Alþýðublaðið - 05.05.1959, Blaðsíða 11

Flugvélarnar!
riuffiélags íslands.
Millilandaflug: Millilanda-
flugvélin Gullfaxi fer til Gias
gow og Kaupmannahafnar kl.
8 í dag. Væntanleg aftur til
Reykjavíkur kl. 22.40 í kvöld.
Flugvélin fer til Oslóar, Kaup
mannahafnar og Hamborgar
kl. 8.30 í fyrramálið. Milli-
landaflugvélin Sólfaxi er
væntanleg til Reykjavíkur kl.
22.30 í kvöld fré Lundúnum.
Xnnanlandsflug: í dag er áætl
að að fljúga til Akureyrar (2
ferðir), Blönduóss, Egilsstaða,
Flateyrar, ísáfjarðar, Sauðár-
króks, Flateyrar, ísafjarðar,
Sauðárkróks, Vestmannaeyja
(2 ferðir) og Þingeyrar. Á
morgun er áætlað. að fljúga
til Akureyrar (2 ferðir),
Hellu, Húsavíkur, ísafjarðar,
Siglufjarðar og Vestmanna-
éyja (2 ferðir).
Loftleiðir.
Edda er væntanleg frá
Löndon og Glasgow bl. 21 í
kvöld. Hún heldur áleiðis til
New York kl. 22.30. Saga er
væntanleg frá New York kl.
8.15 í fyrramálið. Hún heldur
áleiðis til Oslóar og Stafang-
urs kl. 9.45.
Pan Ameriean flugvél
kom til Keflavíkur í morg-
un frá New York og hélt á-
leiðis til Norðurlandanna.
Flugvélin er væntanleg aftur
annað kvöld og fer þá til New
York.
5klpl»i!
Ríkisskip.
Hekla fer frá Akureyri í
dag á austurleið. Esja er á
Vestfjörðum á suðurleið.
Herðuhreið fer frá Reykjavík
á morgun austur um land til
Seyðisfjarðar. Skjaldbreið
fór frá Reykjavík í gær til
Breiðafjarðarhafna. Þyrill fer
frá Fredrikstad í dag áleiðis
til Reykjavikur.
Skipadeild SÍS.
Hvassafell losar á Norður-
Jandishöfnum. Arnartell er á
Akranesi. Jökulfqll fór frá
Rotterdam 1. þ. m. á'leiðis til
Austf jarðahafna. Dísarfell fer
Væntanlega í dag frá Rotter-
dam áleiðis til íslands. Litía-
-fell er á leið til Reykjavikur
frá Austfjörðum. Helgafeil
átti að fara í gær fi’á Hull á-
leiðis til Reykjavíkur. Hamra
fell fór 2- þ. m, frá Batum
áleiðis til Reykjavíkur.
BREZK kona ýtti mann-
inum sínum fram úr
rúminu þegar hann hraut
og hélt honnm vakandi
nótt eftir nótí.
Með þessu athæfi gerði
hún sig seka um ómann-
eskjulega grimmd, sagði
brezki dómarinn, sem í
síðastliðinni viku yeitti
nianninum hennar skiln-
að.
Það skiptir ekki öllu
máli, sagði dómarinn,
hvort eiginmaðurinn seg
ir satt þegar hann full-
yrðir, að konan hans hafi
lamið hann, klórað og
hárreitt. Ilitt nægir, að
sannað er, að það vofði
sífellt yfir honum að
vakna á gólfinu.

i nnheimta
i.ÖOFHÆ.^ÐlSrðHF
ur sjálfsagt falið sig í runna
og hlegið að þeim“.
„Ég vona að hestur yðar sé
styrkur og sverð yðar beitt“,
sagði Don Diego og fór inn í
vagninn.
Tveir hestar voru látnir
fyrir vágninn og innfæddur
maður í skrautlegum einkenn
isbúningi var ekillinn. Don
Diego hallaði sér út af á kodd
ana og hálflokaði augunum og
vagninn lagðj af stað. Ekill-
inn ók yfir torgið, inn á þjóð-
veginn og hélt í áttina að
Pplido búgarðinum.
Don Carlos sat úti á svöl-
um og sá vagninn nálgast,
Hann urraði, stóð á fætur og
gekk inn til konu sinnar og
dóttur.
„Senorita, Don Diegó' er á
leiðinni“, sagði hann. „Ég hef
talað um hann við þig og ég
treysti því að þú hagir þér
eins og vel uppalinni dóttur
sæmir“.
Svo snéri hann við þeim
baki og gekk út á svalirnar
og senoritan þaut inn á her-
bergi sitt og henti sér grát-
andi á rúmið. Hún vildi að
hún gæti elskað Don Diego
og gifzt honum, því faðir
hennar vildi það, en hún gat
það ekki.
Því hagaði maðurinn. sér
ekki eins og caballero? Því
sýndi hann ekki minnsta snef-
il af viti? Því var hann ekki
ungur maður, Ijómandi af
héilbrigði og hreysti í stað
þess að vera eins og aldraður
don með annan fótinn í gröf-
inni.
