Morgunblaðið - 10.03.2000, Blaðsíða 46

MORGUNBLAÐIÐ
46 FÖSTUDAGUR 10. MARS 2000
MINNINGAR
+ Sigríður Þóra
Gestsdóttir
fæddist í Reykjavík
30. júní 1926. Hún
lést á Sjúkrahúsi
Reykjavíkur 3. mars
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Gestur Pálsson, lög-
fræðingur og leik-
ari, og eiginkona
hans Dóra Þórarins-
dóttir, húsmóðir.
Foreldrar Gests
voru Svanhildur
Jörundsdóttir og
Páll Bergsson frá
Hrísey. Foreldrar Dóru voru
Þórarinn B. Þorláksson listmálari
og kona hans Sigríður Snæbjarn-
ardóttir. Systkini Sigríðar eru:
Svanhildur Gestsdóttir, maki
Þórarinn Elmar Jens-
son og eiga þau fimm
börn; Páll Gestsson,
látinn, eftirlifandi
eiginkona Gunnþóra
Jónsdóttir og eiga
þau tvo börn; Eva
Gestsdóttir, maki
Fjölnir Björnsson og
eiga þau tvær dætur.
Sigríður giftist
Guðgeiri Þórarins-
syni, klæðskera, 20.
október 1956. Þeim
varð ekki barna auðið
saman en Sigríður
átti eina dóttur, Dóru
Guðrúnu Kristinsdóttur, kennara,
og er hennar maður Jón Þ. Hilm-
arsson, endurskoðandi, og eiga
þau tvö börn, Davíð Örn, f. 24.11.
1984, og Hildi Ósk, f. 4.8. 1987.
Fyrri maður Dóru er Kristmund-
ur Ásmundsson læknir. Þeirra
börn eru Eva Sigríður læknir, f.
27.11. 1970, sonur hennar Hilmar
Bragi, f. 20.9. 1998, og Guðgeir
Sverrir nemi, f. 7.3. 1976. Guðgeir
á son, Þórarin, búsettan í Banda-
ríkjunum, kvæntan og á tvö börn.
Sigríður stundaði nám við
Verslunarskólann í Reykjavík tvo
vetur og fór síðan til Bandaríkj-
anna og var þar í tvö ár við nám
og störf. Árið 1947 hóf hún störf
hjá Loftleiðum sem flugfreyja og
starfaði síðan á söluskrifstofu
Loftleiða, síðar Flugleiða, óslitið
til ársins 1996 eða í 49 ár sam-
fellt.
Sigríður var einn stofnenda
Svalanna, félags flugfreyja, sem
vinnur að líknarmálum og sat hún
í stjórn félagsins og gegndi for-
mennsku um tíma. Hún var einnig
virk í kvenfélaginu Hringnum um
langt skeið.
Sigríður verður jarðsungin frá
Dómkirkjunni í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
SIGRÍÐUR ÞÓRA
GESTSDÓTTIR
Elsku fallega amma mín.
Þegar ég hugsa um liðna tíð rifjast
svo margt upp að ég sit bara og
græt. Þú tókst á móti mér í heiminn
á heimili þínu og afa þar sem ég vildi
líta dagsins ljós allt of hratt og fljótt.
Mamma er einkabarnið þitt og ég
fyrsta bamabarnið og það eina í sex
*ár. Ólst ég því mikið upp hjá þér og
afa, átti mitt eigið herbergi hjá ykk-
ur og ógrynni af yndislegum stund-
um sem ég þakka þúsundfalt fyrir.
