Alþýðublaðið - 05.11.1934, Side 2

MÁNUDAGINN 5. NÓV. 1934.
ALÞÝÐUBLAÐfÐ
t
r í
Landkönnunarferðir um
Suður-Ameríku í Zeppe-
línloftskipi.
RIO DE JANEIRO í sept. FB.
Eins t)g kunnugt er hafa margir
leiðangrar vieuið gierðiir út fyrr og
síðar til pess að kanma Jítt kunn
eða ókunn svæði með fram Ama-
z-onánni, og hefir orðið allmikilJ
árangur af sumum þeirra, en aðr-
ir hafa ekki náð tilgangi sínum,
annaðhvort ekki komist á vett-
vang vegna erfiðleika eða að eins
náð takmörkuðum tUgangi. Á
ýmsa staði á þessum slóðuan, á
svæðunum beggja megin Ama-
zonfljóts, iangt inni í Jandi, hefir
enn enginin hvítur maður stigið
fæti sínum, en frá öðrum befir
enginin hvítur maður átt aitur-
kvæmt. Talið er, að á þiessum
svæðum sé um miklar minjar
fornrar menninigar að ræða, en
það er ekki einvörðungu æskiliegt,
að fá upplýsingar um það, sem
getur gefið hugmyndir um líf á
þessum slóðum fyr á tíimum,
beidur og á síðari tímum, eigi að
eáns Jíf þess fólks, sem þarna
kann að búa, heldur og dýralí'f
og jurta og alls gróðurs o. s. frv.
— Að ári verður farinn Jeiðangur
á þessar slóðir — eða réttara
sagt yfir þær. — Nýja Zeppelin-
loftskipið á að fará í þrjár flug-
ferðir yfir þessi lönd, allar í víls-
indalegum tilgangi. — Loftsldpið
er sérs.taklega útbúið vélium,
þannig, að það getur numið stað-
ar í lofti uppi yfir einhverjum
ákveðnum stað, og verður þá sett-
ur niður „bátur“ (gondol) með
vísindamennina og dregiinn upp á
ný, er þeir hafa gert athuganir
sínar á jörðu niðri. — Leiðang-
ursmenn m-unu m. a. reyna að
afla sér upplýsinga um menningu
fyrr á öldum í Mad'eiradaJnum
svo Jíallaða, „landi brönugras-
anna“. Tiiraunir verða gerðar tll
þess að komast að hvar hinar
fornu borgir hafa verið, sem sagn-
ir herma að þarna hafi veriö fyr
á tímum. Á hinu gríðar-víðáttu-
mikla svæði milli Amazon og Ba-
hia flýgur ZeppieJinJoftskipið fram
og aftur og vísindameninimir gera
athuganir sínar og ef tiJ vil! geta
þeir frætt umbeiminn á því, er
þeir koma aftur, hvar Iiinar
„borfnu borgir,“ hafa verið, svo
sem Sinoora. — Ráðgert er og,
að ZeppielinJoftskipið fljúgi yfir
Matto-Grossio-svæðið í ,Mið-Bra-
zilíu, sem kallað er „land guJls-
ins €g leynda djmann;a'‘, en þang-
að fór fyrir nokkrium árum
brezkur landkönnuður, P.. H. Faw-
oett, sem enginn veit mieð vissu
hvað orðiði hefir um. Leiðangurs-
menn ætla að fara á jörö niður á
Matto Grosso svæðinu, og ef
Fawoett er þar á lífi, bjarga hon-
um, ef unt verður. Einnig verða
gerðar tilriaunir tU þess að komast
að þvi hvað orðáð hefir um þýzka
vísindamanininin Schmidt, sem fór
til Matto Grosso og að sögn gerð-
ist foringi IndíánafJokks þar.
