Alþýðublaðið - 22.11.1934, Blaðsíða 2

FIMTUDAGINN 22. NÓV. 1934.
ALPÝÐUBLAÐIÐ
2
Svar.
1 tllefni af grein, er birtist í
AlþýMbiaði'nu í gær, eftir Pétur
Sigiurösson, bið ég yður, herra
ritstjóri, fyrir eftir farandi at-
hugasemd.
Það ier rétt, að firmaö James
Ross & Go. Ltd, Leith, sentli mér
til innheimtu víxil að upphæð
84 stpd. á hendur Pétifi Sigurðr
syni, Isafirði, með fyrjrmælum um
að, nefndur P. S. yröi gerður
gjaldþriota, ef víxillinn væri ekki
greiddur. Þennan víxil sendi ég
síðan hr. lögfr,. Óskarj Borg til
innheimtu. Ó. Borg mun hafa til-
kynt P. S. þatta í síma, enda
skýrir P. S. frá því í grein sinni.
Mun honum í því viðtali eininig
hafa verið skýrt frá því, að firm-
að krefðist þess, að> hann yrði
lýstur gjaldþnota vegna trygging-
ar á kröfunni. Hr. Jón Jóhanines-
son á Siglufirði sneri sér síðan
til P. S. og fékk hjá rhonum 1
yfirlýsingu um að hann ætti ekki
fyrir skuldum, og var það í bei'nu
áframhaldi af viðtali Ó. B. við
r.eíndan P. S. Var þessi yfirlýsing
vitanlega fengin tii þess að geta
bygt á henni gjaldþrot, enda var
engin launung dregim á það. Er
það algerlega t'.lhæfu'aust, að ég
hafi sjálfur beitt eða fengið ann-
an mann tll að beita P. S. nokkr-
um brögðum í þessu efni, enda
Ijóst, að samá árangri var náð
mieð árangurislausri lögtaksgerð,
og þurfti því engra bragða við.
— Daginn áður, ieða svo, en málið
var tekið fyrir í skiftarétti Isa-
fjarðar, hringdi bæjarfógetinn, hr.
Torfi Hjartarsion, til mín, og
spurði hvort veita mætti fnest í
málinu. Tilkynti ég honum þá,
að veita mætti frest fram til 1.
sept., og bað hanm að skila til
umboðsma'nms P.S. að þaðmundu
auðfengnir samningar um þessa
kröfu. Því mun þó ekki hafa verjð
simt, og bú P. S. tekið til gjald-
þrotaskifta þá þegar.
Ég hefi ekki haft önnur af-
skifti af málinu en þau, sem að
framan greinir. Ég hefi sjálfur
aldrei talað við P. S. svo ég viti
til, og hafði aldrei heyrt hann
nef,nda,n fyr -en ég fékk kröffwna
t'l innboimtu. Ég haíði því vissu-
lega enga persónulega tiihnieig-
ingu til þess að gera þennan,
mann gjaldþrota. Ég framkvæmdi
að eins fyrirmæli fir'mans.
Ég skal taka fram, að ef P. S.
óskar þess, ér honum velkomið
að koma á skrifstofu mírna og sjá
bréf þau, er ég hefi fengið frá
firmanu, og mun hann þá sann-
færast um að ég skýri rétt frá.
Geta má þess í tiiefni af grein
P. S., að þó fleiri en hann hefðu
átt að greiða veiðarfærin, þá
hafði firmað að ein.s aðgaing að
honum einum, þar eð hann var
samþ. víxilsins,.
Að lokum vil ég láta þess getið,
að P. S. hefir alt af staðið til
boða að semja um þessa kröfu,
og það tllboð stendur enn.
Ég vænti þess því, að P. S.
ríoti. sér af því tilboði og fái
með því „frKsi" sitt aftur, ieins
og hann orðar það, í stað þess
að rita ósannar greiinar um mál-
ið', ún þess fyrst að taia við
mig og sannfæra sig á þan;n hátt
um hið rétta í þessu máli.
20/11. 1934.
Gardar, Por&he'nsíon.
Málaflutningur. Samningagerðir
Stefán Jóh. Stefánsson,
hæstaréttarmálaflm.
Ásgeir Guðmundsson,
cand. jur.
Austurstræti 1.
Innheimta. Fasteignasala.
Ef pér takið
fjfflskyldatryfvgfn{|a hjá SVEA
hafið þér trygt fjölskyldu yðar í tilefni af fráfalli
yðar:
1. Fastar, mánaðarlegar tekjur í alt að tuttugu árum.
2. Ákveðna peningaupphæð pegar tuttugu ár eru
liðin frá því tryggingin var tekin.
