Morgunblaðið - 20.10.2000, Blaðsíða 50

MORGUNBLAÐIÐ
50 FÖSTUDAGUR 20. OKTÓBER 2000
■Hmmmmmmmmmmmmmmmm—^mmma^—mmmmmmmmmmmmmm—^^
MINNINGAR
t
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
HÓLMFRÍÐUR RÖGNVALDSDÓTTIR,
lést á hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð, föstu-
daginn 13. október.
Jarðarförin fer fram frá Hólaneskirkju, Skaga-
strönd, laugardaginn 21. október kl. 14.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Indriði Hjaltason, Guðrún Angantýsdóttir,
Guðrún Hjaltadóttir, Óskar Ingvason,
Ragna Hjaltadóttir, Hlöðver Ingvarsson,
Guðlaug Hjaltadóttir, Þorkell Hólm,
barnabörn og langömmubörn.
t
Maðurinn minn,
HELGI ÞORLÁKSSON,
fyrrverandi skólastjóri,
Sléttuvegi 11,
lést á Droplaugarstöðum miðvikudaginn
18. október.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Gunnþóra Kristmundsdóttir.
t
Minn ástkæri sonur, faðir okkar, tengdafaðir
og bróðir,
SVEINN KRISTDÓRSSON
bakarameistari,
varð bráðkvaddur þriðjudaginn 17. október.
Útförin fer fram frá Bústaðarkirkju fimmtu-
daginn 26. október kl. 10.30.
Kristín Stefánsdóttir,
Arnar Þór Sveinsson, Hulda S. Kristjánsdóttir,
Svava Ann Pálsdóttir,
Sveinn Ævar Sveinsson,
Kristín Sunna Sveinsdóttir,
systkini hins látna og aðrir aðstandendur.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og
afi,
ÖRN BJARTMARS PÉTURSSON,
lést á gjörgæsludeild Landspítalans miðviku-
daginn 18. október.
Kirsten Fritzie Bjartmars,
Hanna Bjartmars, Kristinn Magnússon,
Helga Bjartmars,
Hjördís Bjartmars,
Svala Ögn, Gríma og Örn.
t
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
VALGARÐ BJÖRNSSON,
Skagfirðingabraut 4,
Sauðárkróki,
lést á Sjúkrahúsi Skagfirðinga sunnudaginn
15. október.
Útförin fer fram frá Sauðárkrókskirkju laugar-
daginn 21. október kl. 16.00.
Jakobína Valdimarsdóttir,
Kári Valgarðsson, Hulda Tómasdóttir,
Valgarð H. Valgarðsson, Valdís Skarphéðinsdóttir,
María Valgarðsdóttir, Guðmundur Gíslason,
Sverrir Valgarðsson, Karlotta Sigurðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Lokað
Skrifstofur og vöruafgreiðsla okkar verða lokaðar í dag milli
kl. 13 og 15 vegna útfarar ARA JÓNSSONAR frá Fagurhólsmýri.
Mjólkurfélag Reykjavíkur,
Korngörðum 5, Reykjavík.
PÉTUR
KJERÚLF
+ Pétur Kjerúlf var
fæddur á Eski-
firði 6. nóvember
1945. Hann lést í
Landspítalanum
Fossvogi sunnudag-
inn 8. október síðast-
liðinn. Pétur var son-
ur hjónanna Jóns G.
Kjerúlf, bónda á Haf-
ursá á Völlum, síðar
verðlagseftirlits-
manns á Reyðarfirði,
f. 14. desember 1891,
d. 16. febrúar 1986,
og Guðlaugar P.
Kjerúlf frá Eskifirði,
f. 1. desember 1919, sem lifir son
sinn. Systur Péturs eru Þórunn, f.
1942, gift David P. Ivey, búsett í
Bandaríkjunum; Vilborg, f. 1947,
gift Jens Nielsen, búsett í Nes-
kaupstað; og Ásta, f. 1949, hennar
maður er Hjálmar Sveinsson, þau
búa í Reykjavík.
Eftirlifandi eiginkona Péturs er
Hafdfs Ágústsdóttir, en þau gengu
í hjónaband 7. desember 1973.
