Morgunblaðið - 10.03.2000, Blaðsíða 45

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FÖSTUDAGUR 10. MARS 2000 45
JÓN GUNNAR
GUNNARSSON
+ Jón Gunnar
Gunnarsson
fæddist í Reykjavík
5. ágúst 1984. Hann
lést 2. mars síðastlið-
inn. Foreldrar hans
eru Gunnar Stígsson,
verkstjóri, f. 4. júní
1956, og Jónína Þór-
arinsdóttir, af-
greiðslukona, f. 3.
ágúst 1959. Foreldr-
ar Gunnars eru Stíg-
ur Hannesson, f. 15.
ágúst 1920, d. 3. maí
1988, og Ingibjörg
Þóranna Jónsdóttir,
f. 30. september 1921. Foreldrar
Jóm'nu eru Þórarinn Sæbjörns-
son, f. 17. mars 1927 og Helga
Guðríður Bjarnadóttir, f. 21. apríl
1927, d. 9. ágúst
1991. Systkini Jóns
Gunnars eru Þór-
anna Helga, f. 15.
september 1980, og
Bjarki Hrafn, f. 1.
júlí 1996. Samfeðra
er Iris, f. 18. október
1977.
Jón Gunnar átti
heima í Orrahólum 7
til átta ára aldurs.
Sfðan fluttist hann í
Grafarvoginn, að
Leiðhömrum 38. Jón
Gunnar var í Hamra-
skóla og átti að út-
skrifast úr 10. bekk nú í vor.
Utför Jóns Gunnars fer fram
frá Grafarvogskirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
Elsku Jón Gunnar, við þökkum
þér yndisleg ár sem voru alltof fá.
Fræ í frosti sefur,
fónn ei grandar því.
Drottinsvaldávori
vekurþaðuppáný.
Elskahans
gefuröllulífogskjól.
Guðs míns kærleiks kraftur
komþúogvermínsól.
Hannvarhveitikomið,
heilagt lífsins sáð,
senttilvoraðveita
vöxtíástognáð.
Himnannaljómi
lýsir gröf hans frá.
Kristur, lát þinn kærleik
kveikja þitt líf oss hjá.
Stundumverðurvetur
veröld hjartans í.
Láttu fræ þín lifa,
ljóssins Guð, í því.
Gefossþittsumar
sóluþinnifrá.
Kristur, kom og sigra,
komþúogverosshjá.
(Sigurbjöm Einarsson.)
Guð veri með þér, elsku drengur-
inn okkar.
Pabbi og mamma.
Litli bróðir minn er farinn. Þessi
sem var alltaf brosandi og átti svo
auðvelt með að koma manni í gott
skap.
Allt frá því hann var ungbarn var
ég vön að passa hann, meira að segja
fyrsta sumarið sem hann átti var
hann aðeins átta mánaða og ég að
verða fimm ára. Þá fór ég með hann
út í kerrunni að leika og á meðan ég
lék mér sat hann hinn ánægðasti í
kerrunni og mamma horfði á okkur
út um eldhúsgluggann. Þegar Jón
Gunnar var yngri átti hann teppi
sem honum þótti mjög vænt um. Ef
hann bara var með teppið og snuð þá
var hann hinn ánægðasti.
Mér fannst Jón Gunnar frábær
listamaður og hönnuður í sér því svo
ótalmargt var það sem honum datt í
hug. Allt frá því hann byrjaði í
tækni-legóinu var það aldrei nóg að
fara bara eftir leiðbeiningunum
heldur varð alltaf að gera hlutina
flóknari og tæknilegi’i.
