Morgunblaðið - 13.10.2000, Blaðsíða 52

5£ FÖSTUDAGUR 13. OKTÖBER 2000
MINNINGAR
MORGtíNBLAÐlÐ
ANNA BÁRA
, SIGURÐARDÓTTIR
+ Anna Bára Sig-
urðardóttir
fæddist í Ólafsfirði
14. ágúst 1939. Hún
lést í Heilbrigðis-
stofnun Suðurnesja
6. október síðastlið-
inn. Foreldrar henn-
ar voru Þóranna
Guðmundsdóttir,
húsnióðir, f. 14.3.
1907, d. 30.7. 1994,
og Sigurður Sigur-
Tálsson, vélstjóri, f.
23.12. 1905, d. 4.1.
1981. Systkini henn-
ar eru drengir, tví-
burar, f. 5.5. 1933, d. 8 og 10.5.
1933; Hulda, f. 19.11. 1934, d. 8.4.
1990, gift Guðbrandi Sörenssyni,
lagermanni; Ásta, f. 11.4. 1943,
gift Guðmundi J. Borgarssyni,
verkstjóra, þau slitu samvistir, er
í sambúð með Jóni Péturssyni,
garðyrkjumanni; Sigurpáll, f.
25.3. 1950, tækjastjóri, kvæntur
Frúgit, Toroddsen; Elísabet, f.
25.3. 1950, gift Daníel R. Júlíus-
syni, rafeindavirkja.
Bára ólst upp í Ólafsfirði fyrstu
sjö árin en fluttist þá til Siglu-
>fjarðar með foreldrum sínum.
Bára fluttist til Keflavíkur árið
1957.
Árið 1958 kynntist hún eftir-
lifandi maka sínum Róbert Erni
Ólafssyni brunaverði. Foreldrar
hans voru Dagmar Pálsdóttir, f.
5.1. 1918, d. 2.11.
1998, og Ólafur Rík-
harð Guðmundsson,
verkstjóri, f. 3.5.
1917, d. 13.8. 1975.
Anna Bára og Ró-
bert giftu sig 14.5.
1960. Börn þeirra
eru 1) Dagmar,
þjónustufulltrúi, f.
29.5. 1960, maki
hennar er Haraldur
Magnússon, fulltrúi,
þau eru barnlaus en
börn Haraldar frá
fyrra hjónabandi
eru Magnús Pétur, f.
21.10. 1978, og Margrét Rósa, f.
9.11. 1983. 2) Olafur Ríkharð Ró-
bertsson, rafvirki, f. 7.6. 1962,
maki Halldóra Jóna Sigurðar-
dóttir, verslunarstjóri, f. 10.4.
1963. Börn þeirra eru Kristín
Erla, f. 10.2. 1984, og tvíburarnir
Róbert Örn og Anna Helga, f. 3.1.
1992.
Fyrst eftir að Bára fluttist til
Keflavíkur starfaði hún í Efna-
laug Keflavíkur ásamt heimilis-
störfum en árið 1967 hóf hún
störf hjá Þvottahúsi Varnarliðs-
ins á Keflavíkurflugvelli og starf-
aði þar óslitið til ársins 1997 er
hún varð að hætta störfum vegna
veikinda.
Útför Önnu Báru fer fram frá
Keflavíkurkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 16.
Ég heiðra mína móður vil,
af mætti sálar öllum
og lyfti huga ljóssins til
frá lífsins boðafóllum.
Er lít ég yfir liðna tíð
oglöngufamavegi,
skín endurminning unaðsblíð
sem ársól lýsi degi.
Að færa slíka fóm sem þú,
mun flestum ofraun vera,
en hjálpin var þín heita trú
þær hörmungar að bera.
I hljóði barst þú hverja sorg,
semhlauztuoftaðreyna
en launin færðu í ljóssins borg
og lækning allra meina.
Nú er of seint að þakka þér
og þungu létta sporin,
þú svtfur fyrir sjónum mér
semsólargeisliávorin.
