Alþýðublaðið - 05.04.1959, Blaðsíða 6

Sf*
Spjallað við Þórarin Eyjólfsson
— INN á Hressingar-
skála? Nei, þangað fer ég
ekki. Ég hef einu sinni kom
ið þar til þess að selja og
þeir vísuðu mér á dyr. Ég
kvaðst mundu kæra þá fyr-
ir mannréttindanefnd Sam-
einuðu þjóðanna, en þeir
skeyttu því engu.
Þórarinn Eyjólfsson, gam
all sjómaður, sem að undan
förnu hefur selt blöð á göt-
um bæjarins, stendur neð-
■arlega á Hverfisgötu og neit
ar kaffisopa á Hressingar-
skálanum á fyrrgreindri for
sendu. Þetta er s. 1. fimmtu-
dag, þegar skiptist á hríðar-
veður og glaðasólsjcin.
— Kannski við förum þá
niður á Alþýðublað.
— Já, það ætti að vera
meinlaust, svarar Þórar-
inn. — Að því búnu er lagt
af stað. Það er erfitt að kom
ast yfir götuna vegna um-
ferðarinnar og meðan við
bíðum, tautar Þórarinn: —
Þeir hemla ekki einu sinni
þessir fjandar!
fyrir norðan og vestan og
bæði á síld og þorskfiskiríi.
— Og hvernig líkaði þér
á sjónum?
— Maður mátti til með að
kunna vel við sig. Það var
ekki um annað að ræða. —
Það var ekki hægt að velja
atvinnu í þá daga.
— Hvenær fluttist þú
hingað?
— 1939.
— Hvar ertu fæddur, Þór
arinn?
— Á Seyðisíirði 1896. —
Sömuleiðis alinn þar upp.
— Og þú hefur stundað
sjóinn lengstaf?
— Já, alltaf á sjónum, á
áijabátum og mótorbátum
— Og kanntu vel við þig?
— Nei. Illa. Mjög illa. Ég
kunni miklu betur við mig
fyrir austan. Þessi umferð
hérna og hávaðinn! Landið
er líka ljótt hér fyrir sunn-
an. Og síðan ég fékk gigtina,
fæ ég ekkert að gera. Ég
þykist nú geta gert sitt af
hverju, en verð að fást við
blaðasölu. Svoleiðis vinna
er ekki fyrir aðra en börn
og aumingja. Ekkert upp úr
því að hafa! Við erum svo.
skrýtnir, íslendingar. Ef
maður laskast eitthvað, —
fæst ekkert að gera. Við er-
um langt á eftir öðrum
menningarþjóðum í þessu.
— Hefurðu aldrei brugðið
þér út fyrir pollinn?
•— Jú, ég sigldi til Noregs
og Grænlands.
— Hvernig var á Græn-
landi?
— O, líkt og hér heima.
Meira meginlandsloftslag.
Þetta var um sumar. Ágætis
sumar. Og ágætur fiskur. —
Þeir hafa fé. Og þar eru
hreindýr í milljónatali. —
Það hefði verið fínt, ef ekki
hefði verið mýbitið. Þeir,
sem höfðu hatt og net niður
á höku, — þeir vor.u góðir!
— Hefurðu komið víðar?
— Jú, 1954 var ég orðinn
dálítið slæmur af gigtinni
og fékk ekkert að gera. Þá
brá ég mér í skemmtiferð
með Orlófi.
— Hvað kanntu að segja
úr þeirri ferð?
— Ég fór til Kaupmanna-
hafnar og þaðan í langferða
bíl til Parísar. Þar var
margt að skoðá. Ég sá Monu
Mynd:
Oddur Ólafsson.
Texti:
Gylfi Gröndal.
Lisu og kórónu Napoleons
og sverð, sem hann hefur
sennilega notað spari. Það
var allt lagt demöntum og
líklega hefur verið gull í
kórónunni. Hún var svo lít
il. í Versala sá ég svefnher-
bergi Ma.riu Antonette. •—
Það var með bogadregnu
lofti, sem var skipt í reiti
og myndir á reitunum. Það
voru 1800 herbergi í höli-
inni og 1800 gosbrunnar í
garðinum. Og ekki má
gleyma Lido í París! Ég
held það hafi staðið við
Ódáinsgötu. Þar dansaði það
á skautum í 30 stiga hita.
Maður drakk ískalt kampa-
vín til þess að kæla sig. Það
var gaman að sjá það spæna
ísinn í hitanum. Um nótt-
ina, þegar við komum út,
sjáum við feikna Ijósagang
við Sigurbogannn. Og er þar
ekki Napoleon á skínandi
hesti, og skari af hermönn-
um á eftir honum. Ég hélt
mig væri að dreyma eftir
að háfa séð kórónuna og
sverðið. Seinna frétti ég að
þeir hefðu verið að filma.
Þá fengum við okkur b'íl
og það var Rússi, sem
keyrði. Okkur fannst skrít-
ið, að hann skyldi ekki vera
heima hjá sér. Það væri svo
gott að vera í Rússlandi. —
Hann sagði það væri vont
að vera þar. Við sögðum
það færi tvennum sögum
af því! Morgunin'n eftir
þurfti ég að kaupa mér
vindla og var nú ekki góður
að rata og skildi ekki málið.
