Morgunblaðið - 28.03.2000, Blaðsíða 50

^ÍO ÞRIÐJUDAGUR 28. MARS 2000
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
+
Elskuleg móðir okkar,
GUÐNÝ KRISTJÁNSDÓTTIR
frá Bíldudal,
verður jarðsungin frá Seljakirkju miðviku-
daginn 29. mars kl. 13.30.
Börn, tengdabörn, ömmubörn,
langömmubörn og langalangömmubörn
+
Ástkær eiginkona mín, dóttir, móðir, tengda-
móðir, amma og langamma,
INGIBJÖRG KRISTÍN HJARTARDÓTTIR
GRÖNDAL,
Rósarima 3,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum laugardaginn 18. mars.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar
látnu.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á MND-félag Islands.
Ragnar S. Gröndal,
Jakobína Jakobsdóttir,
Ragnhildur Gröndal, Örn Berg Guðmundsson,
Jakobína H. Gröndal, Eiríkur Ragnarsson,
Dagrún Gröndal, Magnús Gylfason,
Sigurður Gröndal,
barna- og barnabarnabörn.
+
Hjartans þakkir sendum við öllum þeim, sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við andiát og
útför elskulegrar móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
UNU DAGNÝJAR GUÐMUNDSDÓTTUR,
áður til heimilis
á Hólavegi 38, Siglufirði.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Heilbrigðis-
stofnunar Siglufjarðar fyrir frábæra umönnun.
Eiríkur Sævaldsson, Jóna Gígja Eiðsdóttir,
María Jóhannsdóttir, Sigurður Þór Haraldsson,
Hreiðar Þór Jóhannsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Þökkum auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og útför eiskulegs
eiginmanns, föður, tengdaföður, afa og langafa,
KRISTINS MARKÚSSONAR
frá Dísukoti,
Þykkvabæ.
Drottinn blessi ykkur öll.
Guðrún Hafliðadóttir
og fjölskylda.
+
Okkar innilegustu þakkir fyrir auðsýnda samúð
og hlýhug við andlát og útför móður okkar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
GRÓU BJARNFRÍÐAR PÉTURSDÓTTUR,
Hæðargarði 16,
Reykjavík.
Fyrir hönd tengdasonar, barnabarna og barna-
barnabarna,
Sigríður Ruth, Eva Ólöf
og Ásta Benny Hjaltadætur.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug við andlát og útför elskulegs eiginmanns
míns, föður okkar, tengdaföður og afa,
GUNNARS HÓLM RANDVERSSONAR
fyrrverandi lögregluvarðstjóra.
Katrín Sigurðardóttir,
Jóhann Frímann Gunnarsson,
Randver Páll Gunnarsson,
Gyða Jóna Gunnarsdóttir, Júlíus Þór Tryggvason,
Guðlaug Hrönn Gunnarsdóttir, Garðar Hallgrímsson
og barnabörn.
RA GNHEIÐ UR
BRIEM
kunnagjöf. Með úrlausninni fylgdu
tvö blöð frá Ragnheiði. Á öðru var
svonefnd „spátafla“. Þar voru á
grundvelli reynslu fyrri árganga
reiknaðar út líkur á því, að nemandi
með tiltekna einkunn í upphafi
þriðja bekkjar næði prófi í lok vetr-
ar. Nemendur með mínus fimmtán
áttu ekki mikla möguleika sam-
kvæmt „spátöflu“ Ragnheiðar. En
það fylgdi líka annað blað, þar sem
hún gaf upp heimasíma sinn og
hvatti foreldra til að hafa við sig
samband ef ástæða væri til. Ég, sem
horfði framan í það að sonur minn
þyrfti að bæta við sig nítján heilum í
einkunn til að ná prófi, tók áskorun
Ragnheiðar og hringdi heim til
hennar. Og þannig kynntist ég
henni.
í samtölum okkar og í gegnum
heimaverkefni Bolla kynntist ég ein-
lægum áhuga hennar á kennslu og
kennsluaðferðum, en ekki síður vel-
ferð og vegferð nemendanna. Áhuga
sem ekki lét sitja við orðin tóm eins
og oft er eða varpaði ábyrgð einvörð-
ungu á nemandann.
Hún virtist staðráðin í að koma
sem flestum bekkjarsystkinum
Bolla í gegnum prófin. Þau slökustu
voru strax sett í heymar- og les-
blindupróf og fengu í kjölfarið sér-
meðferð hjá Ragnheiði. Haldin voru
skyndipróf í bekknum einu sinni til
tvisvar í viku. Vönduð kennslubók
Ragnheiðar í stafsetningu, með ítar-
legum reglum og skýringum á rit-
hætti orða og önnur einnig eftir
hana, í setningafræði voru lagðar til
grundvallar kennslunni. Sjálf lagði
hún á sig ómælda (og oft ólaunaða)
vinnu við vikulega stfla- og verk-
efnayfirferð, kennslugagna- og leið-
beiningasmíð, viðtöl og ráðgjöf við
nemendur jafnt sem foreldra.