Þú barst á örmum bömin þín
ogbaðstþauguðaðleiða,
ég veit þú munir vitja mín
og veg minn áfram greiða.
(Eiríkur Einarsson, Réttarholti.)
Blessuð sé minning þín, elsku
mamma mín.
Þín dóttir,
Dagmar.
Borin er til grafar í dag ástkær
tengdamóðir mín sem lést 6. október
síðastliðinn eftir hetjulega baráttu
við illvígan sjúkdóm sem hafði yflr-
höndina að lokum.
Bára var alveg einstök kona„
glæsileg í klæðaburði, snyrtileg og
í^rnekkleg með eindæmum eins og
glöggt má sjá á heimili þeirra hjóna.
Bára sá ekki sólina fyrir barna-
börnunum, þó sérstaklega henni
Kristínu Erlu sem hún var mjög stolt
af og hvatti hana áfram í námi og
hljóðfæraleik.
Árið 1997 greindist Bára með
brjóstakrabbamein og hófst þá strax
erfíð og mikil barátta en ekki kvart-
aði hún og alltaf hélt hún í vonina.
En ekki hefði hún getað þetta
nema með einstakri hjálp frá honum
Robba sínum sem hefur staðið eins
og klettur við hlið hennar, Dalla tek-
ið við þegar Robbi var ekki viðlátinn
og Óli þegar Dalla fékk frí. Þau voru
alveg einstök í að láta hlutina ganga
upp.
Bára átti margar góðar vinkonur
sem reyndust henni mjög vel en þó
eru það sérstaklega tvær sem voru
ómetanlegar, þær Systa og Edda.
Hafið þökk fyrir allt.
Fyrir hönd fjölskyldunnar vil ég
þakka starfsfólki Heilbrigðis-
stofnunar Suðurnesja kærlega fyrir
umönnunina síðustu vikur.
Að lokum vil ég þakka Báru allar
samverustundirnar. Megi góður guð
vaka yfir okkur öllum.
Þín tengdadóttir,
Jóna.
Elsku amma.
Það er sárt að missa þig svona
unga, en svona er víst þessi sjúkdóm-
ur sem þú ert búin að berjast við í
þrjú ár. Elsku amma ég dáist að hvað
þú varst rosalega dugleg og þvílík
baráttukona. Sjaldan hefur maður
séð svona mikla baráttu. Þú veist að
ég get skrifað margar blaðsíður um
þig en allar þær minningar mun ég
ávallt geyma í hjarta mínu. Elsku
amma, þú varst alltaf svo sæt og fín.
Þú fórst aldrei út fyrir dyrnar nema
vera búin að mála þig og gera þig
fína. Við áttum margar góðar stundir
saman ég og þú. Við skemmtum okk-
ur alltaf svo vel þegar ég kom til ykk-
ar afa að skrifa jólakortin, þá sátum
við alltaf heillengi að spjalla og hlóg-
um oft mjög mikið. En elsku amma,
vonandi líður þér betur núna þar
sem þú ert, ég á eftir að sakna þín
mjög mikið. Ég skal hugsa um hann
afa og passa hann vel.
Núleggégaugunaftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vöm í nótt.
Æ,virztmigaðþértaka,
méryfirláttuvaka
þinn engill, svo ég sofi rótt
(Þýð. S. Egilsson.)
Elsku afi, Dalla, Halli, pabbi,
mamma, Anna, Róbert og Margrét,
guð veri með okkur öllum.
Þín
Kristín Erla.
Til ömmu Báru:
Vertu guð faðir, faðir minn,
ífrelsarans Jesunafni.
Hönd þín leiði mig út og inn
svoallrisyndéghafni.
(Hallgr. Pét.)
Vertu,góðiGuð,hjámér,
gleði sönn er veitt af þér.
Gjörðu bjart mitt bernskuvor,
blessa, faðir, óll mín spor.
Kveðja frá,
Önnu Helgu og Róbert Erni.
