Alþýðublaðið - 24.05.1959, Side 11

Flugvétareiar;
Flugfélag fslands.
Millilandaflug: Millilanda-
flugvélin Hrímfaxi er vænt-
anleg til Reykjavíkur kl.
16.50 ;í dag frá Hamborg,
Kaupmannahöfn og Osló,
Millilandaflugvélin Gullfaxi
fer til Glasgow og Kaup-
mannahafnar kl 8 í dag.
Væntanleg aftur til Reykja-
víkur kl. 22.40 í kvöld. Flug-
vlin fer til Lundúna kl. 10 í
fyrramálið. Innanlandsflug:
í dag er áætlað að fljúga til
Akuréyrar, EgíSstaða, Vest-
mannaeyja. Á morgun er á-
ætlað að fljúga til Akureyrar
(2 ferðir), Fagurhólsmýrar,
Hornafjarðar, í/arýjarðar, Pat-
reksfjarðar og Vestmanna-
eyja.
Skipisig
Skipadeild SÍS.
Hcassafell er í Leningrad.
Árnarfell er í ,Rotterdam.
Jökulfell ,er í Leningrad, fer
þaðan til Rostock, Rotterdam
og Hull. Dísarfell fór í gser
frá Vestmannaeyjum áleiðis
til Lysekil, Álaborgar, Od-
ense, Kaupmannahafnar og
Mantyluoto. Litlafell er á leið
til Reykjavíkur frá Norður-
landshöfnum. H?lgafell er
væntanlegt til Leningrad á
morgun. Hamrafell fór 21. þ.
m. frá Reykjavík áleiðis til
Batum. Peter.Sweden fór 22.
þ. m. frá Kotka áleiðis til Ba-
tum.
Eimskipafélag íslands h.f.:
Dettifoss fór frá Rvk 21.5.
til aGutaborgar, Helsingborg,
Vstad, Riga, Kotka og Lenin-
grad. Fjallfoss.fór frá Reyðar
firði 21.5. til Hamborgar. Ro-
stock, Ventspils, Helsingfors
og Gdynia. Goðafoss fór frá
New York 21.5. til Rvk. Guil-
foss fór frá Rvk kl. 12.00 í
dag 23.5. til Leilh og Kaupm-
hafnar. Lfigarfoss fer fráNew
York ca.. 30.5. til Rvlc. Reykja
foss fór frá Húsavík 21.5. til
Belfast, Dublin, Avonmouth,
London og Hamborgar. Sel-
foss fór frá Álaborg 23.5. til
Gautaborgar, Hamfoorgar og
Rvk, Tröllafoss fer frá Huil
25.5. til Rvk. Tungufoss fer
frá Rvk 25.5. til ísafjarðar.
Sauðárkróks, Siglufjarðar, —
Ðalvíkur, Svalbarðseyrar, —
Akureyrar, Húsavíkur ög
R.aufarhafnar.
★
Þakkir.
Á sl. vertíð gáfu eftirtaldir
útgerðarménn og skipsafnir á
bátum þéirra slysavarnadeild
inni Sigurvon í Sandgerði ali
verulegt verðmr/.ti í fiski:
Garður hf., Hf. Miðnes,. Hf.
Hrönn, Arnar hf., Barðinn
hf., Útgerðarstöð Guðmundar
Jónssonar og mb. Ingólfur.
Bílstiórar Vörubílastöðvarinn
ar veiti/i ókeypis. aðstoð við
að komá fifí'Jnum á sölustað.
Fyrir alíar þessar myndar-
íegu gjafir og aðstoð færum
við þeim, sem þar áttu hlut
áð, máli, okkar bnaffegustu
þakkir, og biðjum jafnfi’amt
algóðan guð að veita öhum
þeim, sem á einn eða ahnan
hátt styrkja starfsemi Slysa-
yarnafélagsins, stoð og styrk
þegar þeim mest á liggur.
Sandgerði, 14/5 1959 Stjórn
slysavarnaded /rrinnar „Sig-
urvon“, Sandgerði.
arlausan fyrst. Hann hefur
hýtt nokkra óréttláta menn.