Það er svo margt sem mig langar til
að rifja upp og tala um við þig en það
væri efni í heila bók. Eitt er víst að
öllum okkar samverustundum, sem
voru nánast daglega í 29 ár, mun ég
aldrei gleyma og alltaf búa að. Þú
varst mér alltaf eins og önnur móðir
og ég fæ sting í hjartað þegar ég
hugsa um hvað þú varst mér góð og
» yndisleg í alla staði. Ég trúi því ekki
enn að ég eigi ekki eftir að heyra í
þér í símanum kvartandi um hve
hrikalega langt er síðan við hittumst
en þó liðu varla nema í mesta lagi
tveir dagai- á milli samverustunda
okkar. Þú ert lífsglaðasta kona sem
ég hef nokkru sinni kynnst enda man
ég aldrei eftir þér kvartandi, leiðri
eða dapurri. Þú naust líka lífsins út í
ystu æsar, ferðaðist mikið og alltaf
voru jól fímm sinnum á ári hjá mér
þegar ég var lítil þar sem þú og afi
komuð með sprenghlaðna ferða-
tösku af gjöfum til mín og líka vin-
konu minnar svo hún yrði nú ekki út-
undan. Ég man hvað mér fannst
gaman að liggja uppi í rúmi og hlusta
. á sögur af þér yngri. Þá vannst þú
sem flugfreyja og lentir í ýmsum æv-
intýrum sem ég sá í hillingum. Einn-
ig lýsir þér það vel að aðeins 20 ára
fórst þú alein til Ameríku í skóla,
sem ekki var nú algengt hjá ungum
stúlkum á þessum tíma. Ef ég sem
lítil stelpa þurfti að skiljast við þig og
afa í einhvem tíma bað ég allar vin-
konur mínar að líta til ykkar í heim-
sókn svo ykkur myndi nú ekki leið-
ast. Sýnir þetta kannski hve náin
samskipti okkar voru. Allar utan-
landsferðimar sem við fómm saman,
24 talsins, að ógleymdum sumarferð-
um í okkar yndislega sumarhús
Birkihlíð á Laugarvatni. Þetta em
bara smábrot af öllu þvi sem við átt-
um saman og ég mun aldrei gleyma.
'v' Ég get ekki annað en brosað í gegn-
um tárin þegar ég hugsa til unglings-
ára minna. Þú alltaf kölluð par-
tíamman eða hressa sæta amman í
Stóragerðinu. Hringdir kannski í
mig rétt fyrir helgi og sagðir: „Elsk-
an mín, drífðu þig nú út á djammið
og njóttu lífsins,“ eða komst með
enskar slettur: „Hey, what’s cook-
ing, því ekki að halda partí heima hjá
mér, my house is your house.“ Já,
elsku besta amma mín, þú kunnir
sko að lifa lífínu lifandi og naust þess
út í ystu æsar. Þú áttir svo stóran
vinahóp að fimm mínútna bæjarferð
’ endaði iðulega í tveimur klukku-
stundum, þar sem þú þekktir annan
hvem mann. Þú hugsaðir þó fyrst og
fremst alltaf um hag annarra og
tókst svo margt inn á þig. Ég get
ekki gleymt 19. febrúar fyrir ári þeg-
ar ég fór með þér til læknisins og þú
fékkst staðfestingu á ólæknandi
^sjúkdómi. Ég grét og grét en það
varst þú sem huggaðir mig alla leið-
ina heim og talaðir um allt það já-
kvæða. Hvað þú hefðir nú verið
heilsuhraust hingað til og heppin í
lífinu, þetta væri ekkert til að vera að
vola yfir. Allt fram á síðustu stundu
naustu lífsins og talaðir um að þú
yrðir nú að hitta vinkonur þínar og
taka eina bertu í brids sama hve veik
þú varst. Elsku amma mín, þú varst
svo yndislega góð við mig og svo við
hann litla Hilmar minn. Konu með
stærra hjarta þekki ég ekki. Setning
sem gömul kunningjakona þín úr
fluginu sagði við mig finnst mér lýsa
þér svo vel: „Þegar manni líður illa
og sér svo hana Siggý ömmu þína
brosa verður heimurinn fallegur á
ný.“ Þú munt alltaf verða mín fyrir-
mynd í lífinu og ég tala til þín á
hverjum degi. Ég á eftir að sýna
Hilmari litla allar myndirnar af þér
og segja honum frá hve stórkostleg
kona þú varst. Bið ég almáttugan
Guð að þú vakir yfir okkur og munir
veita okkur styrk um ókomna tíð. Ég
veit að ég á oft eftir að leita til þín.
Elsku afi og mamma. Þið hafið misst
svo mikið en amma var stoð ykkar og
stytta, eins og klettur, alltaf til stað-
ar. Ég bið Guð að veita ykkur styrk á
erfiðri stundu. Á stundum sem þess-
um vill maður tnáa því að við munum
hittast aftur hressar og kátar sem
englar alheimsins.
Margseraðminnast,
margterhéraðþakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margseraðminnast,
margserað sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Farþúífriði,
ftiður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
GekkstþúmeðGuði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Þín elskandi
Eva Sigríður.
Amma mín yfirgaf þennan heim
síðastliðinn föstudag. Ég er viss um
að hún er komin á betri stað núna og
horfir yfir okkur. Hún greindist með
krabbamein fyrir ári en lét það ekki
aftra sér, heldur ferðaðist hún til út-
landa og leið vel allt síðasta ár. Um
síðustu jól var hún amma mín hress
sem ávallt og naut sín í félagsskap
fjölskyldu sinnar. Ekki gat maður
séð það á henni þar að hún ætti bara
tvo mánuði eftir. Síðasta mánuð var
hún samt veik og fór ekkert út en
hún hafði alltaf einhvern hjá sér. Ég
man að síðast þegar ég var hjá henni
skoðuðum við albúm frá þeim tíma er
hún var nýfædd og hún sagði mér
allt um myndirnar eins og það hefði
gerst í gær. Hún var nefnilega alltaf
voðalega skýr hún amma mín.
