Alþýðublaðið - 26.04.1959, Blaðsíða 11

Alþýðublaðið — 26. apríl 1959
fí
þúsund raddimar''
Á MIÐVIKUDAGINN kemur
til landsiris söngivarinn Bob Vin
cent, sem nefndur befur verið
„Maðurinn með þúsund radd-
irnar“.
Mun hann efna til skemmt-
ana í Garnla Bíó og hefst for-
sala á aðgöngumiðuim þar nk.
þriðjudag. Bob Vincent hermiir
eftir ýmsum fraegum dægur-
lagasöngvurum, t. d. Elvis
Preslejr, Franky Lane, Jonny
Ray og Perry Como.
SKODA-Octavia heitir árgerð
1959 af 4 manna fólksbifreiðum.
Hefur Tékkneská bifreiðaum-
boðið tilkynrit mikla verðiaekk-
un á þesari bifreið miðað við
fyrri gerð, eða úr kr. 94 000,00
niður í um kr. 84 000,00.
Jafnframt hafa verið gerðar
ýmsar endurbætur á hinni nýju
bifreið: breytt útlit að framan,
breyting á mælaborði og stýri,
en aðallbreytingin eru gormar
að framan í stað þverfjaðrar,
og gerir það hina nýju bifreið
miklu þýðari í akstri.
menn, sem voru í San Gabri-
el, munkarnir höfðu neyðst
til að látá þá fá húsaskjól og
fæði í nafni landsstjórans.
Það var bróðir Felipe.
Hann hafði verið neyddur til
að ganga alla þessa leið fast-
ur við hnakka varðánna og
það var greinilegt að her-
mennirnir höfðu við og við
hleypt á skeið til að rey»a
þol munksins.
Kufl bróður Felipes var all
ur í tætlum og þakinn ryki
og svita. Þ,eir sem þyrptust
að honum hrópuðu hæðnis-
lega að honum, en bróðir
Felipe hélt höfðinu hátt og
lét sem hann sæi þá ekki!
Hermennirnir stigu af baki
og ráku hann inn á skrif-
stofuna og flakkaTarnir og
Indíánarnir þyrptust á eftir.
Don Diego hikaði augnablik
og gekk svo til dyranna, —
„Burt skr’ll“, kallaði hann
og fólkið vék.
Hann gekk inn og ruddist
gegnum mannþröngina. Dóm-
arinn sá hann og benti hon-
iim að setjast. En Don Diego
vildi ekki setjast.
„Hvað er nú þétta?“
heimaði hann. „Þetta er
bróðir Felipe, heilagur mað-
ur og vinur minn.“
„Hann er svindlari, sagði
einn hermaðurinn.
„Ef hann er það, er eng-
um að treysta,“ sagði Don
Diego.
„Þetta er ekki rétt, caball-
ero,“ sagði dómarinn og gekk
fram. „Það hefur verið lögð
fram kæra og hér á að dæma
manninn.
Don Diego settist niður og
rétturinn var settur.
Maðurinn sem kærði var
illilegur maður, sem sagðist
verzla með tólg og húðir og
hefði vörugeymslur í San Ga-
briel. ...
„Eg fór til búgarðsins, sem
þessi munkur stjórnar og
keypti af honum tíu húðir,“
Þegar ég hafði borgað honum
þær og farið með þær til vöru
húss míns sá ég ;að þser voru
ekki nægilega sútaðar. Þær
voru ónýtax. Eg fór til bú-
garðsins og heimtaði að
hann borgaði mér þær til
baka, en hann neitaði.“
„Húðirnar voru góðár,“
skaut bróðir Felipe inn í. Eg
sagði honum að hann fengi
peningána þegar hann skil-
aði húðunum.
„Þær voru ónýtar,“ sagði
kaupmangarinn. „Aðstoðar-
maður minn getur borið vitni
með mér. Það v,ar svo mikil
fýla af þeim að ég varð að
brenna þær.“
Aðstoðarmaðurinn bar vitrii
um þetta.
„Hafið þér eitthvað að
segjá?“ spurði dómarinn.,
„Það hefur ekkert að
segja,“ sagði bróðir Felipe.
