Morgunblaðið - 12.02.2000, Qupperneq 76

76 LAUGAKDAGUR 12. FEBRÚAR 2000
>--------------------------
MORGUNBLAÐIÐ
FÓLKí FRÉTTUM
Breytingar á dagskrá Skjás eins
Morgunblaðið/Ásdís
Bjarni Haukur ásamt tíkinni sinni henni Sölku.
Tek á móti
landsliðinu
í gríni
Nú stendur yfír talsverð endurnýjun á
dagskrá Skjás eins. Nokkrir þættir
kveðja en aðrir heilsa. Leikarinn Bjarni
Haukur Þórsson er einn þeirra sem boð-
að hefur komu sína og upplýsir Skarp-
héðin Guðmundsson um erindi sitt.
ÞÆR breytingarnar sem fyrir dyr-
um standa á Skjá einum eru m.a.
þær að „Nonni sprengja" hverfur
af skjánum að sinni og stjdrnandi
r-«ans, Gunnar Helgason, þ.e.
Nonni, mun taka við þættinum
„Axel og félagar“, sem af rökrétt-
um ástæðum skiptir um nafn og
mun framvegis kallast „Gunni og
félagar“.
Reynum að létta lundina
Sú nýjung sem hvað mestu for-
vitnu vekur er hins vegar glænýr
þáttur í umsjén Bjarna Hauks
Þórssonar leikara, fyrrverandi út-
varpsmanns og hellisbúa. Þáttur-
inn hefur hlotið nafnið „Kómíski
klukkutíminn" og verður sendur
út á besta tíma á laugardagskvöld-
um.
„Þetta er léttur og aflappaður
jgrínþáttur þar sem ég kem til með
að spjalla við áhorfendur á kímn-
um nótum, taka á móti hressum og
skemmtilegum gestum og að lok-
um bjóða helstu grínurum landsins
í uppistand eða annað sprell," seg-
ir Bjarni Haukur. „Þetta leggjum
við upp með í fyrstu en síðan getur
þátturinn breyst og þróast í aðrar
áttir þegar hann hefur farið af
stað. Eitt er víst að þetta verður
þáttur sem er ætlað að skemmta
fólki, létta því lundina."
Bjarni Haukur ætlar sér að vera
með stutt spjall í upphafi hvers
þáttar, nokkurs konar uppistand:
„Þar ætla ég að velta upp kómísk-
um hliðum á daglega lffínu, frétt-
um líðandi stundar og hinu mann-
lega eðli.“
Bjarni Haukur segist ekki hafa
haft neinar sérstakar fyrirmyndir
í huga þegar hann þróaði hug-
r^nynd sína að þættinum: „Það má
’*ó kannski segja að eins og hug-
myndin lítur út á pappírnum í dag
þá rekur hún ættir til sígildra
þátta Johnny Carson, Dave Allen
og fleiri skemmtikrafta. Ég er alls
ekki að reyna að finna upp hjólið.
En vissulega á þátturinn eftir að
halda áfram að þróast eftir að
hann er farinn af stað og mun þá
vonandi mótast minn eigin stíll,
séreinkenni þáttarins.“
Vantar íslenskt skemmtiefni
Bjarni Haukur segist gera sér
fulla grein fyrir að á litla íslandi
sé alls ekki um auðugan garð að
gresja hvað úrval af góðum grín-
urum varðar. Hann sé hins vegar
alveg viðbúinn því að þurfa að
gera breytingar á áherslum þátt-
arins þegar framboð hinna fyndnu
er á þrotum: „Þá finnum við bara
upp á einhverju öðru sniðugu til að
gera, spilum þetta eftir eyranu.“
Bjarni Haukur leggur ríka
áherslu á að andrúmsloft þáttarins
verði afslappað og óþvingað: „Þó
munum við hafa í huga að tapa
okkur ekki í vitleysunni, að þáttur-
inn leiðist ekki út í neitt bull. Þetta
verður svona hæfilega skipulögð
óreiða.“
Bjarni Haukur segist að lokum
vonast til þess að með „Kómíska
klukkutímanum" takist að fylla
ákveðið tómarúm sem myndast
hafi í íslensku sjónvarpi. „Það
vantar hreinlega fslenskt skemmti-
efni á sjónvarpsskjáinn. Eftir að
„Spaugstofan" hvarf af skjánum
þá hefur fátt verið um fi'na drætti.
