Morgunblaðið - 16.04.2000, Síða 25

MORGUNBLAÐIÐ
SUNNUDAGUR 16. APRÍL 2000 B 25

lék í Peter’s Friends og einnig hef-
ur sést til hans í aukahlutverkum í
nokkrum barnamyndum. Núna er
hann orðinn eftirsóttur í aðalhlut-
verkin og Stuart Little er ein af
þremur myndum með kappanum í
aðalhlutverki. Hugh lætur eins og
þetta sé allt tómur misskilningur
og tilviljun og segist vera klaufi
sem potist í mörgu og kunni fátt
fyrir sér.
Var ekki undarlegt að leika á
móti mús sem var ekki til?
„Jú, óneitanlega, en það hefði
verið enn undarlegra ef við hefðum
þurft að leika á móti raunverulegri
mús, það hefði líkiegast verið erfið-
ara og þá hefðum við trúlegast
þurft að grípa til límtúpunnar og
heftarans, við skulum ekki fara
nánar út í þá sálma. Maður verður
að nota ímyndunaraflið í öllum leik,
sama hversu raunverulegar að-
stæður eru. í kvikmyndaleik er
alltaf myndavél sem starir á mann
og fimmtíu vel nærðir gaurar í
gallabuxum sem standa fyrir aftan
hana og láta sér leiðast. Síðan þarf
maður að ímynda sér að eldfjallið
sé að gjósa eða flugvélin að hrapa
og þannig er þetta alltaf. Eitt
skiptið hélt ég reyndar að ég væri
að bilast, við vorum að taka upp at-
riði þar sem ég tek Stuart í lófann,
hann var náttúrlega ekki til staðar,
ég þurfti að ímynda mér að hann
væri þarna, en eitthvað fór úr-
skeiðis þannig að leikstjórinn
stoppaði tökuna og þá stóð ég sjálf-
an mig að því að setja ósýnilegu
músina sem var ekki til staðar aft-
ur varlega niður á gólf. Við Geena
þurftum að æfa okkur í að horfa á
sama staðinn í tómarúminu, því ef
maður er ekki að horfa á nákvæm-
lega sama punktinn þá sjá áhorf-
endur að það er eitthvað að. Mér
finnst reyndar að á plakatinu séum
við ekki að horfa á sama staðinn,
en það er kannski bara ég.“
Engir áhættuökklar
Var ekki hægt að merkja staðinn
sem þið áttuð að horfa á með ein-
hverju?
„Jú, jú, þeir voru með frekar
snjalla græju sem var eins og
myndavélarhaus með mótor og á
þrífæti sem sendi frá sér leysi-
geisla, lítinn rauðan punkt, og gat
munað og endurtekið hreyfinguna
á punktinum. Svo það var hægt að
láta „músina“ hoppa af borðinu, á
stólinn og niður á gólf og síðan var
hægt að endurtaka það nákvæm-
lega ef með þurfti. Mesta snilldin
fólst í því að punkturinn blikkaði í
takt við lokann á myndavélinni,
þannig að allir á tökustað gátu séð
rauða punktinn nema myndavélin,
sem var gott, nema að það virkaði
alls ekki, það var alltaf eitthvað að,
en það var líka eina vandamálið.
Þar fyrir utan var þetta alveg frá-
bær græja.“
Þetta er fremur óvenjuleg rulla
fyrir þig þar sem þú færð ekki
mikið svigrúm til að geifla þig eða
grínast?
„Jú, það er rétt, ég geri ekki
mikið í þessari mynd, ég er bara
eitt skópar, og legg kannski smá
ökklavinnu á mig öðru hvoru. Þess
vegna fékk ég hlutverkið, ég er
með svo góða ökkla, ég gerði alla
mína ökklavinnu sjálfur, það voru
engir áhættuökklar sem þurftu að
koma í minn stað og þess vegna
fékk ég þetta hlutverk, ég held
allavega fast í þá trú.“
Er það rétt að leikstjórinn hafi
séð þig í annarri mynd og ekki vilj-
að neinn annan og lagt hart að þér
að vera með í Stuart Little?
