Alþýðublaðið - 25.04.1959, Page 11
Flygvéiamarí
Flugfélag íslands.
Millilandaflug: Millilanda-
flugvélin Gullfaxi fer til Os-
lóar, Kaupmannahafnar og
Hamborgar kl. 9.30 í dag.
Flugvélin er væntanleg aftur
til Reykjavíkur kl. 17.10 á
morgun. Inn'anlandsflug: f
dag er áætlað að fljúga til Ak
ureyrar, __ Blönduóss, Egils-
staða, ísafjarðar, Sauðár-
króks ög Vestmannaeyja. Á
morgun er áætlað að fljúga
til Akureyrar og Vestmanna-
eyja.
Loftleiðir.
Saga er væntanleg frá
Kaupmannahöfn, Gautaborg
og Stafangri kl. 19.30 í dag.
Hún heldur áleiðis til New
York kl. 21. Leiguflugvél
Loftleiða er væntanleg frá
New York kl. 8 í fyrramálið.
Hún heldur áleiðis til Oslóar,
Gautaborgar og Kaupmanna-
háfnar kl. 9.30.
Ríkisskip.
Sklplns
Hekla fer frá Akureyri í
dag austur um land til Rvík-
ur.-Esja fór frá Reykjavík í
gær vestur um land til Akur-
eyrar. Herðubreið er væntan
leg til Reykjavíkur í kvöld
frá Austfjörðum. Skjaldbreið
fór frá Reykjavík í gær vest-
ur um land til Akureyrar.
Þyrill er í Reykjavík. Helgi
Helgason fer frá Reykjavík á
hádegi í dag til Vestm.eyja.
Skipadeild SÍS.
Hvassafell er í Antwerpen.
Arnarfell fér í dag frá Rott-
erdam áleiðis til Reykjavík-
ur. Jökulfell er í Amsterdam.
Dísarfell er í Rostock. Litla-
fell fer í dag til Vestur- og
Norðurlandshafna. Helgafell
er væntanlegt til Antwerpen
28. þ. m. Hamrafel fór 17. þ.
m. frá Reykjavík áleiðis til
Batum.
Eimskip.
Dettifoss fer frá Helsing-
fors í dag til Ventspils og
Kaupmannahafnar. Fjallfoss
fer frá Hamborg 27/4 til Rot-
terdam og Antwerpen og það
an til Rotterdam og Roykja-
yíkur. Goðafoss fer frá Akur-
eyri á morgun til ísafjarðar
og Vestmannaeyja. Gullfoss
er í Kaupmannahöfn, Lagar-
foss fór frá New York í gær
til Reykjavíkur. Reykjafoss
fer frá Hull 28/4 til Reykja-
víkur. Selfoss _för frá Reykja
vík í gær til Árhus, Odense,
Kaupmannahafnar og Riga.
Tröllafoss' kom. til Reykjavík
ur í gær frá Leith. Tungufoss
fer frá Gautaborg 27—28/4
til Rostock,. Gdynia og Kaup-
mannahafnar.
Messur
BRÆÐRAFÉLAG Óháða.safn
aðarins heldur fund í kvöld -
að Kirkjubæ kl. 8.30 e. h.
Áríðancli mál á dagskrá. —
• Fjölmennið og mætið stund-
víslega. Stjórnin.
HJÓNAEFNI. Á sumardag-
inn fyrsta opinberuðu trú-
lofun sína Emilía Hjálmars-
dáttir og Jón Sveinsson skó
smiður.
Neskirkja: Messa kl. 2 e. h.
Séra Jón Thorarensen.
Hallgrímskirkja: Messa kl.
, 11 f. h. Ferming. Séra Sig-
urjón Þ. Árnason. Messa kl.
2 e. h. Ferming. Séra Jakob
Jónsson.
Háteigsprestakall: Fermingar
messa í Dómkirkjunni kl.
11 f. h. Séra Jón Þorvarðss.
taugarneskirkja: Messa kl.
10.30 f. h. Ferming. Altar-
isganga. Séra Garðar Svav-
ai'sson.
