Alþýðublaðið - 12.03.1959, Blaðsíða 11

Flugyéiarníí^
Flugfélag íslands h.f.:
Millilandaflug: Hrímfaxi
er væntanlegur til Rvk kl.
16.35 í dag frá Kaupmanna-
höfn og Glasgow. Flugvélin
fer til Glasgow og Kaupm,-
liafnar kl. 08.30 í fyrramálið.
■— Innanlandsflug: í dag er
áætlað að fijúga til Akureyr-
ar, Bíldudals, Egilsstaða, ísa-
fjarðar, Kópaskers, Patreks-
fjarðar og Vestmannaeyja. —■
Á morgun er áætlað að fljúga
til Akureyrar, Fagurhólsmýr
ar, Hólmavíkur, Hornafjarðar
ísafjarðar, Kirkjubæjar-
klausturs, Vestmannaeyja og
Þórshafnar.
SkSpSsi £
Skipaútgerð ríkisins:
Hekla er á Austfjörðum á
norðurleið. Esja fer frá Rvk
kl. 17.00 í dag vestur um land
í hringferð. Herðubreið er á
Austfjörðum á norðurleið. —
Skjaldbreið er á Skagafirði á
vesturleið. Þyrill er á leið frá
Rvk til Bergen. Helgi Helga-
son fer frá Rvk á morgun til
Vestmannaeyja.
Eimskipafélag íslands h.f.:
Dettifoss kom til Kaupm,-
hafnar 10.3. fer þáðan til
Leith og Rvk. Fjallfoss kom
til Hamborgár 10.3. fer það-
an til Antwerpen, Rotterdam,
Hull og Rvk. Goðafoss fer
væntanlega frá Rvk í kvöld
11.3. til Keflavíkur. Gullfoss
er í Kaupmannahöfn. Lag-
arfoss kom til Lysekil 10.3.
fer þaðan til Rostock, Ham-
borgar og Amsterdam. Reykj
arfoss fór frá Hull 9.3. til Rvk
Selfoss kom til Rvk 6.3. frá
New York. Tröllafoss kom til
Rvk 10.3. frá Hamborg. —.
Tungufoss fór frá Vestmanna
eyjum 28.2. til New York.
Skipadeild S.Í.S.:
Hvasasfell fer 14. þ. m.
frá Odda í Noregi áleiðis til
íslands. Arnarfell fer frá Sas
van Gehnt í dag áleiðis til
íslands. Jökulfell er væntan-
legt til New York 14. þ. m.
Dísarfell lestar á Austfjarða-
höfnum. Litiafell e.r í olíu-
flutningum í Faxaflóa. Helga
fell. er væntanlegt til Akur-
eyrar frá Gulfport 16. þ. m.
Hamrafell fer í dag frá Rvk
áleiðis til Batum. Huba er á
Breiðdalsvík.
Aðatfundnr IFélags
bifreiðasmlSa
AÐALFUNDUR Félags bif-
reiðasmiða var haldinn nýlega.
Fráfarandi formaður Gunnar
Björnsson baðst eindregið und-
an endurkjöri. — Núverandi
stjórn skipa: Haraldur Þórðar-
son, formaður og meðstjórn-
endur þeir Hjálmar Hafliðason,
Magnús Gíslason, EgilJ Jóns-
son og Þorkell Pálsson. Til vara
Eysteinn Guðmundsson og Guð
mundur Agústsson.
Fun'diurinn lýsti ánægju
sinnl með þann áraniguir, sem
náðst hefur vegna baráttu fé-
lagsins fyrir innflutningi yfir-
byggðra almienningsvagna.
Félagsmenn eru nú um 70
talsins o,g 19 lærlingar eru í
iðninni.
STOKKHÓLMUR. — Nýlátinn
er hér í Stokkhólmi sj'ötugur
maður, sem alla æví lyfði við
sult Og seyru. — Við athugun
á herbergi hans kom þó í ljós,
að gamlingurinn lumaði á 100
þúsund sænskum krónum í
peningum og verðbréfum.
