Alþýðublaðið - 28.05.1959, Blaðsíða 11
FIUfTV^tarriar-
Flugfélag íslands.
Millilandaflug: Millilárida-
flugvélin Gullfaxi fer til Glas
gow og Kaupmannaliafnar
kl. 8 í dag. Flugvélin er váént
anleg aftur til Reykjavíkur
kl. 22.40 í kvöld. Miiiilaridá-
flugvélin Hríirifaxi fer til
Glasgow og Kaupmarinahafn-
ar kl. 8 í fyrramálið. Innan
landsflug: í dag er áætlað _að
ir), BíldujialS, Egilsstaða, ísa
fljúga til Ak'ýreyrar (3 ferð-
fjarðar, Kópáskers, Patreks-
fjarðar, Vestmannaeyja (2
ferðir) oe £^rshafnar. Á
morgun er áætlað að fljúga
til Akureyrar (2 fer'ðir), Eg-
ilsstaða, Fagurhólsmýrar,
Flateyrar, Hólmav., Hornafj.,
ísafjarðar, Kirkjub.klausturs,
Vestmannaeyja (2 ferðir) og
Þingeyrar.
Loftleiðir.
Sága er væntanleg frá Staf
arigri og.Osló kl. 21 í kvöld.
Hún heldur áleiðis til New
York kl. 22.30. Hekla er vænt
arileg frá New York kl. 8.15 í
fyrramálið. Hún heldur áleið
16 til Oslóar og Stafangurs kl.
9.45.
Skipln?
Skipadeild SÍS.
Hvassafell fór 26. þ. m.
framhjá Kaupmannahöfn á
íeið tÍÍ Reyðárfjarðar. Arnar-
'fell fór 25. þ. m. frá Rotter-
dam áleiðis til Reykjavíkur.
Jökulfell átti að fara í gær
frá Rostock til Rotterdam og
Hull. Dísarfell er í Lysekil,
fer væntanlega þaðan í kvöld
til Noresundby, Odense,
Kaúpmannahafnar og Man-
tyluoto. Litlafell losar'á Aust
fjörðum. Helgafell er í Len-
ingrad. Hamrafel.l fór 21. þ.
m. frá Reykjavík áleiðis til
Batum. Peter Sweden fór frá
Kotka 22. þ. m. áleiðis til ís-
lands.
■Eimskip.
Dettifoss fór frá Gautaborg
26/5 til Helsirigtíorg, Ystád,
Riga, Kotka og Leningrad.
Fjallfoss kom til Hamborgar
25/5, fer þaðan til Röstock,
Ventspils, Helsingfors og
Gdynia. Goðafoss fór frá þíew
York 21/5 til Reykjavíkur.
Gullfoss fór frá Leith 26/5 lil
Kaupmannahafnar. Lagarfoss
fer frá New Ýork 2/6 til
Reykjavíkur. Réykjáfoss for
frá Dúbliri 26/5 til Avon-
fnouth, London og Hamborg-
ar. Selfoss fór frá Gautaborg
26/5 til Hamborgar og Rvík-
ur. Tröllafoss fór frá Hull
25/5 tii Rstykjavíkur. Tungu-
foss fór frá Sauð.árkróki í
gærkvöldi til Sigiufjarðár,
i^alvíkur, Svaibarðseyrar, Ak
uréyrar, Húsavíkur og Rauf-
arhafnar.
★
Samtiðin,
júníblaðið er komið út,
mjög fjölbreytt og skemmti-
Jegt. Ritstjórinn skrifar um
hið mikla 'menningarútak,
sem unnið er með byggingix
HrafnistU, dvalarheimilis
aldraðra sjómanna. Freyja
skrifar mjög fróðléga kvenna
þætti, Guðmundur Arnlaugs-
son skákþátt og Ámi M. Jóns
son bridgeþátt. >á ér fram-
haldssagan: Hryllilegt hús,
ástarsagan: Reikningsskil eít
ir Steinunni Eyjólfsdóttur.
