Alþýðublaðið - 24.05.1959, Blaðsíða 3

toimmmunm
ÐETROIT. — Bantlaríkja-
nienn gera margvíslcgar ráð-
stafanir til þess að tlraga úr
hinum geigvsenlegu umferð-
arslysum á bílvegum þar í
landi. Tvö fyrirtaeki hafa nú
nýverið gert tilraunir með
útvarpssendistöðvar á veg-
um úti, sem tilkynna eiga
jafnóðum til allra l>íla í ná-
grenninu um slys, vega-
skemnulir eða annað, sem
hættulegt er þeirri umferð,
sem á eftir kemur. Sendi-
stöðvar þessar eiga að vera
meðfram helztu vegum og
verður komið fyrir sérstök-
uml viðtökutækjum í bílum,
en einnig verðiir hægt að
tengja útvarpstæki bílsins
við sendistöðvarnar ef menn
vilja það heldur.
Þessi nýja aðferð hefur það
fram yfir venjuleg umferð-
armerki, að Vera örugg í
hvers. konar veðri, þoka,
myrkur og snjókoma hindrar
ekki starfsemina.
&EIIIIKIIIIIIIII1I1IIIIIII1IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIllllIIIIIIIIIIIIIIIIiilllllllllllllllllIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIlllIlllllllllllllllilllllIIIIIIIIIIIIIIIIHIIIIttll
IJM ríkisútgerð togara
sagði Lúðvík Jósefsson í urn-
ræðum á alþingi haustið
1956: „Um það útgerðarform
hefur nokkuð verið rætt að
undanförnu, og þá fyrst og
fremst með það í huga, að á
Þann h/tt væri hægt að haga
rekstri skipainna, að þau
miættu nýtast betur fyrir
ýmsa staði úti á landi, sem
örðugt eiga um vik með að
gera skipin sjálfstætt út fyrir
sig. Ég held, að í þessu efni sé
stefnt í rétta átt.“
Þetta sagði Lúðvik þá. Seyð
firðingum reyndist erfitt um
vik að gera Brimnesið út og
það var bundið við landfest-
ar í stjórnarsetu Lúðvíks
sjálfs. Því tók ríkisstjórnin að
sér útgerðina um sinn til að
skipið mætti betur nýtast
fyrir Sevðfii óinga. Þá reis
Lúðvík upp á alþingi og mót-
mælti kröftuglega!
☆
Tíminu fullyrðir, að inn-
flutnijigur miður þarfra há-
tollavara verði stóraukinn í
ár. Áætlunin um þennan inn
• flutning er að vísu 16 millj-
ónum LÆGRI í ár en hún
var í stjórnartíð Eysteins og
Hermanns í fyrra. En hvað
um það. Tíminn leggur út af
lyginni: „Sannleikurinn er
sá,“ segir blaðið, „að þetta er
gert fyrir vissa kaupsýslu-
menti, er mega sín mikils í
Sjálfstæðisflokknum, en
stunda einkum þennan inn-
flutning.“
Alþýðublaðið vill hiðja
Tímann að skýra lesendum
sínum einni-g frá því, að rík-
isstj<v”nin hafi ákveðið að
stórauka innflutning á bif-
reiðum og Iandbúnaðarvara-
hlutum (það er SATT) og
muni hafa gei’t það fyrir visst
Samh.and, sem er langstærsti
aðili landsins í innflu.tningi
á slíkum varningi!
☆
Sósíalistafélag Reykjavíkur
auglýsti nýlega feitu letri
fund til þess að stilla upp fyr-
ir Alþýðubandalagið'. til al-
þingiskosninganna í Reykja-
vík. Skyldu Hannibal og Al-
freð hafa mastt á fundinum?
☆
Það munaði minnstu, að
alþingi samþykkti ekki end-
anlega frunwarpii um skatta
frádrátt sjómanna, semi allir
flokkar lofuðu í vertíðarbyrj-
un í vetur. Ástæðan var sú,
að á síðustu stundu höfðu í-
haldsmennirnir Sigurður Ág-
ústsson Ocr Jóhann Þ. Jósefs-
son foi’ustu um að troða inn
í þetta frumvarp um skaíta-
máj sjómanna klásúlu þess
efnis, að „samlög“ eins og
Sölumiðstöð hraðfrystihús-
annp,ÚSöIusambancI ísl. fisk-
framlleiðeiida o. fl. skyldu
vera skattfrjáls með öllu!