Hann s-.ttist við hlið elcilsin- ,
sagði eitthvað við kapteininn
°g jePPir,n flaug af stáð. Eg
leit á Csepege. Hann lyfti
augabrimunum og sagði: —
Ay, ay, ay!
— Majórinn fer til Györ, ||
sagði hann Hann fer alltaf í
jeppa ’til Györ.
— Vi5 fáum þá bráðlega að
vita hvers vegna, sagði Av-
ron og tr- kkti upp úrið sitt.
Við biðum allan daginn og
allt kvöldið. Þegar klukkan
var orðin níu höfðum við
ekki meira að tala um. Við
sátum þarna, örmagna og ein
mana, örvænting okkar var
slík, að við kvörtuðum ekki
lengur. Cotterill var sá eihi,
sem. ekki gafst upp. Hann
stóð upp úr stólhum. „Ég ætla
að fara að hátta,“ sagði hann.
Við hin risum á fætur og dróg
umst upp á loft. Við vorum
hægfara og þögul.
Ég hnippti í Cotterill fyrir
utan dyrnar. „Ég ætlaði ekki
að segja yður frá því,“ sagði
ég. „Það getur alltaf eittihvað
komáð fyrir, en mér tókst ,að
koma skilaboðum til sendi-
ráðsins."
Hann galopnaði syfjuleg
auguh og deplaði þeim eins
og ugla. „Þér eruð svei mér
dugleg,“ sagði hann og tók í *
höndina á mér. „Hvernig í ó-
sköpunum gátuð þér það?“
„Á morgun,“ sagði ég
þreytulega. „Við skulum tala
um það á morgun.
„Mlá ég segja hinum það?“
„Ef þér viljið.“
Ég fór inn á bað og þvoði
mér uim hárið til að reyna að
hugsa ekki uon. morgundag-
inn. Konurnar höfðu snúið
sér upp að vegg og voru anri-
aðlhvort að gráta eða sofandi,
(Allt kvöldiið höfðu þau horft
ávítandi á mig.) Ég var lengi
að hátta mig og ég lagðist nið
ur í myrkrinu og hugsaði uim
V, ég reyndii að hugsa ekki
hugsunina á enda. Ég heyrði
rétt áður en ég féll í svefn,
að hundur gelti á torginu.
Mig dreymdi andiitslausa lög-
reglumenn, sem gengu upp
endalausa stiga og börðu.a
hverjar dyr. Barsmíðin varð
hærri og hærri og ég æpti á
þennan hljóðlausa bátt, sem
maður æpdr í martröð, „Kom
inn.“ Ég vaknaði í svitábaði.
Það var eimhver að banka á
svefnherbergisdyr karlmann-
• v A'
anna.
„Þetta er Csepege! Komið '
niður.“
Ég settist upp og hlustaði.
„Hvað er það?“ sagði Áv-
ron. Ég heyrði ekki svarið og
þorði ekki að fara fram úr
rúmiinu,. Eftir dálitla stund
gengu mennirnir framhjá her
bergisdyrunum.
„Við skulum ekki vekja
þær.“ Þetta var rödd Rhine-
landers.
Þair læddust framhjá. Ég
fór á fætur, klæddi mig í ;
greiðslusloppinn, fór fram. á
ganginn og sá fylkinguna, sem
hefði átt heima í frönskum
svefn'herberais skrípaleilc. —•
Cotterill g;ekk fremstur í dopp
ótta sloppnuim sínum>, á eftir ,
■honum gekk Avron í tvíd
jakka yfir náttfötunum. Gul-
branson var í flúnelisslopp,
Kretsöher í þykkum frakka
yfir garnaldags náttskyrtu. -■
RlhineTander var glæsilegast-
ur, hann .var í silkislopp eins
og. þeimi. sem fást á torgum ,
Kaíró. Ég elti þá niður, en ■
faldi mág frammi á dimmum
ganginum,.