Mig langar til að minnast með
nokkrum orðum mágkonu minnar,
Önnu Báru Sigurðardóttur, sem lést
á Heilbrigðisstofnun Suðumesja 6.
þessa mánaðar. Bára var búin að
eiga við erfið veikindi að stríða. Fyi-ir
rúmum þremur ámm greindist hún
með krabbamein. Veikindin reynd-
ust henni erfið. Hún háði harða bar-
áttu og sýndi mikið æðruleysi allan
tímann þangað til yfir lauk.
Ég kynntist fyrst Báru á mínum
unglingsáram þegar Róbert bróðir
minn og hún fóra að vera saman.
Mér er mjög minnisstætt þegar þau
giftu sig í stofunni heima á Faxa-
braut 26. Fyrsta íbúðin sem þau
eignuðust var í sama húsi og foreldr-
ar mínar bjuggu í. Oft áttum við
Bára góðar stundir saman og ég
heimsótti hana oft enda áttum við
margt sameiginlegt og samrýnd
böm á svipuðu reki, Dagmar og
Hanna Jenný og Ólafur og Ríkharð.
Bára var mjög mikill fagurkeri og
átti alla tíð fallegt heimili og hana var
gott heim að sækja. Síðustu árin
bjuggu þau hjónin í Efstaleiti í nýju
og fallegu parhúsi þar sem hún undi
sér vel en fékk alltof stutt að njóta.
Bára hafði yndi af því að klæða sig
upp og vera fín. Hún var ákaflega
smekkleg og hafði næmt auga fyrir
fallegum fötum og skartgripum.
Bára var ákveðin og föst fyrir en
hjartahlý og örlát. Sérstakt dálæti
hafði hún á barnabörnum sínum
þremur sem veittu henni mikla
ánægju og lífsfyllingu. Síðustu árin
voru henni erfið og um tíma átti mað-
ur ekki von á að hún myndi ná sext-
ugsaldri en afmælið var haldið í sum-
arbústað á Flúðum. Þangað kom
fjöldi vina og ættingja þar á meðal
sonardóttir hennar, Kristín Erla,
sem lék fyrir hana hugljúf lög á
trompett sem gerðu þennan dag
ógleymanlegan. Eins tók hún ást-
fóstri við Margréti Rósu sem er fóst-
urdóttir Dagmar. Talaði hún oft við
mig um hvað hún hefði verið dugleg
að heimsækja sig og verið sér góð.
Bára átti marga góða vini, þar á
meðal Eddu og Systu, sem studdu
hana dyggilega á þessum erfiðu tím-
um og hún mat það ákaflega mikils.
Elsku Robbi minn, Dalla og Halli, Óli
og Jóna og börn, ég og fjölskylda mín
vottum ykkur dýpstu samúð á þess-
um erfiðu tímum ogbið góðan Guð að
veita ykkur styrk og blessa minn-
ingu hennar.
Elín G. Ólafsdóttir.
ALBERT
STEFÁNSSON
+ Albert Stefáns-
son skipstjóri
fæddist á Fáskrúðs-
firði 26. mars 1928.
Hann lést á heimili
sínu 26. september
síðastliðinn og fór
útför hans fram frá
Fáskrúðsljarðar-
kirkju 5. október.
Elsku afi, að kveðja
þig er eins og að
hrökkva upp af miðjum
ævintýradraumi. Sú
staðreynd að þú ert far-
inn frá okkm* er þung-
bær. En minningin um þig er eins og
fallegt ævintýri, sem alltaf verður
hægt að rifja upp og gleðjast yfir.
Ævintýri þar sem þú varst hetjan.
Gast bragðið þér í alls konar gervi og
sagt frá svo mörgu skemmtilegu sem
á daga þína hafði drifið. Þú áttir auð-
velt með að sjá broslegar hliðar lífsins
og lyftir brúnum okkar með því að
beita þinni einstöku frásagnargleði.
