Morgunblaðið - 15.12.2000, Blaðsíða 53

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FÖSTUDAGUR 15. DESEMBER 2000 53
velkomin þar eins og ég væri ein af
þeim.
Ég kallaði hann alltaf pabba og leit
alltaf á hann sem föður minn þó að ég
hafi fundið minn rétta föður fyrir
nokkrum áimm.
Þegar ég vakti yfir honum síðustu
dagana komu upp mai-gar ljúfar
minningar. Hann lét sig miklu varða
hvernig fjölskyldu minni gengi og
spurði gjaman þegar ég kom í heim-
sókn í Búðargerði: „Hvernig gengur
strákunum í boltanum?" en hann var
mikill áhugamaður um fótbolta. Einn-
ig spurði hann: „Hvernig gengur hon-
um Villa mínum á sjónum?“ þegar
hann var á sjó.
Hann var mjög þakklátur ef honum
var færður nýr fiskur í soðið, það var
eins og það væri verið að færa honum
gull, honum þótti svo vænt um það.
Þessi orð mín eru smáþakklætis-
vottur frá mér og fjölskyldu minni til
pabba míns. Fyrir að ganga mér í föð-
urstað og veita mér alla þá hlýju og
gott uppeldi með góðri fjölskyldu.
Ég kveð elsku pabba minn og
þakka fyrir allt.
Jóna, Vilhjálmur (Villi) og börn.
Mig langar að minnast tengdaföður
míns og ekki síður vinar, Guðbrands
Gunnars Guðbrandssonar, eða Gunn-
ars eins og ég kaus að kalla hann, en
hann gekk ávallt undir því nafni hjá
okkur í fjölskyldunni. Hugurinn reik-
ar aftur til þess tíma er ég ungur og
feiminn maður kynnist elstu dóttur
hans Ástu, og fer að venja komur
mínar á heimili þeirra hjóna Gunnars
og Gauju í Skólagerðið í Kópavogi.
Það voru ekkeit þægileg fyrstu spor-
in til þeirra eins og gengur. En
skemmst er frá að segja, að upp frá
fyrstu kynnum mínum af honum hef-
ur verið ævarandi vinátta og tryggð
og höfum við kallarnir ýmislegt brall-
að í gegnum tíðina með fjölskyldum
okkar og vinum.
Nú er komið að leiðarlokum, Gunni
minn, aljt of fljótt eins og svo oft vill
verða. Ég vil þakka þér fyrir allar
skemmtilegu veiðiferðimar sem við
nutum svo vél saman. Enn fremur
heimsóknfi ykkar hjóna í sumai-hús
okkar Ástu í Skorradalinn, þar sem
við erum búin að eiga svo margar
yndislegar stundir, svo eitthvað sé
tínttil.
Að lokum bið ég góðan guð, sem
leyst hefur þig undan þeim þjáning-
um sem þú ert búinn að líða í þínum
erfiðu veikindum, að varðveita þig um
alla eilífð.
Gauja mín, þér og allri fjölskyld-
unni sendi ég mínar innilegustu sam-
úðarkveðjur og megi hann styðja
ykkur og styrkja í sorginni.
Garðar Ágústsson.
í dag kveðjum við afa okkar þegar
örfáir dagar eru til jóla. Það verður
skrítið að koma í Búðargerði og afi
ekki heima til að taka á móti okkur
með sínu hlýja faðmlagi og að
minnsta kosti tíu kossum. Okkur
finnst erfitt að kveðja, en við vitum og
huggum okkur við það að núna er
hann kominn á stað þar sem honum
líður vel. Hann var yndislegur afi og
eigum við margar góðar minningar
um hann sem við geymum í hjarta
okkar alla tíð. Aidrei gerði hann upp á
milli okkar bamabamanna og vomm
við öll hetjumar hans og hann lét
ávallt í ljós hversu stoltur hann var af
okkur. Afi var mikfil fótboltaáhuga-
maður og horfði rnikið á enska bolt-
ann. Ef maður ætlaði að koma við á
þeim dögum sem vora leikir heyrði
hann varla í bjöllunni, ef liðið hans
tapaði þá vora það ekki leikmennimir
sem spiluðu illa heldur voru það dóm-
aramir sem stóðu sig ekki nógu vel.
