Alþýðublaðið - 21.05.1959, Blaðsíða 5

iiiimiiimmiiiiiiiiitimtiiiiiiimiiiiiuimiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiimiiiimiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiJiiiiiiiiiiiiiii
ÞEIR sem áhuga hai
sena í dag er að gerast

■
Þétta eru fyrstu þoturnar a£
Comet 4 gerð, sem brezka
flugfélagið BOAC fékk. —
Myndin er tekin á Lundúna-
flugvelli. Alls er ætlunin, að
BOAC fái 19 slíkair „hala-
stjörnur“.
a á því, ■ en viö náíiári skoðun rís sýn->
í heimi ingin og opnast þá innra gilöi
nynanistannnar, hata án efa hennar, Það segir sig sjálft, að
/eitt því athygli, að bandaríska á slíkri kynningu eða heildar-
jjóðin leggur þar í vaxandi
mæli hönd á plóginn. Tilraunir
FYRIR nokkrum missirum
ritaði ég grein í þetta blað
um að gera veginn milli Hafn-
arfjarðar og Reykjavíkur ak-
færan og með tveimur ak-
brautum eða hálfu breiðari en
hann er nú, og þá auðvitað að
hann yrði állur malbikaður.
Og lagði jafnframt til að um-
ferð um hann yrði skattlögð.
Allir geta verið sammála
um, þ.e.a.s. þeir sem um veg-
inn þurfa að fara sumir oft á
dag, aðrir daglega, vikulega
o.s.frv., að vegurinn sé oftast
á árinu hættulegur faratækj-
um. Holur, gjótur, gljúfur eða
hvað við skulum nefna það,
æpa á vegfarandann. Og hvað
kostar hver ferð á hiilli þess-
ara staða í viðhaldi? Það er
meira en á sæmilegum malar-
vegi.
Nú einu sinni ennþá þurf-
um við vegfarendur að horfa
upp á vinnubrögð við þennan
veg, sem alla undrar.
Vinnubrögðin eru þannig,
að hoggin eru upp viss svæði,
stór eða smá eftir atvikum.
Svo er skellt í þetta grófu
malbiki. Þegar holan er full,
eru oft bungur upp af henni
eða laut í hana á eftir. Háir
hryggir eru til þvert yfir veg-
inn. Smáholur eru flestar eft-
ir skildar og venjulega hefur
það verið svo, að hafi verið
byrjað á að lappa við veginn
(iiViliiiiliiiiliiiiiiiliiiiliiiiiiiiiiiilililliliiiiiililllllliiinir
Eldflaugar |
í póstflugi I
Erfiðast |
ÞEKKTUR bandarfskur |
vísindamaður, James M. í
Gavin að hafni er áður |
stjórnaði vísindarannsókn-1
um Bandaríkjahers, hefur;
spáð því, að í framtíðinni |
muni eldflaugar verða not- |
aðar til póstflutninga um- 1
hverfis jorðina. Verða þær I
fljótar í förum — aðeins I
nokkrar mínútur — og gerir |
hann ráð fyrir, að póstsend- i
ingar þessar muni ekki ganga |
mikið seinna fyrir sig en þeg I
ar símasamband er gefið i
milli tveggja staða á jörð- =
inni. |
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiin*
sunnan frá og inneftir, hefur
þurft að byrja á nýjan leik
aftur, þegar vinnuflokkurinn
var kominii inn á Öskjuhlíð.
Er nú vegagerðin, végamála
sérfræðingarnir aldrei búnir
að fá nóg af þessari handar-
bakavinnu.
Ég skal taka það fram að ég
áfellist ekki þá sem dæmdir
eru til að framkvæma þessa
vinnu, heldur yfirstjórnina.
En hvað á að gera, segja
menn.
Það þarf að setja malbik-
unarlag yfir allan veginn
milli bæjanna og gera það sVo
úr garði að dugi til meira en
eins árs.
Ég dvaldi erlendis lengi á
s.l. ári og sá hvernig farið er
að því að bæta vegi. Það_er
að minnsta kosti ekki farið að
eins og hjá ríkisframkvæmd-
unum á Hafnarfjarðarvegi.
Ég sá endurbættan malbik-
aðan veg, sem er svipaður á
breidd og þessi umtalaði veg-
ur. Mér taldist svo til að það
kláraðist yfir daginn 2—3 km.
með svipuðum véluni og
Ameríkanar hafa á Keflavík-
urflugvelli.