Hann er nú sextugur, ef hanin er
á lífi. — Menn gera sér vonir um,
að mikils verð fræðsla fáist um
rauðskinnaflokka þá, sem byggja
þessi lönd ,en um þá vita menn,
suma hverja, í rauninni næsta
lítið, og margir vísindamenn ætla,
að í innlöndum Suður-Amieríku
séu þjóðfloltkar, sem umbeimur-
inn viti enn ekkert um. Tilraumir
verða gerðar til þess að finna
hina svo köJJiuðu „bvífu Indíána",
sem byggja eitt af þeim svæðum,
sem flogið verður yfir, og eins
verður neynt að afJa fræðslu um
dverg-þjóðflokka, sem byggja
svæðið milli Tapajoz og Xingui-
ánpa. Hvfíir menn vita hvar svæði
þessara þjóðflokka eru, en hafa
ekki komist þangað enn svo sög-
ur fari af. — Flögið verður yfir
hella-borgina svo köliuðu, nálægt
Gurityba, og á suðurleið verður
ieitað að fornri Jesuitaborg, sem
sagt er að bygð hafi verið innii 'í
skógunum, sem iiggja að Uru-
guay-ánni. (United Press.)
Fleiri Nazistar dæmdir i
fancelsi í Aas urriki
1 Austurríki féllu enm í gær allí-
margir dómar í pólitískum mál-
um.
í Graz var málaíiutningsmaður
dæmdur í 12 ára hegningarhús
Dg 3 embættismenn í þriggja ára
fangelsi hver.
í Kámten voru 3 uppreisnaiv
mienn dæ-mdir í 4 og 12 ára
fangelsi.
I Wien var mentaskólapiltur
dæmdur í tveggja mánaða fang-
elsi fyrir að safna meðJimum fyrí-
ir Nazistaflokldnn.
við rannsðknir Laatte
Koch á Græníacdi.
KALUNDBGRG. (FO.)
Dr. Lauge Koch hefir nú loldð
v.ið skýrslur simar um rannsóknár
þær, siem hann hefir stjórinað i
Austur-Grænlandi undanfariim 4
sumur og 3 vetur.
í dag hefir hann tilkynt, að
kostnaðarreikningar leiðangursiins
hafi einnig verið .gerðir upp og
séu engar skuldir vegna þessara
rannsókna.
Alliur kostnaðurinn hefir werið
um hálf önnur miJJjón króna, þar
af hafa Jeiðangra'mir sjálíir kost-
að 1,3 millj. kr., en 200 þús. kr.
eru kostnaður við það', að vinna
úr skýrslum rannsóknarininar og
Veggmyndir,
máJverk og margs korxar ramim-
ar. Fjölbreytt úrval.
Freyjugötu 11.
Sími 2105.
gefa þær út. Ríkisisjóður hefir
Jagt fram hálfa milljón, þannig,
að han:n hefir lagt ti.l. á hv-erju
ári eitt eða tvö skip. Hex og floti)
hafa lagt tii 140 þús. 'kr., til
málniinga og kortagerðar. Einstak-
lingar hafa lagt fram í gjöfum
330 þús. kr„ og segir dr. Koch,
að þetta sé fagur vottur um fórni-
fýsi Dana og áhuga þeirrn í víisS-
indalegium rannsóknum.
Málaflutningur. Samningagerðir
Stefán Jóh. Stefánsson,
hæ star éttar málaflin.
Ásgeir Guðmundsson,
cand. jur.
Lifar 09 hjöTu.
KLEIN,
Baldarsgötu 14. Sími 3073.
Austurstræti 1.
Innheimta. Fasteignasala.
Beztu sigaretturnar f 20 stb. pökkam, sem kosta
kr. 1,20, eru
Commander
Westminster Virginia
cigarettur.
Þessi ágæta cigarettutegund fæst ávalt í heildsölu hjá
Tóbakseinkasölu ríkisins,
Búnar til af
Westminster Tobacco Company Ltd.,
London.
i
Vera Simillon
Túngötu 6 — Sími 3371.
