Alþýðublaðið - 22.05.1959, Blaðsíða 5
I fyrrasumar voru oft afgreiddir allt að hund ruð bílar á dag, og þessa dagana er bílastraum-
urinn norður að byrja á ný. Fyrstu „skólabílarnir“ hafa komið usdanfarna daga og biiizt er
við miklum önnum á verkstæðinu í gumar.
BIFREIB AVERKSTÆÐIÐ
Þórshamar er eitt það fyrsta,
sem mætir augum aðkomu-
manns, sem kemur ofan úr
Öxnadal til Akureyrar. Og þá
mun mörgum þykja tímabært,
eftir allan hossinginn á hol-
unum sunnan frá Reýkjavík,
að rétta ærlega úr sér og taka
benzín og olíu á bílinn. Hér
er óvenju vistlegur afgreiðslu
salur, eins konar biðstofa fyr-
ir ökumenn og ferðafólk, nýj-
ustu blöðin, snyrtileg hrein-
lætistæki og annar aðbúnaður
með sóma. Bifreiðaverkstæðið
allt vekur reyndar athygli.
Það skiptir til dæmis ekki
máli, hver samferðabílanna
kemur fyrstur að, því þeir
eru allir, fjórir talsins, smurð
ir samtímis. Hér hefur á ör-
fáum árum risið upp eitt hið
myndarlegasta bifreiðaverk-
stæði á landinu. Iiöskuldur
Helgason, afgreiðslumaður er
fús til að segja okkur ögn frá
þessu nýja fyrirtæki.
Nýjar ljósaper-1
■
■
ur bjartari en \
.. ■
pœr gömlii. I
■
WESTINGHOUSE Elec-:
tric Corporation í Banda-;
ríkjunum hefur hafið fram!
leiðslu á nýrri gerð ljósa-!
pera til heimilisnota. Það*
erq 100-waíta perur af;
sömu stærð og núverandi!
60 watta perur, en þær;
f ramleiða 6 % sterkari ■
birtu án þess að nota meira I
rafmagn. Perur þessar eru;
frábrugðnar venjulegum;
Ijósaperum að því leyti, að-
í þeim eru lóðrétt þræðing!
og sérstök elektrostatisk:
silicahúðun á innra borð-;
inu. Húðun þessi saman-j
stendur af milljónum smá-:
agna,' sem breyta stefnu;
ljóssins frá þráðum per-!
unnar, þannig að það skín!
út frá öllu yfirborði henn-;
ar, en ekki aðeins frá ein-j
um björtum depli. !
Þessar nýju perur eru;
einnig öðru vísi í laginu en;
venjulegar perur. Þær eru-
sívalar, og á því byggist,:
að hægt hefur verið að;
gera endurbætur á perun-;
um og gera lýsingu þeirra!
betri. ;
ÁTTA SJÁLFSTÆÐAR
DEILDIR.
Á bifreiðaverkstæðinu eru
einar átta, sjájfgtæðar deildir,
og í þeim vinna upp undir
fjörutíu starfsm'en.n. Smur-
stöðin mun vera sú fullkomn-
ásta hérlendis og jafnvel þott
víðar værj leitað. Fjórir bílar
eru smurðir samtímis, því hér
eru tvær bílalyftur og ein
smurningsgryfja og er olían
sett á með loftþrýstitæki. Síð-
ast liðið sumar, segir Hösk-
uldur, að oft hafi verið inni
þrír til fjórir bílar allan dag-
inn, og voru stundum afgreidd
jr 60—100 bílar á dag. Aðkomu
bílar eru þar í miklum meiri-
hluta, þegar ferðamanna-
straumurinn norður er sem
mestur.
SÉRSTAKT RAFVÉLA-
VERKSTÆÐI.
Til nýjunga telst það á ís-
lenzkum bílaverkstæðum, að
sett hefur verið á fót sérstök
rafvéladeild, þar sem sérfróðir
rafvirkjar hafa það eitt stárf,
að gera við rafkerfi bílanna.
Auk þess er þar gert við önn-
ur rafmagnsáhöld ýmiss kon-
ar. Þykir að þessu mikil bót
frá því sem almennt tíðkast.
Auk þessarar nýjungar- og
almenns viðgerðárverkstæðis
er á Þórshamri sérstök land-
búnaðarvéladeild, þar sem
gert er við dráttarvélar og'
dísilvélar, sérstakt vélaverk-
stæði, þar sem aflvélar bíl-
anna eru teknar upp, sérstakt
málningarverkstæði, sem ann
ast málun og sprautun, sér-
stök varahlutaverzlun og loks
benzínafgreiðsla og í fyrri
viku var tekið í notkun nýtt.
þvottaplan.
TALKERFI UM ALLAR
DEILDIR.
