Morgunblaðið - 28.01.2000, Blaðsíða 54

54 FÖSTUDAGUR 28. JANÚAR 2000
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
SIGNE MARIE
JÓNSSON
tSig'ne Marie
Jónsson (Signý)
fæddist í Stadil í Dan-
mörku 16. jan. 1934.
Hún varð bráðkvödd
á heimili smu hinn
16. janúar síðastlið-
inn. Foreldrar henn-
ar voru séra Lars
Amby og Elinor
Amby. Þau eru bæði
látin. Signý var elst
átta systkina. Tvö
þeirra, þ.e. Kirsten
og Per, eru látin.
Önnur systkini eru
Hanne, sem býr í
Noregi, Lars Per, sem er á Græn-
landi og Ellen, Kristen og Sören,
sem öll búa í Danmörku. Tveir sí-
ðastnefndu eru hálfbræður
Signýjar, samfeðra.
Signý var búsett á íslandi frá
árinu 1955. Upphaflega kom hún
hingað í vist en úr varð að hún
settist hér að. Hún vann hin ýmsu
störf en fór svo í Fósturskólann og
lauk þaðan námi 1960. Hún starf-
aði í 25 ár sem dagmamma en frá
árinu 1987 vann hún á lager í Hag-
kaup.
Hinn 3. sept. 1960 giftist Signý
Guðjóni Lárusi Jónssyni (f. 3. sept.
1915, d. 14. okt. 1988). Börn þeirra
eru: 1) Karl Pétur, f. 26. feb. 1957,
kjörsonur. Hann var kvæntur
Ingibjörgu Sveinbjörnsdóttur.
Þau eiga saman eitt
barn, Daníel, f. 15.
maí 1983. Karl og
Ingibjörg skildu. Nú-
verandi sambýlis-
kona Karls er Watt-
anee Boodudom. 2)
Björn, f. 7. mars
1962, kvæntur Sig-
rúnu Láru Jónsdótt-
ur. Þeirra börn eru
Vaka Dögg, f. 1.
mars 1985, og Lárus
Jón, f. 13. maí 1990.
3) Gréta, f. 19. jan.
1963, gift Benedikt,
Th. Jónatanssyni.
Þeirra börn eru Signý Björk, f. 9.
mars 1990, Bjarki Már, f. 21. feb.
1992, og Anna Margrét, f. 6. jan.
1994. 4) Sigríður Karen, f. 12. okt.
1964, sambýlismaður Ásgeir
Bjarni Jóhannsson. Þeirra börn
eru Arnbjörg Mist, f. 14. okt. 1996,
og ísold Gunnur, f. 17. feb. 1999.
5) Marteinn Amby, f. 25. apríl
1967. 6) Bjarni Amby, f. 30. júlí
1970.7) Lars fvar Amby, f. 3. mars
1975, unnusta Aðalheiður Þóris-
dóttir. Auk þess átti Lárus þrjú
börn fyrir: 1) Guðmundur Júlíus,
f. 1. ágúst 1942.2) Anna, f. 28. jan.
1944. 3) Steinunn Helga, f. 12.
mars 1949.
Signý verður jarðsungin frá
Laugarneskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Nú er hún mamma mín látin og
mig langar að minnast hennar í
nokkrum orðum. Orð sem mér dett-
ur helst í hug þegar ég hugsa til
hennar er ósérhlífni, vinnusemi og
heiðarleiki.
Sem dagmamma var mamma allt-
‘ af með húsið fullt afbörnum. Við vor-
um nú ekki svo fá systkinin á heimil-
inu en samt sem áður var mamma
alltaf með mörg börn í gæslu, sinnti
húsi og garði óaðfínnanlega, auk
þess að sjá um heildsöluna sem þau
pabbi ráku. Alltaf hugsaði mamma
um aðra fremur en sjálfa sig. Sumar-
frí tók hún ekki nema á nokkurra ára
fresti þegar hún fór að heimsækja
ættingja í Danmörku. Henni fannst
nefnilega svo erfitt fyrir foreldra
barnanna sem hún passaði að þurfa
að haga sínu sumarfríi eftir hennar
fríi.
En mömmu er ekki hægt að minn-
ast án þess að minnast pabba um
leið. Þeim þótti svo ótrúlega vænt
um hvort annað og áttu gott og far-
sælt hjónaband. Pabbi vann lengi hjá
varnarliðinu í Keflavík og í fríunum
hafði hann nóg að gera við að byggja
og breyta í húsinu. Alltaf hafði hann
samt nægan tíma fyrir okkur börnin.
