Alþýðublaðið - 06.05.1959, Blaðsíða 10

Gerum við bilaða
KRANA
og klósett-kassa.
VATNSVEITA
REYKJAVÍKUR.
símar 13134 og 35122
Húselgendur.
önnumst allskonar vatns-
og hitalagnir.
HIT ALAGNIR b.f
Símar 33712 og 32844.
Láfið okkur
aðstoða yður við kaiup og
sölu bifreiðarinnar.
Úrvalið er hjá okkur,
AÐSTOÐ
við Kalkofnsveg og
Laugaveg 92.
Símj 15812 og 10650
Akl Jakobsson
Og
Krlstján Eiríksson
hæstaréttar- og héraSfl-
dómslögmenn.
Málflutningur, Innhermta,
•amningagerðir, fasteigna-
og skipasala.
Laugaveg 27. Sími 1-14-53
HúsnæðismitSlunin
Bíla og fasteignasalan
Vitastíg 8A. Sími 16205.
Keflvíkingar!
Suðurnes j amena!
Innlánsdeild Kaupfélags
Suðurnesja greiðir yður
hæstu fáanlega vexti af
innstæðu yðar.
Þér getið verið örugg om
sparifé yðar hjá oss.
Kaupfélag
Suðurnesja,
Faxabraut 27.
iVlálflutnings-
skrifstofa
Lúðvík
Gizurarson
héraðsdómslögmaður.
Klapparstíg 29.
Síini 17677.
Sandblástur
Sandblástur og málmhúð
un, mynztcun á gler og
legsteinagerð.
S. Hclgasön,
Súðavogi 20.
Sími 36177.
Samúðarkort
Jlysavarnafélags Islands kaupa
'lestir. Fást hjá slysavarnadeild-
im um land allt. í Reykjavlk í
íannyrðaverzl. Bankastræti 6,
Verzl, Gunnþórunnar Halldórs-
ióttur og í skrifstofu félagsina,
Irófin 1. Afgreidd í síma 14897,
'Jeitið á Slysavarnafélagið. —
Mð bregst ekki.
Hreinsum gólfteppi, dregla
og mottur fljótt
Gerum einnig við.
iSækjum. — Sendum.
GÓLFTEPPAGERÐIN h.f.
Skúlagötu 51
Sími 17-360
kór
Minnlngarspjöld
D. A. S.
ást hjá Happdrætti DAS, Veat-
irveri, sími 17757 — Veiðarfæra
ærzl. Verðanda, sími 13788 —
íjómannafélagi Reykjavíkux,
tími 11915 — Guðm. Andrés-
tyni gullsmið, Laugavegl 50,
tími 13769. — í Hafnarfirði í
3ósthúsinu, sími 50267.
oO
í=

ro cn
lP
h >’
’S o0
z ou
# 18-2-18 *
LEIGUBÍLAR
Bifreiðastöð Steindórs
Sími 1-15-80
Sifreiðastöð Reykjavíkui
Sími 1-17-20
Ræða Eggerts
Framhald af 5. síðu.
í þessu máli muni þessir „kost
ir“ hans snúast honum í mót.
Jafnvel þó svo væri, að öll
mannvonzka og tillitsleysi
heimsins væri samankomin á
brezkri grund, þá er svo mik-
ið til af því gagnstæða í heim-
inum, sem fyrirlítur slíkt
framferði, þegar því er mætt
af einurð, festu og stillingu.
Hvikum aldrei.
Jafnframt því, sem við hljót
um að sameinast í kröfunni
um að hvergi verði hvikað frá
se+tu marki um 12 mílna
mörkin, þá hljótum við einnig
að sameinast í óskinni um, að
skvnsemi os raunsæi verði
látin ráða í öllum okkar gagn-
aðeerðum. Hvert vanhugsað
víxlspor gæti dregið úr hinni
nauðsynlegu samúð og skiln-
ingi á málstað okkar og þörf-
um. — Hvert vanhugsað spor,
sem stigið er í þessum mál-
um, er vatn á mvllu andstæð-
ingsins og breiðir yfir hið
aumkunarverða hlutskipti
hans. í þessu máli er ekki
spurning um daga, heldur
fyrst. og fremst um það. að
sigurpálminn verði í okkar
höndum, — þrátt fyrir gap-
andi fallbyssukjafta, er gína
við okkur í dag.
Við fögnum þeirri þjóðar-
einingu, sem um málið hefur
tekizt, og bá jafnframt þeirri
álvktun, sem fram hefur verið
löeð á Alþingi um málið af
fulltrúum allra stjórnmála-
flokka. — Vei beim aðilum,
ef til eru, sem vilia gera slíkt
þjóðarmál að pólitísku bit-
beini.
Efnahagsmálin.
