Morgunblaðið - 10.10.2000, Blaðsíða 68

>8 ÞRIÐJUDAGUR 10. OKTÓBER 2000
MORGUNBLAÐIÐ
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Dýraglens
Kringlunni 1 103 Reylqavík • Sími 569 1100 • Símbréf 569 1329
Grettir
Lióska
Smáfólk
I PONT KNOU), CHUCK..ALL I
WANTEP UJA5 TO LOOK 60OP
IN TMECLA55 PICTURE..
I NEVER TH0U6HT MY WI6
LUOULD CAU5E 50 MUCM
TROUBLE..LIFE 15 5URE
FUNNV, ISN'T IT, CMUCK?
Kastljósþættir
Ríkissjónvarpsins
Frá Sigurði Lárussyni:
ÉG hlusta alltaf á Kastljósþættina
því mér finnst þeir vera með því
besta sem Sjónvarpið hefur á boð-
stólum.
Nú í kvöld, 28. september, ræddu
stjórnendur þáttarins eingöngu við
Halldór Ásgrímsson utanríkisráð-
herra. Það var mjög athyglisverður
þáttur. Þó fannst mér gleymast að
ræða tvö mikilsverðustu málin í allri
þeirri umræðu sem farið hefur fram
um þessi mál.
í fyrsta lagi, hvað þarf íslenska
ríkið að taka miklar upphæðir að
láni erlendis ef byggt verður álver af
svipaðri stærð og ráðgert hefur ver-
ið að byggja? I öðru lagi, hvað þarf
kílówattstundin af rafmagni að kosta
til að hægt sé að borga öll lánin sem
ríkið þarf að greiða til þessarar
framkvæmdar, miðað við eðlilegan
afskriftartíma? í mínum augum eru
þetta aðalforsendur fyrir því hvort
nokkur skynsemi er að leggja út í
þetta ævintýri. En á það er aldrei
minnst. Ég skora á utanríkisráð-
herra að ræða um þessar hliðar
málsins næst þegar þessi mál verða
rædd. Alveg sérstaklega um raf-
magnsverðið, því í mínum augum er
það grundvallaratriðið.
Eitt af því sem kom fram í þessum
sjónvarpsþætti var að óhjákvæmi-
legt væri að reka álver á þessum
stað nema að fá tvö til þrjú hundruð
menn af suðvesturhorninu sem vanir
eru að vinna í álbræðslum þar. Dett-
ur nokkrum fullvita manni í hug að
svo margir menn fengjust til að
hætta að vinna í þeim verksmiðjum
sem þeir hafa unnið í og flytjast
austur á Reyðarfjörð? Við höfum
góð dæmi um slíkt. Þegar Landmæl-
ingar íslands voru fluttar upp á
Akranes fékkst aðeins einn maður til
að flytja þangað af þeim sem unnið
höfðu hjá stofnuninni. Sama sagan
endurtók sig þegar Byggðastofnun
var flutt norður á Sauðárkrók. Það
er því nærri borðleggjandi að fólki á
Austurlandi mundi fjölga sáralítið
eða ekki neitt við það. Ef til vill yrði
að flytja inn erlent vinnuafl svo að
hægt væri að starfrækja verksmiðj-
una eða leggja hana niður og hverju
yrðu Austfirðingar bættari með því.
Mér finnst þetta brambolt helst
minna á þegar börn eru að byggja
sér stórar hallir úr legókubbum.
Mér finnst aðalatriðin í þessu máli
vera tvö. í fyrsta lagi hvað fæst fyrir
kílówattstundina af rafmagninu og í
öðru lagi hvað þarf ríkið að taka há
lán til þessara framkvæmda. Það er
eins og allir sem ræða þessi mál
forðist að ræða um þessa hluti.
Fyrst þegar þessi mál voru á dag-
skrá heyrði ég nefnda töluna 1,40
krónur fyrir kílówattstundina og síð-
an hefur allt verðlag hækkað mikið.
Það sem mér finnst mikilvægast
nú er að aðilarnir komi sér saman
um raforkuverðið og hætti öllum
kostnaðarsömum framkvæmdum
nema vistfræðilegum rannsóknum.
Ef ekki næst samkomulag um raf-
orkuverðið þá er að sjálfsögðu til-
gangslaust að halda öðrum undir-
búningi áfram. En að ráðast fyrst í
byggingu verksmiðjunnar, því þá
hafa Norðmenn það í hendi sér hvað
þeir vilja greiða fyrir raforkuna. Því
skora ég á ríkisstjómina og
Landsvirkjun að hugsa þetta mál
upp á nýtt.
SIGURÐUR LÁRUSSON,
Árskógum 20b, Egilsstöðum.
Ert þú næstur?
Frá Jóhannesi Pór Guðbjartssyni:
AÐ VERA öryrki er ekki það sem
fólk dreymir um. Það er stórt mál og
oft dregur fólk það að fara á örorku
eins lengi og
það getur. Oft á
tíðum of lengi,
þannig að allt
er komið í
vandræði, bæði
fjárhagur og
heilsa.
Oft hefur
Jdhannes Þdr maður heyrt
Guðbjartsson setningar eins
og: „Ég dró þetta því ég vildi ekki
horfast í augu við það að ég er orðinn
aumingi." „Ég vildi ekki viðurkenna
þetta fyrir sjálfum mér.“ Af hverju
er svona neikvæð ímynd á orðinu
„öryrki"? Er það vegna þess að í dag
má segja að þeir sem þurfa að lifa á
örorkubótum einum saman séu
dæmdir til að lifa við fátækt?
Það er útbreidd skoðun hér á landi
að þeir sem ekki geta einhverra hluta
vegna brauðfætt sig með eigin vinnu-
framlagi fái „örorkubætur" og sé það
á kostnað þeirra sem „vinna“. Marg-
ir stjórnmálamenn ýta undir þetta og
jafnvel hefur maður heyrt þær full-
yrðingar að bætur mættu ekki vera
hærri, því það þyrfti að þvinga þessa
letingja til að bjarga sér sjálfir.
Það þarf að útrýma slíkum skoð-
unum og sjá til þess að einstaklingar
og fjölskyldur, vegna heilsubrests
eða annarra atvika, líði ekki íyrir það
ævilangt að vera „öryrki". Éf nátt-
úruhamfarir ganga yfir eitthvert
bæjarfélag og fólk missir heimili sitt
og atvinnu þá kemur samfélagið til
hjálpar og er það vel.
Ef maður lendir í slysi eða veikist
er oft á tíðum eins og samfélagið
hafni honum og hann þarf að berjast
fyrir rétti sínum auk afleiðingai’
slyssins eða sjúkdómsins.
Oft endar þetta með algjöi-um
eignamissi og því að einstaklingurinn
situr eftir einn og þar að auki „ör-
yrki“.
Breyta þarf lögum um almanna-
tryggingar þannig að þeir sem fá
þaðan greiðslur hafi það ekki á til-
finningunni að þeir séu að þiggja
ölmusu, heldur sé til staðar almanna-
tryggingakerfi sem hjálpi þeim
áfram í lífinu með fullri reisn.
JÓHANNESÞÓR
GUÐBJARTSSON,
framkvæmdastj óri.
Ég er ekki viss, Kalli.. Það eina sem Ég gerði mér enga grein íyrir því að Það fer eftir niðurlaginu..
mig langaði var að líta vel út á hárkollan ylli svo miklu fjaðrafoki.. Það
bekkjarmyndinni er margt skrýtið í kýrhausnum, finnst
þér ekki?
V
Allt efni sem birtist í Morgunbiaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.