Enginn fjölskyldufaðir hefir efni á því, að taka ekki þessa ágætu
tryggingu hjá SVEA.
Aðalumboð fyrir ísland:
C *. BROBERG,
Lækjartorgi 1. Sími 3123.
Húsgagna-
tau,
fjölbreytt úrval,
Jón Björnsson & Co
Verzlun
Ben S pðrarlnssonar.
Silki undirföt.
Corselett m. úrv.
Brjóstahaldarar
Sokkabandabelti
Kvenbolir
Kvensokkar
Smábarnafatnað
Ungmeyjakápur
Dömuskinntöskr.
Ferðatöskur
Matrósaföt.
Jakkaföt með
pokabuxum.
Vetrarfrakkar.
Drengjanærföt.
Karlm. nærföt.
Hálstreflar.
Hálsbindi.
Ullarbandið,
þjóðkunna i öll-
um regnbogans
litum (120 litir).
Verðið óviðjafnanlegt.
Hrelnn Pálsson
syngur í Fríkírkjunni föstudaginn 23. þ. m. kl. 8 x/2.
Siðasta sinn.
Aðgöngumiðar seldir hjá K. Viðar og í Hljóðfæra-
húsinu og kosta kr. 2,00.
Páll ísólfsson við hljóðfærið.
Bæjarskrifstofarnar
verða lokaðar frá kl 1 e. h. föstndaginn 23.~þ. m.,
vegna jarðarfarar Samúels Ólafssonar, söðlasmiðs, fyr-
verandi fátækrafulltrúa.
Fátækrafulltrúarnir verða aftur á móti til viðtals frá
kl. 9 næstkomandi laugardagsmorgun.
■
Kjólatau
ullar, silki og bómullar
fjölbroytt urval.
Verzlunin
Björn Kristjánsson.
Jón Björnsson & Co.
TU sðlu.
Verzlunin R. P. Riis, Hólmavík, er til sö'.u við næstu ára nót,
með eða án útistandandi skulda.
Húseignir miklar til móttöku land og sjávarafurða. Landrými
miRið. Greiðsh skilmálar aðgengilegir.
Steingrín sfjörður er talinn gullkista Húnaflóa.
Upplýsingar allar gefur undirritaður .eigandi verzlunarinnar, sem
dvelur þessa viku á Hótel ísland.
P. t. Reykjavík. 19. nóv. 1934.
Jáh Þorsteinsson.
SMAflUGLÝMHGAR
ALÞÝflURLÁCSINS
vrasKp nAGsiHS0úu.r:
Regnhlífar teknar til viðgerðár
hjá Breiðfjörð, Laufásvegi 4.
Vandaðastar og ódýrastar skö-
viðgerðir fáið þér hjá Þ. Magnús-
syni, Frakkastíg 13, áður Lauga-
vegi 30r~
Bíll til sölu nú þegar. Upplýs-
ingar i simi 4489.
Ullarklæði, silkiklæði og alt
til peysufata. Upphlutasilki, knipl-
ingar,, baldéraðir borðar og alt til
upphluta. Hvergi betra urval.
Hvergi betra verð. Verzl. „Dyngja".
Vetrarsjöl, Kasimirsjöl, frönsk
sjöl. Sjal er bezta jóiagjöfin fyrir
konur á peysufötum. Vörur sendar
gegn póstkröfu um alt. land Verzl.
„Dyngja".
Slifsi, slifsisborðar, kögur á slifsi,
svuntuefni afar fjöllbreyttu úr-
vali. Efni i upphiutsskyrtur, ein-
lit og munstruð. Verzl. „Dyngja".
Kvenbolir frá 1,75, kvenbuxu-
frá 1,25, korselet frá 2,95, sokka-
bandastrengir frá 1,50, sokkabönd
frá 0,75 par, lífstykki frá 3,95.
Verzl. „Dyngja".
Silkinærföt á 8,50 settið. Silki-
bolir frá 2,50, silkibuxur frá 2,85,
silkiundirkjólar frá 3,75, silkináttr
föt 8,50, silkináttkjólar 8,75, silki-
vasaklútar í fallegu úrvali, mis-
lifir dömnvasaklútar á 0,50 stk.
Verzl, „Dyngja".
Púðurkvastar í silkihulstri á 0,95
stk, Verzl. „Dyngja",
Ný egg daglega.
