Alþýðublaðið - 05.09.1934, Blaðsíða 2

MIÐVIKUDAGINN 5, sept. 1934.
ALÞÝÐUBLAÐIÖ
2
HANS FALLADA:
Hvaö nú —
ungi maður?
Íslenzk pýðing eftir Magnús Asgeirsson.
og hiá'ðsliegni íyrinlitningu. Og pessi hlátur hjennar fLettir ofan af!
ölilu, seim hoinium hieliir dulisit hjiigað! tii: ótnygð konunnar og
svikráðum vinár hams, iog a,ndli;t hanis gerbiieyti.st:. Augun stæikka
og tvö tár koma fnani i þeiim, þrútita og velta náður hrukkó'ttv
ar kinnarnar. Varjimar titra lelins og á barnli mieð ekka.
En þau hlæja. Hanln harfiir á( þau, bar)a hjortfiir. Ef tiil viíl hetfði
hanin á þiessani stu;ndu getaö gerfc alt það, isem hún híafðii vænzit
og krafist af hon'um, fremur en að láta steypa sér af koinunigs!i
stóli síjnum. En nú er það um seinan. Héðan af iér ekkert hægf|
að jgiera. Síðan snýr hann baki við þeim og -stjáklar út (ur
.Vteli'tingasalnium, smái'ifcttur, mjóilieggjaður og boglrrn í baki, og
hverfur út um hverfiiidynnár. .
„Pússie:r,“ hvíislar Páinmeberg'. „Pússierl1 segir hann aftur og
þrýstir fastar hendi hennaí qg drag'ur hana að sér í myrkrinu.
,/,Þietta ier hræðáliegt alt saman. Og við erum öii svo eitrmana."
Pússer þrýstiiir fiingrum hanls og kinkat koLLi fram á iváð. „En.
víð eigum þó hvoit artniað að,“ segiir hún. (
(Það gat efcki heltiið niein gleðiiveizLa, sam fór á eftir bíóftjðl-
inni. Þrátt fyrfr alt góðgætið, seth Jachmann hafði keypt, veitisK
, þeim öLlium þremur þó erfitt að /fcomust í viðeigandd iskap.
dachmja,nn hiefir nokkrum sininum gert árangurslausar ^tLlraunir
til að lífga þau upp, en það er iekki fyr en Pússer er búin að
bera af borðiin'u og ætlar að fara að ígefa Denigsia að sjúga, að
hann segiir mieð dálítil ii óþofinmæðl:
„Börnin góð, þietta dugar iekki. JÞið getið þó ekki .verfð þiepk
dauðans einfelidnlingar, að þið þurfið að láta vienjulega bíó-
vitley.su jgera ykkur alvqg utart viiðl yk,ku:r.‘‘
Pinneherg reynir að beria af sér þá ásökun að hamn sé eirf-
feldniingur, en Pússier viál koma tiil dyranna eiins og hún er klæddi.
„Svo ég segi nú leirts og er, Jachmann, þá erum við bæði
hrædd tenn þá, HannieS og ég. Við vitum auðvitað, að kvikmynd og
veauleLki er sitt hvað. En það, sem kemur manni til að hugSia
um; atbuhðinJaj í mynd leáins og þessari er það, að fólk eáns og við
veirðum í raun og vertu alt |af að veria síhrædd. Ef éittjhvlað
raknar úit fyrfr okkur öðiru hvoru, er það í raun og ve)ru kraíta|<
venk. En við hinu verður alt af að búast, að leitthvjáð misjafnit
Ikomi fyrir,. Tilvera okkar :sm(æilingjanina eí öll svo ótrygg. Við
eirum alveg vamarlaus og verðum að taka öllu, sem að höndum
beir. Og það ier sjaldnast að það sé gott.“ 1
Jachmann neynjiír að leyða þiessu. ^Þ-eitta ver alt undir/manini
sjálfum fcomiið,“ siegir hann. „Auðvitaö vealður ^maður, að tafca
því, sem að höndum bier. Ers( hver,s vegna ætti maður að vtera'
að kvelja sjálfan siig mieð kvíða og hræðplu íyrfr friam,? Heifði
ég verið eiginmaðurfnln þarlrtat í miyn.di|nnii, hefðá ég látið kierfing-
una sigla sinn sjó og femgið| mér. aðra, ýrijgrf og lagliegri! — —
En nú legg ég fif að við í'örum út og lyftum okkur dálítið upp.:
Klukkán er orðin yfir hálf-ielefu og laukur ættarinnar vijrðist
loksins vera orðinn sæmilegla syfjaður og miettur. — — í kvöld
steuluð þið að minsta kosti ekki fá ástæðu til þess að vera al;t
of svartsýn á tilveriuina.“ *
Pússer oig Pinnieharg langar eiginlegá efkkierf til að' fara út að
sfeemta ,s.ér leftir þiessa áhrifamiklu kvikmynd. pau draga það á
langinn og reyna að ‘losma við fleiri áhrff frá iííilnu innan sitnína
eigin fjögra vieggja. En Jachmann siættir siig alls ekki við þaði,
að þau hlaupist nú undan mierkjum. Það er aluðséði, að hann,
er .ákveð'iinn í þvi að stoemta þeim, regluLega vel þiefta kviöád,
og Púsiser fellst á það að lofeum, að fara í Laglegasta útikjólinn
sfem, rneðan Fíininieberg er sendur út á horfúð efftir bíl. Pinnctrfcg
leggur af stað hægt og dnæmlega, en þegar Jachmann feemuií
hlaupandi á eftir h-ouum og stingur nokkruim seð-Ium og silfuif
penihgum í lófanin á honum, getur hann ekki Jengur spyrnt á
móti broddunum. pað er verftlega fallegt af Jachmanin að vera.