Afi keyrði strætó í mörg ár og voram
við svo heppin að geta fengið „far“ hjá
honum marga morgna í skólann og
var þá mildð spjallað á leiðinni úr
skólanum eða í skólann. Við þökkum
guði fyrir þann tíma sem við höfum
átt með afa. Hann var frábær og okk-
ur leið alltaf vel í návist hans. Hann á
alltaf eftir að lifa í hjarta okkar.
Elsku amma, við biðjum góðan guð
að blessa þig og styrkja þig við þenn-
an mikla missi.
Kalliðerkomið,
kominernústundin,
vinaskilnaðarviðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininnsinnlátna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margseraðminnast,
margterhér aðþakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margseraðminnast,
margseraðsakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Farþúífriði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt
GekkstþúmeðGuði,
Guð þérnúfylgi,
hans dýrðarhnoss þú hþota skalt
(V. Briem.)
Elsku afi, hvfldu í friði.
Elín, Guðbjörn Gunnar
og Guðmundur.
Endar nú dagur, en nótt er nær,
náðþinnilofégsegi,
að þú hefúr mér, Herra kær,
þjálp veitt á þessum degL
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginniyfirminni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Hann afi okkar er nú loksins laus
við öll vefidndin því núna sefur hann
vært og rótt hjá Guði.
Afi var maðurinn sem hélt okkur
öllum fjörugum og sprækum.
Elsku afi, þú varst alltaf svo góður
við okkur afabömin þín. Það var gott
að koma til þín og ömmu þegar okkur
leið illa. Svo munum við líka eftir öll-
um bfltúranum þar sem þú bauðst
okkur oftast Tópas.
Nú ert þú, elsku afi, kominn í annan
heim þar sem veikindi era ekki tfl og
þar sem heldur ekki era stríð. Við vit-
um að nú átt þú flott hús með stórum
ávaxtagarði þar sem vaxa eplatré og
líka falleg blóm. Við vitum líka að þú
ert ekki einn, því nú hefur þú hitt alla
sem áður hafa farið sömu leið, til
dæmis Óla og Kjartan.
Guð blessi hann afa okkar og engl-
ar veri honum allt í kring.
Þú munt lifa í brjósti okkai' alla æfi.
Kveðja til besta afa í heimi frá
Söndru Sif og Kjartani.
Svo er víst og allir vita að einhvem
tíma mun hver dagur að kveldi koma
og þannig er einnig með lífið. Afi var
einn af þeim mönnum sem skilja dag
sinn eftir sem þúsund ár í hjarta
mínu. Svo margar minningar á ég um
tímann sem ég var svo heppin að fá að
eyða með honum. Afi var alltaf svo já-
kvæður og einn af þeim vinum sem
aldrei svíkja mann eða yfirgefa. í
hvert sinn sem við afi hittumst tók
hann utan um mig og sagði: „þú ert
besta vinkona mín, ekki satt?“ eða
„þú ert litli engillinn hans afa“. Svo
hlýtt hugsaði hann alltaf til afira og
alltaf gerði hann allt sem í hans valdi
stóð til að láta manni líða vel. Ég man
ófá skiptin sem afi skutlaði mér á æf-
ingu, í eða úr vinnu, maðurþurfti bai'a
að hringja og hann var mættur. Það
var ekkert sem stóð í vegi fyrir afa að
gera góðverk, ekki einu sinni fótbolt-
inn sem hann hafði svo mikla unun af
að horfa á. Já, alltaf íram á síðustu
stundu var afi mikill „sportisti", hann
hafði mikinn áhuga á fótboltanum og
svo heillaði boxið hann líka og ég man
ófá skiptin sem pabbi minn, tengda-
sonur afa, for kl. 2 að nóttu til að fylgj-
ast með einhverjum frægum boxur-
um í sjónvarpinu.