Þú varst ótrúlega fimur og allt lék í
höndum þér. Með vasahnífnum þín-
um galdraðir þú fram báta og leik-
föng sem við báðum um hverju sinni.
Þú varst ótrúlega góður íþróttamað-
ur og mikið náttúrabarn. Hvergi
naust þú þín betur en úti í náttúranni
og var þá sama hvort það var úti á sjó
eða upp til fjalla. Það er sárt til þess
að hugsa að fleiri veiðiferðir verði
ekki famar, hvorki niður á bryggju
né á nýja bátnum. Að við eigum ekki
eftir að sjá þig gera fleiri töfrabrögð,
fara saman á morgungöngu, berjamó
eða skreppa og fá okkur bæjarins
bestu. Við söknum alls þess sem gaf
svo mikla gleði og viljum þakka þér
það sem þú varst okkur. Við biðjum
Guð að gefa ömmu styrk og blessa
minningu elskulegs afa.
Jón Erlingur, Albert og Friðrik.
Elsku afi, það er erfitt að hugsa til
þess að þú sért horfinn á braut, þú
sem varst alltaf svo hress og kátur,
hrókur alls fagnaðar. Margar af mín-
um fyrstu minningum tengjast þér og
Fáskrúðsfirði, firðinum sem var þér
svo kær! Það var svo margt sem við
brölluðum saman, bæði
þegar ég bjó fyrir aust-
an og öll þau sumur sem
ég var hjá ykkur ömmu
og það var ekkert sem
þú gerðir ekki fyrir
mig. Ég var ekki há í
loftinu þegar við fóram í
eina af mörgum ferðum
okkar í kaupfélagið, ég
þurfti endilega að ftnna
sodastream-tæki og
segja þér hversu snið-
ugt það væri. Þú varst
nú ekki lengi að teygja
þig í það og kaupa það.
Einu sinni þegar amma
fór í kvenfélagsferð voram við Kata
með þér allan daginn, við brölluðum
margt saman og fóram m.a. í berjamó
og auðvitað var stoppað í sjoppunni
og keypt kók og prins eins og venju-
lega. Um kvöldið fengum við að baka
köku handa ömmu, kakan brann en
þú sagðir að það gerði lítið til, bara
skafa það mesta af og snúa henni við,
svo ætlaði ég að gera krem á kökuna
en ég gleymdi að setja flórsykur út í,
svo skreyttum við kökuna með berj-
um. Þetta var hið mesta óæti, en þú
sagðir að þetta væri besta kaka sem
þú hefðir fengið og við vorum svo
stoltar! Svona var afi alltaf að gera
gott úr öllu, við systumar eram oft að
hlæja að því að afi á öragglega heims-
met í að vera elsta au-pair í heimi en
hann fór til Kaliforníu með Ktistínu
dóttur sinni til að passa afabörnin sín
fyrir tveimur áram. Þú sagðir oft að
fallegasta sjón sem þú sæir væri þeg-
ar þú keyrðir upp Ártúnsbrekkuna
og horfðir yfir Reykjavík, því þá viss-
irðu að þú varst á leið heim á Fá-
skrúðsfjörð og Reykjavík var í
baksýnisspeglinum, og nú ertu kom-
inn heim. Elsku afi minn það er svo
erfitt að hugsa til þess að eiga aldrei
eftir að sjá þig aftur, hlusta á branda-
rana þína, horfa á galdrana þína, fá
hákarl í bílskúrnum hjá þér, fara í
bíltúr og fá kók og prins eða fara með
þér í siglingu á litla bátnum þínum.
Elsku afi, takk fyrir allar þær stundir
sem við áttum saman, ég vildi að þær
hefðu verið fleiri undanfarin ár, en ég
mun aldrei gleyma besta afa í heimi!
Guðrún Stefánsdóttir.
GUNNAR
BACHMANN
SIGURÐSSON
+ Gunnar Bach-
mann Sigurðsson
fæddist 11. ágúst
1959. Hann lést 14.
september síðastlið-
inn og fór útför hans
fram frá Digranes-
kirkju 25. septem-
ber.