Don Diego steig út úr vagn-
inum og veifaðj ekilnum að
aka að útihúsunum. Hann
heilsaði Don Carlos letiléga
og Don Carlos var furðu lost-
inn er hann sá að Don Diego
bar gítar undir hendinni.
Hann lagði gítarinn á gólfið
tók ofan hattinn og andvarp-
aði.
„Eg fór til föður míns,“
sagði hann.
„Ha! Er Don Alejandro við
góða; heilsu?“
„Hann er heilsuhraustur að
venju, hann skipaði mér að
biðla ákaft til senoritu Lolitu.
Ef hún vill ekki giftast mér,
ætlar hann að gera mig arf-
lausan.“
„Er það satt?“
„Hann sagði svo og faðir
minn gengur ekki á bak orða
minna, Don Carlos. Senoritan
verður að taka mér. Eg þekki
tenga aðra, sem faðir minn
vildi fyrir tengdadóttur.“
„Biðlið til hennar, Don Di
ego, ég bið yður þess. Verið
ekki svona hreinskilinn.“
„Eg hef ákveðið að blðla
til hennar eins og aðrir menn,
þó ég viti að mér leiðist það.
Hvernig ráðlteggið þér mér
að haga mér?“
„Það er erfitt að ráðleggja
slíkt,“ sagði Don Carlos. Og
reyndi árangurslaust “ að
muna hvernig hann biðlaði til
Don Catalinu. „Maður þarf
annað hvort að hafa æfingu
eða vera einn af þeim sem’ er
þetta eðliltegt.“
„Eg er hvorugt,“ andvarp-
aði Don Diego o>g leit þreytu-
lega á Don Carlos.
„Lítið á senorituna eins og
þér tilbiðjið- hana. Talið ekki
um hjónaband en um ástina.
Talið lágt og hægt pg segið
þýðingarlaus orð. sem ung
stúlka getur liesið mikið úr.
Það er auðvelt að segja eitt
pg meina annað.
„Það get ég ekki,“ sagði
Don Diego. ,,En ég mun reyna
það. Gæti ég fengið að sjá
senorituna?“
Don Carlos fór í dyragætt-
ina og kallaði á konu sína og
dóttur, sú fyrrnefnda brostí
við Don Diego og hin. brosti
líka af ótta. Þvj hún elskaði
hinn óþekkta Senor Zorro og
gat engan annan elskað og
hún myndi aldrei giftast
manni sem hún elskaði ekki
ekki einu sinn-i til að bjarga
föður sínum frá niðurlæg-
ingu.
Don Diego leiddi senorit-
una að bekk og hóf að tala
við hana um allt og ekkert,
hann sló á gítarstrengina með
an hann gerði það og Don
Carlos og kona hans settust
ihinum megin á svalimar og
vonuðu að allt gengi vel.
Senorita Lolita gladdist yf-
jr því að Don Diego minntist
ekki á hjónaband eins og
hann hafði gert fyrr. Hann
sagði henni í stað þess frá því
32
eftir
Johnsfon McCuIley
sem gerzt hafði á torginu,
frá húðstrýkingu bróður Fe-
lipes og frá því hvernig Se-
nor Zorro hegndi dómarann
og barðist við marga menn og
slapp. Þrátt fyrir leti sína
talaði Don Diego vel og sagði
skemmtilega frá og senoritan
fann að hún kunni vel við
hann.
Hann sagði henni einnig
frá því, að ihann hafði farið
út á búgarð föður síns og
hvernig caballeroarnir höfðu
skemmt sér þar, en hann
minntist ekki á komu Senor
Zorro og samtökin. sem þeir
höfðu bundizt, því hafði hann
lofað.
„Faðir minn ætlar að gera
mig arflausan, ef ég fæ mér
ekki konu,“ sagði Don Diego
svo. „Viljið þér að ég missi
eiignir föður míns, senorita?
„Vitanlega ekki, svaraði
hún. Það eru margar stúlkur
sem glaðar vildu giftast yður
Don Diego.
„En ekki þér?“
„Eg myndi vera hreykin?
En get ég að því gert að ég
elska yður ekki? Viljið þér
eignast konu, sem ekki elskar
yður? Hugsið um öll þau ár,
sem þið væruð gift og engin
áát til að gera lífið bærilegt.“
„Haldið þér, að þér getið
ekki lært að elska mig, sen-
orita?“
—i Stúlkan snéri sér að
honum og sagði lágt:
„Þér eruð caballero, senor.
Get ég treyst yður?“
„Til dauðans, senorita!“
„Þá hef ég dálítið að segja
yður. Gg ég bið yður að
halda því leýndu. Það er að
vissu leyti útskýring.“
„Haldið áfram, senorita."
„Ef hjarta mitt leyfði
myndi ekkert gleðja mig
meira en að lofast yður, sen-
or, því ég veit hve mjög fað-
ir minn óskar þess. En ég er
of heiðarleg til að giftast
manni, sem ég ekki, elska. —
Það eru vissar ástæður fyrir
því að ég get ekki elskað yð-
ur.“
„Elskið þér annan mann?“
„Það er rétt senor. Hjarta
mitt er barmafullt af ást. Þér
vilduð ekkj eiga mjg fyrir
konu fyrst svona stendur á.