En nú er dagurinn hans afa að
kveldi kominn og er ég viss um að
hann er hvfldinni feginn því barátta
hans var mjög hörð. En ég mun ávallt
sakna besta vinar og afa sem hægt er
að eiga.
Elsku afi, hvfl þú í friði, minningin
um þig mun lifa í brjósti mér um aldur
ogævi.
Þín dótturdóttir,
Sdldis Lilja Benjamínsdóttir.
• Fleirí minningargreinar um Guð-
brand Gunnar Guðbrandsson bíða
birtingar og nninu birtast íblaðinu
næstu daga.
LARA
HALLDÓRSDÓTTIR
+ Lára Halldórs-
dóttir fæddist í
Neskaupstað 13. nóv-
ember 1914. Hún lést
á Fjórðungssjúkra-
húsinu í Neskaupstað
4. desember síðastlið-
inn og fór útför henn-
ar fram frá Norð-
fjarðarkirkju 13.
desember.
Elsku Lára lang-
amma. Við tvíburasyst-
urnar höfum sagt hvor
annarri minningar af
þér frá því við vorum í Neskaupstað.
Við völdum bestu og fallegustu
minningarnai' til að skrifa í minning-
argreinina.
Það var alltaf svo gaman að koma
til þín. Við munum að ilmurinn var
ofboðslega góður af pönnukökun-
um. Við munum líka þegar við sváf-
um hjá þér, Bryndís svaf á bekk
sem Dunna kom með og Brynja í
sófanum.
Það var líka eitt sumarið þegar
við vorum tveggja ára og komum
til þín. Við fórum í stuttan göngu-
túr, leiddum þig og
sáum fugla í grasinu:
„Fugga, fugga“ öskr-
uðum við og hlupum
á eftir þeim og tog-
uðum í þig og þú
hlóst og hlóst.
Vonandi líður þér
vel á himnum með
Bjarna afa og öllum
vinum og ættingjum
sem hafa látist.
íbljúgri bænogþökk
til þín,
sem þekkir mig og
verkin mín.
Ég leita þín, Guð leiddu mig,
og lýstu mér um ævistig.
(Pétur Þórarinsson.)
Við söknum þín, elsku langamma.
Brynja og Bryndís
Bjarnadætur.
Ég kveð nú kæra frænku og vin-
konu, Láru Halldórsdóttur, en til
hennar hef ég allt frá því að ég var
lítfl, sótt vináttu og frændsemi, sem
á fáa sér líka. Alltaf var Lára
frænka kát og glöð og tilbúin að
veita manni alla þá hlýju og góðsemi
sem oft þurfti með, og áttum við
margar góðar stundir saman, sér-
staklega þegar fjölskyldurnar áttu
samverastundir á hátíðum, og einn-
ig á „Láru morgnunum" en í yfir
tuttugu ár höfum við nánast á hverj-
um sunnudagsmorgni átt saman
glaðar stundir ásamt fleirum úr fjöl-
skyldunni, borðað pönnukökur og
fleira góðgæti sem hún af sinni al-
kunnu snilld hafði bakað handa okk-
ur þegar við komum. Alltaf var hún
kát og glöð og stutt í hláturinn og
gerði alltaf gott úr öllu og sá svo
auðveldlega spaugilegu hliðarnar á
hverju máli.
Ekki grunaði mig að hún héldi
ekki jólin með okkur, þegar við hitt-
umst síðast og það verður mikill
söknuður hjá okkur á Marbakkan-
um þegar hún verður ekki með okk-
ur á nýársdag eins og hún hefur ver-
ið undanfarin ár.
Elsku Sibba, Bidda, Gummi og
fjöldskyldur. Við Guðjón, Stefán
Karl, Sigga Magga og Iðunn Pála
sendum ykkur okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Fai' þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Þín frænka,
Jóhanna
Stefánsdóttir.
