Morgunblaðið - 28.03.2000, Blaðsíða 30

30 ÞRIÐJUDAGUR 28. MARS 2000
MORGUNBLAÐIÐ
LISTIR
Sjeikspírskt
sjónarspil
LEIKLIST
L e i k f é 1 a g
lleykjavíkur
KYSSTU MIG, KATA
Höfundar Ieiktexta: Bella og Sam
Spewack, byggt á Snegla tamin eft-
ir William Shakespeare. Þýðandi
leiktexta: Gísli Rúnar Jónsson. Höf-
undur tónlistar og söngtexta: Cole
Porter. Þýðendur söngtexta: Böð-
var Guðmundsson, Egill Bjamason,
Gísli Rúnar Jónsson og Jón Hjartar-
son. Leiksljóri: Þórhildur Þorleifs-
dóttir. Tónlistarstjóri: Óskar Ein-
arsson. Danshöfundur: Michéle
Hardy. Búningar: David Blight.
Hár og förðun: Sigríður Rósa
Bjamadóttir. Leikmynd: Stígur
Steinþórsson. Lýsing: Lárus
Björasson. Hljóð: Baldur Már Arn-
grímsson. Leikarar, söngvarar og
dansarar: Ámi Pétur Guðjónsson,
Baldur Trausti Hreinsson, Bjöm
Ingi Hilmarsson, Cameron Corbett,
Chad Adam Bantner, Edda Björg
Eyjólfsdóttir, Eggert Þorleifsson,
Egill Ólafsson, Guðlaug Elísabet
Ólafsdóttir, Guðmundur Helgason,
Guðmundur Ingi Þorvaldsson, Hera
Björk Þórhallsdóttir, Hildur
Óttarsdóttir, Hlín Diego Hjálmars-
dóttir, Jóhanna Vigdís Arnardóttir,
Jóhann Freyr Björgvinsson, Jón
Hjartarson, Júlia Gold, Katrín
Ingvadóitir, Katrín Agústa John-
son, Margret Sigurðardóttir,
Regína Ósk Óskarsdóttir, Sigrún
Edda Bjömsdóttir, Stefán Stefáns-
son, Theódór Júlíusson og Þórhall-
ur Gunnarsson. Hljóðfæraleikarar:
Einar St. Jónsson, Gunnar Hrafns-
son, Halldór Gunnlaugur Hauks-
son, Jóel Pálsson, Karl Olgeirsson,
Óskar Einarsson, Sigurður Flosa-
son. Laugardagur 25. mars.
KYSSTU mig, Kata var frumsýnt á
Broadway árið 1948 og er sennilega
þekktasti söngleikur Coles Porters.
Nokkur laganna hafa fest sig í sessi
og eru fyrir löngu orðin klassísk dæg-
urlög í flutningi þekktra bandarískra
söngvara. Kysstu mig, Kata er einn
örfárra söngleikja sem hafa verið
fluttir oftar en tvisvar í íslensku at-
vinnuleikhúsi en áður mátti sjá verkið
í Þjóðleikhúsinu 1958 og svo hjá Leik-
félagi Akureyrar fyrir réttum níu ár-
um, 1991, þá í þýðingu Böðvars Guð-
mundssonar.
Því er tjaldað sem til er í þessari
uppfærslu, samtals kemur fram á
fjórða tug leikara, söngvara, dansara
og hljóðfæraleikara og hlýtur að vera
langt síðan jafn fjölmenn sýning rat-
aði á fjalimar. Þórhildur Þorleifsdótt-
ir leikstjóri sýnir það sem löngu er
sannreynt að hún hefur einstakt lag á
að stjóma fjölmennum sýningum og
þá sérstaklega hópsenum. Það er
skemmtileg tilbreyting að fá að sjá
jafn viðamikla sýningu með jafn-
mörgum þátttakendum á stærsta
sviði landsins.
Þessi söngleikur gefur færi á að
túlka efnið á nýstárlegan máta. Ann-
ars vegar er þetta vegna þess að
söngleikurinn er saminn í kringum
Morgimblaðið/Jón Svavarsson
Egill Ólafsson og Jóhanna Vigdís Arnardóttir taka við fagnaðarlátum frumsýningargesta.
sýningu á leikriti Shakespeares,
Snegla tamin, en sýning inni í annarri
sýningu er einmitt eitt uppáhaldstil-
efni vangaveltna menningarfræðinga
nú á dögum. Hins vegar er Snegla
tamin tilvalið verk til að rýna í úr nýju
sjónarhomi, enda alveg hræðilega
kvenfjandsamlegt. Söngleikurinn
dregur dám af uppranaverkinu, allt
að sjálfsögðu undir yfirvarpi glens og
gamans.
