Alþýðublaðið - 18.01.1921, Blaðsíða 1

Alþýðublaðid
1921
Þriðjudagina 18 janúar.
13. tölubl.
fiMsn fraieiðir anðiM.
-— Hvað sagðir þú við mann-
ann þarna?
— Eg sagði honum að herða
sig.
— Hvaða heimild hefir þú til
að skipa honum?
— Eg launa honum?
—r Hve mikið launar þtú honum f
— 12 krónur á dag.
— Hvaðan íærðu peningana,
:scm þú launar honum meðf
—- Eg sel höggvinn stein.
— Hver heggur steininnf
— Hann gerir það.
— Hvað heggur hann marga
steiaa á dagf
— Hann heggur heilmarga.
— Hvað færðu mikið lyrir þáf
— Kringum 50 krónnr.
— Já, en þá er það hann sem
borgar þér 38 krónur.
— Eo eg á verkfærin og vél-
arnar.
— Hvernig eignaðist þú þær?
— Eg seldi höggvinn stein.
— Hver hjó hannf
— Æi, þegiðu nú!
. 1 (Ldk.)
jnþýlnflokksfunlnrinn
f Bárubúð var mjög fjölmennur.
Bekkir voru ekki nema í hálfu
•húsinu, og var sá helmiagurinn
af húsinu þar sem engir voru bekk-
írnir troðinn af fólki, auk þess
sem bekkirnir voru fullskipaðir.
Fundinn setti Kjartan Ölafsson
steinsmiður, og stýrði hann hon-
nm. Fyrstu ræðumenn voru fram-
fejóðendur Alþýðuflokksins, Jón
Baldvinsson, Ingimar JÖnsson og
Agost Jósefsson. Var tekið á móti
þeim með lófaklappi og góður
rómur gerður að ræðum þeirra.
A eftir frambjóðendunum töluðu
Héðinn Valdimarsson og Ólafur
Friðrlksson einnig af hendi AI«
þýðufiokksins, sa Bjarni frá Vogi
lagði nokkrar spurningar fyrir þing-
mannsefnin, sem þeir svöruðu, og
tjáð'i Bjarni að sér Hkaði svörin
vel. En þá kom upp úr kafinu,
að efsti maðurinn á lista þéim er
Bjarni fylgir (Ð listanum) mundi
ekki fylgjandi öllum spurningun
um, og sterkli«ga v»r dregið í efa,
að Bjarfii væri sjálfur fylgjandi
spurningu þeirri er snerti íslands-
bunka,
Magnús Jónsson, efsti maðurinn
á íslandsbanka-iistanum, sem ber
bókstafinn C, kvsddi sér hljóðs
og hélt ræðu þar sem hann sann-
aði, sð hann væri „óskrifað blað"
í stjórnmálunum, og var hróðugur
af. A skoðanir sinar í stjórnmál
vm mintist hann ekki frekar en
endranær. Aldrei mun frambjóð-
andi hafa farið fjatar frammi íyrir
kjósendum en Magnús þessi fór
i þetta sinn. Hann gerðt sem sé
þau orð Ólafs Friðrikssonar að
umtalsefni, að Jakob Möíler sé í
raun og veru stuðningsmaður lands-
stjórnarinnar, með því að taka
málstað ísiandsbanka. Sagði hann
að sér þætti gaman að því, að
þeir stæðu upp sem væru þessar-
ar skoðunar, og spratt þá upp
yfirgnæfandi meirihluti allra þeirra
er sátu (en Sighvatur pólití og
örfáir aðrir sátu eftir). Þó ræðan
væri ekki mjög löng hjá Magnúsi,
vanst honum þó timi tii þess að
afneita Jakob Möller; hann sagði
sem sé ,að það væri eftir að
sanna að hann (Magnús) væri sömu
skoðunar og Jakob Möller".
Fundinum var slitið kl. Hðlega
eitt, og fór hann yfirleitt hið bezta
fram.
Kyeokjóséndafandnr verður
haldinn í Bárubúð í kvöld. Býður
Ð(odda)-listinn þangað öllum kon-
um, sem fá fundarboð þeirra og
fleirum þó. Þar tala frambjóðendur
listans.og þrír gæðingar þeirra.
Stjórnmálaste|na
antstsBinganna.
Þegar helztu leiðtogar í hinuai
pólitisku fiokkum andstæðinganna
eru að reyna að gera grein fyrir
stefnu sinni í st)órnmálunum, þá
verður þeim furðu stirt úm svörin.
Jafnvel þjóðkunnum ræðuskörung-
um i þelrra hóp vefst tunga um
tönn og sumir leiða málin hjá sérl
Orsökin er auðsæ.
Stefnuleysi og stjórnmálahringl.
Hvernig eiga þeir menn að gera
grein fyrir stefnu sinni, sem vita
varlg hvað þeir eiga að finna upp
til sundurlyndis svo að nýr flokk-
ur verði myndaður.
; Sanntæring leiðtoganna er í
molum, og taglhnýtingarnir „slíta"
hver um annan þveran, og vita
ekki sitt rjúkandi ráð. Þetta ásig-
komulag er nú dálaglegur grund-
völlur undir löggjöf þjóðarinnar.
Ekki að undraþó virðing fyrir
Alþingi ðkkar fari þverrandi hjá
þjóðinni, eí slíkir galgopar eiga
að sítja þar í íramtfðinni.
Ein stefna — ef stefnu skyldi
kalla — er þó að mestu sameig-
inleg þeim ðokksbrotum sem eru
að berjast fyrir tilveru sinni hér í
bæ. Sem sé mótstaða gegn jafn-
aðarhreyfingu Aiþýðuflokksins.
Einn af frambjóðendum á A-Hst-
anum — hr. Einar Kvaran — lýs-
ir yfir afstöðii þeirra þremenning-
anna til verkamannahreyfingarinn-
ar hér i ræðu sinni. Mig langar
til að athuga þann kafla ræðunn-
ar nokkuð.
Þeir hafa ekki trú á því, segir
hann, að með þeirri breytingu
sem fyrir jafnaðarmönnum vakir
verði méin okkar bætt — að
minsta kosti ekki hér á íslandi.
Þetta bendir til þess að þessir
ménn hafi þó ekki gagngerða ótrú
á þessari breytingu i öðrum lönd-
um — strax spor í áttina —. En
rökfærslan er ekki góð; því nærri
má geta að jafnaðarstefna er jafn