Alþýðublaðið - 24.05.1959, Blaðsíða 10

!
V
BAÐKER
Seljum nokkur gölluð baðker með afslætti.
Slghvatur Einarsson & Cof
Skipholti 15, Símar 24133 og 24137,
Innilegustu þakkir fyrir auðsýnda samúð við andlát og
jarðarför eiginmanns míns, föður, tengdaföður og afa,
aðstoða yðuT við kaixp og
sölu bifreiðarinnar.
Úrvalið er hjá okkur.
Á morgun seljum við kápur
20—30% afslætti.
Kápusaumastofan
Laugavegi 12 (uppi).
Blóm vinsamlegast afbeðin.
P. h. aðstandenda.
Jóhanna Thorlacius.
með
Móðir mín,
GUÐFINNA GUÐNADÓTTIR THORLACIUS,
sem andaðist þann 20. maí s. 1., verður jarðsungin frá Dóm-
ikirkjunni í Reykjavík mánudaginn 25. þ. m.
HúsnætEHsmlSlunln
Bíla og fasteignasalan
Vitastíg 8A. Simi 16205.
SÖLVA JÓNSSONAR.
Sérstaklega viljum við færa þakkir læknum og starfs-
fólki Landsspítalans fyrir góða hjúkrun í veikindum hans.
Lilja Matthíasdóttir, börn, tengdabörn
og barnabiirn.
AÐSTOD
■við Kalkofnsveg og
Laugaveg 92.
Sími 15812 og 10650.
Pípur
og
fittings
sv. og galv. fyrirliggjandi
Sendum gegn póstkröfu.
Helgi Magnújson & Co.
Hafnarstræti 19.
Sími 1 31 84 og 17227.
Garðslöngur
Einfaldar og tvöfaldar,
fyrirliggjandi, —
Heildverzlun
Lárusar Ingimarssonar
Simi 16205.
Framhald af 3. síðu.
þeir sjálfir gerðu, þegar þeir
voru í stjórn. Aðeins ein
lækning virðist vera til við
þessari pest, Hun er sú, að
setja sjúklinginn í fagurlega
útskcrna stóla með kórónum
og leðursætum, isem fyrir-
finnast á alþingi og kallast
ráðhei'rastólar. Sýkin getur
verið býsna þrálát og er nú-
verandi faraldur með skæð-
asta móti.
Nokkur sett af dyxasímum
„complett“ fyrirliggj andi.
Vanir fagmenn annast upp-
setningar.
Raftækjastöðin h.f.
Laugav. 48 B. Sími 18518
iiii|iiii)liiiuiiiiiiiiiiniiiniiiiiiiiliiiiiiiiiiimiiiiiiiimi[h
B.T.H., heimilisvéla vara-
hlutir ávallt fyrirliggjandí.
Komig með B.T.H. heimilis
tækin í viðgerð, þar sem
viðeigandi viðgerðarverk-
færi og varahlutir eru fyr-
ir hendi.
Raftækjastöðin h.f.
Laugav. 48 B. Sími 18518
<iiiiiHiiiimuiiiuiiiiiiiuij|iiiiiiii|i.iiiiiiiiiinHiiiimimiff
Hinir eftirspurðu eldhús-
stiga- og ' gangalampar
, komnir.. , Hagstætt verð.
Höfum einnig fyrirliggj-
andi 1400 tíma „Helios“
ljósaperur, allar stærðir.
Raftækjastöðixi h.f.
Laugav. 48 B. Sími .18518
70
BARNAGAMAN
BARNAGAMAN 71
Ævintýríð
í hlöðunni
ÉG ætla að trúa ykk-
Ur fyrir miklu leyndar-
máli. Ég’hef ætíð verið
hræðilega huglaus. Fá-
ir eða engir aðrir en ég
hafa vitað þetta, því að
ég hef reynt að fara
eins vei með það og ég
hef getað. Með alls kon-
ar brögð'um hef ég skýlt
ragmennsku minni. Það
hefur aldrei staðið á mér
að taka vel undir alls
konar ráðagerðir félaga
minna, gnobfoa yfir öllu
og þykjast vera til í allt.
En engínn veit hve oft
mér hefur runnið kalt
vatn miilli skinns og hör
unds, þe^ar félagar mín
ir hafa leikið ýmds kon-
ar brellur, án þess að
hugsa hið miinnsta um
áhættu eða afleiðingar.
Oft hef ég grátið yfir
ragmennsku minni og
stöðugt hef ég verið á
glóðum umi að einhver
kyæði upp úr með hug-
leysi mitt. Ég hef líka
oft reynt að sigrast á
þessum reéfilsskap mín-
um, en alltaf 'hefur það
verið árangurslaus bar-
átta, þangað til í gær.
En í gær kom tækifær-
ið, iheldur óvenjulegt
tækifæri. En triúa megið
þið því, að ég átti bágt
þá. En nú ætla ég að
segja ykkur frá því, semi
fyrir mig kom.