Börn þeirra eru Ásdís, f. 1975,
einkabarn Péturs, og stjúpsynir
hans, Ágúst, f. 1968, og Ingvar
Örn, f. 1970. Unnusta Agústs er
Mig langar í nokkrum orðum að
minnast hans Péturs frænda míns,
sem tekinn hefur verið frá okkur allt
of snemma. Það fljúga ótal minning-
ar um hugann. Þær fyrstu frá því að
hann og Hafdís voru að koma með
krakkana í heimsókn á Leifsgötuna,
ýmis ferðalög saman, grettukeppnir,
góðlátleg stríðni á unglingsárum
mínum, sem oft gat gert mig ansi
vandræðalega, og nú undanfarið
hittumst við aðallega í heimsóknum
hjá ömmu. Þar horfði ég stundum á
Pétur og undraðist það hversu mikið
hann væri farinn að líkjast Jóni afa,
og þótti alveg frábært að velta fyrir
mér þessum sameiginlega sið þeirra,
að renna fingrunum í gegnum hárið
svo það fór allt úr skorðum.
Ég hafði alltaf mikla ánægju af því
að hitta Pétur og sögurnar hans voru
með þeim skemmtilegri sem sagðar
voru, með passlegu kryddi í blandi
við hnyttnar uppákomur, sem gerðu
það að verkum að ég veltist um af
hlátri. Og þessi hæfileiki, að krydda
lífið með skemmtilegum frásögnum,
einkenndi hann alltaf því þrátt fyrir
að hann væri orðinn mikið veikur gat
hann alltaf séð spaugilegu hliðarnar
á lífinu.
Það er sárt til þess að hugsa að
hann Pétur frændi verði ekki hluti af
hópnum næst þegar fjölskyldan hitt-
ist. Það hefur stór tollur verið tekinn
af þessum hópi, sem átti svo ánægju-
leg áramót saman fyrir tæpu ári, því
nú eru tvö þeirra horfin á braut. Pét-
ur var hrókur alls fagnaðar, eins og
venja var þegar við hittumst, og það
er yndislegt að skoða myndir sem
teknar voru við þetta tækifæri, þar
sem allir nutu þess að fjölskyldan
skyldi ákveða að fagna þessum tíma-
mótum saman.
Líklega eigum við seint eftir að
skilja tilgang þess að ástvinir okkar
eru teknir frá okkur í blóma lífsins
og það hafa margir misst styrka stoð
við fráfall Péturs. Elsku amma mín,
Hafdís, Asdís, Ágúst, Ingvar og fjöl-
skyldur, ég veit að missir ykkar er
mikill og bið þess að þið öðlist styrk
til að takast á við þessa erfiðu tíma.
Guð geymi þig Pétur minn.
Guðlaug Hrönn (Gulla).
Elsku Pétur frændi, ég kveð þig
hér með miklum söknuði. Þetta er
svo erfitt þar sem veikindi þín bar
svo brátt að. Ekki er langt síðan við
vorum fjölskyldan saman í brúð-
kaupi Jóns og Döggu í mars á þessu
ári þar sem þú varst svo kátur og
hress með okkur eins og þú reyndar
alltaf varst. Þetta ár er aldeilis ekki
búið að vera ár okkar fjölskyldunn-
ar, þú að fara frá okkur svona stuttu
á eftir mömmu minni sem var móð-
ursystir þín. Elsku Pétur, nú þegar
ég skrifa þessi orð rifjast svo margt
Guðrún Björg Sig-
urðardóttir. Agúst á
soninn Illuga Pétur,
níu ára. Kona
Ingvars er Kristín
Heiða Kristinsdóttir,
börn þeirra eru
Melkorka Rut, ellefu
ára, og Kristinn,
tveggja ára.
Pétur ólst upp á
Reyðarfirði og gekk
í barnaskóla þar.
