Morgunblaðið - 14.10.2000, Blaðsíða 54

MINNINGAR
'’54 LAUGARDAGUR 14. OKTÖbÉR 2000
MÖRGUNBLAÐÍÐ
SIGURÐUR EINARSSON
ið var samtíða Sigurði, þá sýsluskrif-
ara í Eyjum.
Einar, sonur Sigurðar, var einn að-
sópsmesti athafnafrömuður 20. ald-
arinnar á landsvísu og nutu Vest-
mannaeyingar góðs af. Það var því
mikil eftirvænting er Sigurður Ein-
arsson, nýútskrifaður lögfræðingur,
settist í stól föður síns 1975,25 ára að
aldri. Oft hefur verið haft á orði að
þriðji ættliðurinn dugi skammt. Þetta
afsannaði Sigurður rækilega, var ekki
búinn að starfa hér lengi er í ljós
komu ótvíræðir forustuhæfileikar
hans.
Hraðfrystistöðin varð illa úti af
völdum jarðeldanna 1973 og þurfti
" rækilega að taka hendinni til við upp-
bygginguna. Tókst Sigurði ásamt sín-
um mönnum að koma fótunum undir
reksturinn á ný og fyrirtækinu í
fremstu röð.
Auk stjórnar á umsvifamiklum at-
vinnurekstri og stjómarsetu í mörg-
um af stærstu fyrirtækjum og stofn-
unum landsins tengdum sjávarútvegi
gaf Sigurður sig að stjóm kaupstað-
arins um árabil og komu holl ráð hans
þar sem annars staðar að góðu haldi.
Hann naut velvilja og vinsælda hjá
samstarfsfólki sínu og taldi ekki eftir
að sýna hluttekningu og samúð þar
sem erfiðleikar steðjuðu að.
Ekki er staður né stund að telja
upp öll þau verkefni sem hann beitti
sér fyrir eða átti stóran þátt í. Víst er
að margir sakna þessa góða drengs,
sem ungur hefur kvatt. Sigurður var
sérstakur velgerðamaður Félags
eldri borgara og fyrir nokkmm ámm
afhenti hann félaginu fullkominn inn-
igolfsal í húsakynnum ísfélagsins.
Verður þessi einstæði höfðings-
skapur seint fullþakkaður.
TU marks um hug samborgaranna
til Sigurðar langar mig að rifja upp
atvik frá talningu atkvæða eftir síð-
ustu bæjarstjómarkosningar, þar
sem Sigurður skipaði fyrsta sæti á
lista Sjálfstæðisflokksins. Eins og títt
er vom allmiklar útstrikanir yfir nöfn
á listanum allt upp í 14. sæti en engin
útstrikun yfir nafh Sigurðar.
Bæjarbúa setti hljóða er fréttist af
Sigurður hefði verið fluttur fárveikur
til Reykjavíkur og þaðan til Banda-
ríkjanna á síðastliðnum vetri. Allir
vonuðu að takast mætti að hjálpa
enda viðurkennt hvað Sigurður var
vel á sig kominn og alla tíð hraustur.
Því sárari em vonbrigðin að sjá nú á
bak honum í blóma lífsins.
En Sigurður stóð ekki einn. Við
hlið hans var fágætur lífsförunautur,
Guðbjörg Matthíasdóttir. Hafa þau
sett svip á bæinn með sinni einstöku
hógværð og lítillæti. Allt frá því að
•' sjúkdómurinn illvígi herjaði á Sigurð
hefur Guðbjörg aldrei vikið frá hon-
um og umvafið hann einstakri ástúð
og elsku sem hann nú síðast naut á
heimili þeirra í faðmi eiginkonu og
sona auk systkina, tengdafólks og
heimilisvina, þar tii yfir lauk.
Við drúpum höfði - þökkum guði,
sem gaf þennan góða dreng. Eg kveð
kæran frænda og vin.
Guð blessi minningu Sigurðar Ein-
arssonar og huggi eiginkonu, syni og
ástvini alla sem svo mikið hafa misst.
Jóhann Friðfinnsson.