Ég hafði því með mér komp
ás og fékk vindlana. Þegar
ég geng eftir götunni með
vindlana, kemur ekki kven-
maður í hvítum kjól og
hvítum sokkum beint upp
í fangið á mér og dembir
yfir mig þessari voðalegu
frönsku. Þegar hún sér, að
ég skil ekkert, fer hún að
tala ensku: „Do you like
it?“ Það skildi ég og mig
fór að gruna margt. Ég
spurði: „How much?“ —
„5000 franks“, svaraði hún.
Þá sagði ég á íslenzku: —
„Nei, það er of mikið. Þeir
eru svo sparir á gjaldeyr-
inn heima“.
— Komstu ekki til St.
Pauli?
— Reyndar. Það er ekki
hægt að lýsa því! Þar voru
Suður-Ameríkumenn að
skemmta, — með Panama-
hatta, og settu hatta á alla
nema mig. Þeir hafa ekki
treyst sér til þess að gera
mig að Suður-Ameríku-
manni. Þarna kunni fólkið
að skemmta sér. Það er
munur eða hér. Hér kann
enginn að skemmta sér. —
Á heimleiðinni kom ég til
Færeyja.
— Og hvernig fannst þér
þar?
— O, það er líkt og hér.
Þær eru grænar að sjá, en
það er grunnur jarðvegur-
inn þar. Þeir hafa lítið
beitiland. Ég sá þá hafa
kýrnar í túnunum. Gæti
trúað það væri samt gott
í Færeyjum. Þar er ekki háv
aðinn. Og þar hemla þeir
ef maður þarf að staulast
yfir götu.
Eftir að hafa minnst á
hávaðann og umferðina, fór
Þórarinn að ókyrrast og gaf
í skyn, að hann þyrfti að
koma sér út til að sélja Vísi.
Við spurðum hann að lok-
um:
— Hefurðu ekki komið
til Ameríku?
— Nei. En ef einhver spyr
mig að því, sérstaklega ef
það eru stelpur, þá segist ég
hafa komið til Vesturheims.
Grænland er þar með.
LÖGREGLAN í Croydon
— einni af útborgum Lond)
on, leitar nú . dyrumi o’g
dyngjum áð' Jiúsi. sém er
gjörsamlega horfið. Húsið
■ var nýreist og var éitt af
þessum tilbúnu húsum, —
sem sett eru saman. Nókkr
ir menn-í nágrenninu tóku
eftír því eina nóttina.. að
verið var að vinna við hús- .
ið, en veittu því ekki eftir-
tefct, hvort • verið vlar að
reisa;það eða rífa niður. —
Þegar eigandinn kom dag-
inn eftir var ekkert eftir
nema grunnurinn!
KROSSGATA NR. 61:
Lárétt: 2 skákmaður,
6 íþróttafélag, 8 sótt, 9
skass, 12 skammir (ef.),
15 delar, 16 grjón, 17
ósamst., 18 augljós.
Lóðrétt: 1 jurtin, 3
vann, 4 neðanjarðar, 5
tímamark, 7 iblóm, 10
rúmfatið, 13 ástaratlot,
14 verkfæri, 16 fanga-
mark.
Þórarinn Eyjólfsson,
Napóleon við Sigurbogann!
Lausn á krossgátu nr. 60:
Lárétt: 2 hegna, 6 OB, 8
brú, 9 sal, 12 Hrannir, 15
sóara, 16 ótt, 17 ÉF, 18 slátt.
BÆJARBÍÓ sýnir um
þessar mundir rússnesku
kvikmyndina „Þegar trön-
urnar fljúga“, og er ærin
ástæða til þess að mæla með
henni. Hún hlaut gullpálm-
ann í Cannes og hefur verið
mest sýnda kvikmynd í V.-
Evrópu síðan í sumar. —
Leikkonan unga,
Samovilova, sem
ur verið frá hér
áður, leikur aðal
og varð heimsfra
stundu fyrir leik
„Þegar trönurr
er einföld saga u
venjulegt fólk, sa
Jayne Mansfield óskar Tatyönu Samovilovu
ingju með verðlaunin í Cannes.

LEYNDARDOMUE
MONT EVEREST
BOB WINFIELD hefur
enn ekki skilið þetta til
fulls. Myndir frá fortíðinni
svífa fyrir hugskotssjónum
hans, en Philip reynir eftir
fremsta megni að hjálpa hon
um að raða þessu öllu sam-
an. „En hvað það er furðu-
legt“, segir Bob að lokum,
„að ég skuli hafa gleymt
þessu öllu.saman
skyldir ekki mun
ur Philip. Ég sk
lega hjálpa ykkui
um við að geral
ég verð í fyrsta
reyna að ná tali
Lóðrétt: 1 Móshi, 3;EB, 4
grána, 5 Nú, 7 bar, 10: lasta,
11 krafa, 13 nótt, 14 fri, 16
Ul.
g 5. apríl 1959
Alþýðublaðið