Morgunblaðið - 15.08.2000, Page 43
MORGUNBLAÐIÐ
ÞRIÐJUDAGUR 15. ÁGÚST 2000 43
unni uppi undir klettunum neðan við
túnið, einmitt þar sem tjaldstæðið er
nú, en í það sinn mátti aðeins sjá þar
tjöldin okkar því Skeiðará var þá enn
óbrúuð og raunar flestar ár í Öræf-
um. Við höfðum því farið með bílana
sjóleiðina til Djúpavogs.
Öll höfðum við yndi af að skoða
landið og það verður best gert
fótgangandi. Það hafði Guðrún
snemma staðreynt þvi að hún og tvær
skólasystur hennar unnu það afrek á
meðan þær voru í menntaskóla að
ganga hringinn í kringum landið og
þótti fréttnæmt. Það má raunar einn-
ig telja til afreka að ekki eru liðin
nema fjögur til fimm ár síðan þau
hjónin voru enn að fara í útilegur og
flakka um landið en þá með tjaldvagn
í eftirdragi.
Síðan tók heilsunni að hraka. Aðdá-
unarvert var að fylgjst með af hve
mikilli nærgætni Þorsteinn umgekkst
og annaðist konu sína er AIz-
heimer-sjúkdómurinn tók að sækja á
hana af æ meiri þunga. Það var falleg-
ur þakklætisvottur fyrir ljúfa sam-
fylgd í langri sambúð. Síðasta sprett-
inn naut hún umönnunar fyrst á
Landakotsspítala og síðan á Hrafn-
istu.
Mig langar að Ijúka þessum línum
með eigin orðum Guðrúnar er hún
mælti við mig fyrir fáum árum: „Ég
er hamingjusöm því mesta lán hvers
manns er góð heilsa, góður eiginmað-
ur eða -kona og góð og heilbrigð böm
- og ég hef notið þess alls.“
Um leið og ég kveð góða vinkonu
með söknuði votta ég Þorsteini og
öðrum aðstandendum innilega samúð
mína og fjölskyldu minnar.
Ásdís Amalds.
Krónukökumar í Hlíðabakaríi
vom eftirsóknarverðar fyrir stelp-
urnar að austan, sem ekki vora vanar
slíku bakkelsi. Heima fékkst þetta
venjulega fransbrauð, normalbrauð,
reyndar var stökka skorpan á því oft
álíka vinsæl og besta bakkelsi, rúg-
brauð, kringlur, einstaka sinnum
snúðar, vínarbrauð sem ekki áttu
mikið skylt við danska nafna sína og
skonrokk í tunnum. Krónukökumar
fengum við þegar við heimsóttum
Gauju frænku í Reykjavík og hún gaf
okkur sína krónuna hvorri til að fara í
bakaríið og kaupa þessar bragðgóðu
kökur, sem vora sneiðar af brúnum
deigkenndum massa með bleiku
marsipani utanum. Reyndar fengum
við stundum illt í magann af þeim,
þær vora svo árans þungar í melt-
ingu, en yfir þeim var sérkennilegur
ljómi ævintýrisins að koma til
Reykjavíkur og hitta fólkið hans
pabba. Ferðin suður gat tekið nokkra
daga. Fara þurfti yfir óbrúaðar ái-, ör-
æfavegi um svarta, langa sanda, fjall-
vegi, firði og í gegnum óendanlega
mekki af ryki. Eitt sinn ferðuðumst
við í ljósbláa Volvonum, þessum með
stóra skottinu og við þurftum að
skiptast á að sitja ofan á farangrinum.
Bíllinn var mikið hlaðinn og bakdym-
ar áttu það til að opnast. Var þá spotti
festur við húninn og ein stelpan látin
halda í. Það var óvinsælt og endaði
með því að aðeins ein fómaði sér
mestalla leiðina. Þegar til Gauju kom
furðaði hún sig á útliti stelpunnar.
Hárið var þykkt af ryki og kekkir af
ryki sátu í nefinu sem tvo daga tók að
blása út. Þótti henni mikið til koma að
leggja slíkt á sig til að koma í heim-
sókn.
En það var alltaf svo ljúft að kom-
ast á leiðarenda. í Barmahlíðinni var
alltaf nóg pláss fyrir þessa sex manna
fjölskyldu, meira að segja við borðið
sem stækkað var til hins ýtrasta svo
allir kæmust fyrir. Fannst okkur allt
sem tengdist Gauju frænku stórt og
mikilfenglegt. Gáfur hennar, þekk-
ing, Steini maðurinn hennar umvaf-
inn vindlailmi, heimilið hennar hlý-
legt og fallegt. Síminn, já
símreikningurinn hlýtur að hafa
hækkað mikið þegar Áustfirðingarnir
komu í heimsókn. Það var göldram
líkast að heyra í klukkukonunni í sím-
anum. Strætóferðir sem vora á við
rútuferð í Egilsstaði og leikvöllurinn
við enda götunnar. Allt umvafið ævin-
týraljóma.
