Alþýðublaðið - 16.05.1959, Síða 10
Fuitdur ulsn-
ríkisráðlterranna
Herðaíré
Kúsíasköfi
Burstasköft
Verkfærasköft allskonar
Skóleistar
Skóhælar o. fl.
Sýnishorn fyrirliggjandi
Frainhald af 5. síðu.
róðursherferð og Genfarfund
urinn er þar engin undan-
tekning.
til alþingkkosmmga
í Kópavogi
Ei
.N EKKI skyldu menn þó
húast við skjótum eða mikl-
um árangri af fundi utanrík-
isráðherraniia. Fréttamenn í
Genf telja að fúndurinn kunni
að standa í þrjár til sex vik-
ur. Stjórnmálamenn í París
gera ráð fyrir að umræðurn-
ar standi lengi og var’a við
bjartsýni. í Bonn er talið að
árangur verði lítill bæði á
Genfarfundinum og væntan-
leffum fundi æðstii manna.
r
jr
er gildir frá 1. maí 1959 til 30. apríl 1960'ligg-
ur frammi í bæjarskrifstofunni Skjólbraut 10
frá 16. maí til 6. júní að báðum dögum með-
töldtxm.
Kærufrestur er til 6. jání að kvöldi.
Kópavogi 14. maí 1959.
Bæjarstjórinn í Kópavogi.
fara fram 2. d. hvítasimnu og hef jast kl. 2 e. h. með góðhestasýningu í tveim
fiokkum. 15 beztu hestar bæjarins taka þátt í sýnmgunni. Þá verður keppt á
skeiði — 250 — 300 — og 350 metra hlaupum. Meðal þáttakenda verða
Trauti frá Laugarvatni á skeiði og Garpur og Gnýfari á 350 mtr. hlaupi ásamt
Gigju frá Laugarvatni.
Mjög spennandi keppni. Veðbanki starfar. Veitingar á staðnum svo og
syndib appdrætti þar sem hinn heppni fær brúnan 7 vetra gæðing fulltam-
inn fyrir 10 krónur.
Ferðir frá Strætisvögnum Reykjavíkur.
Stjórn Hestamannafélagsins „Fáks’4
Netavertcstæði ións Gís'lasonar,
Hafnárfirði.
Sími 50165.
Hjartans þakklæti til allra nær og fjær, sem minnt-
úst mín á 85 ára afmælinu, 10. þ. m.
Lifið heil!
Anna G. Jónsdóttir.
Hverfisgötu 22. Hafnarfirði.
66
BARNAGAMAN
BARNAGAMAN
67
REFUftlNN OG UGLAN
l.
REFURINN lá í burkn-
anum undir stóru tré,
en uppi yfir honum sat
uglan á grein.
„Góðan daginn, ref-
ar“, sagði uglan. „Hvað
srt þú að gera þama
niðri?"
„Ég er að hvíla vitin
mín“, svaraði refurinn.
„En það er ekki von, að
þú getir skilið, hve var-
iega þarf að fara með
ritin mín; þú ert svo
CTÖmul og heimisk“.
„O-ú, er því þannig
farið?“ sagði uglan.
„En segðu mér, vitri
refur, hvernig þessi vit
þín eru“.
„Það vita nú allir,
hve greindur og gáfað-
ur ég er“, sagði refur-
,inn. „Skelfing geturðu
spurt heimskulega. All-
ir vita, hve slægur og
snarráður refurinn er“.
„Má vera“, sagði ugl-
an. „En segðu mér,
bróðir sæll, hve mörg
eru vitin þín?“
„Þau eru sjö“, sVar-
aði refurinn drjúgur.
„Þú er engin furða,
þótt þú sért vitur“,
sagði uglan. „Ekki hef
ég nema eitt vit“.
„Ég aumkast yfir þig
vesalingur“, sagði ref-
urinn. „Það er ófært“.
„0-jæja“, svaraði ugl-
an. „Taktu_ það ekki
nærri þér. Ég kemst af
með það“.
2.
Nokkru síðar hrökk
uglan upp af værum
blundi víð óskaplegt
brak og brésti í kjarr-
inu fyrir neðan tréð.
Hún leit niður fyrir sig
og sá, hvar refurinn
hljóp eins og hann ætti
lífið áð leysa.
„Hvað gengur á,
rebbi?“ sagði uglan.
„Þér verður of heitt að
hlaupa svona mikið,
jafn loðinn og þú ert“.
„Þei, þei“, sagði ref-
urínn másandi. „Veiði-
mennirnir eru að elta
mig. Hundarnir eru á
hælum mér“,
Og í sama vetfangi
var hann horfinn. Hann
hljóp og hljóp og hreyfði
lappirnar svo ótt og títt,
að hann snarsvimaði.
Loksins ga't hann smog-
ið inn í holu milli
steina. En uglan hafði
fylgzt með honum á
flugi.
,Ertu nú að gefast upp
rebbi minn?“ sagði hún.
„Ég næ varla andan-
um“, sagði refurinn.
Hann lá endilarigur á
bakinu og gekk upp og
niður af mæði. „Aldrei
héf ég komizt í annað
eins“.
„Hvað sagðistu hafa
mörg vit?“ spurði ugl-
an. „Ég er búin að
gleyma því“,
„Sex, ekki néma sex“,
sagði refurinn. „Ég
missti eitt á hlaupun-
um“.
;,Það var verri sagan“,
sagði uglan. „En reynd-
ar held ég áð sex vit
séttu að nægja“.
3.
Veiðimennirnir færð-
ust nær.i Hundgáin
bergmálaði í trjánum.
„Hamingjan góða“,
hrópaði refuririn, „Hvað
á ég nú að gera?“
„Hve mörg eru vitin
mín“, sagði refuririn í
bænarrómi.
„Nú er komið að mér
að sýna, hvað ég get
gert með þessu eina viti
mínu“, sagði uglan. „Ég
Eetlá að leggjast hérna
Við holumunnann og lát
ast vera dauð“.
„Hvað gágnar það?“
spurði refurinn.
. „Veiðimennirriir sjá
mig, þegar þeir koma,
og fara að skoða mig og
tala um mig“, sagði ugl-
an.
„Og hvað svo?“
spurði refurinn.
„Þá gleyma þeir þér
á meðan“, sagði uglan.
„Og þú notar tækifærið,
læðist út úr holunni og
hendist inn í skóginn“.
„Þetta er þjóðráð",
sagði refurinn.
4.
Veiðimennirnir komu
nú á harðahlaupum.
Þeir fóru rakleitt að hol
unni, sem refurinn var í.
(Framh.)
þín núna, lagsi?“ spurði
uglan.
„Minnstu ekki á það,
heillin“, sagði refurinn.
„Ég hef misst öll vitin.
Ég á ekkert eftir“.
„Hvar eru þá állar
gáfurnar, sem þú varst;
að gorta af í morgun?“
spurði uglan.
„Það er ekki fallega
gert af þér, ugla, að
hæða aumingjann, þeg-
ar hundarnir eru á hsel-
unum á honum og hann
á sér engrar undankomu
auðið“, sagði refurinn.
‘, sagði ugl-
að