Alþýðublaðið - 20.11.1934, Blaðsíða 3

ÞRIÐJJUDAGINN 20. NÓV. 1934
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Samtðk nngra jafnaðarmaena
eru að eflast á ný.
Eftir Árna Ágústsson.
Dragnðtaveiðar í landhelgi.
Eftir Guðm. Þórðarson, Gerðum.
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
ÚTQEFANDI:
ALÞÝÐUFLOKK URIN N
RITSTJÖRI:
F. R. V ALDEM ARS.SON
Ritstiórn og afgreiðsla:
Hverfisgötu 8—10.
SIMAR :
4900—4906.
4900: Afgreiðsla, auglýsingrr.
4901: Ritstjórn (innlendar fréttir).
4902: Ritstjóri.
4903: Vilhj. S. Vilhjálmss. (heima).
4904: F. R. Valdemarsson (heima).
4905: Prentsmiðjan.
4906: Afgreiðsla.
Snðurnes.
Þar sem ihaldið ræður.
ORPIN „s'uður með sjó“, eins
og það alment er kallað,
eiga sjósókn á eiin alira auðug-
ustu fiskimið hér við land.
Þieir mienin, sem pessi þorp
byggja 'Og byigt bafa frá ómuna
tfð, hafa líka reynst harðfengiir í
sókn s'iwni á íiskimibin; peir hafa
reynst hitnir vöskustu sjómenin.
Ekki verður í íljótu bragði sagt,
hversu mikið verðmæti peirra
sjávarafurða er, sem framleiddalr
leru í piorpumum „suður mieð sjó“,
en ví|st ter, að pað' er mjög veru-
legur hluti af pjóðarframleiðsil-
unni, og senniliega nemur verð-
mæti framleiðslunnar á hvern
mainin hvergi mieiru ien í Gu.ll-
bringnsýslu.
Búast mætti nu v’ið, að petta
væri verðla'unað af pví 'Opinbera
mieð pví, að hlynt væri að pess-
um héruðum eftir föngum. Aug-
Ijóst ætti pað að vera, að pjóðar-
hag er mieð pví bezt borgið, að'
gneiða sieim miest fyrir friam-
kvæmdum í peim héruðum, par
sem náttúran er gjafmiJdust.
Hvað hefir hið opinbera gert
fyrir Suðurnes:
Að öllu pessu athuguðu mundi
ferðamaðurinn, sem leggur lieið
s jjia í íy sta s'nn , 'suður með sjó“,
búast við að sjá par mikil verk
framkvæmd af pví lopinbera.
Jú, veguriun, sem ekið er eftir,
hefir venið lagður af pví opinbera.
En hverju sætir pað, að hann er
krókóttur og mjór, er mieð lakari
akvegum landsins?
Á pessu fæst sú skýring, að
vegurinn er eimi af elztu akveg-
um landsins, og á sínum tíimia
aðíall ega miðaðiur við umfierð með
hesta-kierrur, en ekki við bíjaum-
fierð. Það, sem pótti góðut vegur
á peim tímium, er nú kallaður lé-
iegur vegur.
Nú hafia margir af hinumi elztu
akvegum verið 'endurbygðir aði
mieira eða miinna leyti. En vegur-
imn, sem tengir samian Reykjavík
og einhver allra mestu fram-
ieiðsiuhéruð lands'iins, heíir sietiði
á hakanum, og pví má bæta við,
að allveruliegur Iiluti pessa vegar
er enn pann dag í dag hreppa-
vegur.
C : ; ' ’ : ' ;
Hvað liður lendingabótum og
sjómerkjum?
Þegar til porpanna sjálfra kem-
ur, býzt fierðamaðurinn við að
sjá mikil hafinarmannvirki, sem
veiti sjómönnum öryggi um Jíf og
limi, og öryggi fyrir báta sírna,
pegar að landi er komið.
En hanm verður fyrir vonbrigð-
um. I stærsta porpinu, Keflavík,
hefir privatmaðuir tekið sér fyrir
hendur að byggja bryggju og
hafnargarð.
Ferðamaðurinn, siern petta beyr-
ir, ætlar naumast að trúa sínumi
eigi'n eyrum. Hér er um fullikom-
ið leimsdæmi að ræða- Hvar anm-
ars staðar sem er á lamdinu, par
sem Hkt hefir s-taðið á, hefir
I hreppur og ríki tekið höndum
saman og leyst vandann. Hér er
pað eimstakur maður ,sem verðiur
til pess að leysa eitt mesta nauð-
synjamál Gullbringusýslu.