Ég heiti Páll og pabbi
minn er bóndi. Ég geng
í s-kóla þorpsins. —
Skammt frá skólanum
stendur gömul og hrör-
Leg hlaða, sem ekki er
Lengur notuð. Eigandi
hennar vann í happ-
drættinu fyrir nokkrum
árum. Þá reif hann bæ-
inn sinn og f-lutti sig
nær þjóðveginum'. En af
einhverjum' ástæðum' lét
hann hlöðuna standa. Og
auðvitað hertókum við
strákarnijv ihlöðuna. Hún
varð eins konar leikja-
borg ok'kar. Þar höfum
við nú háð margar tví-
sýn\r orustur. Inni í
hlöðunni og umlhverfis
hana hefur oft verið
ægilega gamian.
Upp í hlöðugatið að
utanverðu liggur gamall
stigi. En uppi á loftinu
höfðum við safnað sam-
an hálmi. Þar liggjum
við oft og látum fara vel
um okkur, höfum það
svo einstaklega þægi-
legt. Við skjótumst þang
að oft 'Og. iðulega eftir
skólatíma eða seint á,
kvöldin.
En, S'vo var það í gær;
Ég yar að koma úr skól-
anum og sá hóp af strák
uimi, félögumi mínum,
standla í þyrpingu utan
um Jen-S' í Sogni. Jens
var frakkastur allra,
brellinn og var höfuð-
paurinn í öllum prakk-
arastrikunh. Ég sá, að,
þeir höfðu eittlhvað sér-
stakt á prjónunuim
núna. Svo: stökk ég af
baki til þess að kynna
mér alla málavöxtu. —
Strákarnir höfðu náð i
stóran kassa af cigarett-
umi, og nú áttum við all-
ir að fara- Hpp á hlöðu-
Loft og reýkja.
En ég þurfti einmitt
að flýta mlér heipi', eins
og vant var. Og kannske
var það sa^l. En aðalá-
stæðan var samt þetta
gamla, hugleysi mitt. Ég
óttaðist afl.eiðingarnar,
ef það kæmist upp, að ég
hefði reykt. Pabbi og
mamma höfðu að sjálf-
sögðu bannað mér að
reykja, sagt að það væri
skaðlegt og að Það gæti
orðið mér dýrt gaman.
Og til þess að félögum
til að stríða mér, laum-
mlínum gæ-fist ekki tími
aðist ég bui't og geyst-
ist af stað heimleiðis.
Þegar ég háj'ði lokið
við að borða, var ég
samt ekki í rónni leng-
ur. Mig langaði til að
REFURINN
Niðurlag.
„Hér hlýtur hann að
vera“, sagði einn þeirra.
„Nei, líttu á“, sagði
annar. „Hvað er þessi
andstyggðarfugl að gera
þarna í opinu? Það e.r
steindauð ugla“.
Veiðimennirnir þyrpt
ust að til þess að skoða
dauða fuglinn.
„Taktu þetta óféti
upp og fleygðu því
burt“.
„Gerðu það' sjálfur“.
Meðan veiðimennirn-
ir létu dæluna ganga.
laumaðist refurinn burt.
Hann skauzt inn í sk.óg-
inn og þaut burtu.
„0-ú“, hvein í ugl-
unni. Hún brá við og
flaug á brott.
5.
Ekki löngu seinna
hittust þau aftur, refur-
inn og uglan.
„Góðan daginn, ref-
ur“, sagði uglan. „Þau
hjálpa þér mikið, vitin
vita hvernig það gengi
til þarna í hlöðunni, Þeg
er ég nálgaðist hlöðuna
og hafð'i lagt frá mér
hinn gamla vin, hjólhest
inn, heyrði é« tllt í einu
óm af háværu samtali,
ógreiniilegui og ruglings-
legu. Þetta kom frá fé-
Framh.
06 UGLÁN
þín sjö, þegar þér l.igg-
ur á“.
„Það er ekki von, að
gamalt uglufífl eins og
þú skiljir, hvernig vit-
in mín eru“, sagði ref-
urinn.
„Þáð getur meira en
verið“, sagði uglan. „En
þetta er segin saga um
flesta, sem þykjast öðr-
um meiri. Vitin þeirra
eru ekki alltaf á vísum
stað, þegar þeir þurfa
þeirra mest“.
„Þér fer aftur með
hverjum deginum, sem
líður“, sagði refurinn.g
„Ha, ha“, skríkti ugí-
an. „Þú hefur nú samt
komizt að raun um, að
það er seigt í vitinu
mínu, þótt það sé ekki
nema eitt, og það hefur
bjargað okkur báðum“.
Refurinn hélt inn í
skóginn. Hann kærði sig
ekki um að tala meira
við ugluna að því sinni.
Endii%
10 24. maí 1959 — Alþýðublaðið