Morgunblaðið - 04.04.2000, Blaðsíða 4

MöRGUNBLAÐIÐ
1 B ÞRIÐJUDAGUR 4. APRÍL 2000
ÍÞRÓTTIR
Herdís Sigurbergsdóttir, hand-
knattleikskona og fyrrverandi
fyrirliði íslenska landsliðsins, er
nýlega komin heim frá Þýskalandi
þar sem hún gekkst undir aðgerð.
Grædd var í hana hósin, en hásinin
sem hún sleit í landsleik gegn
Rússum í febrúar 1999 greri ekki
og um tíma var útlitið allt annað en
bjart hjá þessari miklu afrekskonu.
Þegar öll sund virtust lokuð og
litlar sem engar líkur taldar á að
Herdísi tækist að vinna bót meina
sinna fékk hún þær upplýsingar að
Jón Arnar Magnússon tugþrautar-
kappi væri í meðferð hjá þýskum
lækni, dr. Jontschew, og að sá
hefði áhuga á að fá hana til skoðun-
ar. Varð það úr að hún og eigin-
maður hennar, Jörundur Áki
Sveinsson, héldu til Þýskalands í
nóvember síðastliðnum.
„Þegar við fórum fyrst út vorum
við mjög efins um að það myndi
nokkuð gagnast. Auðvitað vill mað-
ur vera hér heima hjá sínum lækn-
um, sinni fjölskyldu og allt það. En
Jón Arnar sem var samtímis okkur
hjá dr. Jontschew í fyrstu ferðinni
var okkur mikill stuðningur og það
var eins og vera hans þar gerði
þetta allt raunverulegra fyrir okk-
ur.“
Herdís segir að móttökurnar í
nóvember hafi auk þess verið frá-
bærar og meðhöndlunin sem hún
fékk veitti þeim mikla trú á lækn-
inum og vissu um að hann vissi ná-
kvæmlega hvað það var sem hann
var að fara út í og að hann væri til-
búinn í slíka aðgerð.
Kvalafullir dagar
„Hann gaf okkur í raun nýja von
og það var gott að fá þennan mögu-
leika á þessum tímapunkti þar sem
öll sund virtust vera lokuð og ein-
ungis eftir sá möguleiki að fara í
mjög áhættusama aðgerð, aðgerð
sem læknirinn minn hér heima
mælti sjálfur frekar með að
sleppa.“
Við skoðun í nóvember kom í ljós
að drep var komið í hælbeinið
þannig að Herdís var send heim í
þriggja mánaða undirbúningstíma.
Hún þurfti að sprauta sig á hverj-
um degi og fara í rafbylgjumeðferð
til að byggja upp kálfavöðvann.
Hinn 29. febrúar rann stóra stund-
in upp, aðgerðardagur. Aðgerðin
tók um þrjár og hálfa klukkustund
en fyrstu dagarnir á eftir voru
Herdísi erfiðir. Hún fékk ekki þau
verkjalyf sem hún var vön og þau
sem hún fékk slógu ekki á verkina.
A þeim tíma sagði hún að það hefði
verið henni mikill styrkur að hafa
Jörund hjá sér.
Bægi frá mér
neikvæðum hugsunum
Annað nefnir hún til sögunnar og
það er viðtal við unga stúlku sem
birtist í tímaritinu Mannlífi
skömmu eftir að þau komu heim.
Unga stúlkan fékk æxli í heilann,
háði hetjulega baráttu við dauðann
og hafði sigur. „Þegar maður les
greinar eins og þessa gerir maður
sér grein fyrir því hvað maður á í
raun gott. Hjá þessari stúlku var
enginn millivegur, það var annað-
hvort líf eða dauði. Að heyra sögur
eins og þessa verður til þess að
maður nær að bægja frá sér nei-
kvæðum hugsunum sem óneitan-
lega leita á mann á stundum."
Herdís segir að hennar markmið
með ferðinni til Þýskalands hafi
fyrst og fremst verið það að gera
henni lífið hér heima bærilegra.
„Það að geta gengið óhölt og fá
það góðan bata að ég komist aftur
til vinnu og að ég geti fengið aftur
þetta eðlilega hefðbundna fjöl-
skyldulíf sem ég þekkti áður en
hásinin slitnaði. Allt umfram það,
ef verður, er bónus.“
Þýska stórblaðið Bild hafði
spurnir af aðgerðinni og flutti af
henni fréttir. Þar fullyrðir blaðið
að Herdís muni leika handknattleik
að nýju og að hún muni verða jafn
góð og fyrr. En Herdís tekur slík-
um fréttum með ró.
„Læknarnir gáfu þessu mjög
góða von, en ég er á mjög krítísku
tímabili núna. Beinígræðslan þarf
að ganga og þetta þarf að gróa vel.
Ef það gengur eftir þá hafa þeir
gefið mér von um góðan bata.
amina
drauma
Sagtfráað-
gerðinni í Bild
AÐGERÐIN á Herdísi
Sigurbergsdóttur vakti
nokkra athygli í Þýska-
landi og þýska blaðið Bild
birti grein með mynd um
aðgerðina. I þeirri grein
kemur fram að þetta sé í
fyrsta sinn sem nákvæm-
lega svona aðgerð sé
framkvæmd og jafnframt
gefið í skyn að Herdís eigi
eftir að leika hand-
Saumar teknir eftir hásinaraðgerðina á Herdísi í Þýskalandi.
