Morgunblaðið - 03.10.2000, Blaðsíða 48

48 ÞRIÐJUDAGUR 3. OKTÓBER 2000
MINNINGAR
MORGUNBL.\ÐIÐ
+
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og systir,
HJÖRDÍS ÞORBJÖRG GUÐJÓNSDÓTTIR
frá Bæ í Lóni,
Austur-Skaftafellssýslu,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju fimmtu-
daginn 5. október kl. 15.00.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á
Hjartavernd.
Guðný Sigurbjörnsdóttir, Ingþór Arnórsson,
Eiríkur Sigurbjörnsson, Kristín Kui Rim,
Gunnar Egill Sverrisson, Bjarndís Jónsdóttir,
barnabörn, barnabarnabörn
og systkini hinnar látnu.
+
Ástkær móðir okkar, tengdamóði, amma og
langamma,
JÓNÍNA ANTONSDÓTTIR,
Ægisstíg 4,
Sauðárkróki,
lést á Sjúkrahúsi Sauðárkróks að kvöldi
fimmtudagsins 28. september.
Jarðarförin fer fram frá Sauðárkrókskirkju
laugardaginn 7. október kl. 14.00.
Birna Árnadóttir, Bjarni Birgir Þorsteinsson,
Sigríður Árnadóttir, Örn Arason,
Rögnvaldur Árnason, Ingibjörg Sigurðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu
okkur hlýhug og samúð við andlát og útför
elskulegs sambýlismanns míns, föður okkar,
tengdaföður, afa og langafa,
GEORGS MARTEINSSONAR,
Sólheimum,
Borgafirði eystri.
Guð blessi ykkur öll.
Sigríður Hrólfsdóttir,
Árndís Georgsdóttir,
Marta Georgsdóttir
og fjölskyldur þeirra.
*
+
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu ok-
kur samúð og hlýhug við andlát og útför ást-
kærrar eiginkonu minnar, móður okkar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
GUÐRÚNAR ÞÓREYJAR EINARSDÓTTUR
frá Hvalsá,
Dalbraut 20,
Reykjavík.
Ágúst Benediktsson,
Guðbjörg Gunnarsdóttir,
Benedikt Ágústsson, Jóna Guðlaugsdóttir,
Ingi Ágústsson, Svala Marelsdóttir,
Óskar Ágústsson, Margrét Sigurðardóttir,
Svavar Ágústsson, Sumarrós Jónsdóttir,
Gísli Ágústsson, Hrafnhildur Björgvinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim, sem
sýndu okkur vináttu, samúð og hlýhug við and-
lát og útför móður, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
VILBORGAR JÓHANNSDÓTTUR,
Sólvangsvegi 3,
áður Sléttahrauni 23,
Hafnarfirði.
Gunnar V. Andrésson, Anna Ágústsdóttir,
Þorbjörn J. Sveinsson, Bergdís Sveinsdóttir,
Guðrún Sveinsdóttir, Friðrik Harðarson,
Særún Sveinsdóttir,
Borgþór Sveinsson, Ásdís Garðarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
VILHJÁLMUR
BOGI
HARÐARSON
+ Vilhjálmur Bogi
Harðarson fædd-
ist í Reykjavík 26.
janúar 1970. Hann
lést 25. september
sfðastliðinn. Vil-
hjálmur Bogi var
sonur Jóhönnu Vil-
hjálmsdóttur, f.
20.11. 1944, og Harð-
ar Þorvaldssónar, f.
12.11. 1942. Þau slitu
samvistir. Sfjúpfaðir
hans var Örn Guð-
marsson, f. 2.4. 1943,
og stjúpmóðir Ingi-
björg Þ. Hallgríms-
son, f. 8.12.1952. Systkin hans eru
Hrönn, f. 28.1. 1965, hennar mað-
ur er Magnús R. Guðmundsson, f.
19.3. 1961, og eru dætur þeirra:
Hanna Kristín, f. 16.1. 1987, og
Arna Margrét, f. 27.2.1993. Bræð-
ur Vilhjálms sammæðra voru
Iiöskuldur Örn, f.
4.4. 1980, og Gunnar
Ingi, f. 13.12. 1981.
Systkin samfeðra
voru Hörn, f. 30.7.
1979, og Þorgeir
Orri, f. 3.5. 1988.
Einnig átti Vilhjálm-
ur íjögur stjúpsystk-
in. Með fyrrverandi
sambýliskonu sinni
Hörpu Sveinsdóttur,
f. 17.12. 1972, átti
hann soninn Gabríel
Svein, f. 25.11. 1998.
Sambýliskona hans
var Svanhildur
Valdimarsdóttir, f. 28.1.1972, og á
hún eina dóttur, Kristjönu Björgu,
f. 11.1.1995. Vilhjálmur Bogi vann
við ýmis störf, m.a. sjómennsku,
verkstjórn og lagerstörf.