Spursmál er, hvort er undra-
verðara, dugnaður hams eðá deyfð
og manndómslieysi peirra, sem
fara með opinber mál p'essa stað-
ar (pingmanns, oddvita o. fl.).
í Sandgerði, einni mestu ver-
stöðinni, hafa sjómenn árum sam-
an beðið um leiðarmeilki við hina
vandasömu innsiglingu. Það er ó-
komið enn, en paninig má fara
porp úr porpi um öll Suðurnes,
alt, eða svo að segja alt, er ógert,
sem pví opinbiera ber að gera til
pess að létta lífsbaráttu og bæta
afikomu hinna hraustu sjómanna.
Hvað liður fræðslumálunum ?
Ferðamanninum dettur nú í
hug, að pingroenn og aðrir for-
ráðamenn pessara héraða hafi
alla stund verið önnum kafnir við
að fullnægja andlegum pörfum
fólksiins, og pvl ekki hugsað um
eiins veraldl-ega hluti eins og lend-
inga bæ'ur, og hann fler að grensl-
ast um skólana, og pað sem hann
fréttir er pietta:
í Vatnsleysustrandarhiieppi er
skóiahús, sem fyrir nokkru var
dæmt óhæft til kenslu, en er pó
notað enn. I Grindavík mjög lé-
legt og lítið skólahús. I Höfnum
sama sagain. Keílavík og garður
skárri, en Sandgerði má heita
skólahúsnæðislaust. Þetta sannar,
að hiinir ví;su forráöamenn pessara
héraða hafa ekki látið truflast af
áhyggjum fyrir andlegri menn-
ingu héraðsbúa.
Suðurnes verður að vakna og
hrista af sér ihaldsokið?
Þegar nú pessar tvær stað-
neyndir eru athugaðar, að pessi
héruð leggja flestum héruðum
meira í pjóðarbúiö og aði pau
hljóta flestum héruðum minna af
opiinbemm framikvæmdum, og par
við bætfet svo, að aliur almenn-
ingur er vel gef'inn og fús til
framfara, pá hljóta peir menn,
sem valist hiafa til forystu pessara
héraðia, að hafa reynst lélegir for-
ingjar, og skýringin á pví liggur
afar nærri bendi, og hún er passi:
Þeiir hafia allir verið íhaldsmenn.
Verkalýður Suðurnesja befir
enn ekki komið auga á pá nauð-
syn, að skipa sér við hlið stéttar-
bræðra simna í öðnum landshlut-
um. Tvö verklýðsfélög starfa par.
Hvormgt er í Alpýðusambandinu.
Það segir sína sögu um skaðleg
ihaldsyfirráð.
Framieiðiendur Suðurniesja, siem
allir eru smáframleiðendur, ier
vinna sjálfir við sín fyrirtæki,
hafa enn ekki skilið til fulls, að
peir eiga enga samleið. með stór-
útgerðarmö nnum höf uðstaðarin s,
möinnium, sem leggja fram fé í
reksturimn og koma sjálfir hvergi
nærri, niema til piess að hirða arð
góðæranna, en semja við bankana
um eftirgjöf, pegar illa fer. En
framtfö pessara héraða veltur á
pví, að pessir skipi sér í flokk
með mönnuim, sem berjast fyrir
framförum vegnia fjöldan's, í flokk
mieð pieim mönnum, sem leiga hug-
sjónir og dug og djörfung til að
Ikoma peimi í Iiamkvæind, að peir
skipi sér undir merki alpýðunnar
og berjist með henni fyrir bættri
afkomu og aukinni menniingu.
Bessastaðavaldið gamla præik-
aði Suðumesjabúa. Ihaldsvaldið er
arftaki p'ess, íhaldsvaldið, siem að
eins sér hag hinna fáu, sem fjár-
ráð hafa, og skríður fyrir peim
fátæku, pegar pieir eiga að lyfta
pví til valda, en hæðir pá pess á
milli.
En Suðurnes munu vakna og
hrista af sér ok íhaldsins. Þeirra
nauðsyn og alpjóðarnauðsyn
krefst pess.