Þó dauðinn sé viss hjá öllum er afar
erfitt að sætta sig við þegar hann tek-
ur til sín fólk á besta aldri, fólk sem er
- fullt af lífslöngun og vilja til þess að
mæta hverjum degi og hveiju verki
með það í huga að láta gott af sér
leiða. En svona er lífið, dauðinn er
óumbreytanlegur. Það er að sönnu
erfitt að sjá á eftir Sigurði Einars-
syni, sem er fallinn frá, langt fyrir
aldur fram, en nú minnumst við hans
með þakklæti fyrir allt það sem hann
var, gerði og gaf af sér.
Eg minnist Sigurðar fyrst sem
unglings í vesturbæ Reykjavíkur, en
kynni okkar hófust þó fyrst upp úr
1970, þegar hann var í námi í laga-
deild Háskólans. Sigurður var þá
' meðfram náminu farinn að taka virk-
an þátt í atvinnurekstri föður síns. Ég
man, frá þeim tíma, þegar þeir feðgar
ræddu ítarlega við mig um hugmynd-
ir sínar um að láta smíða fyrir sig
fimm til tíu 100 rúmlesta báta hjá
Slippstöðinni á Akureyri. Þeir feðgar
voru þó ekki alveg sammála um fjölda
bátanna og man ég hvað Sigurður var
ákveðinn og fylginn sér í því að sann-
færa foður sinn hve margir þeir ættu
að vera og náði sínu fram.
Samskipti okkar Sigurðar jukust
svo verulega þegar Sigurður tók við
rekstri Hraðfrystistöðvar Vest-
mannaeyja hf. árið 1974, sem þá var
eitt af stærstu viðskiptafyrirtækjum
Tryggingamiðstöðvarinnar. Reynsl-
an af störfum Sigurðar, við stjómun
Hraðfrystistöðvarinnar, sýndi fljótt
að þar var á ferðinni mikilhæfur
stjómandi í íslensku atvinnulífi og
hlóðust fljótt á hann ótal störf á veg-
um samtaka innan sjávarútvegsins
sem og á öðmm sviðum þjóðlífsins og
þá ekki síst fyrir samfélagið í Vest-
mannaeyjum.
Eitt þeirra fyrirtækja sem Sigurð-
ur helgaði krafta sína var Trygginga-
miðstöðin, en hann sat í stjóm félags-
ins frá 1977 til dauðadags og þar af
sem stjómarformaður frá 1995. Ein-
ar, faðir Sigurðar, sat í stjóm félags-
ins frá 1958 til dauðadags 1977 og þar
af sem formaður frá 1965. Hafa þeir
feðgar því setið í stjóm félagsins öll
starfsár þess að einu undanskildu.
Sigurður Einarsson fékk strax
mikinn áhuga á rekstri Trygginga-
miðstöðvarinnar og setti sig vel inn í
starfsemi félagsins. Hann hafði ávallt
mikla trú á velgengni þess og mögu-
leikum. Sigurður beitti sér fyrir því
að opna félagið og láta skrá það á
hlutabréfamarkað og var sífellt að
hugsa um nýjar leiðir fyrir framgang
þess.
Það var ómetanlegt fyrir mig og
Gísla heitinn Ólafsson, sem lengst af
var forstjóri félagsins, að finna stuðn-
ing Sigurðar við störf okkar. Sam-
starf mitt og Sigurðar var afar náið og
þróaðist í vináttu sem ég met mikils.
Sigurður var einstaklega vel gerður
maður, heiðarlegur, hreinskiptinn og
yfirvegaður í öllu því sem hann sagði
og gerði. Hann var vel að sér og
rökstuddi skoðanir sínar af festu. Það
var því mér mikils virði að njóta trún-
aðartrausts Sigurðar og geta leitað
ráða hjá honum um hin ýmsu mál.
Vestmannaeyingar sjá nú á eftir,
ekki einungis mikilhæfum forustu-
manni í atvinnulífi bæjarins, heldur
einnig einum atkvæðamesta frammá-
manni sínum í stjóm bæjarfélagsins
til margra ára. Sigurður unni Eyjun-
um af heilum hug og vildi allt til vinna
til að efla og bæta líf fólksins þar. í
Eyjunum vildi hann vera og það var
þekkt meðal okkar á fastalandinu að
þegar við þurftum að fá hann til
stjómarfunda, eða annarra funda,
urðum við að haga tímasetningu með
þeim hætti að hann kæmist alltaf
samdægurs heim til Eyja.
