Alþýðublaðið - 26.04.1959, Qupperneq 10
Skjofur frami
Framhald af 3. síðú.
kominn af auðugum ættum í
Ný.ia Englandi og er giftur inn
í Standard Oil auðmagnið.
Hann var mikill stuðningsmað
ur New Deal-stefnu Roose-
velts og - hann stóð fyrir at-
vinnuleysistryggineum í Mas-
sachusets. í utanríkismálum
stendur hann nærri Bemókröt
um. Hann var hivnntur uop-
töku hins kommúnistíska
Kína í S'ameinuðu hióðirnar,
en eftir atburðina í Tíbet er
vafasamt, hvort hann heldur
þeirri stefnu til streitu.
Mörg verkefni bíða Herters
í hinu nýia starfi. Hinn 29.
anríl kemur hann til Parísar
til bess að sit.ia fund utanrík-
isráðherra Yesturveldanna.
Komu hans verður beðið með
óþreyju.
úúðin
ŒEaamMsm
Vélarhlutar
Mótor- og Vatnskassa-
púðar.
Vatnsdælur, dæluhlutar.
Afturstuðarar.
Perur, kveifejuhlutar,
stefnuljósahlutar,
Fyrir skoðunina:
Spindil- og slitboltar,
fóðringar, brennsuborð-
j ar og' gúmntí.
v. KRINSLUMYRARVEG
SÍMI 32881
Blskupskjör
Framhald af 4. síðu.
frjálslyndir guðfræðingar áður
kynnzt vinarkveðjum af Þessu
tagi, þegar mdkið hefur legið
við.
Um sam'a leyti birti Alþýðú-
blaðið fyrrnefnt trúnaðaPbréf
til Bræðralagspresta. Virtist af
því mega mar'ka, að ein'hverjir
prestar kunni því ekki of vel,
að þeim sé trúnaður sýndur og
mikið í miun að sanna Það al-
m'enningi, Annað var þó alvar-
legra í rnáli þessu. Trúnaðar-
bréfið var birt sem hn'eykslis-
frétt, þeim til ámælis, se.m ritað
höfðu. Sjálft gaf bréfið ekkert
tilefni til hneykslunar og hóg-
værð Þess augljós. En bréfið
átti ek'kert erindi til alm'enn-
ings enda trúnaðarmál ekki
skráð til birtingar. Birtingin
gat því ekki skoðast annað en
tilraun til að snúa vopnum1 í
höndum þess sóknarliðs, er stóð
á bak við síra Einar Guðnason.
Sérstaklega mun þó birtingin
til þess gerð að gera síra Einar
tortryggilegan í augum þeirra
bókstafsmanna, sem hugsan-
legt var að honum leggðu lið,
en frjálslyndir guðfræðingar
einir undirrituðu bréfið, enda
átti það að sendast Bræðralags
mönnum, liðssveit frjálslyndr-
ar guðfræðistefnu.
Prófessor Sigurbjörn Einars-
son var kosinn biskup lögmætri
kosningu. Vit hans og hæfi-
leika draga engir í efa. Eftir á
m'á sjá, að kosning hans var
frá upphafi tryggð og því engin
ástæða fyrir fylgismenn hans
áð grípa til hæpinna úrræða í
mieðhaldi sínu. Vonandi á pró-
fessor Sigurbjörn eftir að verða
íslendingum heillabiskup.
Kirkja '°g kristni þarf Þessf
með.
Þögn og gleymska hefði nú
hjúpað kosningu hins nýja bisk
ups, ef henni hefði ekki fýlgt
tragi-komiskur eftirnááli. Fé-
lagið, sem kennir sig við
bræðralag og frj'álslyndi, varð
eftir kosninguna að vettvangi
bræðravíga og deilna. Ungir
menn risu þar upp og mót-
mæltu, að nafn félagsins skyldi
nefnt í . fyrrnefndu trúnaðar-
bréfi. Ekki nægðu þó mótmæ'li
ein, heldur sögðu þeir sundur
slitið bræðralaginu.