„Tja, hann segir það núna, nei,
nei, það þurfti ekkert að ganga
hart á eftir mér, þessi mynd geng-
ur líka aðallega út á tölvutæknina.
Það er gaman að fá tækifæri til að
sjá hvernig þeir gera svona mikla
mynd í mörgum risavöxnum upp-
tökuverum.“
Þú hefur nú leikið í svipuðum
myndum áður, ekki satt, The Borr-
owers og 101 Dalmatar?
„Jú, það er rétt, þetta eru svona
fjölskyldumyndir og ... sjáðu til ég
á þrjú börn sjálfur og það er hrein-
lega ekki hægt að hafa of mikið
framboð af svona myndum. Ef
maður býr með börn í stórborg
eins og London og veðrið er grám-
uggulegt, eins og það er oft, er
maður stöðugt í bíó með krakkana
og þó að maður hafí séð eina góða í
Hugh Laurie hverfur úr Jeeves
og Wooster í hlutverk músar-
pabbans.
gær vill maður aðra góða í dag.
Þar sgm ég er fjölskyldufaðir
hugsa ég kannski meira um svona
myndir og það er gaman að fá
tækifæri til að gera nokkrar góðar.
Ég myndi vilja gera fullt af svona
myndum ... þó verð ég að segja að
ég myndi gjaman vilja sparka nið-
ur nokkrar hurðir og segja: „Stattu
kyrr, sóðalöppin þín!“ En ég myndi
að sjálfsögðu ekki leyfa börnunum
mínum að sjá svoleiðis myndir."
Börnin ánægð
með Stuart
Eru þau helstu gagnrýnendurnir
þínir?
„Já, þau eru sex, átta og tíu ára
og það er erfitt að gera þeim til
hæfis og það vekur enga sérstaka
aðdáun hjá þeim þó að ég sé leikari
en þau voru mjög ánægð með Stu-
art Little, hlógu mikið og fylgdust
spennt með eltingaleikjunum og
það kom mér líka á óvart hvað þau
voru snortin af myndinni. Maður
sér það nefnilega ekki við gerð
myndarinnar, maður hefur á til-
finningunni hvaða kaflar eru
fyndnir og spennandi en það er
ekki fyrr en öll myndin er komin
saman sem heild sem hún getur
farið að snerta viðkvæmari taugar.
Það er ekki hægt að verða hrærður
á tveimur sekúndum. Það er hægt
að hlæja og verða spenntur á
tveimur sekúndum en það tekur
einn og hálfan tíma að verða djúpt
snortinn og hrærður. Þau voru öll
hágrátandi á sófanum hjá mér, það
var ekki laust við að sektarkenndin
gerði vart við sig.“
Hvað kom sjálfum þér mest á
óvart?
„Tölvutæknin, það er svo langt
síðan við tókum myndina upp, það
tók fjóra mánuði og svo voru þeir í
heilt ár að setja Stuart inn í mynd-
ina. Meðan á tökum stóð voru þeir
með slatta af skissum, teikningum
og nokkur gróf tölvumódel en sjón-
hverfingar eru bara þannig að þær
virka ekki fyrr en síðasti hlutinn er
kominn á sinn stað. Það er oft eitt-
hvað sem maður tekur sjaldan eftir
eins og t.d. hljóðið, maður sér Stu-
art á skjánum og trúir engan veg-
inn á hann, það er eins og hann sé
límdur á bakgrunninn en svo þegar
hljóðið þegar hann burstar í sér
tennurnar fylgir með og það hljóm-
ar rétt, er eins og allt smelli saman
í hausnum á manni og maður trúir
gjörsamlega á galdrana."