5. ping Sambands ungra jafn-
aðannanna stendur yfir hér í
Reykjavík piessa dagana.
Þingið var sett 18. p. m. Vortu
pá mættir 32 fulltrúar, nokkrir
gestir og sambandsstjórn. Eru
íuUti'úannir frá ýmsum stöðum í
land'nu, svo sem Reykjavík, Hafn-
arfirði, Isafiröi, Siglufirði, Vopna-
firða, Seyðjsfirði og vfðar.
Þetta sambandsping ungrajafn-
aðannanna kemiur saman á alvan-
liegum tímum. Örðugleikar ýmsir
hafa steðjað æ meir að laindslýðn-
um hin síðari ár. Má piar í fyfstu
röÖ nefnia sívaxandi baráttu al-
meninings við aukið atvinnulieysi,
sem hvergi skiiiur eftir sig við-
sjálli spor en rneðal æskulýðsins.
Enginn getur með töium talið pað
tjón, sem atvinnuleysið alment og
pá einkum æskunnar veiduf pjóð-
félaginu. Langvarand'i og stöðugt.
stríð ungra og fullhraustra manna
við atvinnuleysi er dýrt pjóðinni,
pvf að pað . beimtar venjulegast
stríðsroennina sjálfia, mannigildi
peirra oig iífshaminig'jíu í gröf von-
lieysis og fulfkominnar uppgjafar
t:..L að l'ifia menningarlrfi. Og pegar
manngildið er protið, siðgæðilnu
glatað og vonirnar um aliar’
bjargir brostnar, er æskumaður-
inn auðunininn undir merki hvers
kioinar ofstækiskenninga, par sem
hatrið og biind hefndarfýsn skipa
öndvegli. Þótt ekki sé hér rúm til
pess að siegja meira um pietta ai-
varlega mál, pá ier pað svo vel
Ijóst öllium peim, siem eitthvað
iTiulgsa í alvöru um velferð pjóð-
arin nar., að 'eUi er rwiðsynlegast;
affi pað| ier, að ftittuttn verð,i hald-
góð rú’ö til pess aa fullnœgja at-
vln/ppörf, hmrs epnasta manns í
pjódjéjagtm.
E'tt af aða iviðifangsefnum pess
pinigs ungra jafnaðarmánlna, senr
nú stendur yfir, verða pví at-
viinniumálin.
For’ystusveit æskulýðsius, siem
skipar S. U. J., er pað veí Ijóst,
pð i biarátiumni fyrir fulikiomnum
úrræðum til pess að skapa att-
viyiriu, fypifí alla er fyrst og fnemst
teílt um framtíðarheill og veÞ
farnað pjóðarinnar. Hvort alpýðiu-
siamtökuinum tekst að skapa at-
viininu handa öllum, sem vilja og
geta lunnið, fer pað mest, hvort
pjóðíiin igetur varið sig fyrir peirrí
hættu, að peim mönnum fjölgi í
iandihu, sem1 í baráttu við nieyð-
ina og skortinn hafa tapað öllu
pví, sem pieim var bezt gefið í
vöiggngjöf og eru albúnir í misk-
'unnariaust stríð við alt og alla
hvenær sem færi gefst eða ein-
hver vill peyta hierlúðurinn tiill
peirra og beita peim fyrir vagn
siinn. Þetta er eðlileg afstaða hins
vonlausa atvinnuleysingja. HE|nn
hefir orðið, af orsökum, sem hann
sjálfur fær ekki að gert eða skil-
ur ekki, réttlaus í pjóðfélaginu.
Hann á e(nga víni og jnýtur borg-
aralegrar verndar áf skornum
skamti. Að pessu'm mönnum er
rangt að kasta steinum. Yfir
höfðUm hinna, -em. í vellyst'inguni
lifa og verja oft rahgfehgnar
krá'S'iT sínar í skjóli pess skipu-
lagsi, sem valdið hefir pví, aö
sliikir örkumla striðsimenn skorts
og neyða'r urðu til, vofir sveröi
réttlátrar reiði. Ég veit, að ís-
lenzka pjóðin hræöist pessa öT-
kumia stríðsmenn svifta öllu,
nema hatri og hefndarfýsn. Og
p.að er full ástæða til að óttast
pá. En pess vegna er pað líka
brýn skylda pjóðarinnar að leita
úrræða ög framkvæma pau til
pess að stemma á að ósi í pes'su
alvarlega efni.