Hann var svo barngóður og hlýr og
mér hefur alltaf þótt leiðinlegt að
börnin mín náðu ekki að kynnast
honum. Á svo stóru heimili var að
sjálfsögðu fjör við matarborðið.
Mamma lagði áherslu á að allir væru
mættir á réttum tíma í mat. Þar voru
ýmis mál rædd, en ef pabbi og
mamma voru að ræða eitthvað sem
við máttum ekki skilja, þá töluðu þau
saman á dönsku. Eg man hvað okkur
fannst sniðugt hvað þau lentu í mikl-
um vandræðum eftir að við fórum að
læra dönsku í skólanum. Við lærðum
ekki dönskuna á heimilinu. Mamma
hafði ákveðið að fyrst hún ætlaði að
búa á landinu, þá þyrfti hún líka að
læra málið almennilega. Hún talaði
bara við okkur íslensku og gerði það
vel. Eftir að pabbi veiktist, fannst
mömmu of mikið fyrir hann að hafa
öll þessi börn á heimilinu. Þá fór hún
að vinna í Hagkaupi. Mamma missti
mjög mikið þegar pabbi dó. Eftir það
lifði hún fyrir börnin sín, barnabörn-
in og vinnuna. Hún var mjög illa far-
in vegna beinþynningar og var með
stöðuga verki en samt vann hún allt-
af langan vinnudag og missti varla
dag úr. Hún var mjög ánægð í vinn-
unni og það gladdi hana mikið þegar
vinnuveitendur sýndu það í verki að
þeir kunnu að meta dugnað hennar
og samviskusemi. Á frídögum lá
mamma svo sem ekki í neinni af-
slöppun því þá vorum við börnin
hennar mætt á staðinn. Það var svo
gott að koma til hennar og við eigum
eftir að sakna þess ótrúlega mikið að
hafa ekki þann möguleika lengur.
Það var okkur mikið áfall að missa
mömmu svo óvænt, en svona eftir á
að hyggja er ég líka þakklát fyrir það
að hún skildi ekki þurfa að upplifa
það að verða óvinnufær sjúklingur.
Það hefði hún aldrei þolað.
Eg kveð þig elsku mamma og
treysti því að þú hafir það gott þar
sem þú ert núna.
Gréta.
Ég ætla ekki að reyna að lýsa því
hversu mikið mér var brugðið þegar
Bjarni bróðir hringdi til mín sunnu-
daginn 16. janúar sl. og sagði mér að
móðir okkar væri látin. Hún varð
bráðkvödd á heimili sínu. Mamma
var aldrei mikið fyrir það ræða um
sjálfa sig en þó vissum við systkinin
það að hún hafði ekki verið mjög
heilsuhraust í mörg ár. Samt lét hún
aldrei á neinu bera.
Mamma kom til íslands 1955. Hún
lauk námi við Fósturskólann 1962.
Fyrstu æskuminningarnar tengjast
einmitt fullu heimili af börnum. Hún
passaði börn á heimili okkar og auk
þess ól hún upp okkur systkinin. Það
þarf líklega ekki að taka það fram að
það var oft mikill handagangur í
öskjunni. Það er ótrúlegt hvað hún
komst yfir á hverjum degi. Meðan
faðir okkar lifði ráku þau auk þess
heildverslun heima. Úm það leyti
sem hann dó í október 1988 hætti
mamma fóstrustörfum og byrjaði að
vinna á lager í Hagkaupi, Skeifunni.
Fór mjög gott orð af henni þar.
Heimili móður okkar stóð okkm'
systkinunum og bömum okkar alltaf
opið eftir að við fluttum að heiman.
Eg hef ekki tölu á öllum heimsókn-
um okkar þangað og alltaf tók
mamma jafn vel á móti okkur. Þar
var engin logmolla þegar við vomm
þar saman komin. Barnabömin vora
í sérstöku uppáhaldi hjá henni. Hún
setti það aldrei fyrir sig að halda
veislur innan fjölskyldunnar, hvort
heldur afmæli, skírnar-, fermingai'-
eða giftingarveislm'. Við systkinin og
mamma héldum alltaf upp á jól og
áramót saman. Þegar við komum
saman af því tilefni fyrh' nokkram
vikum hvarflaði ekki að okkur að
stutt væri í að mamma myndi kveðja
þennan heim. En fyrst það þurfti að
gerast þykir mér svo vænt um það að
hafa náð að hvísla því nokkram sinn-
um í eyra hennar um síðustu hátíðar
að hún væri besta mamma í heimi.