Eins og við erum öll sam-
mála um, að fiskveiðarnar eru
og verða um ófvrirsiáanlegan
tíma undirstaðan undir menn-
ingarlífi á íslandi, bá ættum
við eins að s?eta orðið sam-
mála um nauðsvn bess. að út-
vegurinn geti óhindrað eeng-
ið, og sótt til fanga í gullkist-
ur okkar við strendur lands-
ins.
Það verður heldur ekki með
neinum rétti sagt, að hinar
vinnafridi stéttir hafi ekki lagt
á sig þungar bvrðar undanfar-
in ár, til þess að unnt væri að
halda þessum undirstöðuat-
vinnuvegi bjóðarinnar gang-
andi. í mörg undanfarin ár
hafa forráðamenn bióðarinnar
úr öllum stjórnmálaflokkum
ýmist lagt á þunga bvrði
skat.ta og tolla á ýmsar lífs-
nauðsynjar, sem rýrt hafa
kaunmátt þeirra launa. sem
búið var að ná fram í hörðum
átökum. Þá hefur einnig verið
farið fram á það við hið vinn-
andi fólk, að það gæfi eftir til-
tekinn stigafjölda vísitölu-
uppbóta á laun sín, sbr. í ágúst
1956, og aftur nú um s.l. ára-
mót, þ.e. launalækkunarfórn-
ir.
Allar hafa þessar aðgerðir
verið gerðar í krafti þess, að
yrði ekkert að gert. kæmi at-
vinnuleysi og verðbólga, og
dýrtíð réði ríkjum með öllu
sínu ægiveldi.
Þrátt fyrir litla getu hefur
almenningur borið bessar
byrðar möglunarlítið og sýnt
þar með vilja sinn til þess að
forða þjóðinni allrí frá þeim
hörmungum, sem af síaukinni
verðbólgu og dýrtíð myndi
leiða. Það væri alrangt að
halda því fram, að í fyrr-
greindum tilfellum hafi ekki
verið um kjararýmun í bili
að ræða. En alþýða manna hef
ur viliað sýna vilja sinn í
verki, til bf>ss sð gera tilraun
til bess að lækka dýrtíðar-
krabbameinið. Revnist bað
hins vegar svo. að bvrðunum,
SPm f bví skvni hafp vnriff á
lapðar. verði ekki réttlá+lega
skint. bá munu verkalýðssam-
tökin rétta sinn hlut á ný.
Allir taha iafnan bátt
í niðurfærslunni.
Þess vevna eerum við kröf-
ur til bess að svo verð; um
hnútana húið. að allir lands-
menn falr; á sif? hiutfallsleffa
iafna bvrði. ocr beir bannig
mest, sem breiðust hafa bök-
in.
— Þessi bióðanrandi verður
ekki levstur merj hirf einu. að
hinn vinnandi maður pefi eft-
ir hhita sinna naumu launa,
har yerður hátttaka allra til
að koma. oe að bví vilium við
vinna.
Veriim hiartsvn
og þrautseig.
Revlrvfsk aihvða.
t>rát+ fvrir vmsar blikur á
loft.i er eklri ástasða til að
horfa svartsvnum aupum á
framtíðina. Fnn som fvrr velt
ur á mest.ii hvernifj við siálf
st.öndnm að framtíðarverkefn-
unum. ‘Éo á há ósk bezta til
pkkar allrp á hessum há+íðis-
rtepi. að við höfnm manndnm
til hess pð veria fensin rétt-
jnöi ov st.anda sampn í órofa
fvlkinsu nm haoshætur okk-
ar. 0cf láta har okki Paspur og
háf’aða villa oirlrur sýn.
Gleðilega hátíð.
Ræða Friðjóns
Framhald af 4. síBu.
að gera henni Ijóst, svo að
aldrei gleymist, að kjör henn-
ar standa í órofa sambandi við
kjör allra annarra stétta í
þjóðfélaginu. Að vér erum
SAMFÉLAG, þótt vér skipt-
umst í stéttir, að engin stétt
má vera svo kröfuhörð fyrir
eigin hönd, að aðrar stéttir
verði misskiptar fyrir, enda
gæti þá ríkisvaldið sinnar rétt
lætishliðar. Það þjóðfélag,
sem kemst næst því að skipta
þjóðartekjunum réttlátlega
milli þegna sinna, verður far-
sælast. En hér erum vér kom-
in að einu mesta vandamáli
hvers þjóðfélags í efnahags-
lífi sínu, vandamáli, sem iðu-
lega veldur hörðum átökum
og deilum. Slíkt hefur oft
skeð hér á landi, og dómar
hafa verið misjafnir um dieilu-
urnar og úrslitin. Of hefur
verkalýðshreyfingunni verið
borið það á brýn, að hún væri
of kröfuhörð, sýndi ekki næg-
an þegnskap. Hér verða ekki
gamlar deilur rifjaðar upp, en
einmitt vegna greindra ásak-
ana, skal hins vegar á það
bent, að oft hefur íslenzkur
verkalýður sem og aðrir laun-
þegar sýnt nrjög mikinn þegn-
skap og eru dæmin nýjust frá
liðnum vetri, að þeir hafa tek-
ið á sig kvaðir af glöggum
skilningi, ef takast mætti að
koma jafnvægi á efnahags-
kerfi okkar.