svona nærgæfinin.
„Hérna, Pinneherg,“ gqgir hann. „Stimgið þes-sti .á yður.. Það'
er alt af óviðfeidið, að fará nt alveg auijabuis. Munið -e-ftir að'
stinga tiokkrum mörkum að koniuiná yðar. ^Komur geta alt a;f
þiurft á smápen'ingum að halda 'svona kvöid, og við karlmenn^
Lrniir getum lekki alt iaf fyl.g’á þeim eftir og 'b-orjgað fyrir þæií.“
!Þegar Pinniebeig ætlar að þákka honum, vísat Jachmiann öilu
þakklæti- á bug, n.estum þvi! önugiega. „FJýtið yður :nú þara að ná
i bílinn,“ segir h-ann.
Já, víst er Jachniann ág-ætur !að þessu Leytii. Hann jhefir a-ldnei
komiið öðru vfsi en vel frami við þ,au hjónin, ).en þó er það ieár.y
hvern veginn óviðfcunnainiiiegt, að þau vifa eiginiega aldrei h-eáítít
jum hann. (Það er eius og alt af miegi 'íjúast við a-ð eitthvað misö
jafnt toomá fyrfr, miþðan þau erft með Jachmahn. Alv-eg eins og
Púsiser sagði- áðan um myndina: Maður er srhræddur og býst
við því versta, en getur samti ekki k-omið í vieg fyrir það.
En auðvitað sækir Pinni&herjg bílinn. Hahin heldur sif-elt á
peni-ngunum, ,siem Jacmanin tróð upp á hanin, í hiendiinini, og það
er lékki fyr ien hann -er riakiinh upp í bít'fnin, að han-n fle|r aðíaðgæta
hve mtklir peningar þetta séu, og þ-egar hann sér það-, vefður
hann -enn hræddarf. jÞtetta er nærri því -eins mikið -og hann fæir
1 mánaðarlaun! Han-n, ætlar strax að ímeiyfa mótmælum við
Jachmanin, þiegar þieúr hittast fyrir utan hlið-ið; en þár gefst
ejkkerf treki-færf til að tala umj peninga. Jachmann hleypir -PimnieH
berg alls ekbL að. \
„Ég sejgi ykkur það fyrfr fijam, börnin góð, að »h-t í Ve.stuiV
Ber)í|n fáið þið mig ekki. Fyrst og fremst þ-ekkir )þar mig hveni
kjaftur, og svo fjrfst mér mikiu sbemtilegra að fcoma |á stað-i,
þar sem ég þiekká ekki hveain krók eg ki:m-a ;áöur. Við skulum;
fara þarna á-nn í hv-erfið vi:ð Friðriksstræti. par ier jalt fult af
ferðamönnum, og þáð ier fólk, sem -kann að gera (sér gla-tt
kvöld, þá sjald-an. þiqir k-oma til Berlínar til að ^stoemta sér.“
Áður -e;n þau ierfi búLn að feoma sér iniðuT'i, það, hvar hrinig-
ferðiin skuli byrja, staðnæmiist vagninn á h-orninu á Lieipzigier!--
jog Fri'ðriksrjstræti, og Jachmann Leggur til að þe-ir fari \Jiar út
úr honum, því að það sá auðv-eldara áð valja ysér góð-an stáð,
-ef þau séu f ótganigandi. > )
Síðan 1-e.ggja þau af stað, öill \þrjú. Pússer í miðjunni mieði
sönn herranln til hvorlrlar hyanidar. Húin er a.l,t í einu feomin í
bezta skap, og kaiti hennar verkar ósjálftiá-tt á Pinn-eb-erg. |Ha-nin
hefir ald'rci séð hana svona gáskafulla. Fyrir framan hverfi
ei-nn og leinasta sfeemtiistað — -en þeirra tala er Legi-o — staðnæmiast
þau og vlrða fyrfr sér ■myndir af kvenLegrf o-g karlmannLagri
fegurð, sem þar lehu hengdar'upp siem agn fyrfr væntanl-ega gesti.