Ég hef dvalið úti á landi frá því í
ágúst 1994. Það var svo yndislegt að
geta hringt til hennar og rætt við
hana um það sem mér lá á hjarta.
Faðir okkar dó í október 1988.
Hjónaband foreldra okkar var ein-
stakt. Þau voru svo ástfangin, sam-
heldin, samstillt og heiðarleg. Ég er
viss um að mamma saknaði pabba
óskaplega mikið alla tíð. Pabbi vann
um áraraðir sem skrifstofumaður á
Keflavíkurflugvelli. Hann hélt af
stað til vinnu snemma á morgnana
og þegar hann kom heim um kvöld-
matarleytið faðmaði hann mömmu
alltaf. Svona lifa minningarnar um
þetta í mínum huga. Mikill hluti af
frítíma föður okkar í mörg ái' fór í
það að stækka æskuheimili okkar.
Meðan á því stóð blómstraðu nokkrir
af hans fjölmörgu hæfileikum, t.d.
vinnusemi og vandvirkni.
Ég vona og veit að núna era pabbi
og mamma saman uppi á himnum.
Elsku pabbi og mamma, hetjurnar í
lífi mínu. Ég sakna ykkar svo mikið.
Hvílið í guðs friði.
Björn.
Söknuðurinn er mikill og sorgin
ristir djúpt í hjörtu okkar, elsku
mamma og pabbi. Samheldnin og
t
Okkar ástkæri
HLYNUR ÞÓR SIGURJÓNSSON,
Heiðarholti 4,
áður Hraunsvegi 6,
Reykjanesbæ,
sem lést laugardaginn 15. janúar, verður jarð-
sunginn frá Ytri-Njarðvíkurkirkju laugardaginn
29. janúar kl. 14.00.
t
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
BERGSTEINN SNÆBJÖRNSSON,
Stekkum 8,
Patreksfirði,
verður jarðsunginn frá Patreksfjarðarkirkju
laugardaginn 29. janúar kl. 14.00.
Hafdís Perla Hafsteinsdóttir,
Guðfinna Arngrímsdóttir, Sigurjón Þórðarson,
Arnar Þór Sigurjónsson, Bryndís B. Guðmundsdóttir,
Adda Þ. Sigurjónsdóttir, Sævar Guðmundsson,
Ása Hrund Sigurjónsdóttir, Viktor B. Kjartansson
og systkinabörn.
t
Ástkær sambýlismaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
GUNNLAUGUR JÓNSSON
verksmiðjustjóri,
sem lést fimmtudaginn 20. janúar, verður jarð-
sunginn frá Fossvogskirkju mánudaginn
31. janúar kl. 13.30.
Anna Soffía Óskarsdóttir,
Jónína Hulda Gunnlaugsdóttir, Steinn Þórarinsson,
Jón Elías Gunnlaugsson, Þórhildur Rúnarsdóttir,
Guðrún Erla Gunnlaugsdóttir, Heiðar Reynisson,
Ósk Gunnlaugsdóttir,
Friðþjófur Helgi Gunnlaugsson,
Hrafnhildur Björg Gunnlaugsdóttir,
Berglind Sigurðardóttir
og barnabörn.
Sigurður Bergsteinsson, Esther Kristinsdóttir,
Lilja Bergsteinsdóttir, Guðni Kolbeinsson,
Guðmundur Bergsteinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug við andlát og útför eiginkonu minnar,
móður, tengdamóður, systur, mágkonu og
frænku,
SOFFÍU ÁSGEIRSDÓTTUR,
Háalundi 7,
Akureyri.
Sérstakar þakkir til starfsfólks lyfjadeildar FSA
fyrir góða aðhlynningu.
Þorsteinn Friðriksson,
íris Þorsteinsdóttir, Friðrik B. Kristjánsson,
Ólafur Ásgeirsson, Bente Lie Ásgeirsson,
Halldór Ásgeirsson,
Ásgeir Ásgeirsson, Sigríður Óladóttir,
Gunnar Ásgeirsson,
Ásrún Ásgeirsdóttir, Halldór Þórisson,
Haukur Ásgeirsson,
Guðrún Ásgeirsdóttir
og frændsystkini.
kærleikurinn var mikill í fjölskyld-
unni og oft var fjör við matarborðið
þar sem skipst var á bröndurum.
Mikið var um faðmlög og kossa,
hvort heldur sem var verið að hittast
að kveldi dags, bjóða góða nótt eða
eitthvað annað. Okkur börnunum
var kennd kurteisi og heiðarleiki, en
allt þetta höfum við tekið með okkur
út í lífið að meira eða minna leyti og
kennum bömum okkar það sama.