„Fóstbræður" hafa vissulega boðið
annað slagið upp á sínar vinsælu
syrpur en spaugið þeirra er ein-
ungis ein tegund af stærri grín-
flóru og ég lít svo á að framlag
okkar sé einfaldlega viðbót þar
við, viðbót af allt öðrum toga.“
Eins og að fá góðan
vin í heimsókn
Viðhafnarútgáfa á plötu
John Lennon, Imagine,
kemur út næsta mánu-
dag. Jónatan Garðars-
son hlustaði á plötuna
og rifjaði upp gamla
tíma.
ÞAÐ ERU liðin nokkuð mörg ár síð-
an ég hlustaði síðast á Imagine í
heild sinni, þó það séu til þrjú gatslit-
in eintök á heimilinu og fjórða platan
nánast óspiluð. Gamli vínillinn hefur
einfaldlega rykfallið síðustu árin og
nýrri listamenn haft forgang, enda
koma árlega út fjölmargir nýir
áhugaverðir geisladiskar. Þegar
maður fær tækifæri til að endurnýja
kynnin við gömlu uppáhaldsplötum-
ar er það eins og að fá skyndilega
góðan vin í heimsókn sem maður
hefur ekki séð lengi. Þessi endur-
hljóðblandaða hátíðarútgáfa Imagi-
ne er sannarlega í þeim hópi. Allt
kemur mjög kunnuglega fyrir sjónir,
en samt er ýmislegt öðruvísi en mað-
ur hélt að það væri. Það fyrsta sem
ég hnaut um var að Imagine er mun
sundurleitari plata en mig minnti og
ég átta mig ekki alveg á því af hverju
gagnrýnendur settu hana skör ofar
en John Lennon/Plastic Ono Band
sem kom út 1970. Það má vera að hið
opinskáa uppgjör John við æskuna,
uppvöxtinn og Bítlaárin, sem birtist í
textum hans á fyrri plötunni hafi far-
ið í taugarnar á gagnrýnendum á
sínum tíma, en persónulega finnst
mér JL/POB vera besta plata Lenn-
on fyrr og síðar, en það er annað mál.
Það er greinilegt að samstarf
Lennon og upptökustjórans Phil
Spector skilar sér vel á Imagine.
Þeir tóku þá ákvörðun að láta hinn
einfalda og hráa hljóm Plastic Ono
Band vera ríkjandi þátt í stað þess
að ofhlaða tónlistina. Fyrir bragðið
njóta hljóðfæraleikaramir sín mjög
vel, einkum Lennon sjálfur, Klaus
Voormann og Nicky Hopkins að
George Harrison ógleymdum en
hans hlutur í plötunni er mjög
merkilegur. Harrison litar lög Lenn-
ons með ljóðrænum leik sínum á
dobro- og slide-gítar að ekki sé
minnst á skemmtilegan blæ sem gít-
arsóló hans setur á Gimme Some
Truth. Það eru þrír trommarar sem
skipta með sér hlutverkum á plöt-
unni og er hlutur Alan White mestur
þó Jim Keltner og Jim Gordon eigi
einnig hlut að máli. Aðrir hljóðfæra-
leikarar koma einnig við sögu en
óþarfi er að fjölyrða frekar um þá.
A seinni árum hefur lagið Imagine
öðlast heiðurssess sem besta lag
Lennon og ekki að ósekju, en hér eru
einnig hin frábæru lög I Don’t
Wanna Be A Soldier, Oh My Love,
How og Jealous Guy sem varð
reyndar ekki vinsælt fyrr en Bryan
Ferry söng það inn á plötu.