Kirkja Óháða safnaðarins:
Fermingarmessa kl. 2 'e. h.
Sr. Emil Björnsson.
Fríkirkjan: Messa kl. 2. Sr.
. Þorsteinn Björnsson.
því ekki, þegar maður giftir
sig? Hvernig gæti maður af
Vegaættinni rofið gefin heit?“
„Biðlið dálítið til hennar,“
sagði Don Carlos.
„En það er svo leiðinlegt.1*
„Nokkur orð, tekið um
(hendi við og við, eitt eða tvö
andvörp, augnagotur —“
„Vitleysa!“
„Við þessu búast allar stúlk
ur. Talið ekki við hana um
hjónaband í nokkurn tíma..
Látið hana venjast hugsun-
inni —“
„En ég á von á föður mín-
um hvenær sem er til virkis-
ins og hann kemur til þess að
tala við mig um væntáhlegt
hjónaband mitt. Hann skipáði
mér að gifta mig.“
„Faðir yðar skilur þetta
allt,“ sagði Don Carlos. „Seg-
ið honum að við hjónin séum
bæði á yðar bandi og þér séuð
enn að biðla til stúlkunnar.“
„Við ættum að fara heim á
morgun,“ sagði Dona Cata-
lina. „Lolita hefur séð þetta
fallega hús og nú getur hún
borið það saman við okkar
hús. Þá skilur hún hvaða þýð-
ingu það hefur að giftast yður.
Og það var einu sinni sagt að
maður og kona, sem væru
fjarri hvort öðru elskuðust
meir.“
„Ég óska ekki eftir því að
þið farið.“
„Ég held að það væri bezt
eins og á stendur. Komið þér
eftir svo sem þrjá daga, cab-
allero, og þá er ég viss um að
hún hlustar á biðlun yðar.“
„Ég geri ráð fyrir, að bér
vitið hvað við á,“ sagði Don
Diego. „En þið megið ekki fara
fyrr en á morgun. Og nú ætla
ég að fara til virkisins og tala
við Ramon kaptein. Það gleð-
ur kannski senorituna. Mér
virtist henni finnast að ég ætti
að skora hann á hólm.“
Don Carlos hugsaði með
sjálfum sér að þá færi illa fyr-
ir honum, því hann var mað-
ur, sem ekki var vanur að
skylmast og kunni lítið ívopna
burði, en hann sagði ekkert.
Heiðursmaður hafði ekki rétt
til að skipta sér af slíku. Það
var allt í lagi þó að caballero
dæi á meðan hann trúði, að
hann væri að gera rétt og dó
eins og caballero sæmdi.
Því gekk Don Diego brott
frá húsinu og hægt upyhæð-
ina til virkisins. Ramon kap-
teinn sá hann nálgast og itndr
aðist, en hann glotti yfir jil-
hugsuninni um einvígi við
slíkan mann.
En hann var ekkeg^gfema
kurteisin, þegar Don_ Diego
var vísað inn. —wí
„Það gleður mig að jýi’ -skul
ið heimsækja mig,“ sa.^Thann
og beygði sig fyrir erfingja
Vega ættarinnar. _____
Don Diego hneigði jig; á
móti og þáði stólinn, senjr Ra-
mon kapteinn bauð honum.
Kapteinninn undraðist að ekk
ert sverð hékk við hliðhDon
Diegos.
„Ég neyddist til að klifra
upp hæðina til að tala-wMíð-
ur um ákveðið málefni,“4afði
Don Diego. „Mér hefur-verið
tjáð, að bér hafið heimsótt
mig á meðan ég var fjarver-
andi og móðgað unga stúlku,
sem var gestur minn.“
„Einmitt?“ sagði kapteinn-
- inn.
„Voruð þér mjög drukk-
inn?“
„Senor?“
„Þá væri þetta ailt skiljan-
legt. Og þar að auki voruð þér
sár og með hita. Voruð bér
ekki með hita, kaptei_jyg|"
„Án efa,“ sagði Itamcm,, ...