Hann hefur staðið með hin-
um ofsóttu og fyrir það virð-
um við hann. Til að gera það,
hætti5 hann lífi sínu. Hann
flúði hermenn yðar með góð-
um árangri. Hann hefndi fyr-
ir mógðanir eins og hver mað
ur hefur rétt á að gera“.
„Hvað viljið þið?“
„Uppgjöf saka hér og nú
fyrir manninn, sem þekktur
er sem Senor Zorro.“
„Aldrei!“ æpti landsstjór-
inn. „Hann hefur móðgað mig
persónulega. Hann skal
deyja!“ Hann leit við og sá
Don Alejandro Vega standa
við hlið sína. „Ðon Alejandro,
þér eruð áhrifamesti maður
suðursins“, sagði hann. „Þér
eruð sá eini sem jafnvel lands
stjórinn getur ekki staðið
gegn. Þér eruð réttlátur mað-
ur. Segið þessum ungu cabal-
leros að ósk þeirra sé ekki
hægt að uppfylla. Biðjið þá
að fara heim og vig skulum
gleyma þessu“.
„Ég stend með þeim“, þrum
aði Don Alejandro.
„Þér — standið þér með
þeim?“
„Það geri ég, yðar hágöfgi.
Eg tek undir hverf orð sem
þeir hafa sagt hér. Ofsókn-
irnar verða að hætta. Veitið
þeim óskir þeirra, sjáið um
að liðsforingjar yðar hagi sér
vel hér eftir, farið til San
Fransisco de Asis og ég sver
að í suðrinu skulu engin land-
ráð brugguð. Ég skal sjálfur
sjá um það. En neitið þeim,
hágöfgi og ég skal standa
gegn yður, láta reka yður úr
stöðu yðar og gera yður gjald
þrota og eignalausan og sama
skal gert við hin sníkjudýr-
in“.
„Þetta hryllilega villta suð-
ur!“ kallaðj landsstjórinn.
„Svar yðar?“ heimtaði Don
Alejandro.
„Ég neyðist til að játa,“
sagði landsstjórinn. „En það
er eitt —.“
„Nú?"
„Ég skal hlífa manninum
ef hann gefst upp, en hann
verður að mæta fy rir dóm-
stóla vegna morðsins á Ra-
mon kapteini".
„Morðsins?" át fyrirliði ca-
balleroanna aftur. „Það var
einvígi milli tveggja manna,
hágöfgi. Senor Zorro var að
hefna móðgunar við senorit-
una“.
„Ha! En Ramon var cabal-
lero —“.
„Sama máli gegnir um
Senor Zorro. Hann sagði okk-
ur svo og við trúðum honum,
því það er ekki fals { rödd
hans. Það var einvígi, há-
göfgi, milli heiðursmanna,
samkvæmt öllum reglum og
Ramon kapteinn var óhepp-
inn, hann var ekki nægilega
leikinn skilmingamaður. Skilj
ið þér það? Svar yðar?“
„Ég játa“, sagði landsstjóA
inn daufur. „Ég sýkna hánn
og fer til San Fransisco de
Asis og ofsóknirnar hætta í
þessum landshluta. En Dön
Alejandro verður að standa
við loforð sitt — það verða
ekki brugguð nein launráó
gegn mér ef ég geng ;að
þessu". ■
„Ég hef sagt svo“, sagði Ðoii
Alejandro. ■ ":3
Caballer,oarnir septu áf
gleði og stigu af baki. Þeíf
ráku hermennina frá dyrunr
um. Gonzales liðsforingi bölv
aði, -— þar ruku verðlaunin
aftur brott.
„Þarna inni — Senor
Zorro!!“ kallaði einn þeirra.
„Heyrðuð þér, hvað fram
fór?“
„Ég heyrði það, caballero!"
„Opnið dyrnar og gangið
út sem frjáls maður!“
Það var augnabliks bið og
svo var slagbröndunum
hleypt frá löskuðum dyrun-
um og Senor Zorro gekk út
með senorituna sér við hlið.
