Morgunblaðið - 15.08.2000, Síða 48

4£ ÞRIÐJUDAGUR 15. ÁGÚST 2000
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
SIGRÍÐUR
-G UÐMUNDSDÓTTIR
+ Sigríður Guð-
mundsdóttir
fæddist í Reykjavík
10. júní 1939. Hún
lést á gjörgæsludeild
Fjórðungssjúkra-
hússins á Akureyri 8.
ágúst síðastliðinn.
Faðir hennar var
Guðmundur Jó-
hannsson bifreiða-
stjóri, f. 23.7. 1918,
yd. 20.4. 1973. Móðir
hennar er Sesselja
Stefánsdóttir, f. 22.7.
1918, búsett í
Reykjavík. Systir
Sigríðar er Pálína Guð-
mundsdóttir, f. 2.3. 1944, einnig
búsett í Reykjavík.
Hinn 10. janúar
1959 giftist Sigríður
eftirlifandi eigin-
manni sínum, Bjarna
Hólmgrímssyni, f.
19.2.1933, frá Ystuvík
í Grýtubakkahreppi.
Sigríður og Bjarni
eignuðust fimm böm.
Þau em: 1) Margrét, f.
1959, hjúkrunarfræð-
ingur, gift Geir Árdal.
Börn þeirra eru Hann-
es, Bjarni, tílla, Sig-
ríður og Steinþór. 2)
Sesselja, f. 1961,
hjúkrunarfræðingur, gift Þórði
Olafssyni. Börn þeirra eru Bjarni
Eiríkur, Ólafur Eiríkur, Sigríður
Elín og Jósefína Eh'n. 3) Guðmund-
ur Stefán Bjarnason, f. 1964, bú-
fræðingur, kvæntur Önnu S. Jóns-
dóttur. Börn þeirra eru Jón
Ragnar, Sigríður og Bjami Þór. 4)
Kristín Sólveig, Bjarnadóttir, f.
1968, hjúkrunarfræðingur, gift
Hauki Eiríkssyni. Börn þeirra eru
Víkingur og Sóley María. 5) Hólm-
grfmur Pétur, Bjarnason, f. 1973,
viðskiptafræðingur. Sambýliskona
hans er Guðný Margrét Sigurðar-
dóttir.
Sigríður ólst upp í Reykjavík en
fluttist um tvftugt norður í land,
fyrst að Grýtubakka II í Höfða-
hverfi en árið 1963 fluttist Sigríð-
ur að Svalbarði á Svalbarðsströnd
og bjó þar si'ðan. Jafnframt bú-
störfum sinnti Sigríður ýmsum
trúnaðar- og félagsstörfum.
títför Sigríðar fer fram frá Sval-
barðskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 14.
Kveðja frá tengdabörnum
Margseraðminnast,
margterhéraðþakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
(V. Briem.)
Þessi orð koma ósjálfrátt upp í
huga okkar þegar við minnumst henn-
ar „ömmu Siggu“, Siggu tengdamóð-
'flr okkar sem allt frá fyrstu kynnum
reyndist okkur sem móðir. Hún var
ávallt reiðubúin að rétta hjálparhönd
hvort sem vandamálin voru stór eða
smá. Þrátt fyrir miklar annir á stóru
búi hafði hún ætíð tíma fyrir fjölskyld-
ur bama sinna.
Okkur reynist erfitt að koma á blað
því sem í minningunni geymist en
gerum orð skáldsins að okkar.
Mn hefur höndin hlý og sterk
Uúð að mörgu blómi.
Fyrir þúsund þjóðnýtverk
þérséheillogsómi.
En hvað skal hryggð og harmur?
Slíkt hæfa finnst mér lítt,
því umhverfis þig ávallt
varöllumglattoghlýtt
(Steingrímur Arason.)
Við þökkum tengdamóður okkar
fyrir allt og allt.
Anna, Geir, Gréta,
Haukur og Þórður.