Loks fer Piinmehetig þó aö finna til leiðinda og velgju með sjúlfum-
sér við að h-orfia á ali-an þennan dí'sæta yndisleika, og ekki
tefeur hetra vi'ð á aftiir, þ-egar búðargiuggannir fara að þheiiia
Púsiser. En þá ier Jachmann 'n,æ-r!gætnariL o-g skiliniingsbetri. Hamn
fylli-st sömu hrif;n,ÍTi|gu yfir siiklLblússum og götuskóm og Púss-er
sjálf og þreytist ©kki á aö lýsa yfir því við hana, að all-ir þiassíirj
tuítugu — þrjátilu hatfar í sýningargllugga eims tízku-vörru(hiisisins
myndu fara hertn-L prýð-iliejga. Þ-egar Pinnieherg, sipyr loksiinis,
hvort þau retli- að halda áfram á þienuan hátt, slær Jachmiainn!
kumpánLega á öxlinn á honum og segir, að það slé nú kominin)
tími fil að fara að væta kvexkamar dáliítið. En. yarfa hafa þ'áu
Shiaitt götuna yfir að viðfieldirtnii öistofú, þ-egar bíll sfaðnæmiilst
rétt á bak við þau, og hás karlmarnsrödd kallar: „Halló, Jaöh-
man-n, erf: þú þ,ama?“
Jachmann snýr sér þegar vi-ð og kalLar í u-ndruualiírómi: „Knilli
f’rændi! Þieir hafa þá lefcld nláði í þig —?“ Það virðisit sem hann
haíli- s-agt annað og meira enrha'nn ætlaði s.ér, því a.ð hámn yfir-
giefur' Pinnebieiigshjó-niin þegafr í sitað -o-g segir fljótmæltur um Leið
-og ha'nn fier: „Bi|ð'iið auginablik, bö-min góð, ég kem undir leinls
aftur.“
Billánn lekun fas-t upp að gangstéttarbrúniiRinii, og þar stendur
Jachmann inú -og talar við þemmaml maStm með guFbleika landilifið,
sem hann hafði- kallað Rniiiilía frænd-a. Kátínubiærfinin, siem, var á
kveiðjum þeirra, -er nú horfinn; þe,ir tala hratt: og pukur’sLega og
eft'i-r svip þ-eirra að d-æma lerií báðir næst:a áhyggjufuLlur.
Hjónin stand-a og bíða. Samtalið dregsit á Janginn. Fyrst Jíða,
fimm míhútur, síðau að-riar fimm. Pússer notar tækifærfð til
að .stooiðja í mæsita búðarglugga, og af því að það er gl-ysvörubúð
hefiir það ofan af fyrir benmi! fyrstu tíu mínúturn.ar, ,en þ-ega|r
þær eru liiðnar og Púss-er hieifíif efekerf fJieíra til að dást að
fer hæði hún, og Pmniebierg ,að mis'sia þolinmiæðina.
„{Eg beld að þ,að væri jafngoft, að hann færi að h,æt(t-a þessu
• Plötnr
Plötur
Orkester-, sóló-, danz-, harmoniku-, balalaika-, hawai'an-
granunófónplötur.
Fróðleiks-, gaman-, gleði-, sorgar-, hlátur-, skemti-,
sigildar-
grámmófónplötur.
Plötur við allra skap og Plötur við allra hæfi.
Nýkomnar plötur.
HlJóðfærahúslO,
Bankastræti 7.
Sími 3656.
Munið
góðu og ódýru - utanhússmálDÍnguna,
sem fæst í
- - - - - . v
Málaing & Járnvðrnr,
sími 2876,
Laugav. 25,
sími 2876.
Drifanda kaffið er drýgst.
Bezt kaup fást í verziura Ben. S. Þórarinssonar.
VINNA BÝÐST®
Nýtt steinhús í austurbænum
með öllum nýjustu þægindum,
vandað og skemtilegt, selst með
góðum kjörum og lítilli útborgun.
Síini 4483 frá 7 e. h.
Kennari óskar eftir fæði og
stofu með sérinngangi, helzt sem
næst miðbænum. Tilboð sendist
afgreiðslu bl., auðkent: „Kennari“.
fyrir 6. þ. m.
Lítið herbergi fyrir vinnustofu
vantar mig. M, Biering, skóvinnu-
vinnustofan, Austurstræti 5.
Herbergi til leigu fyrir karlmann
á Grettisgötu 22 D.
Ódýrt
Verzlinin Kjöt & Flsknr,
Símar: 3828 og 4764.
Nýtt
dilkakjðt.
Verzlunin
Kjðt & Flskur,
Símar: 3828 og 4764.
Ódýrt! Odýrt!
Nýjar kartöflur
Gulröfur
Saltfiskur
íslenzk egg
15 aura V2 kg.
io — V2 —
20 — 'A —
14 — stk.
Munið: Alt sent heim.
Verzl. Bsrehka,
Bergstaðastræti 33. Sími 2148.
B.D S.
E.s. LYRA
fer héðan fimtudaginn 6.
þ. m. kl. 6 síðdegis til
Bergen um Vestmannaeyjar
og Thorshavn.
Flutningi veitt móttaka
til hádegis á fimtudag.
Farseðlar sækist fyrir
sama tíma.
Nic. Bjaiuason & Smlth.