Ég fór um þennan mikið
fjölfarna veg nokkrum mán-
uðum seinna, og sá hvergi í
smáa né stóra holu. En eftir
endingunni hér heinla átti
hann að vera orðinn gatslitinn
hér og þar.
Vill nú ekki vegamálastjóri
fá lánaðar malbikunarvélar
hjá varnárliðinu á Keflavík-
urflugvelli og géra nú alvar-
lega tilraun með að setja slitT
lag gott á allan yeginn milli
bæjanna?
Og fá frá liðinu kunnáttu-
mann eða þá erlendis frá, því
okkur skortir ábyggilega
leikni í að malbika vegi'. Sé
sú leikni til, þá kemur hún
ekki frám í margnéfndri vega
gerð.
Ég minntist á áð skáttleggja
umferðina. Já, því ekki það?
Til dæmis að hafa inn-
keyrsluhlið . innan við Álfta-
nesvegamótin að sunnan og
við Fossvogsbrú að innan frá
Rvík. Allir, sem um þessi hlið
færu, greidd.u t.d. fullt gjald
alla leiðina milli bæjarins,
hálft gjald þeir, sem færu í
Kópavogskaupstað o.s.frv.
Væri hægt að safna á ári,
eftir höeð gjaldsins, 1—2 mill-
jónum króna, sem svo væri
notað til að byggja aðra ak-
braut jafnbreiða þeirri, sem
fyrir er. -
Þáð ér sjáánlegt að viðhald
á vegi þessúm er með þeim
endemum, að nýjar leiðir þarf
að fara til að leysa vandánn.
Vegfaréndur verða að koma
hér ríkinu til hjálpar, krefjast
þess að hafa hér eitthvað um
að segja, og sá skattur, sem
þannig yrði sérstaklega kraf-
inn af vegfarendum á fara-
tækjum, yrði einvörðungu
notaður til nýbyggingar á
vegi milli bæjanna, nýbygg-
sýningu er ekki allt jafngott,
hvað þá að þar sé einungis þad
bezta til sýnis, manni finnst
meiia að segja að sum verkiti
hefðu mátt missa sig eða víkjá
fyrir öðrum betri. Bæði veldv-r
hér takmörkuð stærð sýningar-
innar og einnig hitt, að þeir,
sem, að sýningunni standa, viriS
ast hafa lagt mjeiri áher'zlu á aíS
koma að sem flestum nöfnum
til þess að kynna listamennina,
en að leita uppi einungis beztr*
verkin; þá má og bæta því ví3
amerískra myttdlistarmanna á að til gýningárinnar er stofnait
þessu sviði eru mjög atihygljs- á mjög takmörkuðu svæði inn-
an Sandaríkjanna, þ. e. Detroit
og nágrenni. Gaman hefði veritJ'
að taka sýninguna til ýtarlegrai*
umsagnar, en það verður að
sjálfsögðu ekki gert í stuttrl
bOáðagrein. Af einstökum lista^
raöiMMírá verður manni. fytst a&
geta Wiiislows Hlomers, 8-Sia
verðar og sumt jafnvel meðal
þess bezta, sem verið er að gera
í dag. Þjóðin er ung, o« lista-
menn, bennar hafa hiklaust
reynt að færa sér í nyt reynslu
ag þekkingu annarra þjóða og
einkum þeiria, sern náð hafa
lengst á taraut listsköpuhar. Því
væri fjarri sanni að segja, að fyHr hugskotssjónum mínum
kyrrstaða eða stöðnun sé í mál- , hefúr jafnán. verið hinn rauiv
aralistinni, þó á hinn bóginn i veruíegi faðir amierískrar mál-
komd, að sjálfsögðu margt mis-! aralistár. Bandaríska þjóðin he*
j afnt fxá hinum ýmsu málurnm j ur fu.n<1ið, ef svo má segja,
Bandaríkjanna. Margir banda- | sjálfa sig í Þessum listmálara
rískir má'larar hafa leitað til höf og metur hann og virðir á sama
uðborgr myndílistarinnar, Par- hátt og isienzka þjóðin iflietur*
ísar, ög hlotið verðskuldaða við Ásgríim Jónsson, en útlendingar
urkenningu þar, en aðrir hafa eiga ef til vill erfitt að skilja
lengst af dvalið í heimalandi til fuHnustu mikilvægi og þý#-
síhu og rutt sér þar braut á llsta | ingu sKkla mainniaj ef verkum
sviðinu. Meðal kunnustu núlif- j þeirra einum; sa\nan, Winslov/
andi málara amerískra! má Homer er að vísu fæddur heilH
nefna Abraham Rattner, Mark öid a, eftir elzta málaranum,
Tobey, Sam Franeis, Willem dé
Kooning, Clyford Style og A1
Copley, svo fáeinir séu nefndir,
en því miður eiga þeir ekki verk
á sýniitgunni að undanskildum
ingu, sem væri til frambúðar, meisturunum A. Rattner og
en ríkið sæi svo síðar um við- To'bey. Hitt mun ef.til vill koma
hald. Hvort þessi aukaskattur mönnum nokkuð á óvart, að
gilti svo um langa framtíð þessi unga þjóð skuli geta talað
veit ég ekki, en aðalatriðið er um riíu kynslóðir mfyndlistar-
að koma nýrri akbraut upp manna og vissulega méð réttu,
milli bæjanna. . 1 svo sem sýning sú, sem nú stend
' ur yfir í Listasafninu, færir
sönriur á. Þetta er í fyrsta sinn,
sem íslenkur almenningur á
kost á því að sjá ameríska mynd
list að héitið geti.