Ekki eins gaman að vera
atvinnumaður
Ferill þinn sem grínleikari hófst
á meðan þú varst í háskóla í
Cambridge, dreymdi þig alltaf um
að verða grínleikari?
„Ég dýrkaði grínleikinn þegar
ég var áhugamaður í faginu en um
leið og ég fór að vinna við það þoldi
ég þetta ekki lengur, virkilega, ég
veit ekki af hverju, það verður
ákaflega erfitt og öðruvísi. Ég held
ég þurfi geðlækni til að hjálpa mér
með þetta ... Á námsárunum ím-
yndaði ég mér að áhorfendurnir
væru kvenkyns, ekki þannig að all-
ir í salnum væru konur, heldur að
áhorfendur sem heild hugsuðu eins
og ein kona sem ég var að daðra
við og monta mig fyrir, og það var
gaman, skemmtilegur leikur. Þegar
ég gerðist atvinnumaður var eins
Geena Davis - aldrei áður leikið
músarmömmu.
og áhorfendur yrðu skyndilega
karlkyns í kollinum á mér og sætu
með krosslagðar hendur og skildu
ekki hvað ég var að fíflast, þá varð
það keppni og ekki eins gaman ...
fannst mér. Eg ætti náttúrlega að
segja einhverjum meðferðarfull-
trúa þetta í stað þess að kvelja
blaðamenn.“
Hugh Laurie hefur líka skrifað
eina skáldsögu, The Gun Seller,
sem kom út í fyrra og hann hefur
nýlega lokið við að breyta í kvik-
myndahandrit sem United Artists
ætlar bráðlega að hefja framleiðsl-
una á. Hann er að skrifa bók núm-
er tvö og segir að það sé ákaflega
erfitt: „Allir segja að það sé lang-
erfiðast að skrifa bók númer tvö og
þess vegna ætla ég að hoppa yfir
það og vinda mér beint í bók núm-
er þrjú!“ Hann leikur í tveimur
öðrum myndum sem eru væntan-
legar á árinu; Maybe Baby eftir
Ben Elton, sem er einn af höfund-
um Black Adder-þáttanna, með
Morgunblaðið/Dagur Gunnarsson
Rob Minkoff - áskorun að vinna í
senn með raunveruleikann og
ímyndunina.
Jolie Richardson í hinu aðalhlut-
verkinu, og That Girl From Rio
sem kemur væntanlega út þegar
nær dregur jólum. Þar leikur hann
bankaræningja sem ætlar að hefja
nýtt líf með ástkonu sinni.
En Hugh vill miklu frekar tala
um mótorhjólið sitt eða soulhljóm-
sveitina sem hann spilar með. Ég
ímynda mér að þessi virðulegi
breski háðfugl sem lék yfirstéttar-
vitleysinginn Jeeves í þáttaröðinni
Jeeves and Wooster geti ómögu-
lega látið sjá sig á öðru en virðu-
legu gömlu Triumph eða BSA-hjóli.
„Nei, reyndar ekki, ég er á ný-
tískulegu straumlínulaga þýsku
hjóli úr plasti. Ég átti allt þetta
gamla dót, en þessi nýju hjól eru
svo miklu betri, þau fara í gang,
þau stoppa, og fara til hægri og
vinstri þegar maður vill það og eru
bara með allskonar hluti eins og
t.d. bremsur sem eru frekar nauð-
synlegir á mótorhjóli. Gamalt
breskt hjól er dásamlegur gripur
að eiga, en maður eyðir öllu lífinu
með gírkassann í eldhúsvasknum
og ég er of gamall fyrir svoleiðis.11
Þú hefur líka dundað eitthvað
við tónsmíðar, ekki satt?
„Jú, aðeins, ég he f samið nokk-
ur grínlög fyrir sjónvarpsþætti en
það sem mér finnst skemmtilegast
er að hengslast með og í kringum
tónlistarmenn. Ég er í tíu manna
soulhljómsveit, ég spila á hljóm-
borð og gítar og það er frábært að
spila með alvöru tónlistarmönnum.