Þegar hlustað er á Imagine rifjast
ýmislegt upp, eins óg sú einkenni-
lega ákvörðun John að leggja aðal-
áherslu á lagið Gimme Some Truth í
stað titillagsins Imagine, sem kom
ekki út á smáskífu í Bretlandi fyrr en
í nóvember 1975. Reyndar hélt John
því fram að fulltrúar EMI hefðu ekki
viljað gefa lagið út á smáskífu til að
tryggja söluna á breiðskífunni. Það
má vera að þetta sé rétt en lagið kom
engu að síður strax út á smáskífu hjá
Capitol Records í Bandaríkjunum,
þannig að sú skýring er sérkennileg.
Því hefur verið haldið fram að John
hafi alla tíð verið hálf skömmustu-
legur yfir því að skrifa sjálfan sig
fyrir textanum því hann var í raun-
inni unninn uppúr bókinni Grape-
fruit sem Yoko gaf út árið 1963. Eftir
á að hyggja var það kannski
meistaraleg flétta að leggja svona
litla áherslu á þetta einfalda lag með
heimspekilega textanum í upphafi,
því það hefur öðl-
ast sjálfstætt líf á
mjög áreynslu-
lausan hátt. John
Lennon var alltaf
mjög taugaóstyrk-
ur þegar hann
hafði lokið við plöt-
ur sínar. Hann var
ekki í rónni, átti
von á ákúrum frá
gagnrýnendum og
aðdáendum og
þessu var eins far-
ið þegar upptökum
á Imagine lauk.
Hann vissi sem var
að lagið How Do
You Sleep ætti eft-
ir að valda usla því
hann skýtur föst-
um skotum á Paul
McCartney í text-
anum og segir
m.a.: „The only
thing you done was
yesterday, and
since you’ve gone
you’re just another
day.“ og „The
sound you make is
muzak to my ears,
you must have
learned something
in all those years.“
John taldi sig vera að svara Paul
sem hafði sent honum tóninn á plöt-
unni Ram sem kom út nokkru áður.
Trúlega hefur John verið heitt í
hamsi því þessir gömlu fóstbræður
höfðu átt í erfiðum málaferlum
vegna samstarfsslitanna um nokkurt
skeið og John hélt einfaldlega upp-
teknum hætti og lét allt flakka í text-
um sínum í því skyni að hreinsa til í
sálarkistunni. John vissi svosem að
þessari bersögli hans yrði ekki vel
tekið heima fyrir og þessvegna er
merkilegt að hugsa til þess að mán-
uði áður en platan kom út fluttist
hann búferlum ásamt Yoko til
Bandaríkjanna og sneri aldrei aftur
til Bretlands.
Þessi nýja útgáfa af Imagine var
endurhljóðblönduð í Abbey Road
hljóðverinu haustið 1999 af Peter
Cobbin og félögum undir leiðsögn
Yoko Ono. Það er ætíð vandaverk að
endurhljóðblanda gömul meistara-
verk svo vel líki. Til að hafa saman-
burðinn á hreinu byijaði ég á því að
hlusta á vínilinn áður en ég brá
geislaplötunni í spilarann. Það verð-
ur að segjast eins og er að endur-
vinnslan hefur tekist mjög vel.
Hljómurinn er skýr og greinilegur
án þess að verða vélrænn eins og
stundum vill brenna við þegar plötur
eru yfirfærðar á geisladiska. Það
hefur tekist að viðhalda hinum hlýja
vínilhljómi sem maður saknar svo oft
- og er það mikill kostur. Á gömlu
plötunni voru textarnir á annarri
hlið innra hulstursins, en á hinni
hliðinni voru nöfn þeirra sem skip-
uðu Plastic Ono Band á þessum tíma
og passamyndir af þeim. Á nýju út-
gáfunni eru textarnir í geislabækl-
ingnum auk ljósmynda af John og
Yoko frá þeim tíma er þau bjuggu í
Tittenhurst Park þar sem platan var
tekin upp sumarið 1971. Þær segja
mun meira um þessa plötu og að-
stæðumar í Tittenhurst Park en
gömlu passamyndirnar gerðu og
eiga þvi mjög vel við. Þegar á heild-
ina er litið er þetta hin ágætasta út-
gáfa og er óhætt að mæla með henni.