Ég fór fjórum sinnum með Jóni til
útlanda. í fyrsta skiptið fórum við til
Þýskalands eða fiskalands eins og
hann kallaði það alltaf. Jón Gunnar
átti fimm ára afmæli þar en þá var
haldin risaveisla og margir ættingjar
voru þar með okkur. Eg man sér-
staklega eftir fótboltanum sem hann
fékk því endalaust lék hann sér með
hann. í annað skiptið sem við fórum
út fórum við til Portúgals en þá var
ég að verða ellefu ára en Jón sjö. Þá
var vatnsrennibrautagarður rétt hjá
okkur sem við vorum alltaf í. Jón
alltaf með handakútana en sundskýl-
an alveg orðin að engu því við rennd-
um okkur svo mikið. Ég og Jón
renndum okkur alltaf í svartholinu
því það var hraðast og í endann
kunnum við leiðina utan að því við
fórum svo oft. Fjórum árum síðar
fórum við aftur til Portúgals en það
var bara skyndiákvörðun. Ég var
uppi sofandi en mamma, pabbi og
Jón voru niðri að borða morgunmat.
Þau voru að tala um að fara í sund en
leiðinlegt væri hversu vont veður var
þannig að þau ákváðu að skreppa
bara til útlanda og svo fórum við
strax næsta dag. Jón átti afmæli þeg-
ar við vorum úti og mamma og pabbi
sögðu að hann mætti ráða hvað yrði
gert þann dag og auðvitað valdi Jón
rennibrautimar. Síðast fórum við til
Mallorka en það var árið 1998.
Mér fannst ég stundum vera eins
og önnur mamma Jóns því ég smurði
fyrir hann nesti, passaði að hann
tæki pening með sér í strætó og færi
í réttan vagn, hjálpaði honum að
læra ef þurfti og fleira en hann var
alltaf til í að hjálpa mér, hvað sem
hann var að gera, því það mátti alltaf
geyma það. Jón hjálpaði okkur líka
mikið með Bjarka Hrafn og passaði
oft, enda var hann alltaf bamgóður
og honum þótti mjög vænt um bróð-
ur sinn. Ég og Jón vöktum oft lengi
hvort inni hjá öðm og töluðum ýmis-
legt, því okkur þótti mjög gott að
tala saman ef það vora einhver
vandamál sem þurfti að leysa. Þegar
ég tók þátt í fatahönnunarkeppni
núna í janúar var mikið að gera hjá
mér síðustu dagana og þú varst að
sjálfsögðu til í að hjálpa mér og vakt-
ir með mér til fjögur á næturnar svo
að allt yrði örugglega tilbúið þegar
að keppninni kæmi og þú veist að ég
er mjög þakklát fyrir alla hjálpina
sem þú veittir mér.
Jón Gunnar átti marga vini og fé-
laga og ég veit að honum leiddist
aldrei, því það var alltaf nóg að gera
hjá honum. Hann var til dæmis mjög
góður break-dansari og var í break-
hópi sem tók að sér ýmis verkefni og
sýndi út um allan bæ. Svo teiknaði
hann mikið, en hann og vinir hans
voru einmitt nýlega búnir að gera
listaverk á vegg í herbergi Jóns.
Hann undirbjó það mjög vel og
skissaði mikið, því það varð að vera
flott, og það heppnaðist svo sannar-
lega vel. Hann var líka búinn að
kaupa sér gamlan jeppa sem hann
var byrjaður að gera upp og ætlaði
að gera hann stórglæsilegan og
verða aðaltöffarinn þegar hann yrði
sautján ára.
Jón Gunnar, þú veist að ég gleymi
þér aldrei og þú átt alltaf stórt pláss í
hjarta mínu. Ég vildi að ég þyrfti
ekki að kveðja þig svona snemma en
ég vona að þú verðir alltaf hjá mér,
þangað til ég kem til þín, en það
verður langt þangað til.
Þín systir
Þóranna.
Lífsgöngu elskulegs frænda míns,
Jóns Gunnars Gunnarssonar, er lok-
ið. Hugljúfur unglingsdrengur er
kallaður á brott í blóma lífsins. Hver
er tilgangurinn? Ótal spurningar
vakna en engin svör. Eftir standa
ljúfar minningar sem dýrmætt er að
eiga.
Elsku Jóna og Gunnar, ykkar er
missirinn mestur. Þið getið sannar-
lega verið stolt af uppeldi barnanna
ykkar. Það vekur ávallt aðdáun mína
að koma á ykkar fallega heimili og
finna þá samheldni sem þar ríkir og
kærleiksríkt fjölskyldulíf.