„Það sem situr helst eftir er að það
er ekkert sem bætir manni það upp að
vera kippt út úr þessu daglega lífí. Auð-
vitað eru fjárhagsáhyggjurnar og allt
það erfíðar og ekki er á það bætandi
að manni líður illa, en þessi kúvending
sem varð hjá fjölskyldunni breytti mjög
miklu,“ segir Herdís Sigurbergsdóttir
í viðtali við Ingibjörgu Hinriksdóttur.
______Hásin var grædd í Herdísi í_____
Þýskalandi á dögunum.
Hvort það þýði það að ég geti spil-
að handbolta aftur vil ég ekki
segja. Ég á mína drauma og vona
að þetta gangi svo vel að ég verði
eins og ný. En ég er samt með
báða fætur á jörðinni. Það myndi
svo innilega duga mér að fá þessa
heilsu aftur sem ég þarf til að geta
sinnt mínum störfum hér heima
fyrir og í vinnu.“
Margir studdu
við bakið á okkur
Fyrir ungt fólk sem er að koma
sér upp þaki yfir höfuðið, og stend-
ur í þessu hefðbundna basli hlýtur
þetta að hafa verið reiðarslag og
Herdís tekur undir það.
„Þetta leit ekki vel út í byrjun.
Læknirinn sem meðhöndlaði mig
hér heima taldi ekki nauðsyn á því
að ég færi út í aðgerðina og vildi
ekki skrifa uppá vottorð um slíkt
til Tryggingastofnunar. Ég leitaði
því til Stefáns Carlssonar læknis
og hann var sammála mér um
nauðsyn þessarar aðgerðar og taldi
það mjög eðlilegt að ég leitaði allra
leiða til að fá bót meina minna.
Þetta varð til þess að Trygginga-
stofnun samþykkti það að greiða
fyrir allan minn kostnað í þessari
ferð. Við þurftum því aðeins að
kljúfa ferðakostnað og uppihald
fyrir Jörund. Það tókst með góðri
hjálp fólksins míns í Garðabæ sem
hélt Stjörnudag okkur til stuðnings
og margra annarra sem studdu við
bakið á okkur. Allt þetta fólk er al-
veg yndislegt og við eigum því
mjög mikið að þakka.
Búið að reyna mikið
á fjölskylduna
Ég var í fullri vinnu þegar þetta
gerðist en hef ekkert unnið í rúma
tólf mánuði og mun ekki komast í
vinnu fyrr en í fyrsta lagi í septem-
ber, ef allt gengur upp. Auðvitað er
þetta búið að reyna á fjölskylduna
en við eigum svo góða að, fjöl-
skylda, vinir og margir aðrir hafa
stutt við bakið á okkur og verið al-
veg dásamlegir í þessum hremm-
ingum. Það erfiðasta er yfirstaðið,
en þetta er ekki búið. Við eigum
líka Tryggingastofnun og Stefáni
Carlssyni mikið að þakka og ef
þeirra stuðningur hefði ekki komið
til þá hefði það kollsteypt öllu.“
Er ofsalega reið ennþá
Hvernig er það fyrir keppnis-
manneskju og orkubolta eins og
þig að vera kippt svona út úr þessu
lífsmynstri sem þú hefur alist upp
við og tileinkað þér?
„Þetta hefur verið að koma
svona smátt og smátt. Ég á t.d.
auðveldara með að fara á leiki og
vera áhorfandi heldur en ég var
fyrst. En ég er langt því frá búin
að sætta mig við það að eiga þess
ekki lengur kost að vera inná vell-
inum. Það sem situr helst eftir er
að það er ekkert sem bætir manni
það upp að vera kippt út úr þessu
daglega lífi. Auðvitað eru fjár-
hagsáhyggjurnar, og allt það, erf-
iðar og ekki er á það bætandi að
manni líður illa, en þessi kúvending
sem varð hjá fjölskyldunni breytti
mjög miklu. Mér finnst ég taka
þessu vel, þótt ég sé ofsalega reið
ennþá.
Dagarnir líða hægt
Dagarnir líða hægt og stundum
bara alls ekki. Ég má ekki vera
mikið á ferli en hef þó reynt að
komast út og jafnvel í íþróttahúsið
á einn og einn leik. En annars er
ég í rúminu og fer þaðan í sófann
þar sem ég er farin að finna mér
verkefni til að dunda mér við.“
Það er ekki hægt að komast hjá
því að fá þig til að spá í úrslitaleik-
ina hjá Gróttu KR og ÍBV.
„Ég verð að viðurkenna að það
kom mér á óvart að þessi lið skyldu
komast alla leið í úrslitaleikina. Ég
tek það þó fram að bæði þessi lið
áttu það svo sannarlega skilið að
komast í þessa stöðu, svona þegar
upp var staðið. Mín reynsla af því
að fara til Eyja hefur ekki verið
góð í gegnum tíðina og þessi
heimaréttur er mjög sterkur, sér-
staklega þegar komið er til Eyja.
Ef ÍBV spilar með þessari miklu
leikgleði og krafti eins og þær hafa
verið að gera í úrslitakeppninni
getur þetta farið á hvorn veginn
sem er.“