Ég heyrði rödd Sui'ovs: 1
„Mér finnst leitt að hafa vak •
Sagasi 21
GEORGE
TÁBORI:
•■x
UT
Kretsohmer ákveðinn. „Satt
að segja ... þetta að þér kom
ust í vandræði okkar vegna
... það var ekki það, sem við
ætluðumst til. En eftir kvöld
ið í gær ... við heyrðum ekk-
ert frá yður ... við vissurn
ekki hver örlög okkar yrðu
... og allir þessir verðir fyr-
ir utan. . . Getið þér ásakað
okkur?“
„Ég sagði ykkur að hringja
ekki.“ Surov kveikti sér í síg-
arettu. „Ég var sjálfsagt
heimskur, en ég hélt ég gæti
treyst ykkur. Mér datt aldrei
í hug, að þið mynduð haga
ykkur eins og mýs, þegar
kötturinn er ekki heima, um
leið og ég sneri við ykkur bak
inu. Hvað hélduð þið eigin-
lega? Hvað vonuðust þið eftir
að öðlast — alþjóðlegt vanda-
mál? Jæja, þá hefur ykkur
tekizt það. Við eruð svo vit-
ur, að þið hafið grafið ykkar
eigin gröf. Ég vii ekki að j/77
MYRKRINU
ið ykkur.“ Hann var greini-
lega grarnur. „Setjist niður, ég
hef fréttir að færa.“ Ég.heyrði
stóla dregna að borðinu.
„Nú?“ það var vonglöð rödd
Avrons.
„Þið eriTð sjálfsagt ánægð
núna,“ hélt Surov áfram.
Hann Mýtur að bafa verið að
borða oo- drekka, því ég heyrði
í hnífapöruitn, og glasaglamur.
„Er ferðaleyfið komið?“
spurði Rihinelander.
„Nei,“ svsraði Surov. „Ég
átti ekki v;ð það.“ Það varð
smálþögn. ,.Ég átti við- sletti-
rekuskapinn í ykkur.“
Kretsvhmier sagði rómur:
majór?“
„Við hvað eigið þér, herra
„Svona, svona,“ sagði Sur-
ov milt. „Látið ekki eins og
þið vitið ekbí neitt. Þið vitið
hvaðan ég kem.“
„Ekki beint,“ sagði Cotter-
ill.
„Ég kem frá að'alhækistöðv-
unumi í Gvör,“ sagði Surov
við hann. „Bobenko hershöfð-
ingi, yfirmaður minn, skipaði
mér að korna . •.“
„Og?“ sagði RJhinelander
spyrjandi.
„Og,“ sasrði Surov. „Hann
ætlaði mdg lifandi að drepa.“
Hann leit á Rbinelander. „Er
það ekki rétt hjá mér?“
„Við hvað eigið þér?“ Það
var Avron, sem spurði.
„Þar var maður úr brezka
sendiráð'inu," hélt Surov á-
fram. „Han-o var að mótmæla
meðferðinni á ykkur. Var það
ekki það. sem þið vilduð?“
Aftur varð =máþögn. Ég gekk
fram í gættina og sá Surov.
Han-n sat v’ð borðsendann og
var að naaa gæsarlæri. Cse-
pege stóð við hlið hans með
vodkaflöskn Samf erðamenn
mínir sátu víð hinn enda borðs
inis, vonl'ausir os hj'álparvana
borgarar á náittfötu'num.
Surov tæmdi glasið og sá að
Gotterill stsrði á vodkatflösk-
una. „Þér burfið ekkert að
óttast," sasð: hann. „Ég drekk
ekki í kvöld “ Hann ýtti disk-
inum frá sér og mælti: „Ég vil
fá að vita. hví þið gerðuð
þetta.“
„Gerðum hvað, herra maj-
ór?“ spurði Kretschmer með
lotningu.
„Hringduð i send'iráðdð.“
„Ég hringdi ékki,“ sagði
másskiljið mig. Ég fyrir mitt
leyti verð dauðffeginn að losna
við ykkur. En eitt langar mig
að vita. Hvaða snillingur hugs
aði upp þessa stórkostlegu
ráðagerð?“
Cotterill svaraði strax, eins
og hann væri að reyna að
komia í veg fyrh svar hinna.