Oftast vora teknar fjölskyldu-
myndir við þessi tækifæri, sem í dag
era eins og homsteinar £ minning-
unni. Þama er Magga amma bros-
andi, Fríða frænka í plísereða gull-
MINNINGAR
kjólnum sínum sem hún giftist honum
Jóni sínum í, strákarnir hans Hrafns
frá útlöndunum, við fjórar brosandi
út að eyram í nýjum borgarkjólum og
börnin hennar Gauju. Gauja sjálf,
hógvær, traust og alltaf til staðar.
Síðai' fluttum við suður og varð þá
samgangur mikill á milli okkai' allra,
enda fluttum við líka í Hlíðarnar og
gátum verslað á hverjum degi í Hlíða-
bakaríi. En það varð aldrei eins,
krónukökurnai' misstu Ijóma sinn og
fjölskyldutengslin fengu aðra merk-
ingu. Gauja aðstoðaði við að bæta
menntun okkar með kennslustundum
í tungumálum, leigði herbergin í
kjallaranum vinum okkar sem komu
til mennta suður og var til stuðnings
þegar á móti blés og núna heimsótt-
um við Gauju og Steina á hveijum jól-
um. Steini á afmæli á aðfangadag og
því var siður að ganga yfir til þeirra
þegar búið var að opna pakkana og
heilsa upp á hitt afmælisbamið. Þar
var farið í leiki langt frameftir kvöldi
og borðuð fræg lagkaka Gauju áður
en farið var heim aftur.
Okkur langar með þessum fáu
minningarbrotum að þakka Gauju
samfylgdina og allt það traust sem
hún sýndi okkur og við höfum haft í
hávegum allt okkar líf. Með henni er
genginn stór hluti þess kjama sem
við tengjum æsku okkar. Móðir okk-
ar, Áslaug Tulinius, þakkar henni
ævilanga vináttu og viljum við færa
Þorsteini, Hrefnu, Ara, Hallgrími og
öðram ástvinum okkar dýpstu sam-
úðarkveðjur.
Hrefna, Berta, Guðrún
Halla og Helga Tulinius.
Mig langar að minnast æskuvin-
konu minnar, Guðrúnar Amalds, með
örfáum orðum. Við Göja, eins og hún
var alltaf kölluð, kynntumst þegar við
hófum nám í Menntaskólanum í
Reykjavík haustið 1931. Sátum við
saman öll menntaskólaárin, lásum
saman og skemmtum okkur saman.
Sú vinátta, sem myndaðist þá, hélst
til æviloka Göju.
Það er mikil eftirsjá að henni Göju,
vinkonu minni. Hún var bráðgreind,
hafði mikla námshæfileika og var sér-
staklega fljót að átta sig á hlutunum.
Hún var jafnvíg á allar námsgreinar
og rökvís með afbrigðum. Hún var
sérstaklega heilsteyptur persónu-
leiki, réttsýn og traust. Hún var jafn
hjálpsöm við alla og leituðu margir til
hennar með ráð, bæði vinir og fjöl-
skylda. Hún hlustaði á alla með at-
hygli og vildi hvers manns vanda
leysa.
Göja var líka svo skemmtilegur fé-
lagi og vel ritfær. Við voram duglegar
að skrifast á, þegar önnur hvor okkar
vai- í útlöndum. Bréfin hennar til mín
bæði frá Danmörku og sem hún skrif-
aði mér til Bandaríkjanna og Mexíkó,
sem ég á sum ennþá, vora hvert öðru
skemmtilegra.
Bekkjarbróðir okkar í M.R. var
Þorsteinn Amalds, ungur og glæsi-
legur maður, og urðu þau Göja yfir
sig ástfangin og opinberuðu trálofun
sína, þegar við urðum stúdentar 1937.
Göja innritaði sig í læknisfræði eft-
ir stúdentspróf og var í Háskólanum
einn vetur og er ég fullviss um að hún
hefði orðið afbragðs læknir. Hún
venti samt sínu kvæði í kross og
ákváðu þau Þorsteinn 1938 að fara
saman í nám í Kaupmannahöfn. Vora
þau þai', þegar Danmörk var her-
numin af Þjóðveijum, en komust
heim í ævintýraleri ferð með Esju frá
Petsamo í okt. 1940.
Göja og Steini giftu sig í okt. 1942.