Hljómsveitin heitir Poor White
Trash, fullt nafn er Poor White
Trash and The Little Big Horns en
það kæmist aldrei fyrir á stutt-
ermabol. Það eru mikil læti í okkur
og við erum farnir að spila meira af
okkar eigin lögum. Við byrjuðum á
annarra manna lögum á borð við
Mustang Sally og þvflíkt en núna
erum við búnir að fá leiða á því og
finnst okkar dót skemmtilegra."
Er tónlistin þá efst á vinsælda-
listanum hjá þér?
„Já, en ef það er eitthvað sem ég
hef lært af tónlistarmönnum þá er
það að þeim finnst ekkert gaman
að vera tónlistarmenn. Um leið og
maður fer að vinna við eitthvað er
eins og það verði að kvöl og pínu,
kannski erum við öll hundóánægð
með okkar hlut. Ef ég gæti spilað
eins og engill á saxófón myndi ég
ekki gera neitt annað, en gæinn í
hljómsveitinni tekur sólóið sitt og
fer svo bara að lesa blaðið, fyrir
honum er þetta bara skrifstofan."
Þú fórst ekki í leiklistarskóla er
það? í
„Nei, ég hef aldrei lært leiklist,
ég veit ekkert um svoleiðis, ég veit
ekkert um Stanislawsky, ég er ekki
með neitt prófskírteini eða neitt,
engin réttindi, ég stúderaði mann-
fræði í háskólanum. Það hefur ekki
breytt miklu hvað minn feril snert-
ir, held ég. Við byrjuðum með litla
sýningu sem við fórum með á Ed-
inborgarhátíðina og eftir það var
okkur boðið að gera sjónvarpsþætti
og þannig fór þetta allt af stað. Ég
var aldrei með nein stór áform.“
Ríkisvfxlar f markflokknm
Útboð mánudaginn 17. apríl
Mánudaginn 17. apríl M. 11:00 mun fara ffam útboð á ríkisvíxlum hjá Lánasýslu
ríkisins. Að þessu sinni verður boðið upp á 3ja, 6 og 12 mánaða ríkisvíxla, en að
öðru leyti eru skflmálar útboðsins í helstu atriðum þeir sömu og í síðustu útboðum.
Flokkur
Gjalddagi
Lánstími
Núverandi Áædað bámark
staða* tekinna tilboða
RV00-0719 19.júlí 2000 3 mónuðir 0 3.000,-
RV00-1018 18. október 2000 6 mdnuðir 0 1.500,-
RV00-0418 18.apríl 2000 12 mónuðir 0 1.500,-
Sölufyrirkomulag:
Rikisbréf verða seld með tilboðsfyrirkomulagi.
Öllum er heimilt að bjóða í rflásbréf að því
tilskyldu að lágmarksfjárhæð tilboðsins sé ekki
lægri en 20 milljónir. Öðrum aðilum en
bönkum, sparisjóðum, fjárfestingalánasjóðum,
verðbréfafyrirtækjum, verðbréfasjóðum, lífeyris-
sjóðum og tryggingafélögum er heimilt
*Milljónir króna
að gera tilboð í meðalverð samþykktra tilboða
að lágmarki 500.000 krónur. Öll tilboð í rflásbréf
þurfa að hafa borist Lánasýslu rfldsins fyrir kl.
11:00, mánudaginn 17. apríl 2000.
Utboðsskilmálar, önnur tilboðsgögn og allar
nánari upplýsingar eru veittar hjá Lánasýslu
rflásins, Hverfisgötu 6, í síma S62 4070.
LÁNASÝSLA RÍKISINS
Hverfisgata 6, 2. haeð • Sími: 562 4070 • Fax: 562 6068
www.lanasysla.is • utbod@lanasysla.is