„Það er hryllilegt* að^fa
hita — ég var einu síhnihheð
hitasótt. En samt hefðuð þér
ekki átt að troðast inn á sen-
orituna. Það er ekki nóg með
að þér móðguð hana, heldur
hafið þér einnig móðgað mig.
Ég hef beðið senorituna um
að kvænast mér. Það er að
vísu ekki ákveðið, en ég hef
samt vissum skyldum ag
gegna.“
„Ég kom til yðar til að
frétta af Senor Zorro,“ laug
kapteinninn.
„Hafið þér — er — íundið
hann?“ spurði Don Diego.
Kapteinninn roðnaði.
„Náunginn var þar og hann
réðst á mig,“ svaraði hann.
25
éftir
Johnsfon McCulley
„Ég var særður og vopnlaus,
svo hann gat farið með mig
eins og hann vildi.“
„Það er furðulegt,“ sagði
Don Dlego íhugull, „að eng-
inn ykkar hittir Bölvun Capi-
strano begar þið standið jafn-
ir að vígi. Annaðhvort ræðst
hann á ykkur, þegar þið eruð
hjálparvana eða hann ógnar
ykkur með byssu meðan hann
skilmist við ykkur eða hefur
hóp manna með sér. Ég hitti
Gonzales liðsforingja oö menn
hans á búgarðinum hjá Felipe
og liðsforinginn sagði mér ó-
trúlega sögu um ræningjann
og hóp af mönnum, sem hefðu
rekið hann á flótta."
O. við munum ná honum,“
lofaði kapteinninn. ,,Og svo er
dálítið, sem ég vildi benda vð-
ur á, caballero. Eins og allir
vita er ekki mikið álit, sem
haft er á Don Carlos Pulido
á hærri stöðum. Eins og þér
mihnizt var Senor Zorro á
Pulido búgarðinum og kom
þar út úr skáp, er hann réðst
á mig.“
„Ha! Við hvað eigið hér?“
„Hann kom í hús vðar í gær
kveldi meðan bér vornð fiar-
verandi og Pulido fiölskvldan
var gestir yðar. Ég er farinn
að halda að Don Carlos hafi
pitthvað^ samband við Senor
Zorro. Ég er bví næst sann-
færðui’ um að Don Carlos er
svikari og í nánu sambandi
við þorparann. Hijgsið bér vð-
ur tvisvar. nei oftar um áður
en bér giftizt dóttur hans.“
..Guð hjálni mér. hvílík
mælska!“ sagði Don Diego
með aðdánn. „Mér nr orðið
iílt í höfðinu. Trúið þér
þessu?“
„Já, caballero.“
„Jæia. Pulido fiöKkvldan
fer heim á morgun. Ég bauð
þaim aðeins að vera gestir
mínir til að þsu losnuðu við
þennan Senor Zorro.“
„Og Senor Zorro eltir þau
til virkisins. Skiljið þér nú?“
„Getur þetta verið?“ stundi
Don Diego. „Ég verð að íhuga
þetta. Ó, hvílíkir óróatímar!
En þau fara heim á morgun.
Auðvitað vildi ég ekki að hans
hágöfgi héldi að ég skyti
skjólshúsi yfir svikara."
Hann stóð á fætur og
hneigði sig kurteislega og
gekk hægt til dyra. Og þar
virtist hann minnast einhvers,
því hann snéri sér við og leit
á kapteininn.
„Ha! Nú gleymdi ég móðg-
uninni,“ sagði hann. „Hvað
þér kapteinn um atburðina í
nótt sem leið?“
„Vitanlega bið ég yður auð-
mjúklega afsökunar, caball-
ero,“ svaraði Ramon kapteinn.
„Og ég tek afsökunarbeiðni
yðai’. En látið þetta ekki koma
fyrir aftur. Þér gerðuð des-
penseroinn hræddan og hann
er bezti náungi.“
Svo hneigði Don Diego
Vega sig aftur og fór úr virk-
inu og Ramon kapteinn hló
hátt og lengi unz veiku her-
mennirnir í sjúkrastofunni
héldu að kapteinninn væri
genginn af vitinu.