Hann nam staðar fyrir fram-
an dyrnar og tók ofan hatt-
inn og hneigði sig.
„Góðan daginn, cabalieros!"
kallaði hann. „Liðsforingi,
mér finnst leitt að þér skyld-
uð ekki fá verðlaunin, en ég
eftir
Johnston McCulIey
skal sjá svo um að upphæðin
verði lögð ínn á reikning hjá
kráareigandanum fyrir yður
og menn yðar“.
„í nafni dýrðlinganna,
hann er caballero!" æpti Gon-
zales.
„Takið grímuna af yður,
m_aður!“ ænti landsstjórinn.
„Ég vil siá andlit mannsins,
sem lék á hermenn mína, safn
aði caballeros undir fána
sinn og nevddi mig til að
semia“.
„Ég óttact að bér verðið fyr
ir vonbrigðum begar þér sjáið
vesalings andlitið mitt“, svar-
aði Senor Zorro, „Haldið þér
að ég líkist Satani sjálfum?
Eða er bað mögulegt a þér
haldið að ég líkist engli?"
Hann hló. leit niður til seno
ritu Lolitu og rétti upp aðra
hendina og reif grímuna af.
F.iölma’-c(qr undrunarstun-
ur heyrðust, blótsyrði frá
sumum hermannanna, gleði-
hróp frá caballerounum og
skrækur blandaður stolti og
gleði frá vömlum hidalgo.
„Don Diego, sonur minn —
sonur minn!“
Og maðurinn sem stóð
frammi fvrir beim lét axlirn-
ar slapa, andvarpaði og sagði
letilega:
„Þetta eru óróatímar. Er
hvergi hægt að hugleiða
-hljómlist o« skáldskap?"
Og Don Diego Vega, Bölv-
un Capistrano féll í fangið á
föður sínum.
39.
ÞEIR þyrptust fram —■
hermenn, innfæddir menn,
caballeros os umkringdu Don
Diego Vega og senorituna,
sem hélt um hendi hans og
horfðj á h«nn stoltum og
glitrandi augmn.
„Útskýrið! Útskýrið!" köll-
uðu allir.
„Þetta hófst fvrir tíu árum,
þegar éa' var Uimmtán ára“,
sagði hann. ,.Ég heyrði talað
um ofsóknir. Ég sá vini mína,
munkana, ofsótta og rænda.
Ég sá hermennina berja
gamla innfædda menn, sem
voru vinir mínir. Og þá á-
kvað ég að leika þennan leik.
Ég vissi að það yrði erfitt.
Því lét ég eins og ég hefði
engan áhuga fyrir lífinu, svo
að menn myndu aldrei tengja
nafn mitt við nafn stiga-
mannsins, sem ég ætlaði að
verða. í launum æfði ég reið-
list og skilmingar —“.
„í nafni dýrðiinganna, það
lærði hann!“ sagði Gonzales
liðsforingi.
„Hálfur var ég hinn lati
Don Diego, sem allir þekktu
og hálfur var ég Bölvun Capi-
strano, sem ég ætlaði mér að
verða. Og svo var tími +il kom
inn og verk mitt hófst.
Það er undarlegt að útskýra
þetta, senores, um Mð og ég
setti upp hatt og fór í kápu
Senor Zorro, hvarf Don Di-
ego. Likami minn réttist, nýtt
blóð strevmdi í æðum mín-
um. málrómur minn varð
stvrkur og ákveðinn, ég log-
aði! Og um leið og ég fór úr
kápunni og tófc af mér hatt-
inn varð ég Don Diego. Er
það ekki furðulegt?
Ég varð vinur Gonzales liðs
foringja í ákveðnum til-
gansi".
,.Ha! Ég veit til hvers, ca-
balloro!" kallaði Gonzales.
„Þér þreyttust í hvert sinn
sem minnst var á Senor
Zorro og óskuðuð ekki eftir
að hevra sögur um ofbeldi og
blóðsúthellingar, en bér spurð
uð alltaf í hvaða átt ég og
hermenn mínir færum — og
þér fóruð í hina'áttina".