Þannig er Þórshamri skipt
niður í sjálfstæð verkstæði, og
er sérstakur verkstjóri fyrir
hverju þeirra. Talkerfi er um
allar deildirnar og Höskuldur
segir, að það spari óhemju
vinnu og hlaup. ,,Eg tala héð-
an um allt verkstæðið", segir
hann. í húsinu eru átta hátal-
arar, og þegar viðgerð er lok-
ið, tilkynnir verkstjóri deild-
arinnar, hve mikið hún kosti,
og fer borgunin síðan fram í
afgreiðslusalnum.
NÝ TÆKNI.
Á Þórshamri eru tvö ný
tæki og mun annað þeirra
hvergi vera til annars staðar.
Það er fullkomið áhald til að
stilla stýrisútbúnað og stýrís-
gang. Hitt mun vera til á
tveimur stöðum í Reykjavík,
það er mælir, sem sýnir nýt-
ingu vélarinnar. Ef slíkur
mælir er tengdur við vélina,
sýnir hann. hve vel hún hag-
nýtir eldsneytið, hve miklu
benzíni- hún brennir við mis-
munandi snúningshraða. Síðr
an er vélin og háspennukerfið
still-t þannig', að brennslunýt-
ingin verði sem ákjósanlegust'.
Algengt er að vélar eyði ó-
þarflega miklu, áhald þetta
kemur í veg fyrir það og er
því mjög hagkvæmt.
UNGT FYRIRTÆKI.
Þetta myndarlega fyrirtæki
á Akureyri er ungt að árum,
arftaki lítils verkstæðis með
sama nafni, sem tveir ungir
menn stofnuðu á Oddeyrar-
tanga fyrir nokkrum árum.
Smurstöðin tók til starfa í
þessum nýju og viStlegu húsa-
kynnum í' fyrra vetur benzín-
salan. í fyrrasumar og þvotta-
plan í vikunni. Það hefur því
smám saman verið að stækka
á undanföinum missirum.
Fyrirtækið er rekið í formi
hlutafélags og er Ingimundur
Árnason formaður félags-
stjórnar en Jóhann Kristins-
son forstjóri og Magnús Jóns-
son verkstæðisformaður.
Hluti verkstæðisins er í
nýju húsi en nokkrar deild-
anna í gömlum byggingum', en
nú er áetlunin að byggja uþp
og stækka vérkstæðið, og
Höskuldur segir, að það sé
mikill framfarahugur í þeim
Akureýringúm á Þórshamri,
enda léggi þeir atorku sína j
að geta boðið bílaeigendum
sem bézta og fljótasta þjón-
ustu.
ULL, SEM EKK!
HLEYPUR
ULL borin harpeis, hleyp-
ur ekki. Með tilraunum, sem
framkvæmdar voru á vegum
bandaríska landbúnaðarráðu-
neytisins, hefur tekizt að
finna kemísks. meðferð á ull,
sem kemur í veg fyrir að hún
„hlaupi“ og föt úr henni
minnki eða missi sitt upp-
runalega - lag, jafnvel þótt
þau séu þvegin hvað eftir
' annað. Hin nýja aðferð ær
fólgin í því,..að ullinni er dýft
í harpeisupplausn og hituð
lítið eitt upp.
75 ára s dag
GuðmMndur Jó
fyrrveraadi bæjarfuíltréi í Hafnarfirðl
GUÐM. JÓNASSON fyrrver-
andi bæjarfulltrúi og verkstjóri
er 75 ára í dag, því fyrir 75 ár-
um, 22. maí 1884, er hann bor-
imn í þennan heim á Stóru-
Vatnsleysu í Vatnsleysustrand-
arhreppi. Hann er sonur hjón-
anna Ólafar Helgadióttur og Jón
asar Guðmundssonar frá
Flekkuvík í sama hreppi. Þar
ólst Guðmfindur upp, -en 1902
fluttist hann til Hafnarfjarðar
Ow stundaði framan af algenga
vinnu. 1920 gerðist hann verk-
stjóri hjá H.f. Höfrungi, sem
hann var og meðeigandi í_ Ann-
aðist það félag togaraútgerð,
fiskkaup og fiskverkun. Þegar
Það fé'lag hætti störfum, gerðist
hann verkstjóri hjá Malir h.f.,
sem rak í nokkúr ár fiskkaup
og fiskverkun. Loks var hann 8
ár verkstjóri og ma.tsmaður hjá
hraðfrystihúsinu Fiskur h.f.
Var hanri rúmlega sjötugur er
hann lét af því starfi, og mun
hann hafa verið elztur maður á
íslandi) sern .stundaði matstarf
í frystihúsi og rúmlega séxtug-
ur stundaði hann námi á fisk-
verkunarnámsköiði í Rvík.
Fékk sitt skírteini,. sem veitti
hónum réttindi til starfans, og
S'vo ságði mér einn ‘kennari á
því námskeiði, að Guðmundur
hefði skotið sumuro, sem. yngri
voru, aftur fyrir sig.