Þeir komu þessu- inn í frum-
varpið í neðri deild, en efri
deild felldi það. út aftur. Með
al stuðningsmanna þessara
hringiai reyndust vera Lúðvík
Jósefsson og Karl Guðjónsson,
þegar til atkvæða kom.
iz.
Gunnlaugur Þórðarson
flutti nýíega fróðlegt og at-
hyglisvert erindi í útvái’pið
um ferð til Yestur-Berlínar,
og gerði hann skýrai grein fyr
ir því, sem: hann sá og heyrði.
Hann hefur’ fengið þau brag-
arlaun, að Þjóðviljinn hefur
hellt sér yfir hann og skamm-
að hann, meira að segja fórn-
að honum broti af leiðara.
Gunnlaugur má vel við una.
Hann hefur komíð við' kviku í
kommúnistum íneð því að
segja sannleikann um þessi
mál. Hvergi er eins fróðlegt
að kynpast austri og vestri og
bera saman eins og einmiít í
Þýzkalandi, þar sem járn-
tjaldið klýfur eina og sömui
þjóð í tvennt.
☆
Gylfi Þ. Gíslason ræd-di uni
lífeyrissóði fyrir alla lánds-
menn í eldhúsræðu sinni.
Þetta er mikið takmark og
hagsmunamál alls almenn-1
ings. Að sjálfsögðu ættu aRir
landsmenn að vera aðilar að ,
lífeyristryggingum ríkisins
sem lágmarkstryggingu, en
þar að auki köma lÁeyrissjóð-
ir- hinna ýmsu stétta. Geta
Þeir verið og eru misrnun-
andi Oa eiga að halda sínu
sjáJfstæði og sérkennum. Að-
aiatriðið er að allir lands-
menn. séu þátttakendur í
slíkri sjóðsöfnun og njóti
góðs af henni.
☆
Tíminn segir: Sú stefna er
óheilhrigð að auka innflutning
hátollavöi’u ... vegna þarfa
ríkissjóðs. Nú eru áœtlanir um
háteliavöruna að vísu lægi’j
en í fyrra, en héfði það ekki
þótt tíöindum sæta í 'hinni
löngu setu Eysteins Jónsson- j
ar sem fjármólaráðherra, ef
blað hans hefðirfíal*!*3 nokk-
uð það óheilbrigt, sem stuðl-
aði að tekjum í ríkissjóð’!
H'afa ekki fjármál ríkisins ár
eftir ár undir stórn Eysteins
einmitt byggzt á því, að flutt
væri inn nóg af hátollavöru
til að tryggja nægar tekjur?
Stóð ekki Eysteinn fyrir þvi í
vinstri stjórninni fyrir jólin
1956 að léggja um 150' mililj-
óna NÝ GJÖLD á hátollayör-
ur, sem þá voru kallaðar?
Hvað hefur gerzt, sem ger-
breytir sjónarmiðum þessara
manna svo skyndilega? Jú,
þeir þjást af landlægri pest í
íslenzkum stjórnmálanvönn-
um, sem kallast „Eg-er-ekki-
lengur-í-stjói’n-sýki“. Sjúk-
dómseinkenni eru þau að
menn ráðast mest á það, sem
Fframhald á 10. síðu).
*' R’
ers
ihnan 10 ára t
LDFLAUGAR með áhö! :i
innanborðs verða sennilega
sendar til Júpíters þrisvar
sinnurn síðla árs 1966, þegsr
i innbyrðis afstaða jarðarinn-
ar og Júpíters verður hentug"
5 frá þessu sjónarmiði. Þessa '
f yfirlýsingUi gaf Krafft A. E>
rieke, einn af fremstu eld-
1 flaugnasérfræðingum Bandá
! ríkjanna, en hann starfar við
GwiivabHsrerksmiðj urnar.
Sápiky.æmt útreikningum
kvað hann hentugan tírna
fyrir. þessi eldflaugnaskot
verða í september árið 1966,
í október 1967 og í febrúar
1969: Sennilega verður eld-
flaugunum skotið frá jörð-
inni Og þeim stjórnað þaðan
fremur en frá , sérstökurn
■ geimstöðvum. Einnig verður
tekið yið upplýsingum á jöx 3
innf frá rannsóknartæk.jum í
eldflaugunum.
