Alþýðublaðið - 06.03.1959, Blaðsíða 4

9
nmmi)
m
Söngurinn um
TOM DOOLEY
Á HINUM villtu sléttum
Anaeríku var eitt sin kyrj-
aður söngur, sem fjallaði
um ástarsorgir eins ves-
æís kúreka. Söngurinn
fékk þegar í stað hljóm-
grunn hjá fólkinu og breidd
ist eins og eldur í sinu uni
alla Ameríku.
I dag, hundrað árum síð-
ar, er aftur farið að syngja
þernnan gamla söng um Tom
Dooley, og hafa plötur með
honum selzt í milljónum
eintaka víða um heirn. Það
væri því ekki úr vegi að
rifja upp þessa aldargömlu
ástarsögu, en hún var i
sfcuttu máli þessi:
Tom Dooley var ungur og
vaskur kúreki, sem auk
dirfsku sinnar í söðlmum
var víðkunnur kvennamað-
ur, eins og oft fer saman.
Fegursta stúlkan á öllum
sléttunum var Laura Fost-
er. Auðvitað var hún um
leið draumur Tom Dooleys
og ekki leið á löngu, unz
þau hittust. Féll Laura þeg-
ar í stað í stafi yfir karl-
mennsku og þokka Tom
Dooleys.
Dag nokkurn bar það við,
að Tom Dooley uppgötvaði,
að Laura hafði átt örlítið
vfngott við mann að nafni
Grayson. Þegar hann hitti
sína heittelskuðu í næsta
sinn á stefnumótastaðnum
þeirra, náði reiðin yfirhönd-
inni hjá Tom. Hann myrti
Lauru með hníf. Hann gerði
ekki hina minnstu tilraun
til þess að hylja níðingsverk
sitt og stóð teinréttur meðan
snaran var sett um háls hon
um. Gröf Lauru er enn þá
til, en gröf Tom Dooleys hef
ur hins vegar ekki fundizt,
enda var ekki verið að hafa
fyrir að merkja grafir af-
brotamanna í þann tíð.
Hér á landi er Söngurinn
um Tom Dooley mjög þekkí
ur og vinsæll, ekki sízt eft-
ir heimsókn „Four Jacks“,
sem sungu lagið af sinni al-
kunnu snilld.
☆
ÞJÓFUR brauzt inn í
nunnuklaustrið í Uganda
fyrir skömmu og virðist sem
vonlegt er ekki hafa búizt
við mikilli mótspyrnu af
hálfu nunnanna. En það var
öðru nær. Níu nunnur réð-
ust á hann í klaustrinu, —
höfðu hann undir, bundu
hann og sátu á honum, —
þangað tii lögreglan kom á
vettvang. Þær virðast sem
sagt kunna fleira en faðir-
vorið sitt, blessaðar.
☆
Picasso
fer í mál
FRÁ PARÍS berast þær
fregnir að Picasso sé mjög
sár yfir móttökunum, sem
nýjasta veggskreyting hans
hefur fengið. Hann hefur
tilkynnt, að hann muni fara
í mál við þá, sem svívirði-
legast hafa talað um lista-
verkið, þar á meðal rithöf-
undinn Cocteau. Cocteau
hefur oftar en einu sinni
skrifað ferlegar og spreng-
hlægilegar lýsingar á mál-
verkum Picasso og gerði
það enn einu sinni, er hann
sá þessa nýju veggmynd. —
Hann komst t. d. svo að
orði, að verkið væri eins og
„amaba a la diplodocusr",
en diplodocus er nafn á forn
sögulegri ófreskju.
iiiiiiiiiiiiimiiii! 11111111111111111111111 m 111 f iii !i i ciiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii iiiiiiiiíii uiiniiiiiiiirmiiiiiiiiiiiniiiu iiiiiiiiui 111 iiiiiiuuiuuii 1111 fiiiiuiii iiiiiiiiiiiiniiiiii 1111111111111111111111111
UM ÞESSAR mundir fær
margur vegfarandi í Lond-
on ríg í hálsinn af því að
horfa á sumar ungu stúlkn-
anna, sem ganga um göt-
urnar í furðuLegum klæðn-
aði. Stúlkur þessar er nú
almennt farið að kalla Bo’s
og er það stytting fyrir Bo-
hemians. Þær klæðast
svartri karlmannspeysu, —
svörtum ullarsokkum og
pilsi með ballonsniði.
Þegar stúlkurnar eru
spurðar, hvers vegna þær
gangi í svo kynlegum klæðn
aði svara þær undantekn-
ingarlaust: „Við viljiunvera
öðruvísi en hinar stelpurn-
ar. Stelpur eru og hafa ver-
ið allar eins, en við viljum
vekja á okkur athygli.
Stúlkan til vinstri á mynd
inni segist hafa byrjað að
klæða sig á þennan hátt,
þegar hún komst í kynni
við stúdenta við listahá-
skólann. Þar hafi þessi
tízka átt upptök sín. Stúd-
entarnir hafa nú allir út-
skrifast úr skólanum og eru
Bohémar í frístundúm, það
er áð segja klæðast borgar-
legxun fötum, og hegða sér
eins og „hinir“ meðan þeir
eru í vinnu sinni, en skipta
um ham strax og þeir eiga
frí. Stúlkan hér á myndinni
segist hafa gaman að þessu.“
Stúlkan hér til hægri seg
ist hafa byrjað að klæðaSt
þessum búningi, af því að
piltur, sem henni geðjaðist
vel að, sagðist dást að þeim
stúlkum, sem hefðu hug-
rekki til þess að ganga
svona til fara. „En því mið-
ur“, segir stúlkan, „mér
fannst hann ekki dást neitt
frekar að mér þótt ég klædd
ist þessu. En þegar maður
hefur einu sinni klæðzt Bo-
heme-:búningi, þá finnst
manni hann svo hlýr og
þægilegur í alla staði, að
það hvarflar ekki að manni
að ganga í annars slags föt-
um. Vdð Bohemamirsækjum
sérstök veitingahús og er-
um mikið saman. Á sunnu-
dögum heimsækjum við
listasöfn, en förum aldrei í
kirkju. Við ræðum um alit
milli himins og jarðar, —
nema atómsprengjuna og
stjórnmál. Við lifum fyrir
líðandi stund.“