„Þér gizkuðuð rétt til“,
sagði Don Diego og hló eins
og hinir, sem umhverfis
stóðu. „Ég skilmdist jafnvel
við yður. til að bér gizkuðuð
ekki á að ég væri Senor Zorro.
Munið bér eftir óveðursnótt-
inni á kránni? Ég hlustaði á
gort yðar, fór út og setti á
mig grímu og kápu, gekk inn
og barðist við yður, slapp, tók
ofan grímuna og fór úr káp-
unni og kom aftur til að hæð-
ast að yður?“
„Ha!“
„Ég fór í heimsókn á Puli-
do-búgarðinn eins og'cýon Di-
ego og kom skömmu síðar
sem Senor Zorro og talaði við
senorituna. Það lá við að þér
næðuð mér hjá bróður Felipe
— ég á við fyrstu nóttina.’1
„Ha! Þér sögðuð mér að
þér hefðuð ekki séð Sénor
Zorro!"
„Það hafði ég heldur ekki.
Munkurinn á engan spegil,
því hann er á mótj hégóma-
girnd. Hitt var vitanlega ekki
erfitt. Þér hljótið að skilja
hvernig ég sem Senor Zoito
gat verið í húsi mínu í borg-
Gótfteppahreinsun
Hreinsum gólfteppi, dregla
og mottur fljótt og vel. —
Gerum einnig við.
Sækjum. — Sendum.
GÓLFTEPPAGERBIN h.f.
Skúlagötu 51
Sími 17-360
inni meðan kapteinninn móðg
aði senorituna.
Og senoritan verður að
fyrirgefa mér blekkingtina.
Ég biðlaði til hennar sem Don
Diego og hún vildi mig ekki.
Þá reyndi ég sem Senpr
Zorro og dýrðlingarnir voru
mér náðugir og hún gaf mér
ást sína.
Það var líka ákveðin ráða-
gerð þar að baki. Því hún
snérí frá auðæfum Don Die-
go til mannsins, sem hún elsk-
aði, þá útlaga og mannhraks.
Hún hefur sýnt mér sanna
ást og það gleður mig mjög.
Yðar hágöfgi, þessi senorita
er tilvonandi kona mín og ég
vona að þér hugsið yður
tvisvar um áður en þér ó-
náðið fjölskyldu hennar aft-
ur“.
Hann ‘ hágöfgi rétti fram
lófana til að sýna að hann
gæfist upp.
„Það var erfitt a'/ leika á
ykkur öll, en það gekk“, hélt
Don Diego áfrarn. „Aðeins æf-
ing í mörg ár gerði mér það
kleift. Og nú ríður Senor
Zorro ekki framar, því þesss
þarf ekki lengur með og það
sem meira er, kvæntur mað-
ur verður að gæta sín vel“.
„Og hvorum giftist ég?‘*
spurði senorita Lolita og roðn
aði, því allir gátu heyrt hvað
hún sagði.
„Hvorn elskar þú?“
„Ég hélt að ég elskaðj Sen-
or Zorro, en nú veit ég að ég
elska þá báða“, sagði hún. „Er
það ekki skammarlegt? En ég
vil fremur eiga Senor Zorro
en Don Diego eins og ég
þekkti hann“.
„Við skulum reyna að fara
hinn gullna rnilliveg“_, svar-
aði hann hlæjandi. „Ég skal
hætta leti minni og breytast
smátt og smátt í þann mann,
sem þú vilf eiga. Fólk mun
segja að hjónabandið hafi
gert mann úr mér“.
Hann hallaði sér áfram og
kyssti hana fyrir framan alla.
„Kjötkássa og geitar-
mjólk!" bölvaði Gonzales liðs-
foringi. ENDIR.
Ccryrr'IU P V Ö. 8na fl CopccTccrs
GRANHARNIft „Ef hú skammar mig ekki, þá skai -6§
fara sjálf í bað“. J
Alþýðublaðið — 24. maj 1959 JJ