EYJOLFURINGI-
BERG GEIRSSON
+ Eyjólfur Ingi-
berg Geirsson
fæddist í Miðhúsum í
Grindavík 31. októ-
ber 1932. Hann lést á
Landspítalanum við
Hringbraut 7. des-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Geir Þórarinsson,
organisti í Keflavík,
f. 3.2. 1906, d. 17.12.
1893, og Margrét
Eyjólfsdóttir, hús-
móðir, f. 14.12. 1905,
d. 8.9. 1968. Systkini
hans eru: 1) Ingiþór
Geirsson, f. 1930, d. 1995, kvænt-
ur Laufeyju Jóhannsdóttur. 2)
Sigurlaug Geirsdóttir, f. 1934, gift
Jóni Steinbergssyni. 3) Karl H.
Geirsson, f. 1934, kvæntur Guð-
rúnu Júlíusdóttur. 4) Siguróli
Geirsson, f. 1950, kvæntur Vil-
borgu Siguijónsdóttur.
Eyjólfur kvæntist 1954 eftirlif-
andi konu sinni, Elfnu Þorleifs-
dóttur, f. 20.6. 1934. Þeirra böm
eru: 1) Ólafur, f. 27.9. 1953,
kvæntur Bergþóru Jóhannsdótt-
ur, börn þeirra eru Elfn, fris Ósk
og Ólafur Bergur. 2) Geir, f. 9.6.
1955, d. 17.10. 1956. 3) Geir, f.
27.12. 1958, kvæntur Sigríði Ing-
ólfsdóttur, börn þeirra em Eyjólf-
ur Ingiberg, Ingólfur og Anna
Margrét, fyrir átti
Geir soninn Kristin
Vilhjálm með Ástu
Búadóttur og á hann
soninn Samúel Má.
4) Margrét, f. 21.4.
1959, er í sambúð
með Sveini Pálssyni,
börn þeirra eru Þór
og Elín. Fyrir á
Sveinn soninn Davíð
með Björk Helga-
dóttur og á hann
dótturina Ylfu Örk.
5) Danfel, f. 27.2.
1961, kvæntur Hug-
rúnu Eyjólfsdóttur,
börn þeirra eru Eybjörg Helga og
Björgvin Logi. 6) Gunnar, f. 7.10.
1962, kvæntur Helgu Hildi
Snorradóttur, börn þeirra eru
Snorri Már og Gunnhildur, fyrir á
Gunnar soninn Hauk Inga með
Guðrúnu Helgu Ingólfsdóttur.
Eyjólfur lauk prófí frá Vél-
stjóraskóla Islands. Hann stund-
aði sjómennsku um árabil. Sfðan
vélsljóri í Baldri hf. frá árinu
1969. Hann vann um skeið í Véi-
smiðju Sverris Steingrímssen.
Sfðustu starfsár sfn starfaði hann
hjá Keflavíkurbæ eða á meðan
heilsan leyfði.
títför Eyjólfs fer fram frá
Keflavíkurkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Okkur langar að minnast í örfáum
orðum tengdaföðurs og afa, Eyjólfs
Geirssonar. Frá okkar fyrstu kynn-
um hefur farið vel á með okkur og
ávallt hafa verið ánægjulegar heim-
sóknir okkar á heimili þeirra hjóna
Eybergs og Ellu. Hestamennska var
nlcur þáttur í lífi Eybergs og minn-
ast börnin okkar margra reiðtúra
sem afi þeirra fór með þau í. Það
vora ekki liðnar margar mínútur frá
því að við komum í bæinn þar til þau
vora komin út í hesthús með afa sín-
um að líta eftir hrossunum. Eyberg
var einn af þessum mönnum sem
vildu hafa sem mest að sýsla við og
kom hann mér fyrir sjónir sem hag-
leiksmaður í allri jámavinnu og véla-
viðgerðum. Það voru honum því mik-
il vonbrigði að veikjast fyrir
nokkram árum og verða að minnka
við sig vinnu og síðan að verða
óvinnufær og kraftlítill að endingu.
Fjarlægðin á milli heimila okkar
gerði það að verkum að kynni okkar
hafa verið minni en ég hefði kosið, en
engu að síður góð og ánægjuleg.