Þegar minnst er starfa Sigurðar þá
má ekki gleymast hlutur Guðbjargar í
þeim. Ég tel mig vita að áður en Sig-
urður tók ákvarðanir um flest mikil-
væg mál, var hann búinn að ráðfæra
sig við Guðbjörgu og tók mikið tillit til
hennar skoðana.
í mínum huga voru Guðbjörg og
Sigurður órofa heild, svo samrýnd
vom þau. Nú nístir sorgin, en minn-
ingin um góðan dreng mun lifa og
létta undir. Um leið og Sigurði em
þökkuð mikil og góð störf í þágu
Tryggingamiðstöðvarinnar sendum
við Hilda Guðbjörgu og sonum hug-
heilar samúðarkveðjur.
Gunnar Felixson.
Góður drengur er látinn langt um
aldur fram. Það var okkur, sem
þekktum Sigurð Einarsson, mikið
áfall þegar við fréttum í byijun þessa
árs að hann hefði greinst með alvar-
legan sjúkdóm, sem síðar leiddi til
fráfalls hans hinn 4. þessa mánaðar.
Það leita á hugann spurningar sem
engin svör fást við. Hann, sem var svo
vel á sig kominn, var algjör reglumað-
ur og hafði skilning á því að maður
sem gegndi svo mikilvægu starfi í eig-
in fyrirtæki og á vegum bæjarfélags-
ins, þyrfti að hugsa um eigin heilsu og
stunda líkamsrækt, hvað hann gerði í
ríkum mæli. Þessi atriði munu hins
vegar ekki hafa haft áhrif á þann
sjúkdóm sem olli fráfalli hans.
Ég kynntist Sigurði ungum og þá í
fylgd foður hans, Einars Sigurðsson-
ar, eins umsvifamesta útgerðar-
manns landsins. Sigurður var alinn
upp í Reykjavík í stórum systkina-
hópi. Hann ólst upp í því umhverfi er
einkenndist af rekstri íoður hans,
sem hafði með höndum mikla útgerð
og fiskvinnslu í Reykjavík og Vest-
mannaeyjum og um tíma í Keflavík
og á Flateyri. Þótt honum lægi mikið
á að hafa afskipti af rekstri föður síns,
þá gaf hann sér tíma til þess að afla
sér góðrar menntunar. Hann lauk
lögfræðinámi frá Háskóla íslands á
aðeins 4 árum og var þá aðeins 24 ára
að aldri. Þá strax flutti hann til Vest-
mannaeyja og tók við framkvæmda-
stjóm Hraðfrystistöðvar Vestmanna-
eyja af föður sínum, sem lést tæpum
þremur árum síðar. Þetta voru erfiðir
tímar fyrir ungan mann að takast á
við. Aðeins var rúmt ár liðið frá því
hinar miklu náttúruhamfarir riðu yfir
eyjamar með eldgosi. Uppbygging-
arstarfið var hafið því mest af bygg-
ingum Hraðfrystistöðvarinnar fór
undir hraun og varð eldinum að bráð,
þar meðtalið hraðfrystihúsið.
Hin skilningsríka eiginkona, Guð-
björg Matthíasdóttir, sem Sigurður
kvæntist árið 1976, fylgdi manni sín-
um til Vestmannaeyja þótt hún væri
alin upp við aðstæður gjörólíkar þeim
eyjabúskap sem mætti henni. Hún
bjó manni sínum látlaust heimili og
eignuðust þau fjóra kraftmikla og
efnilega drengi, sem vonandi munu
feta í slóð föður síns. Ég hefi haft af
því mikla ánægju undanfarin ár þeg-
ar Sigurður hefur litið inn á skrifstofu
minni og haft sér við hlið annan hvorn
af eldri sonum sínum, sem hafa haft
ákveðnar meiningar um málefni út-
vegsins.
Sigurður hefur alla tíð tekið mikinn
þátt í félagsstarfi útvegsmanna, hvort
heldur í heimabyggð eða á vegum
landssamtaka útvegsmanna. Það hef-
ur verið viðtekin venja að kalla Sigurð
til forystu þegar mikilvæg mál hafa
verið til umfjöllunar á aðalfundum
LÍU. Þannig hefur hann leitt okkur
til bestu niðurstöðu í fjölmörgum erf-
iðum málum, sem til úrlausnar hafa
verið. Það hefur ekki alltaf verið auð-
velt, því útvegsmönnum er í blóð bor-
ið að hafa ákveðnar skoðanir á mál-
efnum er útgerðina varðar.