Landsprófi lauk
hann frá Alþýðuskól-
anum á Eiðum 1961
og stúdentsprófi frá
Menntaskólanum á Akureyri
1965. Pétur lauk embættisprófi
frá lagadcild Háskóla Islands
1972. Sama ár hóf hann störf hjá
Bæjarfógetanum í Hafnarfirði og
starfaði þar til ársins 1978. Hann
rak lögmannsstofu í Hafnarfirði
um árabil með frænda sfnum,
Ingvari Björnssyni, sem látinn er
fyrir nokkrum árum. Pétur vann
hjá Hlutafélagaskrá frá hausti
1993 til dauðadags.
títför Péturs fer fram frá
Þjóðkirkjunni í Hafnarfirði í dag
og hefst athöfnin klukkan 13.30.
upp fyrir mér, hversu gott var alltaf
að tala við þig um alla hluti enda leit
ég alltaf á þig sem stóra bróður. Það
rifjast upp fyrir mér þegar ég dvald-
ist í Tungu á sumrin þegar ég var
barn hjá Laugu og Jóni, foreldrum
þínum, og fannst mér svo gaman að
bursta fyrir þig skóna þegar þú varst
að byrja að fara út á lífið. Þú varst
alltaf svo ánægður með það og borg-
aðir mér alltaf pening fyrir. Svo
löngu seinna þegar þú byrjaðir í Há-
skólanum komst þú svo oft við á Ás-
vallagötunni, heim til okkar fjöl-
skyldunnar og hjálpaðir okkur
systkinum með heimalærdóminn og
alltaf hrósaðir þú okkur fyrir hve
dugleg við værum. Það var alltaf svo
gaman þegar þú komst, þú hafðir
alltaf frá svo mörgu að segja og
sagðir svo skemmtilega frá. Svo
seinna meir þegar við vorum orðin
eldri og ég farin að búa og þú orðinn
lögfræðingur kom það fyrir að við
þurftum á lögfræðiaðstoð að halda.
Þá var alltaf svo gott að leita til þín
og fá ráð. Alltaf hafðir þú tíma til að
aðstoða okkur. Ég vildi að við hefð-
um öll getað hist miklu oftar síðustu
árin en því miður virðist maður alltaf
hafa svo mikið að gera að lítill tími
virðist til heimsókna. Ég trúi því að
til sé annað líf eftir þetta og þar eig-
um við eftir að hittast og tala um það
sem við ekki náðum í þessu lífi.
Minningin um þig mun alltaf lifa í
hjarta mér.
Elsku Lauga, Hafdís, börn og aðr-
ir aðstandendur, megi góði Guð
styrkja ykkur í sorg ykkar.
Bessý, Om og synir.
Elsku frændi.
Nú ert þú farinn héðan frá okkur
allt of snemma og þín er sárt saknað.
Mínar fyrstu minningar af þér eru
síðan ég var lítil stelpa. Þá varst þú
við nám í Háskólanum. Mér fannst
alltaf vera ævintýraljómi yfir þínu
lífi og þú varst minn fallegi ævin-
týraprins. Duglegur varst þú að
koma í heimsókn til okkar og alltaf
þurftir þú að taka mig í nokkrar
kleinur og gretta þig fyrir mig. Sér-
staklega man ég eftir apagrettunum
ykkar Vilborgar systur þinnar og ég
sé þær ennþá fyrir mér án þess að
loka augunum. Áugu barna sjá hlut-
ina í öðru Ijósi en augu þeirra full-
orðnu. Til dæmis þegar þú dast í
tröppunum og fékkst heilahristing
þá gerði ég mér ekki grein fyrir al-
varleika þess heldur fannst mér yfir
því ævintýralj ómi.
Ég var alltaf svo stolt af þér, elsku
frændi, og gaman var að hitta þig.
Þín einkenni voru létt lund og glað-
lyndi og alltaf var stutt í grínið. Þú
eignaðist góðan lífsförunaut í henni
Hafdísi sem átti tvo unga drengi
þegar þið kynntust. Seinna eignuð-
ust þið saman dóttur en mér fannst
alltaf að þú ættir þrjú böm. Það var
gott að leita til þín hvort sem maður
þurfti ráð frá vini eða lögfræðingi,
alltaf hafðir þú tíma fyrir mann.
Erfið eru sporin fyrir móður þína
en hún er nýbúin að missa yngstu
systur sína sem var móðir mín.
Elsku Hafdís, Lauga, Ásdís,
Ágúst, Ingvar, Ingibjörg, Þórunn,
Vilborg, Ásta og aðrir aðstandendur.