Vilhjálmur verður jarðsunginn
frá Fossvogskirkju í dag kl. 13.30.
Mig langar að kveðja Villa með
nokkrum orðum. Eg kynntist Villa
ung, en mæður okkar hafa verið vin-
konur lengi. Eg man eftir Villa sem
ungum dreng, þegar lífíð brosti við
honum og hann naut athyglinnar
sem prakkarastrikin veittu honum.
Ég þekkti Villa sem ungan mann, en
þá kom hann og leigði hjá mér her-
bergi í Kópavoginum. Hann var
skemmtilegur og þægilegur í sam-
búð. Ég kynntist Villa aftur sem föð-
ur. Hann var orðinn ábyrgðarfullur
og stoltur faðir. En núna er lífs-
göngu þinni lokið og þú ætlar að tak-
ast á við hið óþekkta.
Elsku Villi, ég er svo þakklát fyrir
allar stundirnar sem við áttum sam-
an.
Tilvera okkar er undarlegt ferðalag.
Við erum gestir og hótel okkar er jörðin.
Einir fara og aðrir koma í dag,
því alltaf bætast nýir hópar í skörðin.
Og til eru ýmsir, sem ferðalag þetta þrá,
en þó eru aðrir sem ferðalaginu kvíða.
Og sumum liggur reiðinnar ósköp á,
en aðrir setjast við hótelgluggann og bíða.
En það er margt um manninn á svona stað,
og meðal gestanna er sífelldur þys og læti.
Allt lendir í stöðugri keppni um að koma sér
að
og krækja sér í nógu þægileg sæti.
En þó eru sumir, sem láta sér lynda það
að lifa úti í homi, óáreittir og spakir,
því það er svo misjafnt, sem mennirnir leita
að
og misjafn tilgangurinn, sem fyrir þeim vakir.
En mörgum finnst hún dýr þessi hóteldvöl
þó deilt sé um, hvort hótelið sjálft muni
græða.
En við sem ferðumst, eigum ei annars vöL
Það er ekki um fleiri gististaði að ræða.
Að visu ero flestir velkomnir þangað inn,
og viðbúnaður, er gestir koma í bæinn,
og margir í allsnægtum una þar fyrst um sinn.
En áhyggjan vex, er menn nálgast burtferð-
ardaginn.
Þá streymir sú hugsun um oss sem ískaldur
foss,
að allt verði loks upp í dvölina tekið frá oss,
er dauðinn, sá mikli rukkari, réttir oss
reikninginn yfir það sem var skrifað hjá oss.
Þá verður oss ljóst, að framar ei frestur gefst
né færi á að ráðstafa nokkru bétur.
Því alls, sem lífið lánaði, dauðinn krefst,
í líku hlutfalli og Metúsalem og Pétur.
Ég votta foreldrum Villa og fjöl-
skyldum þeirra mína dýpstu samúð í
sorg þeirra.
Katrín Lillý.
„Komið til mín, allir þér sem erf-
iði hafið og þungar byrðar, og ég
mun veita yður hvíld.“ Matt. 11:28.
í dag kveðjum við góðan vin okk-
ar til margra ára. Saman áttum við
aragrúa góðra sem erfiðra stunda.
Það var alltaf hægt að stóla á þig í
smádjamm og skemmtilegri og líf-
legri félaga er erfitt að hugsa sér í
sumarbústaðaferðir, útilegur eða
bara að horfa á boxið. Sérstaklega
GUNNAR
GUNNARSSON
+ Gunnar Gunn-
arsson fæddist í
Syðra-Vallholti,
Vallhólmi í Skaga-
firði 28. mars 1926.
Hann lést fostudag-
inn 22. september
siðastliðinn. Utför
Gunnars fór fram frá
Sauðár kr ókskir kju
laugardaginn 30.
september.
Þegar staðið er á
tímamótum sem þess-
um þýtur margt í
gegn um hugann.
Maður stekkur í huganum aftur um
mörg ár og er að trítla upp brekk-
una hjá Syðra-Vallholti í einhverj-
um erindagjörðum, oft til að sækja
rolluskjátu sem hefur þótt grasið
grænna hinum megin, eða þá að
maður hefur verið búinn að lesa
allar bækurnar sem til voru heima.
Þá var upplagt að fá að kíkja í hill-
urnar hjá Gunna því að í augum
barnsins eru þær ótæmandi. Og
alltaf er jafn gaman að
koma þangað. Gunni
stendur á tröppunum
og fagnar manni eins
og maður væri sjálfur
hreppstjórinn. Maður
er drifinn inn í eldhús
og þar er sko raðað í
mann ýmsu góðgæti.