„Hvílíkur maður!“ sagði
kapteinninn. „Ég er viss um
að hann er hættur að hugsa
um senorituna. Os* ég var asni
að gefa í skyn við landsstjór-
ann að þessi maður væri svik-
ari. Hann myndi aldrei þora
að svíkja neinn.“
20.
Regnið, sem yfir vofði kom
hvorki þann dag né bá nótt og
næsta morgun skeín sólin
skært og himininn var blár og
blómailmur var í loft.inu.
Skömmu eftir morgunverð
var Pulido vagninum ekið að
framdyrunum os Don Carlos,
kona hans og dóttir bjuggu
sig undir að snúa heim á leið.
„Mér finnst læðinlegt,“
sagði Don Diego við dvrnar,
„ að senoritan vill ekki giftast
mér. Hvað á ég að segja föður
mínum?“
„Hættið ekki að vona, cab-
allero,“ ráðlagðí Don Carlos
honum. „Ef til vill breytir
Lolita um skoðun, besar við
erum komin heim os hún ber
höllina bér saman við okkar
vesæla kofa.“
„Ég hafði vonazJ til að allt
myndi komið í lag,“ saeði Don
Diego. „Haldið bér að ég megi
vona bið bezta?“
„Áreiðanlega,“ sagði Don
Carlos, en hann efaðist sjálf-
ur, því hann mundi Ætir svipn
um, sem verið hafði á andliti
senoritunnar. En hann ætlaði
samt sem áður að tala alvar-
lega við hana um leið og þau.
kæmu heim og hann var að
hugsa um að heimta að hún
hlýðnaðist honum og veldi sér
þann maka er hann kysi.
Þegar venjulegir kurteisis-
siðir voru á enda ók vagninn
af stað og Don Diego gekk
niðurlútur inn í húsið, hann
var alltaf niðurlútur, þegar
hann þurfti að hugsa.
En brátt fannst honum að
hann þyrfti að tala við
einhvern og hann fór út og
gekk yfir torgið aö kránni.
Feiti kráareigandinn gekk til
hans, bauð bonum sæti við
gluggann og sótti vín án þess
að honum væri sagt að gera
það.
Don Diego sat þar í klukku-
tíma og horfði út um gh.igg-
ann á menn og konur, sem
komu og fóru og horfði á sí-
vinnandi innfæddu mennina
og við og við leit hann á veg-
inn, sem lá í áttina til San
Gabriel.
Hann sá að tveir menn
komu ríðandi eftir veginum
og milli þeirra gekk maður og
Don Diego sá að reipi lágu frá
mitti mannsins og að hnökk-
um riddaranna.
„Hvað er nú þetta?“ sagði
hann og stóð upp og gekk að
glugganum.
„Ha!“ sagði kráareigandinn
við öxl hans. „Þetta er fang-
inn að koma.“
„Fanginn?“ sagði Don Di-
ego og leit spyrjandi á hann.
„Það kom innfæddur mað-
ur fyrir skönmiu með þær
fréttir að hann væri munkur,
caballero.11
„Hvað þá, ffeiti maður?“
„'Það á að dæma manninni
strax. Hann svindlaði á ein-
hverjum kaupmanni. sem
verzlar með húðir. Hann
vildi láta dæma sig í- San
Gabriel, en það v.ar ekki
leyft, því þar eru allir fylgj-
andi munkum og trúboðun-
um.“
„Hvaða maður er þetta?“
spurði Don Diego.
„Hann heitir bróðir Fielipe,
caballero.”
„Hvað þá? Bi’óðir Felipe
er gamall maður og góður
vinur minn. Eg var hjá hon-
um í fyrrinótt á búgarðmum,
sem hann stjórnar.“
„Hann hefur áreiðanlega
svikið yður eins og alla hina,
caballero,“ sagði feiti kráar
eigandinn.
Don Diego var áhugasam-
ur. Hann gekk út af k.ánni
og að skrifstofu dóma: ans,
sem var í lítilli byg, ;íngu
hinum megin við torgið. Ridd
arjaírnr voru að koraa með
fangann Það voru tveir her-
GRANNARNIft
„Pomms, Pappi“.
Alþýðublaðið — 25. apríl 1959 J,