I því starfi sýndi Guðmundur
að trúimennska og reglusemi í
hvívetna má’ sín mdkils, þegar
um áibyrgðarstörf er að ræða
sérstaklega. Sem samstarfsmað
ur Guðmundar er mér sérlega
ljúft að votta, að þessir eigin-
leikar í fari Guðmundar eru
sérstaklega áberandi, og ein-
mitt þess vegna hefur hann á
nú langiri ævi áunnið sér traust
og virðingu samborgaranna, og
þá ekki síður þeirra mörgu, er
undir hans stjórn hafa starfað.
Og ég er viss um að í dag muni
margir úr þeim hópi hugsa hlýtt
til afmælisbarnsins og senda
honumi feæ'rar kveðjur.
Guðm. Jónasson sat 10 ár í
bæjarstjórn sem fulltrúi AJ-
þýðuflokksins. Hann átti sæt *
ýmsum nefndum bæjarins, svo
sem brunamálanefnd, fasteigna
nefnd, fátækranefnd, raflýsing
arnefnd og veganefnd. Hygg ég
að eðliskostix Guðmundar haís
bezt komið í Ijós í fátæki
nefnd!. Þar urn hef ég sagr.ir
ýmdssa Þeirra, ex til hennar
þurftu að leita á þeim. erfiðu
tímum, er þáhrjáðu marga efna
litla eða efnalausa í þessum bæ.
Hann sat mörg ár í sóknar-
nefnd þjóðkirkjunnar, í stjóim
Sjiúkrasamlags Hafnarfjarðar,
og loks í stjórnum ýmissra at-
vinnuíyrirtækja, er hann var
ýmist með f|ð stofna eða lagðl
lið á einn eður annan hátt.
Guðtmundur kvæntist 19ö£)
fyrri konu sinni Maríu HalldÓJiS
dóttur frá Óttastöðum, en misstl
hana eftir 8 ára samibúð. Þa»
áttu einn son, Jónas bifreiðar-
stjóra, búsettan í Hafnarfirði.
Guðmundur kvongaðist aftuar
1923, Þorgerði Magnúsdóti.ujr
frá Nýjabæ í Garðahreppi,
hinni mœtustu konu, Eiga þau
einnson, Jón riaifivirkjameistara
hér í bæ.
Eitt þjóðþrifamál hefur Guði'
mundur borið mjög fyrir brjósíi
og er það bindindismálið. Legg-
Framhald á 10. síðu.
Sýning Gunnlaugs khevin
LIST hverrar þjóðar er þátt-
ur alheimslistarinnar, stundum
er hann svo veikur, að áhrifa
hans .gætir ekki, en stundum!
svo sterkur, að hann yfirskygg-
ir allt annað á tilteknu sviði,
t.d. tpnlist Þjóðverja á 19, öld.
og framlag Frakka í myndlist-
inni í dag. Segja má, að al-
heimslistin og hin þjóðlega list
tog'ist á, en leitast þó einnig
við að aðlagast og þrátt fyrir
ákveðnar listastefnur eru þætt-
ir hinnar þjóðlegu listar oftast
svo sterkir, að þeir setja spor
sín á verkið, þannig að viss
skóli eða s.tíU myndist með
hverri þjóð.
Framlag íslenzku þjóðarinn-
ar til heimslistarinnar hefur
verið svo langsamlega mest á
sviði bókmennta, allt frá Agli
Skallagrímssyni ti.l Halldórs
Kiljan Laxness. — í tónlistinni
hefur framlagið verið lítið
gegnum aldirnar. Þar stendur
t.d. brautryðjandinn Jón Leifs
á sextugu,- '■
í myndlistinni eigum við
forna „tradition“ sem er
skreytingarlistin, en málara-
-listin er ung. Einn' af þremur
brautryðj enduln hennar er ný-
látinn, en tveir eru í fullu fjörl.
Nýir menn hafa komið fram og
lyft myndlistinni í hærra vékti
og er ég þá kominn að þ:v>, *
sem grein þessi átti að fjalla
um:
Sýning Gunnlaugs Scbev-
ing.
Með: verkum þeim, sem á
sýningunni eru, hefur Givnn-
laugur Scheving enn einu si.or.i
lagt myndlistinni mikinn cg
traustan skerf, ekki aðeins
hinni þjóðlegu íslenzku lisf,
heldur einnig alheimslistinni,
svo sem síðar mun koma á
daginn.
Á sýningunni eru verk s.íð-
ustu 7 ára. Tíu mjög stór vejs’*
(2 m. X 2,60 m). Liggur
að manni finnist þau þyrftu
stærra húsrými til að njóta sín.
„Skamjndegisnótt“ er stór-
brotnasta verkið á sýningunni,
byggt upp undir sterkum áhr jf-
um skreytingarlistarinilai,
fornu og alheimslistarinnar,
einkum meistarans Leger. Verk
ið er stíliserað í bezta móta,
og svo vel samofið, að hvorfei
er of né van. Mynd þessi e*
þó merkilegri vegna þess, á<l
Fframhald á 10. síéiíj-*
AlþýðublaSi® — 22. maí 1959 ^