Við munum eftir
Gunna sem eins konar
sparifrænda. Við viss-
um alltaf þegar hann
var kominn í heimsókn
því hann hló svo mikið
og innilega og sagði okkur margt
skemmtilegt. Við fengum mjög
skemmtilegar jólagjafir frá honum.
Við munum líka eftir því þegar hann
gerði önd úr tré handa okkur og gat
hún labbað.
Við systkinin rifumst um þessa
önd, svo mikið að Gunni tók sig til og
smíðaði bara aðra handa okkur.
Við eigum eftir að sakna þess að
hann komi ekki á aðfangadag í jóla-
kaffið.
Gunni frændi var okkur systkinun-
um alltaf góður og við munum minn-
ast hans með hlýju í hjarta.
Anna Jóna, Lára og Guðmundur.
Stórt skarð hefur nú verið höggvið
í systkinabarnahópinn við fráfall
Gunna frænda.
Hann hefur i gegnum
árin heimsótt okkur
systkinin reglulega,
ýmist keyrandi eða hjól-
andi. Alltaf kom Gunni
hress og kátur, breiddi
út sinn stóra faðm og
áður en við vissum af
var hann búinn að sjá
hvort við hefðum eign-
ast nýjan geisladisk eða
ekki. Hann hafði alltaf
nægan tíma til að
spjalla um daginn og
veginn.
Ekki höfðu börnin
okkar síður gaman af
heimsóknum Gunna því hann var
þeim öllum einstaklega góður og hlýr.
Að leiðarlokum viljum við þakka hon-
um fyrir allt það góða sem hann gaf
okkur og kenndi um lífið. Guð geymi
minningu um góðan dreng.
HaustOggarðflatir
grænar við sjóinn fram.
Enreyniviðarhríslur
rauðar, í gulu ljósi.
Samtímis deyja
ekki sumarsins grös og lauf.
Alltdeyr
að eigin hætti.
Alltdeyr
en óviss er dauðans tími.
Dauðinnerregla
semreglurnáekkitil.
(Hannes Pét)
Birna, Sigríður, Jón Orri og
Benedikt Þór.
Hann er farinn til fegri heima hann
Gunnar vinur okkar. Sonur minn,
Ríkharður, og Gunnar kynntust ungir
drengir í sumardvöl í Lækjarbotnum
í Kópavogi. Þegar heim kom léku þeh*
sér saman nánast daglega. Það glaðn-
aði alltaf yftr okkar litla heimili þegar
Gunnar kom, hress og glaður, hreinn
og kurteis og alltaf snyrtilegur til
fara. Það leyndi sér ekki að hann átti
góða foreldra, sem létu sér annt um
drenginn sinn, enda virti hann þau
mikils og einnig Bh*gi bróður sinn.
Þeir vinimir Gunnar og Rikki
höfðu báðir gaman af tónlist og hlust-
uðu á hana löngum stundum. Þeir
tóku upp lög sem þeir höfðu gaman
af. Átti Gunnar orðið mikið safn af
hljóðsnældum. Síðan eignaðist hann
stórt safn af hljómplötum, sem var
orðið svo mikið að vöxtum að hann
vann af kappi undanfarin ár að því að
koma því sem honum þótti vænst um
á hljómdiska.
Þótt Ríkharður dveldist oft lang-
dvölum að heiman kom Gunnar oft að
heimsækja okkur, foreldra hans, og
var þá alltaf sami gleðigjafinn. Það er
mikil gjöf að eiga góða vini og var
Gunnar okkur það alla tíð. Hvar sem
við hittum hann, sem helst var á tón-
leikum, kom hann strax til okkar, út-
vegaði okkur sæti, sat hjá okkur og
var okkur eins og góður sonur. En líf-
ið er undarlegt ævintýr sem enginn
skilið fær. Með innilegu þakklæti
kveð ég góðan vin og góðan dreng.
Jóhanna Herdís
Sveinbjörnsdóttir.