í lífsins ólgusjó skiptast á skin og
skúrir og undanfama daga hafa því
miður verið skúrir í lífi fjölskyldu
minnar. Eftir að amma mín, Sigríður
Guðmunsdóttir frá Svalbarði, lést
hafa dagar mínir verið undarlegir,
sorgin er eitthvað það undarlegasta
fyrirbæri sem um getur í þeirri ver-
öld sem við lifum í. Sorgin hefur fyllt
huga minn og i fyrsta skipti i langan
tíma leið mér aftur eins og litlum
strák, ég vildi bara minnka og fara
aftur í tímann, aftur til ömmu, biðja
hana að segja mér sögu og spyrja
hvort hún ætti ekki kandís í krukk-
unni sem alltaf var uppi í skáp. Það er
margt sem aðskilnaður ástvina hefur
í för með sér en eitt það besta er
minningin um góðu stundimar.
Stundirnar sem amma mín stóð á
ganginum heima og kenndi okkur tví-
bolt, þríbolt og fjórbolt, verða í huga
mér ævilangt. Eg man það eins og
það hafi gerst í gær þegar ég sat fjög-
urra ára við stofuborðið hjá ömmu og
hún spurði mig hvort ég vildi fá meira
að borða. Þegar ég svaraði með ,já
já“ sagði amma mér að það ætti að
segja , já takk“. Ég get ekki minnst
ömmu minnar á annan hátt en þenn-
an, hún var amma, lærimeistari, fyr-
irmynd en umfram allt vinur. Hún
Varanleg
minning
6f meitlub
ístein.
m S.HELGAS0NHF
% STEINSMIÐJA
Skemmuvegi 48, 200 Kóp.
Sími: 557-6677 Fax: 557-8410
Netfang: sh.stone®vortex.is
+
Þökkum af alhug sýnda samúð og vináttu vegna
fráfalls eiginmanns míns, föður, tengdaföður og
afa,
SKÚLA AXELSSONAR,
fyrrv. ftugstjória.
Vildís Garðarsdóttir,
Guðrún Skúladóttir, Roland Thull.
Daníel Thull,
Alexander Thull,
Matthildur Skúladóttir, Bjarni Þór Guðmundsson,
Skúli Þór Bjarnason,
Vigdís Bjarnadóttir,
Guðmundur Ingi Bjarnason,
Axel Skúlason, Linda Leifsdóttir,
Sara Axelsdóttir,
Skúli Axelsson.
r
+
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur samúð og vinarhug vegna andláts og
útfarar elskulegrar eiginkonu minnar, dóttur,
móður, tengdamóður og ömmu,
GYÐU ÞORSTEINSDÓTTUR,
Smárahvammi 2,
Hafnarfirði,
(áður Grenigrund 6, Kópavogi).
Guðmundur Árni Bjarnason,
Guðríður Guðbrandsdóttir,
Þorsteinn Guðmundsson, Unnur Jónsdóttir,
Júlíana Ósk Guðmundsdóttir, Ólafur Björn Heimisson,
Guðmunda Gyða Guðmundsdóttir, Gylfi Bergmann Heimisson,
og barnabörn.
+
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur samúð og hlýhug vegna andláts og út-
farar elskulegrar móður okkar, tengdamóður,
ömmu, langömmu og langalangömmu,
HANSÍNU SIGFINNSDÓTTUR
frá Vopnafirði.
-Guð blessi ykkur.
Kristbjörg Gunnarsdóttir,
Sigfinnur Gunnarsson,
Hreinn Gunnarsson,
Jóna Gunnarsdóttir,
Gunnhildur Gunnarsdóttir,
Pálmi Gunnarsson,
Ágúst Jónsson,
Sigurbjörg Ragnarsdóttir,
Ásta Sigurðardóttir,
Sigurður Óskarsson,
Anna Ólafsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
var alltaf til staðar og sagði aldrei nei
þegar maður leitaði eftir aðstoð eða
væntumþykju. Ég veit það eins vel og
ég þurrka tárin af blaðinu sem ég er
að skrifa á, að amma mín var einstök
kona sem öll fjölskylda mín mun
sakna um ókomin ár. Við vitum öll að
sá tími mun koma þegar hún bíður
okkar við hið heilaga hlið og leiðbein-
ir okkur um hin nýju heimkynni sem
þar bíða okkar, alveg eins og hún
leiðbeindi í þessum heimi.