Að sjálfsögðu er sýningin að-
Það þarf enginn að halda að
það kosti ekki hvern bíl, sem
um veginn fer nú, ærinn skatt.
Holurnar, gjóturnar og gljúfr-
in heimta sinn mikla skatt og
getur hann orðið öllu meiri en
1—2 kr. gjald af bílnum að
fá að aka á heilum velgerðum
vegi, Að ekki sé nú um að
tala, þegar komnar eru tvær
akbrautir og aldréi eru mæt-
ingár á sömu braut inilli bæj-
anna,
Á ítalíu og í Þýzkalandi eru
til vegskattur á bíla um viss-
ar leiðir, til að byggja nýja
vegi og viðhalda. í Ameríku
eru teknir tollar af umferð um
brýr. .
Hér ■ er fámenni mikið og
erfitt slíkt til samanburðar
við hina nrtiklu. umferð með
stói’um'þjóðúm. En umferðin
miÚi Háfnarfjarðar og Reýkja
víkur nálgast það, sem næst
þekkist á vegum milli bæja,
þó í stærri löndum sé.
Og hví ekki gera þessa til-
raun, og lánist hún vel, er
vegurihn til Suðurnesja, næsti
áfahginn.
Ég skora nú á vegamála-
Stjórnina að taka þet.ta til át-
hugunar og, þá jafnframt
skora ég á hana, sem einri öft
farandi ferð.alangur milji bæj-
anna, að hætta nú handarbaka
vinnurini við malbikunina 'og
,gera við veginn að hætti
hvítra' manná, en ekki að
hætti þeirra, sem lítið eða
ekkert kunna í sínu fagi.
Útnesjakarl.
eins lítið sýnishorn og verður
að skoðast í því ljósi. Við fyrstu
sýn virðist sýningin vera mjög
sundurleit og ósamstæð og
heildarblærinn frémur rislágur,
sem á ver.k á sýningunni og eif
það ekki gert til að kasta rýi'ð á
þá, sem á undan voru komnir,
sem sumdr hverjir voru hiriir
atihyglisverðustu og ekki sízt
aldursforsetinn, John Singeltön
Ceopley. Þá þykir mér i’étt áð~"
víkja að Alfaert P. Ryder, seni
er eirin af kunnustu málururri
Bandaríkjaima og var síleitanclii
í list sdnni.
Mauriee B. Pendergast er tv»
mælalaust einn mikilhæfasti
Og kunnasti am.eríski málU
arinn f byrjun þessarar "alch.
ar, þó a@ erfitt kunni að vera
að átta sig á því af aðeins einnj..
mynd. Arthur 'G. Dove þykir
mér ágaett dæmi um bandarííjfe-
an málara, hann byggir upp
verfc sín í.öruggu jafnvægi lita
Framhald á 10. síðu.
uii»tiiiimiillÍliiliÉilirtii»liiliiil»iiiiiiM»iHii4tliiii»iiii»iiili»li»iiiiiiniiiiiiimiiiiflShi»inflttiiiiMllA»rtiiiiMiHii»iMi**fc
Hið nýja ríki Bandaríkjanna, Alaska, er mikið fiskveiðilan'd.
Þar er m. a. talsverð krabbaveiði í Alaskaflóa óg Beringshafi,
Þe-gsi krabbi, sem maðurinn heldur á er hvorki meira né miníií*
en finun fet.
Alþýðubíaði® — 21. maí 1959 IJ