Atvinng. fyrir alla er krafa
ungra jafna'ðannanna og allrar ís-
lenzkTar alpýðu. 1 baráttu'nlni fýr-
ir piessari kröfu er teni'ngimum
pegar kastað og í brjóstfylkiingu
piess I.ið-s, sem fyrir henni berst,
munu áreiðanlega aliir ungir jafn-
aðarnienn kjósa sér stöðu, ánpess
að hika, pótt sverði góðs málstað-
ar verði að beita hart áð peim,
s-em makráðir og sinnulausir and-
æfa eða vitandi vits fjandskapast
gegn öllum breytingum til betra
horfs í pessu efni.
V erkamannaskólar.
Eitt af verkefnum pessa pings
er að íhuga og kom fram mieð til-
iögur um verkam(annaskóla. Slíik-
ir skólar. hafa lengi verið starf-
'ræktir í nágrannai.öndum vorum
með mjög góðum og áhrj|ami'kl-
um árangri. Hér er enginn slíkur
skóli til. Nútímaverkamaður hefir
margs að gæta í lífsbaráttu siinni
o(g parf margbreytta pekkingu til
sóknar og varnar fyrir tilveru.
siinni. Honum er ekki siður pörf
en ýmsum öðrum stéttum pjóð-
félagisins á hagnýtri mentun mið-
aðri við' ljfsstöðu sína. Þess vegna
mun pingið taka til athugunar,
hvernig hægt sé að koma á fót
verkamannaskólum í bæjum og
fjölmennari bygðum landsins. Er
að minum dómi rétt, enda ekki
af öðrum að vænta, að saimtök
verkaiýðsins sjálfs ryðj’i brautina
fyrir petta parfa nýmæli hér á
landi og láti pöríina fyrir stofn-
un pessari knýja fram nægilega
orku tii að koma henni á fót. Síð-
an á pessi skóla jafn-ful Ikominn;
rétt og aðrir sérskólar til aðvera,
starfnæktur af ríkinu, og að pýí
ber að, keppa. Ætti pá að vera
uint að veita einhverju af atvinnu-
lausum æskulýð ókeypis dvalar-
vist í pessum skólum. Þessir skól-
ar ættu að geta átt sinn pátt i
að útrýma atvinnuleysinú. En hér
er ekki rúm til að rekja pað nánr
ar.
Mörg önnur rnerk mál liggja
fyrir pingiinu, og yrði oflangt mál
að gera hér grein fyrir peim öll-
um. Niokkur peirra snerta skipu-
iag samtakanna, útbreiðsiu peirra
og annað, sem peim má verða til
vaxtar og proska. Skýrslur sam-
bandsstjórnar, og pó eihkum
sKýrsluh félagsdeildann.a, sýna
batnandi aðstáeður samtakanna
og nýja vakningu og áhuga fyrir
æskulýðshreyfingu jafnaðar-
nianna, Það eru nú um 5 ár síðan
Samband ungra jafnaöarmanina
var stofnað, og pað hefir prátt
fyrir margvislega örðugleika stað-
ið af sér allar atlögur óvimánna
og markað merk tímainót í siögu
Alpýðufl'Okks’ins. Á Al(pýðusam-
baudspiuginu, sem nú er háð hér
piesisa dagana, er tiltöiuliega stór
hluti fulltrúanna menn, sem stað-
ið hafa framarlá í S. U. J. síðan
pað var stofnað. Bendir pað áð
'niokkru t'il pess, að Félögum
ungra jafnaðarmanna hefir telúst
að sameina starfshæfa unga mien-n
og vekja pá til félagshyggju og
áhuga fyrir málefnum verkalýðs-
ins, svo að peir hafa haldið á-
fram stanfiiiu in.nan stéttarféla;ga
siinma, og iijiótá- n.ú margir pess
trausts, að verá kosnir siem full-
trúar á pá samkomu, sem tekur
ákvarðanir um vandasömustu og
nauðsynlegustu áhugamál verk-
1 ýðshneyfinga ri nnar fe lenzku.
Þetta er líka skýrt tákn pessi,
að Alpýðuflokkurimn er vaxandi
flokkur með pjóðinn’i.
iÞ]ng Alpýðusambmdsms heffr
cridpej ádtup verið skipað jafn-
mörp\um imggm og próttmfklim
áhuggmönmim og, nií.