Hún var mjög merkileg mann-
eskja hún amma, hún hafði ferðast
um allan heim og gat ég ekki nefnt
þann stað sem hún hafði ekki komið
til. Allir þeir sem nokkurn tímann
hafa kynnst henni ömmu minni vita
að hún var alveg einstaklega hjarta-
hlý og góð manneskja. Hún elskaði
alla og allir elskuðu hana. Ég man
ekki eftir að hafa séð hana í vondu
skapi. Ég man eftir öllum stundun-
um þegar ég var yngri og var með
henni og afa; við þrjú inni í sjónvar-
psherbergi að spila eða bara að horfa
á sjónvarpið. Ég man eftir þeim tím-
um og ég man ekki eftir að hafa liðið
betur. Ég var alltaf mikið með ömmu
þegar ég var lítill og gisti oft hjá
henni og afa.
Hún amma mín var alveg einstak-
lega gáfuð og glæsileg manneskja og
veit ég ekki hvar ég væri ef hún hefði
ekki verið í lífi mínu. Ég veit að hún
er komin á betri stað þar sem hún
horfir niður á okkur og passar okkur
og leiðir í gegnum þessa erfiðu tíma.
Guð veit að hún hefur alltaf verið hjá
okkur áður og passað. Ég veit að ég
mun aldrei gleyma henni. Þegar ég
minnist hennar þá mun ég alltaf
muna eftir konu sem alltaf var svo
góð við alla, vildi alltaf hjálpa manni
og brosti hvað svo sem á dundi.
Ég mun aldrei gleyma þér, amma.
Davíð.
Elsku amma. Ég finn fyrir mikilli
sorg þegar ég hugsa um að þú sért
horfin og ég muni aldrei sjá þig aft-
ur. Þú varst elskuleg og góð mann-
eskja sem öllum þótti vænt um. Allar
minningar mínar um þig eru góðar,
eins og hvað það var gaman þegar þú
og afi komuð í heimsókn og við sát-
um við arininn og skemmtum okkur.
Síðustu mánuðir hafa verið erfiðir
fyrir þig og okkur en ég vona að þú
sért á betri stað núna. Sofðu vel,
amma mín, ég elska þig.
Og ég man hve mild þú varst og góð.
Hve minning þín í hvítum ljóma skín.
Og þér ég söng hvem æsku minnar óð,
og ef ég söng um blóm og stjömur ljóð,
það voru líka kvæði sem ég kvað til þín.
Svo fórstu burt og bijóst mitt
harmur skar.
Og borið hef ég síðan óraleið
ísámm huga söknuð alls, sem var.
Ég svip þinn mundi, hvert sem fót
minn bar.
Að baki hvers míns harms og gleði mynd
þínbeið.
(Tómas Guðmundsson.)
Þín
Hildur Ósk.
Deyr fé,
deyjafrændur,
deyr sjálfur iðsama
en orðstír
deyr aldregi
hveim er sér góðan getur.
(Hávamál.)
í rúm 50 ár hef ég átt samleið með
kærri mágkonu minni Sigríði Þóru
Gestsdóttur sem lést hinn 3 mars sl.
eftir skammvinn veikindi, 73 ára að
aldri. Það er ekki meira en ár síðan
hún kenndi sér lasleika sem að lok-
um dró hana til dauða. Á þessu ári
veikinda kom í ljós betur en oft áður
sterkur persónuleiki hennar og
æðruleysi. Þá eins og í gegnum allt
hennar líf lét hún hvergi deigan síga.
Það má segja að hún hafi heldur auk-
ið við heldur en dregið úr. Hún ferð-
aðist meira bæði innanlands og er-
lendis. Hún ræktaði sambönd sín við
stóran vinahóp sinn ekki síður en áð-
ur. Hún spilaði bridge af fullum
krafti við sínar vinkonur fram á síð-
ustu vikur enda góður bridgespilari
og áhugasöm um þá list.
Siggý, eins og hún var ávallt köll-
uð, var mikil heimskona og farfugl í
eðli sínu og þoldi illa kyrrsetu enda
má segja að hún hafi gert víðreist um
heiminn á sinni ævi. Ung fór hún til
náms í Bandaríkjunum og dvaldist
þar um nokkura ára skeið við nám og
störf.