Foreldrar mínir vita það ekki.
Þér vexðið að geyma leyndar
mál mitt. Eg sver að ég hef
sagt satt.“
„Er maðurinn yður sam-
!boðinn?“
„Það er ég viss um að hann
er, eaballero. Ef hann væri
það ekki, myndi ég syrgja
allt mitt líf, en ég myndi ekki
hætta að elska hann. Skiljið
þér mig nú?“
„Eg skil yður senorita. Má
ég láta þá von í Ijós, að mað-
urinn sé yður samboðinn og
maður við yðar hæfi?“
Eg vissi að þér voruð sann-
ur caballero.“
„Og gangi eitthvað illa og
þér þurfið á hjálp að halda
hlæjandi.
Ikallið þá á mig, senorita.“
„Föður minn má ekkert
grúna. Við verðum að láta
hann halda að þér biðlið til
mín og ég skal reyna að láta
sem ég hugsi um yður. Og
smátt og smátt hættið þér að
koma.“
„Eg skil yður senorita. En
þá lendi ég í slæmri klípu. Eg
hef beðið föður yðar leyfis til
að biðla til yðar og ef ég biðla
til einhverrar annarrar ræðst
hann á mig. Og ef ég biðla
ekki til annarrar ræðst faðir
minn á mdg. Þetta er Ijóta
klípan.“
„Það stendur ekki lengi,
stenor.“
„Ha, nú veit ég.“ Hvað ger
ir maður sem er í ástarsorg?
Hann syrgir, hann er mæðu-
legur, hann neitar að taka
þátt í æsingum og ævintýrum.
Senorita, þér hafið bjargað
mér. Eg get verið latur, þvi
ást mín er ekki endurgoldin.
Þá halda allir að þeir þekki
ástæðuna fyrir þvj að mig
dreymir í sólinni og ég hugsa
í stað þess að ríða og berjast
eins og fífl! Eg fæ að vera
eins og ég vil í friði og töfrar
ástarinnar leika um mig, Ðá-
samlegt.
Suma rd va larheimil i lamaðra oq
fatlaðra barna é vegum S L F
EINS OG kunnugt er hefur
Styrktarfélag lamaðra og fatl-
aðra starfrækt æfingastöð fyr-
ir lamað og fatlað fólk að Sjafn
argötu 14 undanfarin 4 ár. Nú
er í ráði að starfrækja sams
konar æfingastöð í sumar að
Varmalandi í Borgarfirði.
Formaður Styrktarfélags
lamaðra og fatlaðra, Svavar
Pálsson og' framkvæmdastjóri,
Sveinbjörn Finnsson skýrðu
fréttamönnum frá starfsemi og
markmiðum félagsins nýlega.
Það var í lömunarveikifaraldr-
inum 1955, sem undinn var
bráður bugur að því að koma
upp þessari æfingastöð á Sjafn
argötunni. Hefur þangað sótt
mikill fjöldi fólks í ýmiss kon-
ar æfingar, sem miða að því að
styrkja lamaða vöðva og hjálpa
eiga til þess, að þetta fólk verði
aftur virkir þátttakendur í lífs-
baráttunni. Mikill rekstrarhalli
hefur verið af þessari starfsemi,
enda þörf mikils starfsliðs við
slíka æfingastöð. Opinber fjár-
veiting sú, sem veitt hefur ver-
ið hefur hrokkið mjög skammt
aiiniiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiimiiiii'iiii
til þess að standa straum a£
kostnaðinum.
Þrátt fyrir þessa örðugleika
hyggja formenn félagsins til
þess að koma á fót þessu sum-
arheimili, sem áður er um get-
ið. Verður það einkum ætlað
börnum 5—12 ára. Ráðgert er
að hafa 40 börn á dvalarheimil-
inu í sumar, sem næst 20 pilta
og 20 stúlkur. Enda þótt meg-
inhluti sjúklinga við æfinga-
stöð S.L.F. að Sjafnargötu 14
sé úr Reykjavík, Kópavogi og
Hafnarfirði, vonar S.L;F., að
börn um allt land geti notfært
sér þessa sumardvöl, innan
þeirra takmarka, sem rúm leyf
ir. Greiðslum verður mjög í hóf
stillt, enda gerir S.L.F. ráð fyr
ir verulegum rekstrarhalla. —■
Forráðamenn félagsins létu
þess mjög getið, hve mikið vant
aði á skilning yfirvalda og al-
mennings, þannig að félaginu
væri gert fjárhagslega Ikleyft
að starfa með beztu æfinga-
tækjum og við þá aðstöðu, að
unnt yrði að gera sjúkhngana
sjálfbjarga, en ekki loka þá
inni á hælum.
P. I. n 'Bo* 6 Goi>*»nbapcn
GRANNABNIÍ
„Ekki get ég gert að því, þótt þú
hafir gleymt að setja tvöfalt gler
í rúðurnar.“
Alþýðublaðið — 5. maí 1959