S. U. J.-pingið er skipað sam-
stiltu áhugaliði úr peim fjölmienna
1 júlímánuöi í sumar fékk ég
birta grein í Morgunblaðinu um
dragnótaveiðár í landhelgi. É;g lét
birta piessa gnein svo löngu áður
ipn alpingi átti að koma saman, til
pess að meðhaldsmenn dragnótar-
iinnar gætu svarað greininini, og
pannig væri hægt að rlæða málið
opiinberlega, áðúr en alpingi kæmi
saman. En enginm s,á sér fært að
hrekja pær skoöanir, sem komu
fram: í greininni. Það var fyrst á,
mýafstöðmu Fiskipingi, að Kristján
Bergsson míntist á greinina á
pann hátt, sem hans var von að
vlsú, með bullandi skömmum um
mig persónulega, og áin allra naka.
Það var tekið til pess, hvað við-
bjóðurinn skein út úr öllum á-
heyrendum, vegna framkomu for-
setans, að ráðast pannig á fjar-
staddan mann. Enda höfðu nokkr-
ir fiskipingmenn svarað honum
viðeigandi, pó að pieir hefðu ekki
^taðjfestu í sér til að víkja honum
frá f'orsetastöðunni, sem var
sjálfsagt, par sem Fiskifélagið,
undir hans stjórn, er búið að
missa pað traust og virðingu, sem
pað hafði, og margar fiskideildir
dauðar. Ég sé eftir peim púsund-
um, sem ríkissjóður ver til að
launa slíka starfsemi.
Næst kemur fram á ritvöllinn
Magnús í; Höskuldarkoti, eða
einkaritari hans, nú loks í Al-
pýðublaðinu 13. p. m. Hann byrjar
með pví að bhta margiendurteknar
gróusögur, sem næst orðréttar
eftir Kristjáni Bergssyni. Að
eiins gleymir hann hinini smellnu
samiíkingu hans, par sem hann
segir að dragnótin geri sjávar-
b'Otninum sama gagn og plógur-
inn landinu. Kristjáin hefir að eins
gieymt að láta dragnótamiennina
sá í plógförin.
Þá kernur Magnús með pað, að
sjómenn séu ekki enn leftir 5—6
ár búnir að læra að nota drag-
nótina. Þetta er óverbskulduð lýs-
ing á sjómönnum okkar, pví peir
hafa alt af verið fljótir að læra
allar aðferðir við notkun veiðar-
færa, og pað miklu vandasamari
aðferðir en dragnótin útheimtir.
Það eru áiieiðanlega engir vitr-
ingar, sem nú eftir prjú ár éru
fyrst að læra pað.
Þá er pað atvinnubótavinnan
við dragnótaveiðarnar, sem Magn-
ús vill gera svo mikið úr. Henini
lýsir hann sjálfur pannig, að peg-
ar hann er búinn að vieita pnemur
mönnum sæmi.lega atvinnu með
sér í rf/s mánuð, hættir hann.
En af hverju? Það er af pví, að
pá er hann búinn að skafa ailla
landhelgi í kring um Reykjanes
og víðar, draga upp kolann, en
flæma allan annan fisk burt úr
landbelgi, svo að öll pau púsund
manna, sem aðallega hafa iifað á
hópi íslenzkrar æsku, sem er í
sókn gegn íhaldimu og ölium pess
eyði legg ja ndi o fstækis f y Igjum,
svo senr fasisma og k'Omimjúnisma
líihudanzaranna.
Ég vænti góðs árangurs af
pinginu og óska að heill fylgi
störfum pess. Ég vænti ienn frem-
ur að fu'Iltrúarnir og allir, sem í
samtökum ungra jafnaðarmanna
vinna, vaxi við hverja raun að
hyggindum og áræð'i og sæki svo
djarflegia frarn hver einstakur og
jailir í senn til aið samefnat pa;M
yfirpnœfgndi, meipf hhiia, pjóðao-
tympr, rnn á velgengni sfna og
fmmtfcpmheifl 'itmdir; pví, að fafn-
'addrsftefmn sigri.
OQ} okkar góði málstaður stgmp
cif pvf, að wgmn mWýir prœls-
tpmlarlaus íst&tidlngur getnr svik-
tð hann.