Ókeypis ráðleggingar fyrir kvenfólk á mánudögum kl.
'/2 7—V2 8 síðdegis.
Viðtalstími fyrir karlmenn á mánudögum og fimtudögum
kl. 8—10 e h.
No ska verfcfræðinga-
félagið 60 ára.
OSLO. (FO.)
Nonska verkfxæðin gaf é 1 agi ö
heldur nú hátíðiegt 60 ára afmæli
sdtt. Þess var m. a. minst í gæru
kveldi mieð samsætii í Osló. For-
maður félagsins, Samuelsen verk-
fræðiqgur hélt þar ræðu og lýstd
því, hversu verkfræðdn heföi
breytt norsku atvinnulífi, þar sem
iðnaður væri nú oröimn öflugasti
atvinnugrein Norðmanina inn á
við og sú, sem bezt styrkti af-
stöðu þeirra út á við. „Nonegur
er Jand verkfræðinganna,“ sagði
hann.
Mowinckel forsætisráðherra
flutti eininig ræðu og lauk miiklu
lofisorði á störf og áhnif verk-
íFæðiniganma' í nprsk'u þjóðlífi, og
þeir hefðu tengt Jandshlutana
saman og unnið margt til nytja.
„En,“ sia;gði forsætiisráðherra enn
fremur1, ,,ef vel á að vera, þarf
ávalt að fara samaln starf hand-
ar og anda, og um fram alt þarf
sffeJt að gæta þess vandlega, að
hverfa hvergi af grundveJJi Jýð-
frelsisins, því að frelsið er
grun dvö 1 Iur framtíðarinnar. ‘‘
Flnskir
þjóðernissinnar vilja út-
rýma sænskunni á Finn-
landi.
OSLO. (FO.)
I ummiæium um Jauniakjör
starísmanna bæjarfélagisinis í Ben-
gen liefir komið fram sú till'aga í
sambaindi við ráðgerðlar lau na-
hækkanir, að skylda starfsmenn
til þess að láta af aukastörfum.
Þetta var samþykt í dag.
5MAAUGLYSINGAR
ALÞÝÐUBLAÐSINS
VlÐSKIFII DAGSINS^^i
Hefi fengið ódýrt og vandað
astrakan í 3 litum, einnig stórt
kápunúmer. Guðmundur Guð-
mundsson, klæðskeri. Bankastræti
7, yfir Hljófærahúsinu.
Reiðhjól tekin í geymslu. Nýja
reiðhjólaverkí.tæðið, Laugaveg 64,
(áður Laugaveg 79.)
Eitt sundurdregið rúmstæði og
dýna, yfirsæng, tveggja manna
undirsæng og tveir koddar, til
sölu með tækifærisverði. Uppl
á Bergsstöðun við Kaplaskjólsveg
(suðurhusið) kl. 6—8 á kvöldin.
DÍVANAR, DÝNUR og
alls konar stoppuð hús-
gögn. Vandað’efni. Vönd-
uð vinna. — Vatnsstig 3.|*
Húsgagnaverzlun
Reykjavíkur.
| I
Standlampar, .lestrarlamp-
ar, borðlampar, vegglamp-
ar úr tré, járni, bronzi og
leir. Nýjast i tízka. Vand-
aðar yörur. Sanngjarnt
verð.
i • i . ; ■! í '
Skermabuðin,
Laugavegi 15.
ðdýrt vegg föðar
Simi 2S76. NÝKOMIB. Langav. 2.
Málnlng & járnvðrur.
HÖLL HÆTTUNNAR
j i jl i r.i ii 1;; i ■
heldur driepa mig. Það þýðir ekkert að tala um þáð. Ég fer ekkii'
Heyrirðu það ekki? Bg f\er ekhk“
Romain sló báðum hiiöfuim í borðið til áherzlu, svo að þungur
siifurvasi hoppaði út af því og niður á gólf.