Hún var ein af fyrstu flugfreyjum
íslands á upphafsárum millilanda-
flugs Loftleiða hf. þar sem hún var á
vissan hátt brautryðjandi og frum-
kvöðull að mótun nýrrar stéttar. Á
upphafsárum farþegaflugs Loftleiða
hf. tók það allt að þrisvar sinnum
lengri tíma að fljúga frá Reykjavik
til New York á farkostum þeirra
tíma heldur en það gerir í dag og má
á því sjá að starfið hentaði illa kval-
ráðum sem hún var svo sannarlega
ekki.
Hún var forvitin og fróð um mann-
fólkið og sérlega minnug og fróð um
ættir og líf eldri sem yngri borgara
Reykjavíkur.
Siggý hafði til að bera mikla fórn-
fýsi og tryggð gagnvart sínum nán-
ustu, vinum sínum og vandamönnum
og bar hag þeirra mjög fyrir brjósti.
Hún var ákveðin í skoðunum, hafði
sterka skaphöfn, heiðarleg og fals-
laus í öllu lífi sínu og lítt brothætt í
ölduróti lífsins. Hún bar ógjarnan til-
finningar sínar á torg. f störfum sín-
um hjá Loftleiðum hf. meðan það var
og hét og síðan eftir það í starfi hjá
Flugleiðum hf. þar sem hún vann á
söluskrifstofu félagsins allt til árs-
insl996 gat hún sér sérstakt orð fyr-
ir trúmennsku og áreiðanleika í
starfi. Stór viðskiptamannahópur
fastra viðskiptavina kaus að fela
Siggý afgreiðslu flókinna ferðaáætl-
ana Það var undirrituðum vel kunn-
ugtum.
Á tíðum viðskiptaferðum undirrit-
aðs erlendis í gegnum tíðina hófst
ferðin hjá Siggý og gjarnan endaði
hjá henni með einskonar skýrslu-
gerð hvort allt hefði staðist eins og
áætlað var. Við hjónin áttum þess
kost að njóta þessarar reynslu henn-
ar og þær voru ófáar ferðirnar þar
sem við nutum samvista við Siggý og
Guðgeir, mann hennar, á ferðalögum
með þeim erlendis. Siggý giftist 1956
Guðgeiri Þórarinssyni klæðskera-
meistara, góðum og glæsilegum
manni. Vegna æskukynna undirrit-
aðs við Guðgeir og þar sem við vor-
um báðir ættaðir af Austfjörðum, frá
nærliggjandi þorpum, má segja að
fyrstu kynni þeirra hjóna megi rekja
til ofangreindra staðreynda. Það var
því ósjaldan sem Siggý minntist á,
bæði í hálfkæringi og í alvöru, hver
ábyrgð undirritaðs væri í þeim efn-
um.
Mér er bæði skylt og ljúft að nefna
hin nánu samskipti þeirra Siggýar
og konu minnar Svanhildar. Þær
voru ekki bara systur heldur miklir
vinir. Svo til dagleg samskipti þeirra
systra annaðhvort í síma eða að þær
hittust bera vott um mikla samkennd
og einstök systrabönd. Milli þeirra
ríkti gagnkvæm virðing og traust
alla tíð sem aldrei bar skugga á.
Með Siggý er gengin einstök kona
sem mun lengi verða saknað og
minnst í hugum okkar allra. Á bana-
beði hennar undir það síðasta naut
Siggý einstakrar umhyggju dóttur
sinnar Dóru Guðrúnar og hennar
fjölskyldu.
Við hjónin sendum Guðgeiri, Dóru
Guðrúnu og fjölskyldum þeirra okk-
ar innilegustu samúðarkveðjur.
Þórarinn Elmar Jensen.
Svanhildur Gestsdóttir.
Sigríður Gestsdóttir er nú fallin
frá, mín góða samstarfskona til
margra ára og langar mig að minn-
ast hennar með nokkrum orðum.
Kynni okkar Siggýjar, eins og hún
var kölluð, hófust við sameiningu
Flugfélags Islands og Loftleiða end-
ur fyrir löngu.
Ég hafði haft smá samskipti við
hana áður þannig að ég vissi að ekki
þyrfti að kvíða samvinnunni. Siggý
var frábær samstarfsmanneskja,
glaðvær og sannur gleðigjafi á
vinnustað. Hún var röggsöm og var
um að allt væri í góðu lagi, vildi öllum
vel og áhugi hennar var ekki aðeins á
okkur, heldur líka fjölskyldunum.