Eins og alþjóð er kunnugt hafa til-
teknir fjölmiðlar reynt að koma óorði
á útvegsmenn með óviðurkvæmileg-
um uppnefnum. Sigurður rak um-
fangsmikla útgerð þegar takmarka
þurfti sókn í mikilvægustu fiskstofna
og varð því fyrir verulegri skerðingu
á heimild til veiða frá því sem áður var
meðan sóknin var frjáls. Þrátt fyrir
það hafði útgerð hans yfir að ráða
miklum aflaheimildum. Sigurður fór
með þessar heimildir af kostgæfni
þannig að þær nýttust fyrirtæki hans
og alþjóð sem best. Sigurður hafði
mjög ákveðna skoðun á því að líta
bæri til langtímasjónarmiða þegar af-
staða væri tekin til nýtingar fiski-
stofna; fiskurinn í sjónum ætti að
njóta vafans.
Það orð hefur farið af greifum að
þeir bærust mikið á og færu illa með
fé sem þeim væri trúað fyrir. Ekki
getur það átt við Sigurð Einarsson.
Fáa þekki ég ef nokkum sem fór bet-
ur með fjármuni og ekki nýtti hann þá
í eigin þágu, nema að því marki, sem
þarf til þess að framfleyta venjulegri
fjölskyldu. Hann var einstaklega
greiðvikinn og fara margar sögur af
því hvaða viðmót hann sýndi fólki sem
átti í erfiðleikum. Varla er hægt að
segja að þau hjónin hafi átt sæmilega
bifreið til eigin þarfa fyrr en sl. vetur,
en þá sagði hann mér frá því að Guð-
björg yrði að sætta sig við að hann
ætti jeppabifreið af venjulegri gerð.
Hann lét þau orð falla við mig í sumar,
að þegar hann hefði jafnað sig á veik-
indum sínum ætlaði hann að fara að
slaka á og ferðast og njóta lifsins að-
eins betur sem hann átti sannarlega
inni. Af því varð því miður ekki.
Mér hefur alltaf fundist það einkar
áhugavert á hvern veg fólkið í Vest-
mannaeyjum mat Sigurð. Ætla hefði
mátt að hinn neikvæði áróður, sem
starfsstétt Sigurðar hefur mátt þola,
hefði vakið öfund í hans garð. Því var
á annan veg farið því honum var fal-
inn hinn mesti trúnaður, sem bæjar-
félag getur veitt einum manni með því
að fela honum æðstu yfirráð um mál-
efni bæjarfélagsins. Eins og kunnugt
er heimila kosningalög kjósendum að
hafna frambjóðanda með því að strika
yfir nafn hans. í síðustu bæjarstjóm-
arkosningum í Vestmannaeyjum
fengu allir frambjóðendur allra
flokka einhverjar útstrikanir með
einni undantekningu, en það var Sig-
urður Einarsson. Svo mikið traust
hafði Sigurður hjá bæjarbúum og svo
mikils trúnaðar naut hann að við nafni
hans var ekki hreyft. Ekki hafði hinn
neikvæði áróður áhrif á almenning í
heimabæ hans.
Ég ætla ekki að rekja hina farsælu
útgerðarsögu Sigurðar, en hún var
einstaklega gifturík, hvort heldur var
undir merkjum Hraðfrystisböðvar-
innar eða eftir sameiningu við Isfélag
Vestmannaeyja, sem hann stýrði frá
ársbyrjun 1992.
Við höfðum náið samband til lengri
tíma og varla leið sú vika að við töluð-
umst ekki við. Það var mikil gæfa fyr-
ir mig að fá að kynnast Sigurði Ein-
arssyni og eiga hann að vini. Við
Kristín færum Guðbjögu og drengj-
unum þeirra fjórum innilegar samúð-
arkveðjur.
Krislján Ragnarsson.
Kær vinur minn, Sigurður Einars-
son, er allur.
Með miklum söknuði kveð ég góð-
an dreng sem fallinn er frá langt um
aldur fram eftir mikla baráttu við
sjúkdóm sem virðist sífellt vera að
taka frá okkur vini og vandamenn í
blóma lífsins.