„Þá væri eáns gott fyrir yður að grafa yður gröf og stökkva
sjáifur ofan i haina,“ sagði Lemoyne alvariega, en orðum hains var
enginn gaumur gefinin.
Romain l'eystsi af sér korðann og fleygði honium á gólfið svo að
söng í, og sagði:
„Ég skal segja þér að ég er staðráðinn í þessu. Ég sfcaJ hitta
haua þó að rigni eldi og bnenriisteini. Ég ætla að fá hana til að
strjúka með mér. Þannig ætla ég að svara konunginum."
Eftir þessa hótun helti Romain vini í g)as og svaig það.
Lemoyne gekk hóglega nær til þess að reyna að koma vitínu
fyrir vin sinn og húsbónda og sýna honum fram á, hve háskaleg
þesgi fyrirætJun væri og um leið óviturleg.
„Þér gleymið því, að það er dauðasök að óhlýðnast brottrekstri.
Þér eigið ekkx um neitt annaði að velja en hlýða. Fyrir myrkur
verðið þér að vem komiinn þangað, sem til er takfð í bréfin.u, á
ledð úr Jandi. Skipun konungsáins er skýlaUs."
Romain varö alveg hamislaus við þessar úrtölur. Hann snéri sér
að Lemoyne og veitti honum þungar ákúrur:
„Já, vertu á móti mér, farðu til konungsins, það væri skynsamr
legt. Annars geturðu átt eitthvað á hættu. Segðu mér að fara
ains og barinn hundur. KaJlaðu mig bjálfa og grasasna. Brjóttu
brákaða reyninn. Það er manna siður. En ég bjóst ekki við því
af þér.“
Hann þneiif i öxliina á Lemoyne eiins og hanm ætlaði að hrisita
hann til. En svo sefaðist hann og lét hendurnar hvíla um stund
biðjandi á breiðum herðum vinar síns og ráðsmanins.
„Fyrixgefðu mér, Lemioyne,“ sagði hann hásmæltur, „fyrirgefðu
mér. Ég skil ekki í sjálíum mér, að segja þetta. Það er alveg
satt, þetta, siem þú segir. Ég verð að hlýða — og fara.“
Hann hneig niiður á stól og Jét höfuðið falla fram á borðið-
Kjökurkippix fóxu um hann allan.
„Þú skiJur ekki og getur aldiiei skilið hvað þetta hefir að segja
fyrir mig,“ sagði hanin.
Ofsinn var horfiinn og örvæinting komj(n í staðiinn. Langa stund
sat hann í sömu stelJingum. Lemioyne aumkaðist innilega yfir
hann,- en hanjn var maður hævenskur og kunini sig, svo að hann
sagði ekki eitt orð, en fór að búa alt undir brottförina þegjandi.
Það var maTgt að geria, gefa fyrirskipanir og g'anga frá ýmsum.
skjölum. Lemoyne Jagði blöðiin fyrir húsbónda sinin, en hann skrif-
aði undir þau án þeiss að vita hvað hann var að gera. En þega'r
minst varðd ýtti hann skjölunum frá sér, fleygðá pennanum á
borðið og sagði rólega og ei'nb'eittlega og næstum því glaðJsga,
edns og haun hefðá orðið fyrir innblæstri:
„Lemoyne, ég fer ekki.“
Ráðsmaðurinin eetlaðá ekkd að trúa sínum eigin eyruim.
„Farið þér ekld?“
„Nei, Ég hefi verið að leggja þetta niður fyrir mér, L'emoyne.