Missir ykkar er mikill og við sam-
hryggjumst ykkur innilega. Megi
guð vera með ykkur og veita ykkur
styrk á þessum erfiða tíma. Minning
um góðan dreng lifir í hjarta okkar
allra.
Svanhvít og Tara Kristín.
Aftur er skarð fyrir skildi. Ekki er
ýkja langt síðan Ingvar Björnsson
lögmaður, félagi okkar í brids-
klúbbnum, lést úr lungnakrabba-
meini, og nú er fallinn annar kær fé-
lagi og vinur og enn einn
lögmaðurinn í hópnum, Pétur Kjer-
úlf, úr sama meini, langt fyrir aldur
fram.
Við hönnum hann.
Pétur var lífsnautnamaður góður
og færði sér í nyt margt af því sem
íslensk náttúra býður best þegar
hann renndi fyrir fisk í ám eða í vötn-
um uppi um allar heiðar. Og ekkert
veður aftraði honum frá því að ganga
til rjúpu eða gæsa á haustin enda var
Pétur harðger og dugandi í því sem
hann tók sér fyrir hendur og vílaði
þá fátt fyrir sér. Hann unni íslenskri
náttúru og varð næmur á hana ekki
síður en veðurfar og líkur til gæfta
og því afbragðs félagi í veiðiferðum.
Hann ferðaðist víða um landið og var
mjög vel að sér um það, örnefni,
byggð, sögu, landshætti. Þar var
ekki komið að tómum kofunum hjá
Pétri.
En helst munum við hann þó frá
spilakvöldunum. Þar naut hann sín
stundum best, oft við sjálfa spila-
mennskuna því fáir stóðust honum
snúning við að spila úr þegar sá gáll-
inn var á honum, en þó oftar í rabb-
inu um heima og geima og í gáskan-
um sem eru hinn eiginlegi tilgangur
bridsklúbbsins okkar. Pétur var
nefnilega bráðskarpur og glöggur á
menn og málefni, fróður um íslensk
fræði og hnyttinn í tilsvörum. Og
hann kunni svo sannarlega að segja
sögur, gerði það á kjamgóðu máli og
með dramatískum tilþrifum. Þá
hlógum við oft dátt og Pétur hátt og
lengi svo ljómaði af honum h'fsgleðin.
Við erum þakklátir fyrir að hafa haft
hann á meðal okkar og vildum hafa
haft hann lengur.
Við vottum Hafdísi, eiginkonu
hans og börnum, samúð okkar.
Árni Jörgensen, Benedikt
Þórðarson, Guðbrandur
Gíslason, Jdn Sæmundur
Sigurjónsson.
Fyrir rúmum þrjátíu árum bar
fundum okkar Péturs Kjerúlfs fyrst
saman á Nýja Garði í Reykjavík. Ég
var að flytja þangað inn en hann stóð
og talaði í síma i anddyri hússins.
Hann rétti mér lykla og pésa sem
geymdi lög og reglur staðarins.
Hann lauk símtalinu, sneri sér að
mér brosandi, þar sem ég stóð og
rýndi í bæklinginn og sagði: „Bless-
aður, taktu ekki þessar reglur alltof
hátíðlega, það gerir enginn hér nema
Siggi og guðsmennirnir." Þar með
var hann rokinn, kvaðst verða að
mæta í „begravelse.“
Úlfurinn, eins og hann var best
þekktur á Garði, nam lögfræði en ég
var að hefja háskólanám. Fyrsta vet-
urinn stundaði ég músík meir en
fræðin og fann Pétur fljótlega á mig
nafn og kallaði mig „popparann." Ég
gruna Pétur um fleiri nanfgiftir því
þarna voru Nafni, Gimbillinn og
vestur í bæ bjó Bjórmaðurinn.
Pétur fór ekki mikinn dagsdag-
lega og var ekki í hópi þeirra Garðs-
búa sem hæst létu. En þegar menn
gerðu sér dagamun og komu saman
var hann hrókur alls fagnaðar. Allir
sóttust eftir hans félagsskap og
Garðsskemmtun var aldrei eins góð
án hans. Hann komst alltaf vel að
orði og sagði afskaplega skemmti-
lega frá. I meðförum hans gátu
ósköp hversdagslegir atburðir orðið
spaugilegir, svo létt átti hann með að