Við Siggi hófum samstarf fyrir
mörgum árum innan sjávarútvegsins
og með árunum styrktust vinarbönd,
enda við miklir samherjar og skoð-
anabræður um marga hluti þjóðlífs-
ins. Við urðum sammála og samferða í
gegnum störf innan Sjálfstæðis-
flokksins, þar sem Siggi var formaður
sjávarútvegsnefndar til margra ára,
auk ýmissa baráttumála um aukið
viðskiptafrelsi, afnám millifærslna og
sjóðakerfis, mat á þróun er varðar
sölu sjávarafurða og í Landssam-
bandi ísl. útvegsmanna. En ef til vill
voru það þó veiðiferðir okkar með
góðum félögum, ásamt hinum mörgu
stundum er við eyddum í að velta upp
möguleikum og framtíðarþróun sjáv-
arútvegsmála sem tengdu okkur hvað
mest. Þeirra samvist mun ég sakna.
Siggi var mikill vinur vina sinna,
hjálpsamur og ekki rellinn. Hrein-
skilni hans og einlæg framsetning á
skoðunum sínum og málefnum var oft
til þess að menn vanmátu styrk hans,
en Siggi gat verið fljótur að átta sig á
málum og komast að kjama þeirra.
Vestmannaeyjar urðu starfsvett-
vangur Sigga og þeim unni hann mik-
ið. Ekki var umhyggja hans síðri um
að í Eyjum héldist sterkt atvinnulíf og
tók hann virkan þátt í að efla hlut
staðarins, enda er ekki nokkur vafi á
að hann naut mikils trausts meðal
íbúa þar.
Þétt við hlið Sigga stóð ætíð
Gugga, sem sýnt hefur ótrúlegan
styrk í þeirri baráttu sem Siggi og
fjölskylda hans hafa háð síðastliðið ár.
Guð styrki ykkur öll á þessari stundu.
í huga mínum lifir eftir góð minn-
ing og þakklæti fyrir að hafa fengið að
kynnast og njóta samveru með góð-
um og heilum dreng.
Brynjólfur Bjarnason.
Fyrir aðeins fáum vikum bar fund-
um okkar Sigurðar Einarssonar sam-
an í síðasta sinn. Það var við sjúkra-
beð hans á krabbameinsdeild
Landspítalans. Guðbjörg sat þar við
hlið hans og var honum augljóslega
allt í stríðu sem blíðu. Þrótt fyrir veik-
indin barst talið frá atburðum í
stjórnmálum að viðfangsefnum í sjáv-
arútvegi og hugurinn var aukheldur
bundinn við nýtt íþróttahús í Eyjum.
Sem endranær var orðræða hans
mótuð af innsæi og skarpskyggni.
Aform hans og markmið voru jafn
skýr og áður. Enginn hefur þó gert
sér gleggri grein fyrir því en hann
sjálfur hversu glímuskrefin í viður-
eigninni við veikindin voru þung. En
eigi að síður virtist ekkert annað á
dagskrá en að halda ótrautt áfram.
Hann hafði þó tekið af skarið um að
draga sig til hlés í bæjarmálaforyst-
unni að loknu kjörtímabili. Ég er ekki
frá því að í huga hans hafi verið að fá
meiri tíma með fjölskyldunni. En nú
er hann allur. Horfinn okkur í blóma
lífsins. Að baki er mikið og gott dags-
verk en fyrir hann sjálfan og samfé-
lag hans var margt handtakið eftir.
Sigurður Einarsson var um margt
einstakur maður, gæddur sérstökum
kostum. Það var gifta að njóta vináttu
hans og happ að eiga hann að sem
meðhaldsmann. Lyndiseinkunn hans
var eins og litríkur vefnaður. Uppi-
staðan var einbeittur vilji en ívafið
gott hjartalag.
Að upplagi var hann athafnamað-
ur. Lögfræðimenntunin skerpti rök-
vísi hans. En umhyggjusemin var
eins og samkvæmt eðlisávísun. í hon-
um bjó mannkostamaður.
Á ungum aldri axlaði hann ábyrgð í
fyrirtæki fjölskyldunnar í Vest-
mannaeyjum. I því hlutverki óx hann
upp af eigin verðleikum. Hann þurfti
á stundum að sigla krappan sjó í
rekstrinum. Þá komu hyggindi og
vilji stáls að góðu haldi. En nú er autt
forystusætið í einu öflugasta og þrótt-
mesta sjávarútvegsfyrirtæki lands-
ins.