„E'g er þegar fundinn sekur
og dæmdur. Ef ég fylgdi lands
stjóranum en væri ekki kufl-
klæddur munkur, hefðu húð-
irnar verið góðar.“
„Þetta eru landráð,“ kallaði
dómarinn,
„Þetta er satt.“
Dómarinn gretti sig.
„Það hefur verið svindlað
of mikið,“ sagði hann. „Það
er ekki hægt að afsaka rán
með því einu að maður sé
kuflklæddur. Eg verð'að gefa
fórdæmi til að munkarnir
sjái að þeir geta ekki svindl-
að í skjóli köllunar sinnar.
Eg dæmi að rétt sé að munk-
arnir skili peningunum fyrir
húðirnar og að þessi munkur
sé bai'inn tíu vandarhögg. Og
fyrir landráðin fær hann
fimm högg í viðbót. Þetta er
dómur minn.“
21.
Indíánarnir klöppuðu og
hrópuðu. Don Diego fölnaðí
og hann leit augnablik í augu
bróður Felipe og sá, að hann
hafðí sætt sig við örlög sín.
Skrifstofan var rudd og
hermennirnir leiddu munk-
inn út á mitt torgið. Don Di-
ego sá að dómarinn glotti og
hann skildi hvílíkur skrípa-
leikur dómurinn hafði verið.
eftir
Johnston McCulley
misþyrmt. Hann þaut inn í !
hópinn og skipaði mönnunum
að víkja. En hann fann
að hendi var lögð á arm hans
og þegar hann leit vði, stóð
dómarinn við hlið honum.
„Þetta ætti caballero ekki
að gera,“ sagði dómarinn lágt.
„Maðurinn hefur verið dæmd
ur á löglegan hátt. Ef
hjálpið honum eruð þér að
vinna gegn hans hágöfgi. Haf-
ið þér hugleitt það, Don
Diego?“
En það hafði Don Diego
ekki gert. Og hann skyldi
hann gat ekkert gert vini sín-
um til hjálpar núna. Hann
kinkaði kolli og snéri brott.
En hann fór ekki langt. Her
mennirnir höfðu nú yfirbug-
að bróður Felipe og reyrt hann
við hýðingarstaurinn. Það var
enn meiri móðgun en að rífa
kuflinn af honum, því þýðing-
arstaurinn var aðeins notaður
fyrir óhlýðna Indíána. Svipan
söng og Don Diego sá blóð á
beru baki bróður Felipe.
Hann leit undan, því hann
þoldi ekki að horfa á þetta. En
hann gat talið svipuhöggin af
hvininum í loftinu og hann
vissi að hinn stolti bróðir Fel-
ipe myndi ekki gefa frá sér
sársaukavein, hann myndi
fyrr deyja.
Hann heyrði hláturinn í inn
fæddu mönnunum og þegar
hann snéri sér við, var hýðing
in um garð gengin.
„Þér verðið að endurgreiða
peningana innan fimmtán
daga annars fáíð þér fimmtán
Dudley L. Simms.
Forseti áSþféSa-
FORSETI alþjóöasambánds
Lions-klúbba (Lions Internati-
onal), mr. Dudley L. Simms,
kom til Reykjavíkur í síðustu
viku í skamma heimsókíii —
Hann kemur hirigað í opinbera
heimsókn til Lions-klúbbanna
á íslandi.
Lions-klúbbar hér á landi eru
nú um 13 talsins, þar af 8 ut-
an Reykjavíkur á eftirtöidum
stöðum: Siglufirði, Akureyri,
ísafirði, Hafnarfirði, Akranesi,
Keflavík, Borgarnesi og Njarð-
„Hvílíkir óróatímar!" sagði
hann við kunningja sinn,
sem stóð við hlið hans.
Þeir rifu bróður Felip úr
kuflinum og hófu að binda
hann við staurinn. En munk-
urinn hafði verið mikill
ki’aftamaður á yngri árum og
hann var sterkux enn. Nú
skildi hann niðurlægingu
sína.