Því miðui- hefur leikstjórinn ekki
talið ástæðu til að finna nýjan flöt á
verkinu fyrir þessa uppfærslu. í stað
þess er boðið upp á þetta stórkostlega
sjónarspil þar sem fjöldi flytjenda
syngur, dansai’ og leikur af hjartans
lyst. Leiknum er því sniðinn nokkuð
þröngur stakkur, atriðin sem fjalla
um samskipti leikaranna era gerð
helst til farsakennd og sjeikspírski
hlutinn er afkáralega ýktur. Þó að
þessi lausn blasi við hefði verið
Aðalfundur Íslandssíma
Aðalfundur Íslandssíma hf. verður haldinn á Grand
Hótel, Sigtúni 38, Reykjavík, miðvikudaginn 12. apríl
nk. Fundurinn hefst kl. 16:00.
DAGSKRÁ:
1.
Venjuleg aðalfundarstörf samkvæmt grein 4.03.1
í samþykktum félagsins.
Tillaga um heimild til stjórnar félagsins til kaupa
á eigin hlutabréfum samkvæmt 55. grein
hlutafélagalaga.
J Önnur mál sem eru löglega borin fram.
Dagskrá, endanlegar tillögur og ársreikningur
félagsins ásamt skýrslu endurskoðenda verða
hluthöfum til sýnis á skrifstofu félagsins að
Borgartúni 30, Reykjavík, viku fyrir aðalfund.
Aðgöngumiðar og atkvæðaseðlar verða afhent á
fundarstað.
Reykjavík, 28. mars 2000
Stjórn Íslandssíma hf.
skemmtilegt ef þessi flutningshefð
hefði verið brotin upp og fundnai’ nýj-
ar leiðir. Grínið í leiktextanum er víða
komið til ára sinna og sjeikspírsku at-
riðin verða of einhæf í ofhlæði sínu og
ýkjum svo að á stundum varð að bíða
eftir næsta lagi til að koma sýning-
unni aftur á skrið.
Einn helsti dragbítur á sýningu
söngleikja hér á landi hefur löngum
verið að skort hefur listamenn sem
gætu jafnt sungið, dansað og leikið.
Dansvandamálið er hér leyst með því
að fá meðlimi íslenska dansflokksins
til að sjá um flest dansatriðin, sem
þeir að sjálfsögðu gerðu af leikni. Þeir
koma fjölbreyttum dönsunum auð-
veldlega til skila - það eiginlega skín í
gegn að dansaramir era allt of miklir
Kstamenn hver fyrir sig til að verða
auðveldlega hluti af nafnlausum
danskór.
Söngurinn er líka í traustum hönd-
um, hvort sem um er að ræða kórsöng
eða einsöng. Lög Coles Porters era
líka þannig úr garði gerð að jafnvel
leikarar með takmarkaða söngrödd
koma lögunum vel til skila. Jóhanna
Vigdís Arnardóttir sýnir og sannar að
hún hefur stórkostlega rödd jafn-
framt því að vera gædd miklum leik-
hæfíleikum, mun meiri en hún hefur
færi á að sýna hér. Það er sérstaklega
gaman að heyra hana játa ást sína í
„Því mín ást er öll hjá þér“. Hún
syngur þetta lag áreynslulaust og
leikandi og kemur tilfmningum þeim
sem textinn fjallar um vel til skila.
Fyrir undirritaðan var þetta há-
punktur sýningarinnar.
Egill Olafsson er gamalreyndur og
landsþekktur söngvari. Hann hefur
mjög áferðarfallega rödd sem hann
beitir af miklu öryggi. Hann býr enn-
fremur yftr geysimiklum persónu-
töfram og útgeislun hans á sviði bætir
upp það sem á kann að skorta í leik.
Hann átti í engum erfiðleikum á því
sviði hér, stíllinn á leiksýningunni
krafðist engra tilþrifa. Þrátt fyrir
óhapp á framsýningu sem án efa olli
honum miklum óþægindum lét hann
engan bilbug á sér finna heldur skil-
aði sínu af mikilli prýði.