Svona mun þetta síðan ganga mann
fram fram af manni. Þetta er mjög
dýrmæt reynsla sem við búum að
alla okkar ævi. Ekki var þó þakklæt-
ið ætíð til staðar, því það er nú einu
sinni þannig að við eram svo gjörn á
að finnast foreldrarnir vera að rausa,
alveg sama hversu hjálplegir og
raunsæir þeir era. Eftir að ég flutti
að heiman á sínum tíma, fann ég
hvað það var ótrúlega gott að koma
heim á Laugarnesveg. Lengi vel tal-
aði ég um að fara heim þegar ég fór
þangað, en á Langholtsveg þegar ég
fór heim. I rauninni segir maður
aldrei alveg skilið við sín foreldrahús
þó flutt sé að heiman, því þar sem
foreldrar manns era þar er heimilið,
jafnt og manns eigið. Laugarnesveg-
ur er það heimili sem við bjuggum
alla tíð á, þar til við fluttum að heim-
an, en það veitti okkur krökkunum
mikið öryggi að þurfa aldrei að flytja
þaðan fyrr en við tókum ákvörðun
um það sjálf á fullorðinsárum.
Elsku pabbi, þegar þú lést 14.
október 1988, eftir mikil veikindi,
fann ég fyrir létti yfir því að þú
skyldir hafa fengið hvíldina. Én
missirinn var mjög mikill og saknaði
ég þín afskaplega. Það var mikil sorg
að missa föður sinn eftir 24 ára sam-
veru. En við krakkarnir höfðum
mömmu og hvort annað að og hún
okkur, en vesalings mamma átti al-
veg virkilega bágt því þið voruð svo
samrýnd og svo innilega ástfangin.
En hún stóð sig svo ótrúlega vel í
sorginni og stóð upprétt þrátt fyrir
allt. Ég dáðist að henni og mun ætíð
gera það. Ég er einnig mjög stolt af
systkinum mínum fyrir það hvað þau
stóðu sig vel þrátt fyrir svo mikla
sorg.
Eg hugsa oft til þín enn þann dag í
dag og mun gera það allt mitt líf. Ég
man hversu blíður, góður og
skemmtilegur þú varst, og svo frá-
bær þúsundþjalasmiður, gast ein-
faldlega lagað allt. Þú varst mjög
duglegur í vinnu, bæði að heiman og
heima.
Þú náðir aðeins að kynnast örfá-
um af þínum barnabörnum, en þau
kynni sem þú hafðir af þeim og þau
af þér hafa verið dýrmæt. Ég vildi
óska þess að þú hefðir náð að kynn-
ast öllum hinum líka og þau þér, það
hefði verið svo frábært að sjá ykkur
saman, eins bamgóður og þú varst.
Þó Signý Björk hafi aldrei kynnst
þér, hefur hún grátið af sorg yfir því
að afi Láras skuli vera látinn. Og
Öddu Mist þykir einnig mjög vænt
um þig þó hún hafi aldrei kynnst þér.
Eitt sinn er við fóram saman upp í
kirkjugarð var hún voðalega sár yfir
því að þú skyldir ekki hafa verið þar.
Ég hafði nefnilega sagt að við vær-
um að fara upp á leiði til afa Lárasar.
Hún spurði hvar þú og húsið þitt
væri. Hana langað svo mikið til að
sjá afa Láras. Hún talar oft um þig
og hefur gaman af að skoða myndir
af þér. Um daginn málaði hún
ramma sem hún sagði að væri handa
þér. Börnin heyra okkur tala um þig
og af því hvernig við tölum, heyra
þau að þú hefur verið alveg yndisleg-
ur maður sem gaman hefði verið að
kynnast.
Elsku mamma, við vorum á leið-
inni í afmælisboð til þín 16. janúar sl.
þegar Bjarni hringdi og sagði að þú
hefðir orðið bráðkvödd. Ég get ekki
lýst því hvernig mér leið. Við krakk-
arnii' fóram niður á Laugarnesveg
þennan dag ásamt börnum okkar, en
það var mikil sorg í húsinu og mikið
grátið. Við söknum þín svo óskap-
lega mikið, en við höfum misst einn
af okkar allra nánustu ástvinum svo
skyndilega, svo fyrirvaralaust. Á
stundu sem þessari verður manni
það svo Ijóst hversu háður maður í
rauninni er sínum foreldram.
En við stöndum saman systkinin,
makamir og bömin. Það er alveg
ótrúlegur styrkur að hafa þennan
stóra, góða hóp í kringum sig auk all-
ra traustu vinanna sem era svo mikil