KLEIN,
Baldnrsoðtn 14. Slmi 3073
HÖLL HÆTTUNNAR
! I ' ! '
greinar og þar mieð alla bókina. Þá var ekki að sö'kum að spyrjaL
Vinir biskupsins sáluga fuliyrtu, að han 1 befði verið alt of trúaðuh
og guð^ræddur maður til þess að halda nokkrum vilIuikiennLigum
'fram, og þeir meituðu því algerlega, að niefndar gneinar væi:u tTI í
bókinni. Vitantega var þetta ósannanlegt, því að eins og ég sagði
áðan, þá gat engínn lesið alla bókinia. Jú, það var einu sinnij
reynt til að lesa hana. Loðvík XIV. réð góðan mentamainn tii
að pæla í gegnwm alt ritið og finna þessar villugreinar, en
maðurinn gaf að loknu verki þau loðnu svör, að ef setningarnar
fimm væru í henni, þá væru þær vandlega faldar. En skyldu
Jesúítarnir hafa kippt sér upp við það? Ekki alveg. Þeir svöruðu
því feimnislaust, að véfenging á því, að vil Iukenmiinga-greinarnar
væru tii, væri árás á páfann, sem hiefð: fordíæmt þær. Og nm
þetta er svo deilt, hvort páfinn sé óskieikull eða efcki. Jesúíjtar
halda því fram, að hainn sé það, en Jansenistar bera á móti því.“
Ákafi maddömunnar jókst mieð hverju oröí og hún lireyfðí
stöðugt hendur og hiérðar til áherzlu.
„Og hvernig er svo þessari merkilegu deiiu hagað? Prastarmin
í París, eintómir Jesúítar, stinga saman nefjum og semja tilskipun,
sem hannfærir og aít að þv| brennimerkir sem truvNIjng, gerfir
utlægan og upprætir ^vern klerk eða kennarar, sem ekki vill
sverja — og sverja hvað? Jú, sverja, að hann trúi að þessar
frægu fimm setningar séui í bók Jansens."
Maddaman stappaði í gólfið og sparka&í fótsvæflinum frá.
„Hamingjan góða! Ef þessi deila milli Jesúftanina og Jainsiemist-
anna hefði ekki teins sorglegar afleiðingar og hún hefir, þ,á værii
hún svo skapleg, að sjáifir guðirnir gætu sprungið af hlátri
yfir henni.“
„En ekki ætlið þér þó að kenina Jiesúítunum um allar iilar af-
leiðingar af þessari deilu?“ sagði de Bemis tii þess að hailda um-
ræðum áfram, en ekki af neiuni ainraari ástæðu.
„Kenna þeim um? Vitaskuld kenni ég þeím um það. Ég kenmj:
þeim um alt, sem aflaga fer í landinu. Þetta Jan.S'emS'ta-rifriidi er
emgin trúardeila, heldur pólitiþk styrjöld. Jesúítarnir eru ófyýir-
leitnir hræsrLarar, sem á leynil|egan og óbeiðaiiiegain hátt hafa náð
uhdir sig öllum auðæfum og völdum í Frakkian'di. Þeir þen'ja
sig um allan jarðarhnöttinn efes og drepsótt."
Maddaman gleymdi hárgreiðslumanninum svo gersamlega, að
hún stóð á fætur -og gqkk fram og aftur um gólfið. Hann beið
rótegur á meðan, og þegar maddaman siettist aftur, tók hann
þar tii við verk sitt, sem hanin hafði hætt, eins og efckert hefði
í skorist.
Allir borfðu og hlýddu á m,ar,kgneifiafrúna með aðdáun og for-
vitni, allir mema Gourbeliion, sem stóð enn: þá frammi við dyr
og nreyfðist ekki fremiur en hann væri úr vaxi, og virtist hvorki1
heyra né sjá það, sem fram fór. En ekki er alt sem sýníst. Það
i>or oft við, að engímn heyrir 'eins mikið og þjónninn, sem ekkii
viröist taka eftir neiiniu.
Eftir dáiitla þögn sagðf maddamian:
„Það er sagt, að mér se iTta vi'ð Jiesúítana ai' því a'ð þ-efr mieita
mér um sakramentið. Sér er nú hver vitleysan! Peír neíta miáíT
um sakramientið af því að mér er illa við þá. Ég skyldi þu;rka
félagið út, ef ég hefði vald til þies-s. Ég ræki þá burt úr Frakkiandi
eins og ég léti taka óþverra af götunum. Ég vona, Dagé, að þ'ér
séuð ekki Jesúíti?"