Aðdáunarvert var að sjá hversu
nærgætinn og góður Jón Gunnar var
litla bróður sínum, Bjarka Hrafni.
Það var einstakt. Umhyggjusemi og
góðvild var ríkjandi í hans fram-
komu. Jónsi var hæverskur og dulur.
Hann var mjög verklaginn og minnti
um margt á Þórarin afasinn. Mér er
minnisstætt þegar hann,lítill dreng-
ur, var að viða að sér efni sem hann
ætlaði að nota við smíðar með afa
sínum.
Elsku Jóna, Gunni, Þóranna,
Bjarki, íris, Doddi og Ingibjörg, við
vottum ykkur öllum innilega samúð
og biðjum guð að styrkja ykkur á
erfiðum stundum.
Elsku frændi, hvíl í friði. Blessuð
sé minning þín.
Bjarnveig og fjölskylda.
Kæri frændi og vinur, nú ertu far-
inn frá okkur og eftir sitjum við agn-
dofa og reynum að meðtaka slíka
sorgarfrétt. En minningar um góðan
dreng munu alltaf lifa með okkur.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðarviðkvæm stund.
Vinimir kveðja,
vininnsinnlátna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margterhéraðþakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margseraðminnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt
GekkstþúmeðGuði,
Guðþérnúfylgi,
hans dýrðarhnoss þú hþota skalt.
(V. Briem.).
Elsku Jónína, Gunni; Þóranna og
Bjarki, megi Guð styrkja ykkur í
þessari miklu sorg.
Fjölskyldan Norðurvöllum 60.
Elsku Jógi, eins og þú varst alltaf
kallaður hjá okkur krökkunum. Það
er svo ótrúlega erfitt að trúa því að
þú sért farinn frá okkur. Það var svo
margt sem við ætluðum að gera, t.d.
skíðaferðalagið til Akureyrar sem
verður hinn 17. mars, við munum eft-
ir að þú taldir dagana og varst alltaf
að segja okkur hversu margir dagar
væm í ferðina. Þú hélst alltaf uppi
fjörinu í öllum ferðalögum með svo-
kölluðum „tunnugræjunum“ þínum,
allir áttu að koma með smá pening
fyrir batteríum því þau vom svo dýr,
svo við gætum öll hlustað á góða tón-
list. Svo varst það líka þú sem mættir
alltaf á skrekksæfingarnar og varst
staðráðinn í að vera með (að breika)
þó svo að allir hinir strákamir
myndu hætta. Þú varst þessi strákur
sem hægt var að tala við tímunum
saman, bara um lífið og tilvemna. Þú
talaðir alltaf svo vel um fjölskylduna
þína og hversu vænt þér þótti um
hana, enda dáðumst við að því hvað
þú varst duglegur að passa litla bróð-
ur þinn. Nú verður svo erfitt og skrít-
ið að fara í skólann og enginn Jógi, þú
veist að okkur þótti öllum svo vænt
um þig og þú varst alveg frábær
strákur, og verður þú efstur í huga
okkar í einu og öllu.
Elsku fjölskylda, þið megið vera
stolt og ánægð að hafa átt Jón Gunn-
ar, þennan frábæra strák, og er hug-
ur okkar allur hjá ykkur og vonumst
við til að fá að sjá hann og hitta aftur.
Þínar vinkonur,
Aníta, Oddný, Lilja,
Eyrún og Elísabet.
í dag kveðjum við Jón Gunnar
Gunnarsson, nemanda okkar í
Hamraskóla.
Jón Gunnar hóf nám í skólanum í
3. bekk og eignaðist fljótt góða og
trausta vini.