Því miður gat ég ekki verið viðstödd
bráðkaupið, því ég dvaldist þá í
Bandaríkjunum. En mér hlotnaðist
sú ánægja að kaupa brúðarskartið á
Göju og sá ég hana í anda sem yndis-
lega bráður. Þau eignuðust 3 yndisleg
og mannvænleg börn.
Bjuggu þau á Blómvallagötu 13
fyrstu hjúskaparárin. Þegar ég kom
heim frá Bandaríkjunum 1944 og
kynntist Einari heitnum manni mín-
um, sagðist hann leigja á Blómvalla-
götu 13 og kom upp úr kafinu að hann
var í næstu íbúð við Göju, en þau
þekktust ekkert þá. Þegar við Einar
giftumst fluttum við þar inn, svo við
æskuvinkonumar bjuggum hlið við
hlið í nokkum tíma. Áttum við fjögur
margar ánægjustundir saman.
Nokkrum árum seinna reistu þau
hús að Barmahlíð 13, þar sem þau
bjuggu síðan. Heimili þeirra var sér-
staklega fallegt og vora þau bæði
ákaflega gestrisin. Göja og Steini
vora alltaf sem nýtrálofuð og miklir
félagar. Ferðuðust þau mikið saman,
bæði innanlands og erlendis.
Göja veiktist fyrir nokkram áram
og smáhrakaði, þannig að hún var
lögð inn á sjúkradeild Hrafnistu og
andaðist þar 1. ágúst sl. Ég sakna
Göju mjög mikið, en mér er þakklæti í
huga fyrir að hafa eignast svona ynd-
islega vinkonu en samgleðst henni
fyrir að hafa fengið hvíldina.
Elsku Steini minn, ég samhryggist
þér af öllu hjarta og veit hve mikið þú
hefur misst. Innilegar samúðarkveðj-
m' til bama ykkar og allrar fjölskyld-
unnar.
Margrét Thoroddsen.
Hinn 1. ágúst sl. féll bernskuvin-
kona mín Göja (Guðrán) frá eftir
langvarandi veikindi. Minningamar
um trausta og trygga vinkonu ná yfir
75 ára tímabil, jafnvel öllu lengur.
Mér er í bamsminni einn sumardag,
við vorum átta ára og ég fór í heim-
sókn frá æskuheimili mínu, Thor-
valdsensstræti 2 í Gimli Lækjargötu,
þar sem Göja bjó með foreldrum sín-
um og systkinum. Þau vora þá að út-
búa sig í bfltúr. Átti að vera reisugildi
sumarbústaðar, sem verið var að
byggja í Rauðhólum. Mér fannst þau
eiga gott en kvöldinu gleymi ég
aldrei. Horfði út um gluggann heiman
frá mér að flaggið var dregið í hálfa
stöngíGimli.
Hrefna, móðir hennar, hafði látist í
bflslysi.
Þá kom í ljós, hversu mikill kraftur,
óeigingimi og seigla bjó í Göju vin-
konu. Hún var sterkust af öllum í
sorginni. Studdi eldri bróður, litlu
systur Málfríði tveggja ára og tók að
sér móðurhlutverkið. Var hjálpar-
hella alls staðar og studdi pabba sinn.
Seinna eignaðist hún lítinn hálfbróð-
ur, Hrafn, sem er læknir og fylgdist
ég með hversu vænt henni þótti um
hann og gætti hans vel.
Minningarnar era margar og ljúf-
ar. Alltaf var Göja á sinn hógværa
hátt til staðar, jafnt í gleði og í sorg.
Hún vai- afburða góðum gáfum gædd
og kom alltaf fram til sóma. 11 ára
gömlum datt okkur í hug að taka inn-
tökupróf í Menntaskólann í Reykja-
vík. Göja flaug inn sem nr. 2 en ég rak
lestina ásamt þrem öðrum nr. 25.
Móðir mín fékk mig tfl að bíða í eitt ár
svo þá skildu leiðir í bekk, en tryggðin
og vináttan hélt áfram.
Árið 1936 var mér boðið í bfltúr á
afmælisdag Göju og var þá ungur
maður með í hópnum, Þorsteinn Arn-
alds, fyrrv. fi'amkvstjóri BÚR og dró
ég þá ályktun að þau væra líklegast
trálofuð er hann rétti henni pakka
með armbandi f.
Göja tók stúdentspróf með láði
1937 og korrespondentpróf í Trans-
latörskólanum £ Kaupmannahöfn
1940 £ ensku og dönsku. Hvort sem
hún var £ námi eða á vinnumarkaðn-
um var hún fremst allra og kvödd var
hún með söknuði er hún hætti hjá
Bemhard Petersen eftir áratuga
starf.