Ámi Agúsfssop,
fiski hér við sunnanverðan Faxa-
ílóa, geta ekki einu sinni fiskað í
soðið hvað pá meir. Eftir knapp-
an mánuð byrjar Magnús aftur,
pví hann veit, að í landhelgi
gengur fiskur alt af, ef hún fær
að vera í friði fyrfr botnvörpu.
En pá endist hún að eins í mán-
uð handa honum. Það geta nú
allir séð, hvort pessi aðferð Magn-
úsar myndi geta veitt peim öllum
atvinnu, sem pess purfa.
Þá ritar Magnús móti betri vit-
und, pegar hann vill ekki trúa pví,
áö óhreinindi í sjónum flæmi fisk-
inn burtu, pví hann veit, aðparna
í nánd við hann, pegar moldryk
fýkur ofan af Stapanum, fer fisk-
ur frá landinu, og ef lækir í leys-
fngu renna út í Vogavíkina, hverf-
ur. fiskurinn paðan strax. Þetta
vita allir, pó ekki séu peir sér-
stakir vitringar.
Loks lítur út fyrir i endi pess-
arar ritsmíðar Magnúsar & Co.,
að peir haldi að Norðursjóriinn
Sé að eins í landhelgi, og að drag-
nótin sé leyfð par. En pað get
ég frætt hann um, að Englending-
ar banna ekki að eins allar botn-
vörpuveiðar í landbelgi sinni,
heldur friða peir stór svæði utan
lamdbelgi fyrir sjálfum sér, og
nú er að verða viðurkend hjá
peirn sú nauðsyn, að friða Faxa-
flóa hér fyrir botnvörpu.
Þá verð ég að mlnnast á priðja
bróðurinn peirra dragnótamanm-
anna, Jóhann Þ. Jósefsson. Hann
er svo fffldjarfur að flytja nú
rrumvarp a alpingi, og ætlast til
að honujm takist að fleka ping-
menn, líkt og síðast, til að leyfa
pessar botnvörpuveiðar í land-
hiélgi en;n í tvö ár. Ég befi hvergi
séð eftir hann í pingræðum ieð|a
annars staðar nein rök fyrir pörf-
imni á að stofna fiskveiðum pjóði-
arinnar í pann voða, sem peim er
búinn með botnvörpuveiðunum í
landhelgi. Þetta er sérstök dirfska
nú, pegar alis staðar í kring um
laindið er beðið um að banna
pessar veiðar, og rieynslan sýnir,
að afli fer hraðminkandi víðast.
T. d. geta togarar nú ekki aflað
neitt að ráði. Þeir verða pví að
skrapa saman bátafisk, pegar
hægt er, til að flytja út, h'eldur
en ab gera ekkert. Hins vegar
ekki mema 1 af hverjmn 10, sem
stundað liafa veiðar pessar, slopp-
ið skaðlausir frá pví. Þá er nú
mörgum kunnugt um, vhvernig
komið er fyrir nrörgum áköfustu
dragnótarmönnunum í Keflavík.
Það kom fljótt að pví, sem Árni
Friðrikssion sagði í bréfi sínu til
alpiingis árið 1931, að kolinn
myndi fljótt minka, og pað svo,
að takmarka pyrfti veiðina. Þetta
er nú komið á daginn, svo að pað
er nauðsynlegt að hætta pessum
veiðum í landhelgi, svo kolinn
upprætist ekki alveg.
Ég fulltreysti pví, að hinir nú-
verandi háttvirtir alpingismienn
séu svo víðsýnir og sanngjarnir^
að peir framlengi ekki lög pessi,
sem auk pess að vera stór-háska-
leg fiskiveiðunum eru pannig, að
pau gera stórkostlegt misrétti
innan pjóðféJagsins, með pví áð
Jeyfa sumum pað, sem öðrum er
bannað. Og pað er óforsvaranlegt
að verja hundruðllm púsunda
króna tll landhelgisgæzlu samtím-
is pví, að leyfðar eru botnvörpu-
veiðar í landhelgi.
Gerðum, 16. nóv. 1934,
Gudm. Þórðarson.
Armbandsúr, Vasaúr,
Klukkur, fallegt úrval.
Haraldur Hagan.
Sími 3890. — Austurstræti 3.