Edda Björg Eyjólfsdóttir hefur
sýnt ýmsa fleti á hlutverki heimsku
ljóskunnar á sínum stutta ferli. Hér
má segja að hún fullkomni þessa
(

&
Gleraugnasalan,
Laugavegi 65.
odl<las
VÖRN FYRIR AUGUN
Gleraugu fyrir unga fólkið
manngerð auk þess að búa til frábæra
smámynd úr laginu „Því ertu svo
þver?“ þar sem smellin og einbeitt
túlkunin er mun þýðingarmeira atriði
en söngurinn. Það væri gaman að sjá
hana leika nýja týpu - Edda kemst
varla lengra með þessa en hún hefur
þegar sýnt.
Bjöm Ingi Hilmarsson er eini
leikarinn sem einnig lék í síðustu upp-
færslu á söngleiknum á Akureyri.
Hann ætti því að vera orðinn hagvan-
ur. Hér bregður hann upp snaggara-
legri mynd af spilafíkli og flagara og
kemst bærilega frá söngnum. Það
gerir Eddu og Bimi án efa auðveld-
ara fyrir að vera klædd í hæfilega
búninga eftir tísku eftfrstríðsáranna.
Eggert Þorleifsson og Baldur
Trausti Hreinsson era hér í hlutverki
tveggja bófa, sem era hreinræktuð
farsahlutverk. Þeir era fymdnasti
hluti sýningarinnar og með leik sín-
um vinna þeir bug á takmörkunum
hins afgamla gamanstíls. Þeim tekst
sérstaklega vel upp í laginu „Hlust-
aðu á Sjeikspír“ auk þess að vera
skemmtilegt krydd í textanum „I
birkihlíð“, en lagið virðist vera titil-
lagið úr eldri söngleik Coles Porters,
sem hér er fengið að láni og bætt inn í.
Aðrir flytjendur era í minni hlut-
verkum og era fjölmargir. Meðal ann-
arra má nefna Theódór Júlíusson sem
með grínaktugum leik og söng snarar
fram mjög skemmtilegri persónu,
Guðlaugu Elísabetu Ólafsdóttur sem
leikur af raunsæi í annars farsa-
kenndri sýningu í beinni andstöðu við
Sigrúnu Eddu Bjömsdóttur og Áma
Pétur Guðjónsson sem leita á mið
ýkts fáránleika í sinni persónusköp-
un.
Leikmyndin er þjál og sniðug og
þrátt fyrir einfaldleikann er hvergi að
sakna viðameiri eða litríkari um-
gjörðar - einbeitt ljósanotkun sér fyr-
ir því. Aftur á móti er litanotkunin svo
yfírgengileg í mörgum búninganna að
það er skotið langt út yftr öll mörk, í
sumum atriðum er eins og búninga-
meistarinn sé illa haldinn af búta-
saumsbakteríunni. Það era til heiðar-
legar undantekningar á þessu, t.d.
búningurinn sem Jóhanna Vigdís
kemur fram í í lokaatriðinu. Þessi lita-
gleði gefur sýningunni tætingslegan
heildarsvip sem er gersamlega óþarfi
og á skjön við efni og aðstæður.
Það er mjög erfitt að þýða svo sér-
bandarískt fyrirbrigði sem þennan
söngleik. Það verður því að fyrirgefa
Gísla Rúnari að hann teflir oft á tæp-
asta vað og komist sjaldnast á flug.
Bestu söngtextamir era einfaldleik-
inn uppmálaður í meðforam Egils
Bjamasonar og Böðvars Guðmunds-
sonar.
Hljómsveitin stóð sig ffrnavel og
skilaði sínu eins og efni stóðu til. Það
var bara einstaka sinnum að hljóð-
gerflahljómurinn í fiðlunum skar í
eyra.
Þetta er mjög viðamikil sýning þar
sem söngur og dans era í fyrirrúmi en
minna lagt upp úr leikrænum mögu-
leikum verksins. Þrátt fyrir að teygj-
ast vilji á atriðum milli laga er þetta
besta skemmtan fyrir aðdáendur
góðrar söngleikjatónlistar og þeir
sem sjá um aðalhlutverkin skila sínu
af fullkomnu öryggi.
Sveinn Haraldsson