Að leiðarlokum er vissulega
margra góðra stunda að minnast og
við vitum að Eyberg er kominn
þangað sem öll mein og veikindi
læknast og hvfld og ró tekur við.
Við biðjum þess að góður Guð
styrki og huggi Ellu ömmu í hennar
sorg.
Sveinn Pálsson, Þór og Elín.
Elsku Eyberg, þá er komið að
kveðjustund.
Ég minnist þess þegar við Haukur
Ingi, afastrákurinn þinn, bjuggum í
Keflavík. Þú komst ekki sjaldan til
að fá strákinn lánaðan, eins og þú
kallaðir það, til að fara að snúast eitt-
hvað á Melaberginu eða atast í
hrossum. Alltaf var eftirvæntingin
jafn mikil hjá stráknum og nutuð þið
samvistanna í jafn ríkum mæli. í dag
er Haukur Ingi á tólfta ári og síðustu
fimm árin höfum við búið í Noregi. Á
hverju ári hefur tilhlökkunin verið
mikil hjá stráknum og hann uppfull-
ur af öllu því sem hann ætlaði að
gera með ömmu og afa það sumarið.
Ég á ávallt eftir að minnast góð-
mennsku þinnar, skilnings og þeirr-
ar djúpu vináttu sem hefur verið á
milli ykkar Hauks Inga. Það er eitt-
hvað sem ég hef ávallt borið virðingu
fyrir og verð ég þér ævinlega þakk-
lát fyrir allt.
Elsku Ella og fjölskylda. Guð
styrki ykkur í þessari djúpu sorg.
Guðrún Helga Ingólfsdóttir.
Ég vaknaði um fjögurleytið
fimmtudaginn 7. desember við það
að síminn var að hringja, ég vissi
strax að það var vegna þín. Mér leið
illa en vissi samt að eftir öll veikindin
þín var þettaþað besta sem gat kom-
ið fyrir þig. Eg fór að hugsa um allt
sem þú hefur gert fyrir mig, ég fór
að hugsa um litla torfbæinn sem þú
smíðaðir handa Óla Berg litla og
fannst leiðinlegt að hann myndi aldr-
ei fá að kynnast þér eins og ég. Hann
fengi ekki að kynnast því hversu frá-
bær þú varst.
En ég veit það, og ég mun segja
honum frá þér þegar hann verður
stærri. Ég mun segja honum frá öllu
því sem við gerðum, hestaferðinni til
Grindavíkur og öllum jólaboðunum.
Ég mun kenna honum að blanda
jólaölið einsog þú kenndir mér að
gera.
Það verða tómleg jól núna, en ég
veit að þú munt verða með okkur og
vaka yfir okkur. Takk, elsku afi, fyrir
allar stundirnar sem við áttum sam-
an og megi Guð geyma þig. Ég sakna
þín.
íris Ósk.
Fragangur afmælis-
og minningargreina
MIKIL áhersla er lögð á, að
handrit séu vel frá gengin, vél-
rituð eða tölvusett. Sé handrit
tölvusett er æskilegt, að disk-
lingur fylgi útprentuninni. Það
eykur öi-yggi í textameðferð og
kemur í veg fyrir tvíverknað. Þá
er enn fremur unnt að senda
greinamar í símbréfi (569 1115)
og í tölvupósti (minning@mbl,-
is). Nauðsynlegt er, að síma-
númer höfundar/sendanda fylgi.
Um hvem látinn einstakling
birtist formáli, ein uppistöðu-
gi'ein af hæfilegri lengd, en aðr-
ar greinar um sama einstakling
takmarkast við eina örk, A-4,
miðað við meðallínubil og hæfi-
lega línulengd, - eða 2.200 slög
(um 25 dálksentimetra í
blaðinu). Tilvitnanir í sálma eða
ljóð takmarkast við eitt til þrjú
erindi. Greinarhöfundar era
beðnir að hafa skímarnöfn sín
en ekki stuttnefni undir grein-
unum.