Alþýðublaðið - 08.04.1959, Blaðsíða 6

Þegar lindar-
penninn var
fundinn upp
NORDISK TIDENDE í
Brookyln sagði nýlega frá
því, hvernig lindarpenninn
var fundinn upp, og var
það í sambandi við bréf frá
lesanda.
Árið 18-81 kom umboðs-
maður tryggingarfélags til
byggingameistara að nafni
John Doughtery, þar sem
hann var við vinnu sína, —-
og reyndi að fá hann til
þess að kaupa líftryggingu.
Loksins eftir japl og jaml
lét byggingameistarinn und
an og umboðsmaðurinn tók
upp eyðublað, pennastöng
og blekbyttu. Doughtery
tók pennann, dýfði honum
niður í blekbyttuna og ætl
aði að fara að skrifa, en í
sama bili kom járnplanki
fljúgandi í áttina til þeirra
og köstuðu þeir sér báðir til
hliðar til þess að verða
ekki fyrir honum. Blekið
flaut yfir allt eyðublaðið og
svo illa vildi til, að þetta
var eina eyðublaðið, sem
umboðsmaðurinn hafði með
sér. Hann tók þegar til fót-
anna og hljóp í hendings-
kasti heim til sín til þess að
sækja eyðublöð. En þegar
hann kom aftur, hafði ann-
ar umboðsmaður komið til
byggingameistarans í milli-
tíðinni og selt honum líf-
tryggingu.
Umboðsmaðurinn, sem
missti af tryggingunni,
varð svo gramur, að hann
skundaði heim — og fann
upp lindarpennann! Hann
hét Lois Edison Waterman.
llllllllllllllllllltlllllllHlllllllllllllllHllllllttllllltlll
\ Mötlull
( Ragnhelðar
| Hafstein
Á FORSÍÐU Al-
1 þýðublaðsins síðastlið
= inn sunnudag birtist
| mynd af nokkrum
1 kvennaskólastúlkum í
| peysufötum, en peysu
1 fatadagur skólans var
| síðastliðinn laugar-
| dag. — Ljósmyndari
| blaðsins tók þessa
| mynd af handahófi,
| en svo skemmtilega
| hefur viljað til, að
| hann tók mynd af
| stúlku, sem var í ein-
| um merkasta möttlin-
! ,um, sem þarna var að
! sjá. Stúlkan heitir El-
! in Thorarensen og er
1 dótturdóttir þeirra
! merkishjóna Ragn-
! heiðar og Hannesar
! Hafstein. Möttullinn
! var í eigu Ragnheið-
i ar, og klæddist hún
= honum til dæmis við
| konungskomuna og
| önnur hátíðleg tæki-
i færi.
TALLEYRAND hefur
sagt eftirfarandi um
kaffið: „Það á að vera
heitt eins og hel-
víti,
svart eins og sjálfur
djöfullinn,
hreint eins og engill
og
sætt eins og ástin.“
☆
+ BREZKUR bifreiðar-
stjóri, Thomas Hindle,
var nýlega dæmdur í 2
punda sekt fyrir ógætilegan
akstur. Hindle er stofnandi
og formaður félags, sem ber
heitið „Akið hægt og var-
lega!“
☆
PRESTURINN í Bjergby-
kirkju í Mors í Danmörku
sá sig neyddan til að aflýsa
sunnudagsguðsþjónustunni
fyrir skemmstu. Organisti
kirkjunnar var nefnilega
vant við látinn, —- það var
verið að ferma hann í
kirkju næstliggjandi sókn-
ar. Organistinn er 14 ára
gömul stúlka, Anna Marie
Dy-bdal að nafni, og er
yngsti organisti Danmerk-
ur. Hún byrjaði að spila í
kirkjunni fyrir nokkrum
árum í forföllum, en í fyrra
var staðan auglýst laus.
Anna sótti og fékk hana.
^Kypur litla barðist við Golíat og lét
undan99
BRETARNIR kölluðu
hann morðingja og settu
28 000 £ til höfuðs hon-
um. Grikkir kölluðu hann
hins vegar hetju og kveiktu
á kyndlum honum til heið-
urs. Aðeins nokkrir liðsfor-
ingjar áttu samt að hafa
auga með foringja hinna
dularfullu EOKA-manna,
George Grivas, eftir að
hann sté á land úr smygl-
arabáti eina stormasama
nótt árið 1954.
