Kona Hermanns er Sigrún Guð-
ný Jóhannesdóttir, f. 9.11. 1929, á
Þverá í Skagafírði, dóttir hjón-
anna Jóhannesar Skúlasonar og
Sigurlaugar Guðnýjar Jónsdóttur
á Geirmundarhóli Hrolleifsdal í
Skagafirði. Sigrún hóf bústörf
með Iiermanni 1956. Börn þeirra
eru, 1) Bjarni, f. 23.4. 1958, bóndi x
á Leiðólfsstöðum, hann á tvo syni.
2) Bogdís Una, f. 7.8. 1963, starfs-
stúlka hjá Fosshótel í Stykkis-
hólmi, gift Ólafi Þorvaldssyni, f.
11.3. 1961 þau eiga 4 börn, 3)
Unnsteinn Kristinn, bóndi á
Leiðólfsstöðum, f. 6.4. 1972, maki
Ásta Kr., f. 5.1. 1970, þau eiga
einn son. Unnsteinn á einnig son
með Guðrúnu Hreinsdóttur, f. 2.5.
1973, bónda á Kétilseyri við
Dýrafjörð. Fósturbörn Hermanns
eru: Valdís S. Óskarsdóttir, f.
26.2. 1948, bóndi Engihlíð, maki
Ólafur Pálmason, f. 7.5. 1931.
Eiga þau eina dóttur en Valdís á
tvö önnur börn og 3 barnabörn.
Pétur J. Óskarsson, f. 3.10. 1950,
sjómaður, býr í Stykkishólmi,
kvæntur Ásu Maríu Hauksdóttur,
f. 25.7. 1956. Pétur á 5 börn frá
fyrra hjónabandi með Erlu Þórð-
ardóttur, f. 15.4. 1953, húsmóður
á Akranesi, þau eiga 2 barnabörn.
Utför Hermanns fer fram frá
Dalabúð í dag og hefst athöfnin
klukkan 14.
Sofðu vært hinn siðsta blund
unz hinn dýri dagur ljómar
Drottins lúður þegar hljómar
hina miklu morgunstund.
Bogdis, Ólafur og börn.
Frágangur afmælis-
og minningargreina
MIKIL áhersla er lögð á, að handrit séu vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprent-
uninni. Það eykur öryggi í textameðferð og kemur í veg fyrir tvíverknað.
Þá er enn fremur unnt að senda greinamar í símbréfi (569 1115) og í
tölvupósti (minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið greinina inni í bréf-
inu, ekki sem viðhengi.
Auðveldust er móttaka svokallaðra ASCII skráa sem í daglegu tali
era nefndar DOS-textaskrár. Þá era ritvinnslukerfin Word og Word-
Perfect einnig nokkuð auðveld úrvinnslu.
Um hvern látinn einstakling birtist ein uppistöðugrein af hæfilegri
lengd, en aðrar greinar um sama einstakling takmarkast við eina örk,
A-4, miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd, - eða 2.200 slög (um
25 dálksentimetra í blaðinu). Tilvitnanir í sálma eða ljóð takmarkast við
eitt til þrjú erindi. Greinai-höfundar era beðnir að hafa skírnamöfn sín
en ekki stuttnefni undir greinunum.
HERMANN
BJARNASON