Við mig, hina uggandi móður,
sagði hún, að hér sem annars staðar,
ef ná ætti árangri, dygði ekki annað
en þrotlaus vinna og æfing nem-
andans. Á mínu heimili var eftir það
lesin upphátt og skrifuð ein réttrit-
unaræfing á dag, auk þess sem Bolli
þuldi málfræði- og réttritunarreglur
í tíma og ótíma.
Yfir öllu vakti Ragnheiður Briem
óspör á ráðleggingar og loks hól
þegar staglið fór að bera árangur.
Meðan á þessu stóð velti ég oft fyrir
mér hve mikill tími grunnskólaára
sonar míns hafi farið fyrir lítið vegna
þess að kennarar hans gerðu hvorki
nægar kröfur til hans, né mín. Þeir
voru ekki slæmir kennarar, öðru
nær, en mælikvarðar þeirra á
frammistöðu og nauðsynlega heima-
vinnu nemendanna voru ekki réttir.
Þakklæti okkar Bolla í garð Ragn-
heiðar Briem þennan vetur og æ síð-
an er mikið og þess má geta að stigin
nítján sem uppá vantaði í upphafi
vetrar náðust og rétt rúmlega það.
Afburðakennarar eins og Ragn-
heiður Briem eiga að vera öðrum
kennurum íyrirmyndir og læri-
meistarar. Það á að umbuna þeim í
samræmi við frammistöðu, en slíkt
tíðkast því miður ekki í íslensku
skólakerfi, hvorki því opinbera né í
svo nefndum einkaskólum.
í heimi þar sem afkoma þjóða og
einstaklinga ræðst öðru fremur af
þekkingu og menntun, eigum við að
leiða kennara, erfið og vandasöm
störf þeirra til öndvegis. í höndum
þeirra, hæfileikum, ást og áhuga á
viðfangsefninu, sem og einurð og út-
haldi í kennslu, eru ekki síst falin ör-
lög barna okkar.
Megi minning og ævistarf Ragn-
heiðar Briem verða þar öðrum til
eftirbreytni.
Fjölskyldu hennar og vinum sendi
ég samúðarkveðjur.
Margrét S. Björnsdóttir.
• Fleiri minningargreinar
um Ragnheiði Briem bíða birt-
ingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.
HORST ELMAR
HOEFGES
+ Horst Elmar
Hoefges fæddist í
Berlín í Þýskalandi
28. mars 1920. Hann
lést í Köln í Þýska-
landi 6. janúar síð-
astliðinn.
Hinn 6. janúar sl.
lézt í Köln í Þýzkalandi
íslandsvinurinn Horst
Elmar Hoefges eftir
stutta legu. Hann
fæddist 28. mars 1920 í
Berlín og hefði því orð-
ið áttræður í dag. Því
langar mig til að minnast hans með
nokkrum orðum. 19 ára að aldri var
hann kallaður til herskyldu í þýzka
herinn og sendur til vígstöðvanna,
lenti í rússneskum fangabúðum og
var ekki sleppt úr haldi fyrr en í árs-
lok 1949. Það má því með sanni
segja, að hann hafi misst tíu ár úr
ævi sinni. Við heimkomuna til Köln
lagði hann stund á bankastarfsemi
og gerðist að námi loknu starfsmað-
ur hjá Oppenheim & Cie, sem er virt-
ur einkabanki þar í borg. Árið 1955
stofnuðu nokkrir áhugasamir Þjóð-
verjar félag til að kynna íslensk má-
lefni í Þýzkalandi. Flestir þeirra
höfðu kynnst íslandi í gegnum
Nonna-bækurnar, en eins og kunn-
ugt er hvflir séra Jón Sveinsson í
Melaten-kirkjugarðinum í Köln. Fé-
lagið hlaut nafnið Þýzk-íslenska fé-
lagið í Köln. Einn stofnendanna var
Horst Elmar Hoefges, sem tók að
sér starf gjaldkera og
gegndi því hlutverki
allt til dauðadags. Dr.