„Ég þarf ekki að vera það, maddama, því að ég vinn mér inn
nóg fé með minni 'eigiin atvininiu," svaraði hann.
Fólkið hló, en maddaman sagði ró'legar en áður:
..Mér er sagt, að það sé ógætilegt af mér að tala svona beht.
Jetsúítarnir dnepi mig kanmske í hiefndarskyini. En það er ég viss
um að aldnei kemu,r fyrir, því að þá yröi ég píslarvottur, og í
ástríkri mlnningu um miiig rnyndi konungurinn framfylgja stefnu
minni gagnvait þeijim. miklu strangaria en hann gerir nú. Nieii,
Jeisúítannir gera mxg afdreí að píslarvott.i, því að þá yrð’i ég lekin í
h-elgra kvenna tölu, ætli það ekk’i? Allir pfcilarvottar eru beil-
aigir menin. Ég yrði kölluð' Sankti Jeanne Antomette. Ég fæni nú
ekki mjög 'ilLa á arinhyllu mieð logandi kerti fyrir framan mig.
Dagé, viljið þér okki sietja hárið á m:ér upp í geislabaug.“
Gáski maddömunnar var 'iðulega taumlaus, þegar hún hafjg,\
hja sér fólk, sgm gat tekið gamni. Og nú var öll'um skeimí,
þegar Dagé hiýddi ósk hennar og setti IjóS'gult hár bennar þainndg
upp, að það minti afarmikið' á geislabaug á dýriingn Menn klöpp-
'uðu list hans Lof í lófa og sögðu, að maddömunni hæfði engu
siður geisiabaugur en konunginum kóróna. Og satt að segja fór
h-enni þetta svo vel, að hún báð Dagé að láta það vera.
Þegar búningi hennar var lokið, kom pósturiinn frá Parí,s
með leiðinliega hrúgu af umkvörtunum, árásum, rógi og níð-
kveðiingum. Klukkutíma sat hún við að athuga þessi plögg,
og síðan hélt hún langa ráðísitieifn'u með Colliin, sikrifaria sínum, um
undirbúning hátíðar, sejn hún ætlaði að haida þann 18.
12. kaðli
Tvö Ijós í Bellevue.
Klukkan ei'tt eftir hádiegi þennan sama dag kom, blágulimi
vagninn upp að dyrunium til að sækja maddömu de Pompadoui
og fara með hana tii VeHsálá, þar sem hennar hiátign, drottn:
ingin, mataðist í fámieinni, ein, þó með ínfflkílli viðhöfn. Meðan
stóð á borðhaldi hannar komu þangað gestir til að votta hehini
virðingu síjna og hriassa hug hennar, svo að mieltiingin yrði betmi.
Og maddama de Poimipadiour haifði fyrir fasta neglu, að heifmí-
sækja drottninguna ei;nu siminli í viku, og tók hún jafnain á mótl'
henni með stökustu kurteisi, því að hún var píslar'vöttur hirör
siðanna og fyrirmæla konungsins;
Þegar maddaman komi frá drottningunin'i, ætlaði hún að fá
áheym hjá koniunginum, því| að hana langaði til að vita; hvernig
á honuni iægi eftir atburöiinm daginin áður. En sér til undrunar
frétti hún þá, að hamin væri farinin til Pairísar, tii þess að- kal!,;
þing sitt saman. Maddamain ætiaði varla að trúa sjnum eigón
eyrum. Slíkt hafði 'ekki komið fyrr í tuttugu ár. Hemr fanst ó-
hugsandi, að Loðví.k hefði gert þetta upp á eigið 'ándæmi. Ef
hún hefði vit'að þ'ettia áður. — Hún skildi ekki hvers vegna Mac-
hault hafði ekki sagt benmi frá þessu um m'orguninm.
Þingfiundur! Driottinn mimin., hvað ætli veröi úr þessu? Hún
vissi vel, að konwngurimn var næmur fyrir áhrifum og fór mjög
leftir því, sem þeir ráðl'ögðu bomum, er þá vora næstir holnum.
Hehmi flaug í hug, að mú væri dAi’genBion hjá honum, og sá
kari mundi vafalaust hvíis.la mörgu misjöfnu og kitlandi orðii
um hana Sjálfa í eyra komunginum um leiÖ og hann ræddi við
hann um þingmiáMn. Hún skalf af hræðslu við þá tilhugsuni,
I
l