»<5í-í •&•£
W-y-x
<• , x
x ■■ > y & \
•• v • / / . ..
| ||
x! ■• m
• • •X- ■
'■X ó ■>■■ '
* y '\
X- x- /
► H. -

■
sý v £ 'Z&X'
/•• Í T9
■
•» , ' , * " y X- g ** X*
■■.'"■'■sy.&é/t'X*'''''

'M/M

sýningin er að hei
Hún er nátturlegí
lítið taugaós
svona í fyrsta sk
en hver veit nema
eigi eftir að v
Maria Callas daní
arinnar •— og
hjálpi þá þeim,
lendir í hár samar
hana.
„SKYLDI vera fullt“,
segir litla daman á
myndinni og gægist
milli leiktjaldanna. —
lún á að sýna ballett
fyrsta sinn og frum-
Lárétt: 2 buga,
skammstöfun, 8 dreyma,
9 bljóð, 12 verða ljótari,
15 liðugir, 16 menning-
arfélag, 17 skammstöfun
ritstjóra, 18 þjálfaðir.
Lóðrétt: 1 endurbót, 3
á ull, 4 tungumál, 5
fangamark, 7 dvöl, 10
blaðið, 11 dugnaður, 13
Jesús frá Nazaret,
ungur Gyðinga (skamm-
stöfun), 14 vísir að
16 menntaskóli.
Lausn á krossgátu nr. 49: Lóðrétt: 1 kossa
Lárétt: 2 bogar, 6 Ok, 8 garga, 5 at, 7 KKl
gat, 9 ská, 12 skrugga, 15 sól, 11 hafna, 13 x
skalf, 16 dóu, 17 ÆN, 18 glæ, 16 dá.
sálma.
FRANZ
LEYNDARDÓMUR
MONT EVEREST .
KONA JIMS SULLIVANS
getur nú ekki lengur haft
stjórn ýfir tilfinningúm sín-
um. Hún ibrestur í grát. —
Þið . . , þið megið ekki fara“
stamar hún „það gerast hlut
ir þaran uppi, sem . . .“ —
Grace reynir að hughreysta
hana og Frans spyr: „Hvað
stóð eiginlega í þessu
bréfi?“ Maud Sullivan svar
ar: „Ég gat ekki lesið það,
það var skrifað i
sem óg hefi áður
um litið, en m
sagði, að það væri
ur frá fjallsguðni
segði, að hver s
reyndi að grafast
leyndardóma Mon
£ 6. marz 1959 — Alþýðublaðið