Hinn 8. ágúst 1942 giftist hún unn-
usta sínum Þorsteini og áttu þau þrjú
mannvænleg og dugmikil börn. Dáð-
ist ég að glæsflegum heimilisbrag
þeirra hjóna og hversu samhent þau
vora og var ég svo lánsöm að njóta
vináttu þeirra beggja. Minnist ég
hversu góð þau voru mér og bömun-
um, þegar Gunnar maðurinn minn dó
og hversu þau af alúð vildu styðja
börnin mín. Ánægjulegai' vora ferð-
frnai' sem ég fór með þeim í tvigang
til Spánar og Portúgals og naut ég
leiðsagnar þeiira og fróðleiks um
löndin þver og endilöng.
Elsku Göja m£n, ég þakka þér beint
frá hjartanu ómetanlega trygga vin-
áttu sem aldrei bar skugga á. Um leið
votta ég af alhug eiginmanni, Steina ,
Hrefnu, Ara og Hallgrími og þeirra
fjölskyldum innilega samúð við fráfall
yndislegrar eiginkonu, móður,
tengdamóður, ömmu og langömmu.
Megi algóður Guð og Ijúfar endur-
minningar mflda sorgina og söknuð-
inn.
Hugur minn er hjá ykkur. Ég fel
Göju vinkonu mma Guði og þakka
fyrir allt.
Ingileif Bryndís
Hallgrúnsdéttir (Inga).
+
Elskulegur eiginmaður minn og faðir okkar,
GUÐNI Þ. GUÐMUNDSSON
organisti
frá Landlist í Vestmannaeyjum,
Rauðagerði 60, Reykjavík,
lést sunnudaginn 13. ágúst.
Elín Heiðberg Lýðsdóttir,
Ólafur Magnús Guðnason,
Halldór Örn Guðnason.
+
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
ÞÓRHILDUR INGVARSDÓTTIR,
Sunnubraut 11,
Vík í Mýrdal,
andaðist á Landspítalanum í Fossvogi þriðju-
daginn 8. ágúst.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hinnar látnu.
Baldvin Einarsson,
Þóroddur Gunnarsson, Kristín Pétursdóttir,
Elín Dóra Baldvinsdóttir Gestur Már Þórarinsson,
Þórhildur Þóroddsdóttir,
Berglind Þóroddsdóttir,
Þóroddur Þóroddsson,
Sandra Þóroddsdóttir,
Kristjana Rán Björnsdóttir,
Svanhildur Anna Gestsdóttir,
Heiðrún Huld Gestsdóttir,
Baldvin Þór Gestsson,
Perla Kristín Smáradóttir.
+
Ástkær dóttir okkar, systir, barnabarn, frænka,
og mágkona,
GUÐRÚN BJÖRK GÍSLADÓTTIR,
Grundarhúsum 28,
Reykjavík,
sem lést af slysförum fimmtudaginn 10. ágúst,
verður jarðsungin frá Grafarvogskirkju mið-
vikudaginn 16. ágúst kl. 15.00.
Gísli G. Guðjónsson, Guðrún Alexandersdóttir,
Guðlaug Gísladóttir, Theodór Sveinjónsson,
Aldís Bára Gísladóttir,
Jóna Rún Gísladóttir,
Anna Dögg Gísladóttir,
Guðrún Þorgerður Hlöðversdóttir, Reynir Jónsson,
Guðlaug Sveinsdóttir,
Arnór Fannar Theodórsson,
Valdís Ósk Theodórsdóttir,
Eyþór Reynisson.
Ástkær eiginmaður minn, sonur okkar, bróðir,
barnabarn og tengdasonur
SIGURBJÖRN FANNDAL ÞORVALDSSON,
lést á heimili sínu, Karlagötu 1, sunnudaginn
13. ágúst. Jarðarförin verður auglýst síðar.
Þórisdóttir,
Erna Sigurbjörnsdóttir,
Björgvin Bragason,
Ragna Magnúsdóttir,
Jóna Guðrún Vilhjálmsdóttir,
Margrét Árnadóttir,
Anna Filippía Sigurðardóttir.
+
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir og afi,
JÓNAS SVEINSSON,
Berjarima 3,
lést sunnudaginn 13. ágúst.
Ása Lára
Þorvaldur Skaftason,
Hafdís Þorvaldsdóttir,
Jónas Fanndal Þorvaldsson,
Skafti Fanndal Jónasson,
Sigurbjörn Sigurðsson,
Guðríður Ásgrímsdóttir,
Þórir Bjarnason,
Svanhildur Fjóla Jónasdóttir, Ásmundur Vilhjálmsson,
Dagmar Lilja Jónasdóttir, Kári Hallsson,
Marfanna Björk, Rebekka Sól og
Pétur Már.