Svo er spjallað um alla
heima og geima og
þau kunna svo sannar-
lega að láta manni líða
eins og maður sé bara
þó nokkuð merkileg
persóna Gunni og
Stebba. Og svona var
þetta alla tíð. Hversu oft erum við
búnar að mæta Gunna hérna á veg-
inum á ýmsum árgerðum af Skoda
og alltaf lyftist hann í sætinu við að
sjá mann. Eða mæta honum í búð-
inni og heyra alltaf þessa sömu
setningu „Mikið er nú gaman að
sjá þig“. Svo tengdumst við ennþá
meira í gegnum lögin þín og það
var mikill heiður fyrir stelpuna úr
hinu Holtinu að fá að syngja ein-

varst þú í essinu þínu þegar umræð-
urnar snerust um mótorhjól, veiði-
ferðir og öll hin áhugamálin þín sem
þú varst svo fróður um.
Þú varst alltaf mikið fyrir börn og
áttir auðvelt með að ná til þeirra
enda var mjög stutt í barnið í þér.
Kemur þá ósjálfrátt upp í hugann
aldamótakvöldið sem við áttum með
þér og Svanhildi. Þar varst þú miklu
æstari en börnin í að skjóta upp rak-
ettum og sprengja kínvei'ja. A end-
anum var erfiðara að draga þig inn
en þau.
Það voru mikil gleðitíðindi þegar
þú hringdir og sagðist vera orðinn
pabbi. A köflum voru tröllasögurnar
þínar af Gabríel Sveini reyndar
orðnar hálfþreytandi en stoltari fað-
ir er vandfundinn. Gabríel Sveinn
var þó ekki eina barnið þitt, því þeg-
ar þið Svanhildur byrjuðuð að búa
saman tókst þú Kristjönu Björgu,
dóttur hennar, strax sem þinni eigin
og varð hún mjög hænd að þér.
En þú reyndist ekki bara börnum
vel því þú varst alltaf tilbúinn að
fórna tíma og orku í vini þína, hvort
sem vantaði hraustan burðai'mann
eða öxl til að gráta á.
Elsku Villi, með þér hverfur mik-
ið úr lífi okkar og þín er sárt saknað
en það voru forréttindi að þekkja
þig og eiga sem vin.
Svavar og Hafdís.
Þegar ég minnist Vilhjálms Boga
eða Villa eins og við kölluðum hann
alltaf er margt sem kemur upp í
hugann en það sem stendur þó upp
úr er áhugi hans á veiði. Frá því að
ég sá hann fyrst, þá tíu ára, hefur
áhugi hans á veiði tekið hug hans all-
an. Þegar hann var að veiða við læk-
inn uppi í sumarbústað tjaldaði hann
við besta hylinn við lækinn til að
geta vitjað um færið um nóttina. Þó
var skemmtilegasta reynslan okkar
saman er ég og vinur minn vorum
við veiðar og það fréttist í bæinn að
við værum að veiða vel. Þá hríngdi
Villi í okkur og spurði hvort hann
mætti koma í heimsókn til okkar eft-
ir vinnu. Þegar hann kom vorum við
búnir að landa sex löxum af öllum
stærðum og gerðum og vorum að
færa okkur á góðan stað í ánni. Villi
var snöggur að setja saman stöng-
ina og koma sér út í til að veiða og
eftir smástund beit sá stóri á. Eftir
rosalegan hamagang og læti tókst
okkur að ná fiskinum á land og var
það þá enginn smáfiskur sem kom;
18 punda hængur. Stríðsöskrinu og
dansinum sem fylgdu í kjölfarið
verður varla lýst en ánæjan sem
skein úr andliti hans þegar hann
hafði náð þessum stóra er sú minn-
ing sem ég ætla að geyma með mér.
Ég votta öllum sem eiga um sárt að
binda vegna fráfalls Villa dýpstu
samúð mína, og bið guð að hjálpa
þeim.
Þinn vinur,
Magnús.
söng í einu þeirra enda voru þau
eins og þú, hugljúf en þó tilfinn-
ingamikil.
Það verður visst tómarún inni í
manni þegar maður hugsar til
framtíðar, því að Gunni var einn af
þessum föstu punktum sem hefur
hreinlega alltaf verið þarna. En
minningarnar lifa innra með okkur
og við getum bara þakkað að hafa
fengið að alast upp í svona góðu ná-
grenni sem kenndi okkur svo
margt.
Elsku Ninna og fjölskylda og
aðrir aðstandendur, við sendum
ykkur okkar bestu samúðarkveðj-
ur.
Undir dalanna sól
við minn einfalda óð
hef ég unað við kyrrláta för.
Undir dalanna sól
hef ég lifað mín ljóð
ég hef leitað og fundið mín svör.
Undir dalanna sól
hef ég gæfuna gist
stundum grátið en oftast í fópuði kysst
undir dalanna sól
á ég bú mitt og ból
og minn bikar, minn arinn
minn svefnstað og skjól.
Haddý og Harpa frá
Ytra-Vallholti.