Síðari, eldflaugaskot til
Júpíters og Satúrnusar á ár-
injj. 1970 verða send frá jörð-
inni. en þeim verður stjórn-
að frá tunglinu og upplýs-
ingum, frá þeim verður eihn-
ig veitt viðtaka þar. Ástæð-
j unafyrij þessu kvað Ehriehe
f vera. þá, að á tunglinu sé
ekki um.truflanir að ræða af
völdum gufuhvolfsins.
Fy.rstu ferðir manna til
Júpíters og Satúrnusar
munu taka ákaflega langan
■ tíma og eldflaugarnar verca
, sennilega knúðar fareinda-
loftstraumum og plasma-
brýstilofti eða í þeim verða
svonenid „segul-háþrýsti-
kerfi“. Öll þessi orkukerfj,
eru talin ákjósanleg í geim-
för.; og vinna vísindamenn
nú að bví að fullkomna þc i

☆
☆
I
NNAMLANDSAROÐUR í
rikjumi kommúnista gengur
allur út á að hvetja til auk-
innar framleiðslu. Er þetta
þetta gert með öllum tiltæk-
um ráðum, hvatt er til sám-
keppni um framleiðsluaukn-
ingu, veggblöð reka stanzlaus
an áróður, útvarpið glymur
allan daginn og brýnir fyrir
verkamönnum að framleiða
meira og ódýrar. Öll þessi
pressa hefur slæm áhrif á
verkalýðmn. Vinnusamkeppn-
in hófst í Sovétríkjunum með
árinu 1919 og þróaðist fvrir
tilstilli Stakhanovs og ann-
arra námuverkamanna. Hún
er nú ær og kýr sovétskipu-
lagsins. Ríkisyaldið hvetur
alla starfshópa sífellt til þess
að framleiða stöðugt meira á
sem stytzíum tíma. Hefur
þetta í för með sér gengdar-
lausa yfirvinnu og aukastörf.
En hið alvarlegasta í þessu er
samt, hversu stöðugt er slak-
að á öryggi verkamanna á
vinnustað. Éru mörg dæmi um
það úr rússneskum verksmiðj-
um, að slys hafa hlotizt af
þessari ofstækisfullu sam-
keppni starfshópa.
Hver dagsstund sovétverka
manns er skipulögð af ríkinu.
Ef verkamaður kvartar eða
mótmælir yfirvinnu er hann
orðinn grunsamlegur og á á
hættu að vera fluttur á annan
vinnustað eða jafnvel lækka
í launum.
Eitt aðaihlutverk verkalýðs
félaga í hinum frjálsa heimi
er að tryg'gja launakjör verka
mannsins og jafnrétti innbyrð
is. Sama kaup fyrir sömu
störf er þar grundvallarkrafa.
Vinnuyeitendur í auðvalds-
þjóðfélagi nota oft þá aðferð
að heita verkamönnum hærra
kaupi fyrir aukna framleiðslu
og hvetja til ákvæðisvinnu.
Kommúnistar ganga að sínu
leyti lengra en stórkapítalist-
ar. Þeir lækka laun og lengja
vinputíma eftir þörfum.
í gcrvitungl
endist 10 þm,
ár
IÓLARORKURAFHLAÐ-
AN, sem. notuð er til þess r ð
framleiðá raforku í radíór
sendara: í; einum af.;'Vangua:r^
gervihnöttum Bandaríkjanna,
endist; í allt að, 10 þúsund ár,
Rafhlaðan notar sóiarljós tliW-
þess að framleiða rafmagn cg
þykir ekki ósennilegt, að raf-
hlöður af þessari gerð eigi efte
ir að. gegna mikilvægu hhvt
verki í sambandi við geimíöi:’
framtíðarinnar.
Ein af.helztu kröfunum, ei’
gera þarf til sólrafhlaðna i>
geimför, er, að þær séu nógújt
sterkbyggðar til þess að þola.
t'itringinn og átakið, þegar
geimfarinu er skotið í 'ióffe
upp. Annað veigamikið atriði
er, að mikill kuldi og mikiliV*
hiti hafi ekki áhrif á gang
þeirra. Allar rafteng'ingar ý-
Vanguard-rafhlöðpnni votuv-
byggðar úr alúmíumblöndu,
sem uppfyllti bæði þessi skiU
yrði. Framleiðandi rafhlöð’-:'
unnar var fyrirtækið Hoff-
man Electronics Corpora+iora
í Evanston í Illinoisfylki.
Alþýðublaðið — 24, maí 1959 1S|