Ég hygg að það hafi leitt eins og af
sjálfu sér að Sigurður Einarsson var
kallaður til starfa í röðum sjálfstæðis-
manna í Vestmannaeyjum. Fyrr en
varði var hann þar í öndvegi. Og segja
má með nokkrum sanni að bæjar-
stjómin hafi beðið starfskrafta hans
fremur en að hann sjálfur hafi iðað í
skinninu eftir að taka þar sæti.
Á þeim vettvangi var hins vegar
ekki blíða alla daga. Þar gátu blásið
um hann Stórhöfðavindar. En með
störfum sínum ávann hann sér jafnt
og þétt virðingu og hylli. Þó að hann
hafi ekki verið allra við fyrstu kynni
var hann um síðir að ég hygg í flestra
augum ómetanlegur í forystu bæjar-
málanna.
Næmur skilningur Sigurðar á hög-
um fólks gerði hann að umhyggju-
sömum forystumanni bæði í atvinnu-
rekstri og stjómmálum. Honum var
annt um allt það sem hann tók að sér.
Þess sá stað í fyrirtækjunum, málefn-
um skólanna og aldraðra jafnt sem
íþróttanna. Þó að hann bæri það ekki
með sér í háttum eða fasi var hann
sannarlega klettur, sem stóð upp úr, í
kraftmiklu samfélagi.
Forystuhæfileikum hans kynntist
ég einnig í kjördæmisráði sjálfstæðis-
manna á Suðurlandi og um langt ára-
bil í málefnanefhd miðstjómar Sjálf-
stæðisflokksins um sjávarútvegsmál.
Þar naut sín einatt íhygli hans og yfir-
vegun.
Þegar Sigurður var af ýmsum innt-
ur eftir því hvort hann væri ekki fús
til að gefa kost á sér til framboðs við
síðustu kosningar til alþingis gaf
hann því nokkum gaum. Ég hygg að
þjóðmálaáhugi hans hafi boðið honum
að leggja við hlustir þegar þannig var
spurt. Én hann hafði öðmm hnöppum
að hneppa.
Svið Sigurðar Einarssonar stendur
nú í einni svipan autt. Hann hefur í
miðjum kh'ðum þróttmikils ævistarfs
verið hrifinn frá mörgum; frá mörg-
um sem sakna vinar í stað, frá mörg-
um sem eiga ekki lengur hauk í homi,
frá mörgum sem áfram vildu vera
sporgöngumenn hans.
Landakirkja var Sigurði kær. En
atvikin hafa hagað því á þann veg að
ég á þess ekki kost að fylgja honum
þaðan síðasta spöhnn í dag. Því frem-
ur liggur mér á hjarta að leiðarlokum
að þakka hreinskiptni í samskiptum,
trausta vináttu og öflugt atfylgi. Góð-
ar minningar um góðan dreng fara í
fjársjóð þess lífs, sem áfram heldur.
Mér segir svo hugur að Sigurður
hafi í reynd og umfram allt annað ver-
ið heimakær fjölskyldumaður. Á
þungbærri kveðjustund bindast hugir
okkar sorg þeirra og söknuði sem
áttu mest og hafa nú misst mest.
Þorsteinn Pálsson.
Það er hnípið samfélag í Vest-
mannaeyjum sem í dag fylgir einum
af sínum bestu sonum hinsta spölinn.
Sigurður Einarsson var lykilmaður í
atvinnurekstri Eyjanna svo og félags-
málum um langt árabil og annálaður
fyrir bæði stefnufestu og heiðarleika.
Ég kynntist Sigurði fyrst er ég
kom biautur á bak við eyrun út úr
skóla vorið 1978 og hóf störf hjá
Hraðfrystistöðinni í Reykjavík sem
þá var í sameign bama Einars Sig-
urðssonar. Reksturinn í Reykjavík
var í höndum Ágústar bróður hans í
náinni samvinnu við Sigurð sem ann-
ars sá um reksturinn í Eyjum. Þau ár
voru mér mikill og góður skóli. Síðan
varð Sigurður nokkur örlagavaldur í
lífi mínu þegar ég vildi breyta um
starf og hann benti mér á auglýsingu
frá bresku fyrirtæki sem var að leita
að íslenskum starfsmanni til að af-
greiða íslensk fiskiskip á þeirra veg-
um. Starfið fékk ég og stuðning