Max Adenauer, elzti
sonur kanslarans, var
kosinn forseti félagsins
og H.G. Esser, blaða-
maður að menntun, tók
að sér framkvæmda-
stjórnina. Starfsemi fé-
lagsins jókst með ári
hverju. 1957 var hafin
samvinnavið Germaniu
í Reykjavík og íslands-
vinafélagið í Hamborg
um útgáfu árbókarinn-
ar ISLAND, sem hefur
komið út óreglulega síðan, en 11.
bindið sá dagsins ljós í ársbyrjun
1997. Að auki gefa félögin í Köln og
Hamborg út sameiginlega tímaritið
Island, sem kemur út tvisvar á ári
undir ritstjórn dr. Gerd Kreutzer,
prófessor í norrænu við háskólann í
Köln. Árlegur viðburður í Köln er að
halda málþing um íslensk málefni
einn laugardag í nóvembermánuði.
Kynning þessi hefst árla morguns og
stendur fram eftir degi. Fjórir fyrir-
lestrar eru haldnir og flokkast þeir
undir efnahags- og samgöngumál,
landa- og jarðfræði, listir og bók-
menntir, málfræði og sögu. Að venju
er einn fyrirlesarinn Islendingur og
njóta þessir fyrirlestrar mikilla vin-
sælda og eru vel sóttir. Samhliða
þessu eru sýndar bækur um Island
og þýzkar þýðingar á íslenskum
verkum. Til að halda uppi svo fjöl-
breyttri starfsemi, er nauðsynlegt að
+
Hjartans þakkir til allra, nær og fjær, sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát og
útför ástkærrar eiginkonu, móður, tengda-
móður, systur og ömmu,
GUÐBJARGAR SIGRÍÐAR PETERSEN
„Bauký",
Sogavegi 72,
Reykjavík.
Guð blessi ykkur öll.
Emil Petersen,
Ásdís Emilsdóttir Petersen,
Adolf Hóim Petersen, Ásdís Ósk Jóelsdóttir,
Stefán E. Petersen, Erla Gígja Garðarsdóttir,
Hólmfríður Björg Petersen, Atli Sturluson,
Ásta Hansen,
Guðbjörg Sigríður, Hörður, Emil Hjörvar, Víðir Smári,
Bryndís Freyja, Hans Emil og Emilía Björg.
afla fjár til hennar, en þar sem fé-
lagsgjöldum er mjög stillt í hóf, geta
þau engan veginn staðið undir slík-
um kostnaði. Horst Elmar Hoefges
var mjög ötull við að afla fjár til fé-
lagsstarfseminnar, fékk t.d. bein
framlög frá þýzka utanríkisráðun-
eytinu og safnaði fjölda auglýsinga í
tímarit félagsins. Hann átti drjúgan
þátt í því að skipuleggja hin árlegu
málþing, en það fyrsta var haldið
1972, og áður fyrr, þegar mikið var
um íslenska námsmenn í Köln, Bonn
og Aachen hélt íslenski ræðismaður-
inn, dr. Otto Löffler, og kona hans,
frú Beatrix, árlega jólagleði fyrir Is-
lendinga búsetta á svæðinu. Einnig
þar var Hoefges potturinn og pann-
an í öllum undirbúningnum. Hoefges
kom nokkrum sinnum til Islands og
dáðist að landi og þjóð. Hann var í
eðli sínu Evrópusinnaður, átti góða
vini bæði í Frakklandi og á Ítalíu,
sem hann heimsótti iðulega. Hann
hafði einkum fagra rithönd og
skrautritaði mörg skjöl í þágu fé-
lagsins. Vinnuveitandi hans naut
einnig þessarar sérgáfu hans, þar
sem hann var iðulega fenginn til að
skrautrita boðskortin, sem bankinn
sendi út við sérstök tækifæri. Fékkst
hann við þessa iðju allt til dauða-
dags. Hoefges var göngugarpur mik-
01 og hlaupari góður og má geta
þess, að sl. sumar tók hann þátt í
maraþonhlaupi á eyjunni Juist í
Norðursjó, 79 ára að aldri! Hlaut
hann mai'gar viðm'kenningar fyrir
og var vel að þeim kominn. Horst
Elmar Hoefges kvæntist Margret
Sanders 1956 og lifir hún mann sinn.
Þau eignuðust soninn Hartmuth og
dótturina Gabriele. Hoefges var ljúf-
menni í allri umgengni, vann störf
sín af samviskusemi og í kyrrþey.
Við vottum konu hans, dóttur og syni
innilega samúð okkar og þökkum
honum fyrir mikið framlag hans til
að kynna land okkar erlendis.
Sverrir Schopka.
Formáli
minningar-
greina
ÆSKILEGT er að minningar-
greinum fylgi á sérblaði upp-
lýsingar um hvai- og hvenær sá,
sem fjallað er um, er fæddur,
hvar og hvenær dáinn, um for-
eldra hans, systkini, maka og
börn, skólagöngu og störf og
loks hvaðan útför hans fer
fram. Ætlast er til að þessar
upplýsingar komi aðeins fram í
formálanum, sem er feitletrað-
ur, en ekki í greinunum sjálf-
um.