Hvíldu í friði, elsku amma mín.
Hannes Árdal.
Amma Sigga var hjartagóð mann-
eskja. Henni þótti vænt um alla sem
hún þekkti. Hún var alltaf góð við
bamabörnin sín. Hún gaf okkur oft ís
og gaf okkur góðar gjafir. Hún mál-
aði fínar myndir á postulínsdiska.
Hún gaf hverju barni, tengdabarni
og bamabami disk og könnu með
jólamyndum sem hún hafði málað.
Hún fór oft með okkur í Steinhóla-
skála og þá fengum við vöfflur, mjólk
og dót frá henni. Það var skemmti-
legt.
Okkur hefur verið sagt að amma
hafi verið mjög stolt og glöð þegar
þrjú okkar vora skirð á afmælinu
hennar fyrir tíu áram. Hún brosti
víst sólskinsbrosi allan daginn.
Það var okkur öllum mikill missir
að missa hana elsku ömmu, við sökn-
um hennar svo mikið. En nú er amma
Sigga engill á himnum og við eram
stolt af henni þar líka.
Jósefína Elín Þórðardóttir,
Sigríður Árdal,
Sigríður Guðmundsdóttir
og Víkingur Hauksson.
Það var ekki hægt að hugsa sér
betri ömmu. Þrátt fyrir sjúkdóm sinn
vildi hún aldrei gefast upp. Það var
sama hvað maður gerði af sér hún gat
látið sér þykja vænt um mann. Hún
vildi aldrei missa af neinu sem gerð-
ist í fjölskyldunni. Ef eitthvað var um
að vera þá var hún mætt á staðinn.
Hún var svokallað „höfuð“ fjölskyld-
unnar. Ef ég ætti að minnast ein-
hvers sem við gerðum saman var það
þegar ég fór til Reykjavíkur með
henni. Hún var sko til í að fara með í
búðir. Ævinlega ef mig langaði í eitt-
hvað keypti amma það. Þótt hún vissi
að þetta væri algjört drasl og myndi
bara safnast fyrir í herberginu mínu.
Allt vildi hún gera til að gleðja mig
svo mér liði vel.
Þegar mér var sagt að amma væri
mikið veik og ætti ekki langt eftir
vildi ég ekki heyra það, ég bara lokaði
það inni í mér og lét sem þetta væri
draumur. En þegar ég heimsótti
ömmu á sjúkrahúsið daginn eftir og
sá hvað hún var mikið veik hugsaði ég
með mér að henni myndi líða best ef
hún fengi að deyja. Samt vildi ég hafa
hana lengur hjá mér, geta talað við
hana, faðmað hana og kysst og látið
mér þykja vænt um hana. Ég hafði
aldrei kynnst sorginni fyrr en amma
dó. Vinir mínir höfðu misst skyldfólk
sitt og ég sá hvað þeim leið þá illa en
að kynnast þessari sorg sjálf er eitt-
hvað sem ég get ekki lýst. Ég má
varla líta í kringum mig án þess að
sjá eitthvað sem minnir mig á ömmu
og þarf þá að berjast við að halda

Ciraníl
HELLUHRAUN 14
220 HAFNARFJÖRÐUR
SÍMI: 565 2707 FAX: 565 2629
HEIMASÍÐA: www.granit.is
brosinu og fara ekki að gráta. Fyrst
gat ég ekki tekist á við sorgina heldur
langaði mig að hlaupast á brott eitt-
hvert þar sem ég væri ein, sitja þar
og hugsa um allar góðu stundirnar
sem við höfðum átt saman. Mér hefur
alltaf þótt ákaflega vænt um ömmu
og mun alltaf þykja. En þegar hún
var dáin varð mér enn betur ljóst
hvað hún skipti miklu máli í lífi mínu.
