Alþýðublaðið - 12.01.1921, Síða 1

Alþýðublaðið
Gefið út aJ Alþýðtiflokknum,
1921
Jtfeira nm skðmtnnina.
Landsstjórnin hefir nú gert for-
stöðumann seðlaúthlutunarinnar,
hr. Matthíás Ólafsson fyrverandi
alþingismann, út af örkinni til þess
að afsaka landsstjórnina, og telja
mönnum trú um að hún hafi lítið
slakað til enn.
Hefir Matthías ritað grein 1
Mgbl., sem heltir .Bakararnir og
seðlarnir". Er þar sagt að ekki
hafi verið slakað til á hinni ólög-
legu reglugerð um hveiti og syk-
urúthlutun, nema hvað 4 mánaða
skamturinn hafi verið færður nið-
ur í 3 mánaða skamt, og að bök-
urum hafi verið leyft að selja
hart brauð án seðia. Kökur hafi
aldrei verið aetlast til að yrðu
seldar gegn seðlum, Hefði það
þegar í upphafi verið ætlun stjórn-
arinnar, eins og Matthías heldur
fram, að láta selja kökur án seðla,
þá mætti sannarlega segja að
stjórnin væri sjálfri sér samkvæm.
Hún hefir auðvitað gengið út frá
því, að það væru einkum þeir
efnaðri, sem keyptu kökur, og
það væri f fullu samræmi við það
að auglýsa skömtunina með 2
mánaða fyrirvara, eins og stjórnin
gerði, og láta aimennu brauðteg-
undirnar, svo sem sigtibrauð, frans-
brauð og súrbrauð, vera „á seðl-
um“, en láta þær tegundirnar sem
fremur eru óþarfar vera frjálsar I
En svo sem kunnugt er þá var
þetta upprunalega ekki meining
stjórnarinnar enda er það að vera
sjáifri sér samkvæm ekki sterka
hlið hennar og að þetta er svona
nú, stafar af því, að landstjórnin
varð að láta undan bökurunum
Og lofa þeim að baka úr eins
miklu hveiti og þeir vildu, og
brúka eins mikið af sykri til
kökugerðar eins og þeir vildu.
Og orsökin til þess að seðlunum
er haldið við sigtibrauð og súr-
brauð, er eingöngu af því að
sfjórnin vill sýnasí. Vill láta líta
út elns og hún hafi ekki látið
Miðvikudaginn 12 janúar.
undan, þó það sé vitanlega hreint
og beint hlcegilegt að hafa söl-
una frjáisa á snúðum, vfnarbrauð-
um, bollum, smjörkökum, jólakök-
um, sandkökum, sódakökum, Jtert
um og smákökum, en skamta úr
hnefa þær brauðtegundirnar sem
eingöngu er matur, svo sem er
um sigtibrauð, fransbrauð og súr-
brauð.
Hvað Iengi Iandsstjórnin ætlar
að reyna að halda skömtunar-
nafninu er óvíst, en það er líka
óvfst hvað Reykvfkiugar þola
þessa vitlausu og ólöglegu ráð-
stöfun stjórnarinnar, enda heyrast
margir menn nefna það að menn
eigi að taka sig saman um að
senda stjórninni aftur alia seðlana
og er ekki ósennilegt að það
verði niðurstaðan.
Jón Þorláksson
ban nmálaráðherral
A sunnudaginn var, var dýrasti
salur bæjarins — Nýja bio —
leigður fyrir Kveldúlfsgull og
mönnum boðið þangað skriflega,
þar eð álitið var óhugsandi að
menn nentu að koma og heyra
jórtrað upp fossamálið, nema
menn væru sérstaklega hvattir til
þess.
A þessum fundi stóð upp Sveinn
Jónsson tapetsali, og mun hafa
ætlað að halda rokna ræðu til
meðmæla peningalistanum. En
hvort sem hann hefir orðið sleg-
inn af sinni samvizku, er hann
hafði heyrt frambjóðendurna tala,
eða af hverju sem það nú var, þá
fipaðist honum algerlega, svo lítið
kom upp úr honum af viti. Þó
mátti skilja á honum, að honum
þótti Jón Magnússon algerlega
ónaögulegur sem ráðherra, þó
hann mintist ekki á hann, þvi
hann sagði, að ef hann hefði átt
að skipa stjórn, þá mundi hann
8 tölubl.
hafa valið þá þrjá menn f hana,
sem væru á A listanum. En það
er, svo sem kunnugt er, hinn ný-
bakaði bannmaður, Jón Þorláks-
son, rithöfundurinn Einar Kvaran
og peningadrengurinn ólaíur Thors
Sveinn sagðist viija breyta nöfn-
unum á ráðherrunum og kalla einn
þeirra bannmálaráðherra.
Já, bannmálaráðherral Það væri
ekki ljótt nafn á Jón Þorláksson!
R.
Saga jjorgarœttarinnar.
Fyrrihluti Borgarættarinnar var
sýndur Nýja Bíó f fyrsta sinn á
laugardagskvöldið.
Kvikmynd þessi sem er búín
til eftir sögum Gunnara Gunnars-
sonar um Borgarættina, fer að
mestu fram á íslandi, og var tekin
hér f fyrrasumar, að mestu leyti
með íslenzkum leikurum.
Þó ýmislegt sé í mynd þessari
sem er hlægilegt frá fslenzku
sjónarmiði, t. d. að sjávarhamar-
inn, sem sfra Ketill steypir sér út
af, er stapinn í Almannagjá, og að
útsýnið frá Reykhoiti (Borg) er
fjallasýnin frá Þingvöllum, þá eru
þetta þó smámunir Myndin sem
heild (þessi hluti hennar) er ein-
hver ásjálegasta myndin sem sýnd
hefir verið hér f Reykjavfk sök-
um náttúruíegurðar, en einnig
vegna leiksins, og standa íslenzku
Ieikararnir að engu leyti að baki
þeim útlenzku.
Guðmundur Thorsteinsson list-
málari leikur eitt aðalhlutverkið,
Ormar Örlygsson og leikur það
prýðilega. Á fyrstu myndunum,
þar sem hann er á rjúpnaveiðum
i fjallinu uppaf Borg (myndin
tekin í A'mannagjá) hreyfir hann
sig of hratt, en slfkt er auðvitað
smávægilegt. Leikur Guðmundar
hefði þó verið ennþá betri ef hin
meðfædda góðmenzka hans hefði
ekki eins oft skinið á andlitinu á