Það er margs að minnast þegar við
hugsum til baka. Jón Gunnar var
ljúfur og góður strákur sem gott var
að umgangast. Hann var kurteis,
hjálpsamur og alltaf boðinn og búinn
að aðstoða bæði kennara og skólafé-
lagana. Hann var virkur í félagslífi
nemenda og fulltrúi þeirra í nemend-
ai’áði. Honum var margt til lista lagt,
góður teiknari, dansari og íþrótta-
maður. Þó var hann ekki einn þeirra
sem trana sér fram, heldur var hann
tillitssamur gagnvart öllum og sam-
starfsfús. Jón Gunnar var skemmti-
legur félagi, það var stutt í grínið og
gott að spjalla við hann.
Við kveðjum Jón Gunnar með
söknuði og þökkum honum sam-
fylgdina. Það er stórt skarð höggvið í
raðir hópsins sem útskrifast í vor og
hefur verið honum svo lengi sam-
ferða.
Og því varð allt svo hljótt við helfregn þína
sem hefði klökkur gígjustrengur brostið.
Og enn ég veit margt hjarta, harmi lostið,
sem hugsar tíl þin alla daga sína.
En meðan árin þreyta hjörtu hinna,
sem horfðu eftir þér í sámm trega,
þá blómgast enn, og blómgast ævinlega,
þitt bjarta vor í hugum vina þinna.
(Tómas Guðmundsson)
Foreldmm, systkinum og öðmm
aðstandendum Jóns Gunnars send-
um við okkar dýpstu samúðarkveðj-
ur. Megi Guð styrkja ykkur.
Kennarar og starfsfólk
Hamraskóla.
Hvernig á maður að skilja tilgang
lífsins þegar ungur maður sem rétt
er að byrja lífið er hrifinn svo hastar-
lega á brott? Maður situr agndofa og
starir út í tómið. Það er erfitt að
meðtaka slíka sorgarfrétt.
Hve þú varst ljúfur drengur, Jónsi
minn, oftar en ekki komstu út á flug-
völl og tókst á móti mér þegar ég
kom suður og lést mér fúslega eftir
rúmið þitt.
Þú varst mjög ungur þegar maður
fór að veita því athygli hve íhugull þú
varst. Þú hafðir nú aldrei mörg orð
um hlutina, en þegar þú tjáðir þig
um menn og málefni var það svo
sannarlega þín skoðun sem þú lést í
ljós. Það var ekkert verið að hlaupa
eftir því hvaða skoðun aðrir höfðu.
Ætíð varstu svo hlýlegur og um-
hyggjusamur í garð foreldra þinna
og systkina.Það var alveg einstakt að
sjá hvað þú varst natinn og duglegur
með hann litla bróður þinn, hann
Bjarka Hrafn, enda leit hann mjög
upp til þín.
Gaman var að sjá hve Bjarki
reyndi að herma eftir þér þegar þú
varst að sýna listir þínar í „break-
inu“ og horfði þá upp til þín aðdáun-
araugum.
Það er sárt að sjá á eftir þér, en ég
mun geyma góðar minningar um þig
í hjarta mínu.
Guð geymi þig Jónsi minn. <
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
og svo margt sem um huga minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Elsku Jóna, Gunni, Þóranna,
Bjarki og Iris. Guð veri með ykkur
og styrki ykkur í þessari miklu sorg.
Laufey.
Elsku Jógi, fregnin um andlát þitt
kom eins og þmma úr heiðskíru lofti.
Ragnar, Stella og Auður fengu það
erfiða hlutskipti að færa skólafélög-
um þínum fregnirnar, við Kjartan
vomm hins vegar fjarri, stödd á íta-
líu. Það er erfitt að gera sér í hugar-
lund að við munum ekki sjá þig í ná-
kominni framtíð, - svo langt í að við
munum reyna að breika betur en þú.