Það er dálítið sérstakt sambandið
milli vinnufélaga, samveran er svo
löng og hugurinn beinist að sama
verkefninu svo ekki fer milli mála að
sambandið verður náið.
Það er sjónarsviptir að Sigríði
Gestsdóttur, hún var félagslynd, vin-
mörg og vinsæl.
Ég kveð hana með söknuði og
þakka samfylgdina.
Far vel, kæra vinkona.
Kristín Guðjohnsen.
Þegar ég lít út, hugsa ég, nú er
Siggý laus við erfiðan vetur í orðsins
fyllstu merkingu. Ég minnist Siggýj-
ar sem síhlægjandi og einstaklega
þægilegrar konu sem manni leið vel
að vera í nálægð við. Kynni okkar
hófust í Svölunum, en þar stundaði
þessi elska fundi ásamt vinkonum
sínum, gömlu flugfreyjunum okkar.
Borðið þeiiTa sýndist mér vera vin-
sælast, því að við hinar reyndum allt-
af að troða okkur þar. Þar var hlát-
urinn mestur. Stelpurnar voru alltaf
í stuði, þær hefðu getað verið systur,
svo nánar voru þær. Skelfing þakka
ég samfylgdina, kæra Siggý.
Sigríður Björnsdóttir.
Sigríður var hvatamaður og ein af
15 stofnendum Flugfreyjufélags Is-
lands árið 1954. Hún vann sömuleiðis
að stofnun „Svalanna", félags fyiT-
verandi og núverandi flugfreyja árið
1974. Hún gegndi formennsku í báð-
um félögunum og vann þeim vel. Mér
er óhætt að fullyrða, að hún hafi ver-
ið dáð og virt af okkur öllum félags-
konum.
Kær vinkona er kvödd og hennar
verður sárt saknað. Ferðalög okkar
hófust 1953, þá ýmist í lofti, láði eða
legi. Alltaf var gaman hjá okkur Sig-
gý, svo ég noti gælunafnið hennar.
Hún var gædd skopskyni á háu
plani, en aldrei á kostnað annarra, og
var auk þess mjög orðheppin. Þessir
eiginleikar urðu til þess, að hennar
nærvera var alltaf skemmtileg og
góð. Mér finnst okkar síðasta símtal,
skömmu áður en hún kvaddi sitt fal-
lega heimili, lýsa henni vel. Fyrst töl-
uðum við um hinar döpim hliðar lífs-
ins, veikindi, en dvöldum ekki lengi
við þá umræðu. Síðan sagðist hana
vanta þrjá spilafélaga í brids. Ég
sagðist vera tilbúin. „Ó Adda mín, þú
ert svo fattlaus.“ „Já, þú meinar
það.“ Þegar ég loksins skildi málið
bað ég hana um að taka frá pláss fyr-
ir mig. Nú er ferðalagi okkar lokið að
sinni, og þakka ég samfylgdina. Ég
sendi fjölskyldu Siggýjar innilegar
samúðarkveðjur.
„Þegar þú ert sorgmæddur, skoð-
aðu þá aftur huga þinn og þú munt
sjá, að þú grætur vegna þess, sem
var gleði þín.“ (Kahlil Gibran.)
Andrea Þorleifsdóttir.
Samstarfsmaður minn til margra
ára er látinn.
Þó að leiðir okkar Sigríðar hafi títt
legið saman sem barna og unglinga í
gamla vesturbænum var 6 ára ald-
ursmunur of mikill til að af kynningu
gæti orðið.
I upphafi sjöunda áratugarins
höguðu atvikin því svo að við Sigríð-
ur mættumst á sama vettvangi og við
sömu störf. Að vísu unnum við í
fyrstu hvort hjá sínu fyrirtækinu,
hún hjá Loftleiðum, ég hjá Flugfé-
lagi Islands.
Söluskrifstofur beggja fyrirtækj-
anna voru við Lækjargötu hlið við
hlið og á tímabili í sama húsi.
í þá daga var farþegafjöldinn ein-
ungis brot af því sem hann er nú og
hver farþegi dýrmætur. Samkeppni
var því nokkur og vissulega vildi
hver og einn framgang síns fyrirtæk-
is sem mestan. Á góðum stundum
gat hvesst á báru og nokkur hávaði
orðið þegar margir í einu héldu fram
hinu eina sanna að því að þeir héldu.
Aldrei kom þetta þó niður á hinu
daglega amstri og þeirri samvinnu,
sem oft var nauðsynleg og öllum til
hagsbóta. Fljótlega eftir sameiningu
íslensku flugfélaganna árið 1973
runnu söluskrifstofurnar saman í