í síðustu viku, þegar
friður komst á á Kýpur eft-
ir undirritun sáttmála milli
Breta, Grikkja og Tyrkja,
skreið Grivas úr felustað
sínum, sem var í fjalli, sem
er míla á hæð, og hraðaði
sér til Aþenu. Forsætisráð-
herra Grikkja tók hjartan-
lega á móti honum, kyssti
hann á báðar kinnar, — og
Grivas kallaði til 350 000
fagnandi Grikkja: „Kýpur
litla barðist við Goliat og
lét ekki undan!“
Grivas rifjaði upp ævin-
týri sín í góðum félagsskap
í Aþenu. Hann sagði frá
því, hvernig honum tókst
að endurnýja hinn sterka
kjarna EOKA liðsins með
Kýpurbúum, sem voru við
nám í Aþenu. Leynilegri
mótspyrnuhreyfi-ngu stjórn
aði hann gegn nazistum.
Þeir æfðu sig á nóttinni í
grjótnámum, sem hætt var
að nota.
Grivas gabbaði Bretana
gjörsamlega með því að
flytjast úr einum feluvtað
í annan í Troodos-fjöllum.
Hann dvaldist ýmist í hell-
um eða kjörrum. í langan
tíma bjó hann við hliðina
á brezkum liðsforingja í
Limassol. Einhverju sinni
heimtaði hann að fá að taka
í hendina á Sir John Har-
ding marskálki, sem var í
stuttri heimsókn á eynni.
Grivas þakkar það tryggð
félaga sinna, hversu hon-
um heppnaðist að komast
undan æ ofan í æ. í eitt
skipti hlýtur hann þó að
hafa bjargað sér upp á eig-
in spýtur: Hann var að baða
sig, þégar hann sá herflokk
á árbakkanum. Honum
tókst að skýla sér bak við
runna, og þar var hann alls
nakinn í fimmtán mínútur,
eða þar til hermennirnir
fóru. Það hættulegasta, sem
Grivas lenti í, var þegar
Bretar umkringdu fjallið,
þar sem felustaður hans
var. Herdeildirnar byrjuðu
að færa sig nær, en spreng
ingar úr þeirra eigin fall-
byssum kveiktu í kjarrinu.
Nítján Bretar létust af eld-
inum, en Grivas slapp, án
þess að missa nokkurn af
liðsmörinum sínum.
í langan tíma lifði Griv-
as og skæruliðar hans á app
elsínum og olífulaufum. Af
leiðingin af því varð sú, að
þeir fóru að missa tennurn-
ar. — Þegar Grivas sá sig
neyddan til þess að fara til
nærliggjandi þorps til þess
að láta taka úr sér fjórar
tennur, var hann nærri fall
inn í hendur Bretum, sem
komu á tannlækningastoí-
una í rannsóknarleiðangur.
Hann bjargaði sér með því
að skella á sig svæfinga-
grímu, sem huldi nef hans
og munn,
Og eitt af því fyrsta, sem
Grivas gerði, þegar hann
kom til Aþenu, var einmitt
að fara á tannlæknastofu til
þess að láta laga i sér tenn-
urnar. Að því búnu hélt
hinn 60 ára gamli skæruliði
til dómkirkjunnar í Aþenu
og hafði meðferðis dálítið
af blóðidrifnum Kýpurjarð
vegi.
Hann hefur verið gerður
að yfirhershöfðingja, og
þingið sæmdi hann sama
titli og Pericles var sæmd-
ur á fimmtu öld fyrir Krists
burð („heiðursborgari").
Og Grivas þakkaði fyrir sig
og kvaðst ætla að hvíla sig
og skrifa minningar sínar.
★

ROLF BJÖRLING, sonur
Jussi Björling og tenór
eins og hann, hefur undan-
farin þrjú ár unnið sem
sölumaður í Ameríku, en
sömuleiðis fengizt lítils hátt
ar við söng.
Metropolitan-óperan leit-
ar á hverju ári að ungum
og efnilegum söngvurum,
og að þessu sinni voru 2000
ungir söngvarar, sem próf-
aðir voru. Úr hópnum voru
14 valdir til frekari próf-
unar og var Rolf Björling
meðal þeirra. Hann söng
eitt af eftirlætislögum föð-
ur síns úr óperunni „La
Boheme“.
Chaplin.
eins og allur heimurinn þekki
LEYNDARDOMUR
MONT EVEREST
ÞJ.ÓNNINN fylgir Bob
og Frans eftir í nokkurri
fjarlægð. Þá sér hann, að
þeir fara um borð í mótor-
bát, og brátt sigla þeir brott
frá sjónum hans. Skyldu
þeir hafa tekið eftir hon-
um? Þjónninn snýr við og
hleypur sem fætur toga í
áttina til aðalbyggingarinn
ar, og sannleikurinn er sá,
að Bob hefur tekið eftir
því, að einhver er á hælum
þeirra. Þess vegna keppti
hann að því að n
sem fyrst. Á
stað á vatninu stí
bátinn. „Nú, þ,
ekki auðvelt
Grace. Hennar vi
g 8. apríl 1959 —
AlþýðubJaðið