Minningamar sækja að og í hugar-
lund birtist þú, - hress, skemmtileg-
ur, skynsamur, góður og hæfileikar-
íkur. Minningarnar em ótalmargar,
um þig og vini þína, - bestu breikara
á Islandi eins og við emm vön að <
kalla ykkur. Töffarar fram í fingur-
góma, hæfileikamenn með bjarta
framtíð. En nú er skarð rofið í hóp-
inn en við vonum innilega að vinir
þínir og fjölskylda finni styrk til að
halda áfram á sömu braut, geymandi
minninguna um yndislegan dreng í
bijósti sér, takandi hverri áskomn í
þínu nafni. Elsku Jógi, - það er of
erfitt að hugsa til þess að framtíðin
sé ekki lengur þín, en minningin lifir
að eilífu. Megi Guð geyma þig og
veita fjölskyldu þinni, vinum og -r
skólafólögum styrk til að yfirvinna
sorgina. Sjáumst síðar . . . tökum
fram breikdúkinn og horfum á
South-Park! Astai’- og saknaðar-
kveðja,
Ragnar, Kjartan, Þóra, Auður
og Stella, starfsmenn Gufu-
nesbæjar í félagsmiðstöðinni
Hamraskóla.
GUÐLAUG
ÞORBERGSDÓTTIR
+ Guðlaug Þor-
bergsdóttir fædd-
ist á Gvendarnesi á
Fáskrúðsfirði hinn
17. júlí 1932. Foreldr-
ar hennar vom Níels-
ína Sigurðardóttir og
Þorbergur Þorvalds-
son. Systkini hennar
em Þorbjörg Mál-
fríður, Magnús, Sig-
rfður, Guðrún, Mar-
grét, Svavar, Guðjón,
Þórdís og Oddný Þor-
bergsdóttir. Guðlaug
ólst upp á Gvendar-
nesi á Fáskrúðsfirði
fram yfir fermingu. Hún fór síðan
sem vinnukona hjá Bergljótu
Snorradóttur á Kjartansstöðum í
Árnessýslu. Var hún vinnukona
þar til ársins 1962 er hún giftist
Magnúsi Jóhannssyni, skáldi frá
Ilafnarnesi, f. 28. desember 1921,
d. 26. júní 1987. Var hún þá þri'tug
að aldri og fluttist með manni sfn-
um til Vestmannaeyja. Bjuggu
þau að Landagötu 2 ásamt for-
eldrum hans, Guðríði Lúðvíksdótt-
ur og Jóhanni Magnússyni, fram
að andláti þeirra. Guðlaug vann í
þvottahúsinu Straumi fyrir gos. í
nóvember 1972 tóku
þau stúlkubarnið
Björt Hugrúnu
Magnúsdóttur (skírð
Dagný Björt) í fóst-
ur. Björt er fædd 6.5.
1971, eiginmaður
hennar er Hjörleifur
Sveinsson, fæddur
27.12. 1954, og
starfa þau við eigin
útgerð. Fluttust þau
með bamið í gosinu
til Reykjavfkur og
bjuggu að Tjarnar-
götu 10 í fjölbýlis-
húsi. Magnús vann
þá í Olgerð Egils Skallagrímsson-
ar en Guðlaug sá um þrif í stiga-
ganginum og annaðist barnið. -r
Fluttust þau ásamt fósturbami
sínu aftur til Eyja 1975 að Fífil-
götu 2. Magnús varni þá við Bóka-
safnsbygginguna hjá Vestmanna-
eyjabæ. Ættleiddu þau stúlkuna
Björt Hugrúnu Magnúsdóttur árið
1977. Vottaði þáverandi forseti ís-
lands þá ættleiðingu. Varð hún því
kjördóttir þeirra.
Utför Guðlaugar fer fram frá
Landakirkju í Vestmannaeyjum í
dag og hefst athöfnin klukkan 14.
Nú er mér Ijóst, hvað átt ég hefi best
hver unni mér og hjálpaði mér mest
sem stríddi, svo ég fengi frið
og fúsast veitti mér í þrautum lið.
Það var engin, engin nema þú
elsku móðir - glðggt ég sá það nú
nú sé ég fyrst, að vinafár ég er
því enginn móðurelsku til mín ber.
Þérþakkaég,móðir,fyrirtrúogtryggð t.'
á traustum grunni var þín hugsun byggð
þú stríddir vel, uns stríðið endað var
Og starf þitt vott um mannkærleika bar.
(Jóhann M. Bjamarson)
Björt Hugrún
Magnúsdóttir.
V