'Það undrar almenning mest í
eftirmá'li þessu, að hinir ungu
menn skyldu bíða með úrsagnir
biskupskosninguma alla, en r'ísa
þá upp að angra félagsbróður
sinn fallinn. Marka menn af
því, að annarlegar séu rætur
úlfúðar þessarar. Muni hún
uPPgjör 'einlhvers eða ein-
hverra, sem fremur töldu sig
eiga rétt á stuðningi Bræðra-
lags til biskupskjörs en sír.a
Einiar Guðnason.
Ungir menn eiga að vísu til
að renna gönuskeið. En Þeir
eru' alla jafna drenglyndir og
sjáltfum sér samkvæmir. Óró-
inn í Bræðralagi bendir til ann
ars. Hann líkist meir refskák
fullorðinna. Átekta er beðið
mieðan sigunvonir síra Einars
kunna að vera nokkrar, en haf-
izt ha-nda, þegar ósigur hans er
opinber. Slík framikoma sæmir
ekki í félagi, sem kennir sig við
bræðralagshugsjón Krists, hún
ber of mikinn keim af valda-
baráttu þessa heims.
Fremur átti almenningur von
á, a'ð frjálslyndir guðfræðingar
hörmuðu, að ekki skyldu þeir
bera gæfu til að stand'a betur
saman um hiskupsefni sitt.
Hefði slik kveðja verið ólíkt
smekklegri föllnum foringja og
betur í samrsemi við hugsjón
og tilgang Bræðralags-
Guðmundur Sveinsson,
Bifröst.
Þórskaffi
Dansleikur
í kvöld.
Gólfteppahreinsun
Hreinsun gólfteppi, dregla
og móttur fljótt og vel. —
Gerum eirjnig við.
Sækjum ■—■ sendum.
Gólfteppagerðin h.f.
Skúlagötu 51. Sími 17360.
Túskildingsóperan
Frambald af 5. siðn.
— Carl Billich var músíkstjóri
og tókst ágætlega.
Ekki er mér grunlaust um,
að skinhelgum kunni að finn-
ast nokkurt brútalítet í leik
þessum, en því ber að taka.
Heimurinn ferst ekki fyrir því,
Hins vegar ber Leikfélagl
Reykjavíkur hrós fyrir að hafa
tekið þetta verk til meðferðar
og hafa gert það svo vel, sem
raun ber vitni um, miðað við
allar aðstæður.
G. G.
Framhald af 9. síðu.
karlaflokki keppa FH og KR„
en í kvennaflokki Ármann og
KR.
Það er þýðingarlaust að fara
að spá einhverju um væntan-
leg úrslit þessara leikja nema
að þeir verða geysispennandi.
Bezta ráðið er að mæta að Há-
logalandi í kvöld og mæta stund
víslega, því að reikna má með
að húsið verði fullsetið.
Móðir okkar og tengdamóðir,
MARGBÉT BJÖRNSDÓTTIR,
Barónsstíg 61, verður iarðsungin frá Dómkirkiunni mánudag-
inn 27. þessa mánaðar kl. 1,30 le. h.
Athöfninni verður útvarpað.
Hlín Gunnarsdóttir,
Björn Gunnarsson,
Málfríður Gunnarsdóttir,
Ottó B. Guðlaugsson.
BARNAGAMAN
Gríutsi grái og skjaldbakan
'62
--A.............. ■
ekki verandi inni.
í sama bili kom frú-
in hlaupandi. Hún var
rneð handklæði fyrir
augum og munni. Hún
opnaði gluggana upp á
gátt.
„Þetta er nú meiri
brælan", sagði hún.
Svo kom súgurinn og
sópaði og blés öllum
gufukörlunum út um
gluggann, þeim stóru,
þeim feitu, þeim sætu
og þeim svörtu — og
það varð enginn eftir.
Og eldhúsið varð aftur
hreint og fallegt, en frú
ín kallaði fram:
„Heyrið þið nú krakk
ar, Siggi, Dísa og Dóra.
Nú er maturinn tilbú-
ínn! Gerið þið svo ;vel“.
