Alþýðublaðið - 18.01.1921, Blaðsíða 1
Alþýðublaðid
Gefið Át ai áLlþýðufioiikHuœ
1921
Þriðj<jdagmo 18 janúar.
----1—■■.... .M
13. tölubl.
Tinnan Melr auöion.
— Hvað sagðir þú við mann-
>inn þarna?
— Eg sagði honum að herða
sig.
— Hvaða heimild hefir þú til
að skipa honum?
— Eg launa honum?
—• Hvemikið launar þú honum?
— 12 krónur á dag.
— Hvaðan færðu peningana,
sem þú launar honum með?
— Eg sel höggvinn stein.
— Hver heggur steininn?
— Hann gerir það.
— Hvað heggur hann marga
steina á dag?
— Hann heggur heilmarga.
— Hvað færðu mikið íyrir þá?
— Kringum 50 krónur.
— Já, en þá er það hann sem
tborgar þér 38 krónur.
— En eg á verkfærin og vél-
arnar.
— Hvernig eignaðist þú þær?
— Eg seldi höggvinn stein.
— Hver hjó hann?
— Æi, þegiðu nú!
(Ldk.)
jfiftliflokksfiaíiriai
í Bárubúð var mjög fjölmennur.
Bekkir voru ekki nema í hálfu
húsinu, og var sá helmingurinn
af húsinu þar sem engir voru bekk-
írnir troðinn af fólki, auk þess
sem bekkirnir voru fullskipaðir.
Fundinn setti Kjartan Ölafsson
steinsmiður, og stýrði hann hon-
am. Fyrstu ræðumenn voru fram-
bjóðendur Alþýðuflokksins, Jón
Baldvinsson, Ingimar Jónsson og
Agúst Jósefsson. Var tekið á móti
þeim með lófakiappi og góður
rómur gerður að ræðum þeirra.
Á eftir frambjóðendunum töluðu
Héðinn Valdimarsson og Ólafur
Fiiðriksson einnig af hendi AI>
þýðuflokksins, en Bjarni frá Vogi
lagði nokkrar spurningar fyrir þing.
mannsefnin, sem þeir svöruðu, Og
tjáði Bjarni að sér líkaði svörin
vel. En þá kom upp úr kafinu,
að efsti maðurinn á iista þeim er
Bjarni fylgir (D listanum) mundi
ekki fylgjandi öllum spurningun
um, og sterklfga var dregið i efa,
að Bjarfii væri sjálfur fylgjandi
spurningu þeirri er snerti Islands-
banka,
Magnús Jónsson, efsti maðurinn
á Íslandsbanka-Iistanum, sem ber
bókstafinn C, kvaddi sér hljóðs
og hélt ræðu þar sem hann sann
aði, að hann væri „óskrifað blað“
í stjórnmálunum, og var hróðugur
af. Á skoðanir sínar í stjórnmál
um mintist hann ekki frelcar en
endranær. Aldrei mun frambjóð-
andi hafa farið flatar frammi iyrir
kjósendum en Magnús þessi fór
í þetta sinn. Hann gerði sem sé
þau orð Ólafs Friðrikssonar að
umtalsefni, að Jakob Möller sé í
raun og veru stuðningsmaður lands-
stjórnarinnar, með því að taka
rnálstað íslandsbanka, Sagði hann
að sér þætti gaman að því, að
þeir stæðu upp sem væru þessar-
ar skoðunar, og spratt þá upp
yfirgnæfandi meirihluti allra þeirra
er sátu (en Sighvatur pólití og
örfáir aðrir sátu eftir). Þó ræðan
væri ekki mjög Iöng hjá Magnúsi,
vanst honum þó tfmi til þess að
afneita Jakob Möller; hann sagði
sem sé „að það væri eftir að
sanna að hann (Magnús) væri sömu
skoðunar og Jakob Möller''.
Fundinum var slitið kl. iiðlega
eitt, og fór hann yfirleitt hið bezta
fram.
Kveuííjósondafandui’ verður
haldinn í Bárubúð í kvöld. Býður
D(odda)-listinn þangað öllum kon-
um, sem fá fundarboð þeirra og
fleirum þó. Þar tala frambjóðendur
Hstans og þrír gæðingar þeirra.
Stjðrmnálastejna
anðstxðinganna.
Þegar helztu leiðtogar í hinum
pólitisku flokkum andstæðinganna
eru að reyna að gera grein fyrir
stefnu sinni í stjórnmáiunum, þá
verður þeim furðu stirt um svörin.
Jafnvel þjóðkunnum ræðuskörung-
um í þelrra hóp vefst tunga um
tönn og sumir Ieiða málin hjá sérl
Orsökin er auðsæ.
Stefnuleysi og stjórnmálahringl.
Hvernig eiga þeir menn að gera
grein fyrir stefnu sinni, sem vita
varlg hvað þeir eiga að finna upp
til sundurlyndis svo að nýr flokk-
ur verði myndaður.
Sannfæring leiðtoganna er í
molum, og taglhnýtingarnir „slíta"
hver um annan þveran, og vita
ekki sitt tjúkandi ráð. Þetta ásig-
komulag er nú dálaglegur grund-
völlur undir löggjöf þjóðarinnar.
Ekki að undra þó virðing fyrir
Alþingi okkar fari þverrandi hjá
þjóðinni, ef slákir galgopar eiga
að sitja þar í framtíðinni.
Ein stefna — ef stefnu skyldi
kalia — er þó að mestu saœeig-
inieg þeira Sokksbrotum sera eru
að berjast fyrir tilveru sinni hér f
bæ. Sem sé mótstaða gegn jafn-
aðarhreyfingu Aiþýðuflokksins.
Einn af frambjóðendum á A Hst-
anum — hr. Einar Kvaran — lýs-
ir yfir afstöðu þeirra þremenning-
anna til verkamannahreyfingarinn-
ar hér í ræðu sinni. Mig langar
til að athuga þann kafia ræðunn-
ar nokkuð.
Þeir hafa ekki trú á þvf, segir
hann, að með þeirri breytingu
sem fyrir jafnaðarmönnum vakir
verði mein okkar bætt — að
minsta kosti ekki hér á íslandi.
Þetta bendir til þess að þessir
menn hafi þó ekki gsgngerða ótrú
á þessari breytingu í öðrum lönd-
um — strax spor í áttina —. En
rökfærslan er ekkt góð; þvf nærri
má geta að jafnaðarstefna er jafn