Dagana eftir að amma dó gat ég varia
horft á afa án þess að fá tár í augun.
Ég horfði á hann og sá hvað hann var
einmana. Það eina sem maður getur
gert er að faðma hann og vera góð við
hann svo hann finni fyrir hlýju og viti
að hann á okkur að og hvað okkur
þykir rosalega vænt um hann.
Amma, ég vona að þú gleymir mér
aldrei, því ég mun aldrei gleyma þér.
Þótt þú sért ekki lengur hjá mér
muntu alltaf lifa í hjarta mínu.
Þín
Sigríður Elín.
Þegar amma dó hafði ég aldrei
kynnst sorginni í alvöra, vinfr höfðu
flutt í burtu en þá gat ég alltaf séð
aftur, ég hafði grátið yfir sorglegum
bíómyndum en þá var ég ekki að
gráta af sorg. Þegar amma lést grét
ég af sorg og var alveg sama þó að
aðrir sæju mig gráta því að allir vissu
hvað mér þótti vænt um ömmu. Þó að
hún sé farin, þá mun hún alltaf eiga
stað í hjarta mér. Ef ég ætti að lýsa
ömmu þá myndi ég segja að hún hefði
verið góðhjörtuð persóna, þó að hún
væri lasin gafst hún aldrei upp og
hún sá alltaf til þess að fólídnu í
kringum hana liði vel. Ég gat alltaf
sagt henni frá vandamálum mínum
og þá tók hún utan um mig og sagði
að allt myndi lagast og enda vel.
Jesús sagði: „Ég er upprisan og líf-
ið, sá sem fylgir mér mun lifa þótt
hann deyi.“ (Jóh.11.25)
Amma trúði þessum orðum og
kenndi mér það líka. Því veit ég að
amma svífur í kringum mig á litlu
gullvængjunum sínum og passar
mig, þess vegna mun ég alltaf verða
óhult. En andlát hennar var mér erf-
itt og ég veit að ég mun syrgja hana
um ókomin ár. Það tók líka mjög á
mig að afi skyldi verða einn eftir, ég
veit að þetta verður honum erfitt því
að amma var honum mjög kær eins
og okkur öllum. En elsku amma, ef
þú situr og lest blaðið hjá guði þá
veistu að ég mun hugsa til þín á
hverju kvöldi þangað til að minn tími
mun koma og að ég hef elskað þig síð-
an ég man eftir mér. Ég mun aldrei
gleyma þér.
Þín
tílla.
Lítill drengur lófa strýkur
létt um vota móðurkinn,
- augun spyija eins og myrkvuð
ótta og grun í fyrsta sinn:
Hvar er amma, hvar er amma,
hún sem gaf mér brosið sitt
yndislega og alltaf skildi
ófullkomna hjalið mitt?
Lítill sveinn á leyndardómum
lífs og dauða kann ei skil:
hann vill bara eins og áður
ömmu sinnar komast tíl,
hann vill fá að hjúfra sig að
hennar brjósti sætt og rótt.
Amma er dáin - amma finnur
augasteininn sinn í nótt.
Lítill drengur leggst á koddann
- lokar sinni þreyttu brá
uns í draumi er hann staddur
ömmu sinni góðu hjá.
Amma brosir - amma kyssir
undurblítt á kollinn hans.
Breiðist ást af öðrum heimi
yfir beð hins litla manns.
(JóhannesúrKötlum.)
Elsku amma þú liffr í minningum
okkar.
Bjami, Steinþór
og Bjami Þór.
Látin er nafna mín og vinkona,
Sigríður Guðmundsdóttir, eða Sigga
á Svalbarði eins og ég gjarnan kallaði
hana. Við kynntumst ungar þegar við
unnum saman hjá Almennum trygg-
ingum og varð strax vel til vina.
Ung giftist Sigga Bjarna Hólm-
grímssyni og flutti með honum norð-