Verkanienn og aðrir laun-
þegar liafa þegar sýnt, að
þeir skilja mætavel, hver
voði hefði verið á ferðinni,
ef ekki hefði veriðstungiðvið
fótum við þá háskalegu þró-
un í efnahagsmálum þjóðar-
innar, er orðin var s.l. haust,
er vísitalan komst upp £ 202
stig hinn 1. desember s.l.
Kaup var þá orðið 17—21%
hærra en útflutningsuppbæt-
ur voru miðaðar við í lögun-
um frá 28. maí s.l. — En
það var mun meiri hækkun
en nam hækkun þjóðartebn-
anna. Og til þess að standa
undir þeirri hækkun hefði
þurft 400 millióna króna
auknar tekiur í útflutnings-
sjóð og ríkissióð. Þessara
tekna liefði burft að afla
með nýium sköttum á al-
menning í landinu. Afleið-
ingin hefði vitanlega orðið
sú, að verðbóliruhiólið hefði
haldið áfram að snúast. Vísi-
talan í dag mundí sennilega
vera komin í 240 stig og'
kunnáttumenn hafa reikuað,
að hún mundi hafa orðið 270
stig næsta haust, ef ekki
hefð; verið að gert. Dvrtíðiil
mundi hafa orðið eftir hví
og skrúfan síðan haldið á-
fram með æ geigvænlegri
hraða. Hve.r mundi hafa átt
mest í hættu, ef hessi hróun
hefði ekki verið stöðvuð?
Verkamenn oa aðrir launa-
menn hafa lióslega svnt. að
beir hafa plögpan skilning á
hvj. að einmi+t heir siálfir áttu
hér mest { hsett.u. Mesta haes-
mnnamál albvðustéttanna og
bióðarinnar allrar var að
koma í veg fvrir bessa háska-
logiT bróun. — Þqss hefði ver-
ið skammt að híða að atvinnu
vegirnir hefðu stöðvazt. að
atvinmileýsi og skor+nr hefðl
halHið innreið sína í landið. ef
hér hefði verið lá+ið reka á
reiöarmm. Töcií s°innp sern
hriigðið hefði veriS við. hvf
bvnvri sem veröhnlcmaldan
heföi orðið. hví stórfnllrlari 0g
tilfinnanlegri fnrnir hofði al-
irienningnr orðið að fmra.
Laimast.pttirnar Rafai gert
sér fiillkomleo-p grein fvrir. að
sii fórn var acSejris hráðahiroða
fórn. en ekki varanloo fórn,
,sem bær fnerðii. on hcer 1éf,U
af henói 10 vísit.ölns+io hóta-
Iaus+ ssmkvfnmt efnnhaosað-
gerðum heim sem ákveðnar
voru á nvliðmim ve+ri. Þaer
hafa gert sér fiilla grnin fvrir
hví. að hessar aðgerðir voru
hmr xroogustu. som lim gat ver-
ið að rmðp eins 0g komið vsr.
hafa Híipt* vfirlpitt
folrírS hp^nin nf
p'TncfrfH -m skilviincfi nct bviicrrSizt
(jrpn.cfil^P'a vífS. *»v sVvlt
pfi o tr "hpof hsklcív á
hvovr+i Kolur hí»Vín fvam
pu p Kpíí?Síc<Tno,i Koievo "I. iv>9Í,
Kocci afclúíiíl vóvlcalv?Ss»
lu+Avfinffarinnflv Of 1aiiliKo(fín»
(jowfQlnjnna ncg olrlrí
fil lrvmifl. oíS hofln Köirlci c1cvlí|-
lli» cín'jr oivi cíAilV oll volil
Kolflri ciplf ciff clrili? Iillltví^l*lc
i'ílrum sL'ilninori*?
Þegar ég hví með liúfu geði
áma vorlralronum. verkamönn
um oo siómönmim hessa Ipnds
0g Ölliim launbegnm heilla X
nafni rílrisinS á hessum há+ið-
isd.pgi h°irra og bakka beim
mörg og marghátt.nð s+örf f
bágu framfara og framsóknar
íslonzku bióðarinnar. vildi ég
iafnframt mega flv+ia beim
og samtökum beirrp bmr ó«k-
ir. að beir on ban beri æt.íð
gæfu tii að b°kkia siálf sÍ£f
sem bezt. skilia vald sitt 0£f
kunna farsællegp með hað að
fara og st.anda vel og farsæl-
lega að öllum góðum málum
samiféipg.sins. Slíkt vrði ís-
lenzkri bióð til ómetanlegrar
farsældar og verkalvðsbrevf-
ingunni og launbegasamtök-
unum til slíks sóma, að bau
get.a varla kosið sér annan
meiri.
£(0 6. maí 1959 — Alþýðublaðið