„Við ákváðum það sameigin-
lega.“
„Nei, heyrið þér nú,“ mót-
mælti Kretschmer, Hann var
ekki eins rárnur.
„Samieiginleg ákvörðun,“
sagði Avron.
„Bíðið þið nú við,“ mót-
mælti Kretschmer aftur. „Það
er ekki rétt að ljúga svona að
majórnum
„Þegið þér,“ hreytti Rhine-
lander út úr sér.
„Hver gerði það?“ spurði
Surov aftur og ég gekk inn í
herbergið.
„Það gerði ég,“ sagði ég.
„Hin áttu þar engan hlut að
mláli.“
Cotterill stóð upp. „Díana, í
guðs bænurn ...“
„Leyfið henni að tala,"
vældi Kretsdhmer.
Suirov leit á mig, hann tók
ósjálfrátt fast um glasið og
það brast í höndum hans,
hrökk í þúsund mola.
„Ég var aðeins að reyna að
hj.álpa,“ sagði ég.
Hann stóð á fætur. „Til
hamingju. Yður hefur tekizt
mjög vel upp.“ Hann gekk
að stól og tók upp yc'irhöfn
sína. „Þið farið héðan í fyrra
málið. Öll.“
Rhinelander sneri sér til
hans. „Og hvert?“
„Til Budapest“. Hann
klæddi sig í yfirhöfnina. „Og
svo sitjið þið í dásamlegu fang
elsi á meðan ræðismenn ykk-
ar mótmiæla og aðalbæki-
stöðvar okkar nejta að taka
mótmælin til greina. Fangels
ið er dásamlegur staður,“
bætti hann við. „Morgunmat-
ur í rúmið og skemmtun á
hverju kvöldi. Það er ba’ra
það, að sumir klefarnir eru
svo litlir, að ekki er hægt að
standa þar beinn, og nefið á
manni rekst í vegginn, þegar
maður snýr sér við.“
Cotterill sagði: „Ég skil yð-
ur ekki, majór. Hvað hefðum'
við getað gert? Hvað hélduð
þér að við gerðum. — sætum
og vonuðum?“
Surov, sem' var að fara út
úr diyrunum, leit beint á mig.
„Nei, en hefðuð þér ekki
'hringt , . .“ Hann gekk á brott
án þess að ljúka við setnáng-
una.
„Hvað, ef ég hefði ...?“ Ég
gekk á eftir honum, en Kret-
sohmer stóð fyrir íraman:
hann. og sagði: „Eruð þér að
gefa í skyn, að þér hefðuð
sleppt okkur, ef hún hef|ii
ekki hringt?“
Surov urraði að honum.
„Hvernig gat ég sleppt ykk-
ur, án þess að senda hana og
Ungverjann hennar til Buda-
pest?“
„Ekkert annað?“ spurði
Kretschmier gleiðbrosandi.
„Sendið þau til baka og slepp
Tð ’okkur.“
„Svínið þitt,“ sagði "Rthine-
lander við Þjóðiverjann.
„Ég vþ fá ferðaleyfi,“ vein
aði Kretschmer í vama.rskyni.
„Það er allt og sumt, ferða-
leyfið.“
„Þér hafið ekki svarað
spurningu hans,“ sagði ég við
Surov. Hann leit við. Ég hélt
bann rnyndi berja mig. Andiit
hans var eldrautt af b.rseði,
„Ég hélt,“ sagði hann illsku
lega, „að þið væruð eins og
stór, hamingjusöm fjöhkyldá.
Saman fcomuð þið, saman far-
ið þið.“ Hann opnaði dýrnar.
„Þið farið í vörubíl og undír
gæzlu, klukkan á mínútunni
sjö,“ bætti hann við og hvarf.
■ |
28.
Kretséhmer gekk upp að
glugganum og lagði nefið við
hann. Hann lézt vera grátv
andi, þó ekki væri til anniars
en, að reyna að boma í veg
6RANNABNIR
að taka
ekki klár, mamma. Ég or Min
kn allan þvottinn fyrir þ»g.“
úlþýðublaðið — 12. maxz 1959 11