Hann henti hermönnunum
til hliðar og þreif svipxma.
„Þér hafið tekið kufl minn,8,
kallaði hann. „Nú er ég mað-
ur en ekki munkur. TiJ hlið-
;air, hundar.“
Hann sló frá sér með svip-
unni. Hann sló þvert yfir and-
litið á hermanni. Hann sló
tvo innfædda menn, sem
hlupu til hans. Og svo réðst
skríllinn á hann, lamdi hann
til jarðar, sparkaði í hann
og sló hann og hlýðnaðist
ekki einu sinni við skipunum
hermannanna.
Don Diego Vega fannst
hann þurfa eitthvað að gera.
Hann gat ekki séð vini sínum
hosg til viðbotar,“ sagði dom- i vikum.
armn.
Bróðir Felipe var leystur
og honum hen+ á jörðina við
staurinn. Fólkið týndist á
brott. Tveir munkar, sem
höfðu komið fra San Gabriel
hjálpuðu bróðurnum að standa
á fætur og leiddu hann brott
meðan múgurinn kallaði að
hönum ókvæðisorðum. Don
Dieeo Vega fór heim til sín.
„Nið í Bernardo.“ skipaði
hann despenseroinum.
Brytinn beit á vör til að
komast hiá bv{ að brosa með-
an hann g'erði bað, sem fyrir
hann var lagt. Bernardo var
heyrnar- og mállaus Indíáni,
sem Don Diego hafði til furðu
legustu hluta. Hann kom inn-
an augnabliks og hneigði sig
fyrir húsbónda sínum.
„Bernardo, bú ert gim-
steinn,“ sagði Don Diego. ,,Þú
getur ekki talað eða heyrt,
ekki lesið né skrifað, og þú
ert nægilega vel gefinn til að
láta þarfir þínar í ljós með
merkjamáli. Þú ert eini mað-
urinn í heiminum, sem ég get
talað við án þess að mér sé
svarað. Þú segir ekki allt af
Hal við mig.“
félagsmanna í öllum
Lions-klúbbum hér á landi er
nú 380. Alls eru um 14 þús.
Lions-klúbbar í heiminum og
er félagatala þeirra um 600.000.
— Núverandi umdæmisstjóri
Lions-klúbbanna á íslandi er
Þór Guðjónsson, veiðimála-
stjóri.
ENGtM mmim
GRANNARNIR
„Komdu út og sjáðu, hvað bílinn þinn
»r orðinn fínn“.
UMBOÐSMENN hinna
pólsku „HeIios“ ljósapera.hafa
heðið blaðið fyrir eftirfarandi
leiðréttingu, út af grein, sem
birtistí Alþýðublaðinu 21. apr-
íl sl. undir fyrirsögniiini „Verða
málaferli vegna gallaðra Ijósa-
pera?“
í fyrsta lagi voru engar pólsk
ar ljósaperur komnar hingað tii
lands þegar rafmagnsefirlit rík
isins gaf út hina umdeildu til-
kynningu um Ijósaperur, sem
spryngju.
í öðru lagi hefur hvorki raf-
magnseftirliti ríkisins né utn-
boðsmönnum hinna pólsku
Ijósapera „Helios“ borizt ein
einasta kvörtun um perurnar.
Af þessu tilefni vilja umboðs
menn taka fram efirfarandi:
Hin pólska verksmiðja fram-
leiðir hæði 1000 tíma og 1400
tíma perur. Hins vegar munu
þeir ekki bjóða aðrar 220V pev-
ur en gefnar eru unp fyrir 1400
tíma hér á markaðnumi. Hvert
stykki af þessum perum er próf
að undir ströngu eftirliti, hæði1
festa skrúfugangs við glerið og
•glóðhæfni nerunnar, þannig að
engar gallaðar perur eiga að
leynast með, enda allai' umbúð
is stimplaðar af útflutningseft-
irlitinu.
Af því, sem að frarnan er sagt
er umboðstnönnum ,,Helios“ al-
gjörlega óviðkomandi deila sú,
sem risið hefur um tneinta galla
á ljósaDerum, sem 'hér eru á
. markaðnum.