En nú megurn við engan tíma missa. Ég þarf að hraða mér alt
hvað af tekur til Vrieonine.“
Vrieonne var ættaróðal gredfans. Lemoynie hugsaði sig um og
sagði:
„Er yður alvara, að iláta vegavierð'ina skýra frá því í kvöld, að
enginn, sem svari tdl Jýsinigariinnar af útlaganum de Vriie greiifa,
hafi farið um vegiinn í dag?“
Romain varð fljótur tii svars og þáð var gás,ki í rómnum:
„Nei, það er nú eitthvað annað. Þeir skulu kunna að segja það,
að sá maður hafi farið fyrirskipaða leið í dag.“
Lemioyne var að því komiinin að missa þoliinmæðiina.
„Þetta er ekkert gamanimál. I hamingjunnar bæinum, segið þér
mér hvað þér hafið í hyggju?“
„Hvað ég hefi í hyggju? Ég ætla bara að senda hann Pétur
Aiood í minn stað. Það er skrítið, að mér skyldi ekki detta hann
Ifyr í'hug, en nú verðum við að hafa hraðann á. Hringdu og Játtu
ná í hesfana. Svona, gneiður nú, og komdu með reiðfötin mín og
stígvélin. Fljótt! Tím’inn líður!“
En Lemoyne skild'i ekki niei'tt í neinu. Hann var eins og Jostinn
eldingu.
„Getur það verið, að þér ætlið að senda óbreyttan fjósiastrák í
yðar stað?“
„Pétur er ekki óbneyttur fjósastrákur,“ svaraði Romain snögt
og stappaði í gólfíð. „Hann er einmitt óvenjuJegur maður, því
að hanu er svo Jíkur mér, að hann gæti þeirra hluta vegna viel
verið sonur föður mí|ns. Hann er það kaumske, ekki veit ég, Þú
hlýtur að hafa tekið eftir þessu, þótt þú hafir ekki haft orð á
því. Þú getur þó aldrei neitað því, að hann er líkur mér?“
„Já, dálítið."
„Dálítið! Er nefið kannske eklú líkt ?“
„Jú.“
„Eða ennið?“
Aftur varð Lemoynie nauðugur viljugur að svara játandi.
„Eða þá bakan?“
„Já, kannistoe, þiegair hún er röltuð.“
„Og munnurinn?“
„Já, sé hanin lokaður.“
„Og þér er ómöguleg’t að bera á móti því, að vangasvipurinn
er dásamlega höfðingleg.ur og minnir mikið á mig. Og þennan
vanigasvip er ég að hugsa um að sendiai í út!iegðma(í í bili að minsta
kosti. — René, legðu á hestana."
Síðustu orðin voru sögð við þjó-n, sem kom iun til þess að vitá,
hvers vegna húsbóndiinn hefð'i hriingt.
Þjónninn fór, en LienToynie lagði sig fram tii þiess að fá greifann
til að lrætta við áform sitt.
„Já, en góði gneifi. Pétur er ekki eins líkur yður og þér haldið."
„Jú, það er nú einmitt það, sem hann er,“ svaraði Rom'aiin,.
„Hann hefir mokkrum sininum, farið í fötin mín og allir þjónarnir
hafa vilst á houum, þangað ti,l hann lauk upp munninum.“
„Og þetta endurtekur sig,“ svaraði Lemoyne alvarJega. „Þér
getið ekki lokað á honum munninum.“
„Jú, það get ég. Peningarnir geta opnað hvaða muinn sem er,
'Og lokað Jí'ka.“
„En hugsJð samt ofurlítið um þetta, lieggið það ofuxJítið niður
fyxir yður,“ bað Lemoyne.
„Ég er búiun að hugsa það og Jeggja það niður fyri,r mér,“
„Hann leggur af s'tað í dag álieiðis til Jandamæranina, og útlit
hans svarar til þeinrar Jýsingar, sem vegáverðiraiir fá af mér.
Eftir tvo daga hitti ég hann svo aftur, og þá verður markgreii|f'a'k
frúin með mér, og þá venð ég é>g sjálfur aftur. Þetta er ofur einb
falt máJ, — en þú verður að fara íneð honum.“
Lemoyne varð orðLaus. „Ég — með honum?“