Skoti við banabeð
konu sinnar:
— Elsku Margrét
mín! Viltu svo muna að
slökkva ljósið, ef þér
finnst þú sért að deyja.
meðan ég er í burtu.
Löglegt strand.
Hreppstjóri (við skip-
strand); -—- Það er allt
í lagi. Við bækurnar er
ekkert að athuga. S'kip-
ið er löglega strandað.
„Viltu lofa okkur að
sjá skjaldbökuna?“
„Voðalegur kjáni get-
urðu verið, Benni“,
sagðí Dísa. „Heldurðu,
að maðurinn skilji ís-
lenzku? Hann, sem er
enskur“.
Þetta var satt. Mað-
urinn hristi bara höfuð-
ið og öll börnin hlógu
að vitleysunni í Benna.
„Eitthvað verðum við
þó að reyna“, sagði Þór-
ir um leið og hann lagð-
ist á fjóra fætur og
byrjaði að skríða um
þilfarið. Börnin bentu á
hann og horfðu biðj-
andi á manninn.
En það var ekki til
neins. Maðurinn hristi
höfuðið og setti upp enn
strangari svip. Svo var
eins og honum leiddist
þessi krakkavaður,
Hann tók út úr sér píp-
una og kallaði upp í
brúna:
„Bingó! Bingó!"
„Húrra, nú veit hann,
hvað við viljum,“ hróp-
aði Þórir, sigri hrósandi.
En börnin urðu bæði
hrædd og hissa, þegar
kolsvart andlit á svert-
BARNAGAMAN 63
ingja kom fram í klefa-
dyrnar á brúnni.
„Hræðilega er hann
ljótur,“ kallaði Dísa upp
yfir sig.
Börnin urðu logandi
hrædd, hentust upp úr
skipinu og þutu upp
bryggjúna, — nema
Grímsi grái. Hann stóð
kyrr og virti fyrir sér
svarta manninn.
Þarna stóð sverting-
inn og hló út undir eyyu,
svo að skein í hvítar
tennurnar. Honum þótti
auðsjáanlega gaman að
því, hvað börnin höfðu
orðið hrædd.
Grímsi horfði góða
stund á svertingjann.
síðan klifraði hann upp
á borðstokkinn.
„En þeir bjánar, að
vera hræddir við svert-
ingja,“ hugsaði hann
með sér. En það var hart
að fá ekki að sjá skjald-
bökuna. Það hefði verið
gaman að því. Þau voru
nýbúin að lesa um hana
í skólanum.
4.
Nú var eins og ljós
rynni upp fyrir Grímsa.
Hann greip spxettinn og
hljóp eins og fætur tog-
uðu.
„Grímsi! Grímsi grái!“
hrópuðu börnin til
Grímsa, þegar hann þaut
fram hjá þeim, þar sem
þau voru að leika sér.
En hann stanzaði ekki
hjá þeim núna. Hann
var að flýta sér.
„Mamma, mamma,
hvar er taskan mín?
hrópaði Grímsi um leið
og hann opnaði eldhús-
dyrnar heima hjá sér.
„Hvaða gauragangur
er þetta í þér, drengur?"
sagði mamma hans.
Grimsi hrifsaði dýra-
fræðina upp úr töskunni
og var á augabragði horf
inn úr um dyrnar aftur.
Hann nam ekki staðar
fyrr en hjá krökkunum.
Þau voru enn að leika
sér.
„Nú er ég viss um, að
við fáum að sjá skjald-
bökuna,“ sagði Grímsi.
„Af hverju heldurðu
það?“ spurði Þórir.
„Ég sýni karlinum
bara dýrafræðina mína/6
sagði Grímsi hróðugur
og dró bókina upp úr
barmi sínum. Hann
fletti upp blaðsíðunni,
þar sem myndin af
skjaldbökunni var. „Þeg
ar karlinn sér skjald-
bökuna, hlýtur hann að
skilja okkur.“
Börnin féllust á þetta,
Og aftur tóku þau á
sprett niður í skip.
5.
Þegar börnin komu
niður á bryggjuna, sáu
þau hvar lítill og góð-