Afmælisspádómar fyrir alla,
sem fæddir éru* í júní,
draumáráðningar, vjnsáelustú
danslagatextarnir, skemmti-
getraunir, krossgáta, ástamái,
bréfaskóli í íslenzku, skop-
sögur, próf, sem allir geta
gengið undir og sannprófað,
hvernig fólki geðjast að þeim.
Margt fleira er í blaðinu.
Kápumyndin er af leikufun-
úm Eleanor Parker og Robert
Taylor í nýrri kvikmynd.
vferið stuitt, iþví þýzk kúla
hafði bundið endi á það.
„Og samt Viljið þér gerast
-leikkona?“ spurði hann.
Hún kinkaði kolli. Litla
andlitið henriar, sem/ annars
var svo þrungið lífi, varð al-
varlegt.
„Ég held hann hefði óskað
þess. Ég held að það yrði upp
réisn fyrir hann éf ég yrði
stjarna. Skiljið þér mig?“
,-,FuIlkomlega“, svai’aði
hann. Svo þrýstí hann hönd
hiennar. ér viss um ’að
þér verðið góð leikkona. Hann
verður hreykinn af yður“.
„Hlaldið þér það?“ hvísl-
aði hún. „Haldið þér að hann
viti það?“
Hánn brosti. „Það er ég
viss uin“
„Ó, þakka ður fyrir“, augu
hennar fylltust tárum.
Svo sagði hann henni frá
sjálfum sér. Um baráttuna
við að verða stjarna. Og hann
minntist á að hann væri á
förum til Hollywood.
Hve lengi keyrðu þau um?
einn klukkutíma, tvo. þrjá,
fjóra? Hún vissi það ekki. Það
ikemur fyrir að 'tímíinn ■ er
ek-ki lengur til. s,
Að lokum stóðu þau fyrir
utan m<atsölustaðinn, þár
sem hún bjó. Hann brosti og’
tók með fingrinum undir
höku hennar og lyti ándliti.
hennar. „Þú ert falleg11, sagði
hann og kyssti hana.
Þau stóðu lengi kyrr, Lík-
ami hennar var mjúkur ög
svéigjanlegúr í örmum haris.
Munnur hennar tók lifandi
og fús við kossum hans. ■
Svo sléppti hann hentii.
„Befðu höfuðið hátt, Lýn.
Skrifaðu mér. ef þú þarfna|t
hjjáJpar. Við sjáumst aftur“.
En hún vár ekki rekin og hún
sá hann ekki aftur.
„Ég verð að fara ungfrú
Carlshaw/1 sagði ungi maður-
inn í afg’reiðslunni afsakandi.
„Lítið inn aftur og vérði éitt-
hvað far laust, skal ég Tá'ta
yður vita.“ Hann virtist allt
í einu sjá mann, sem stóð við
borðið. Hann laut yfir til Lyn.
Maðurinn var klæddur í ó-
hrein grá föt, en Lyn fannst
eitthvað kunnuglegt við hak-
svipinn. ~
„Var það eitthvað fyrir yð-
ur, herra?“ sagði ungi maður-
inn.
„Ekker't, takk fyrir. Ég er
að lesa auglýsingarnar.“
Hann stóð kyrr. Lyn og af-
greiðsíumaðurinn gerðu slíkt
hið sama. Það gat verið að
Lyn væri taugaóstyrk, en
henni fannst þau þrjú leikarar
í sorgarleik. Og hún var viss
um að hún þekkti baksvipinn.
„Ég verð að fá mér her-.
bergi. Verið þér sælir ogl
þakka yður fyrir,“ muldraði!
Lyn.
Hún gekk frá borðinu ogl
inn í biðstofuna, sein var troð-1
full. En Lyn fánnst hún svoj
hræðilega einmana innan um
allt þetta íólk. Hvað átti hún
að gera? Ékkert far, ekkert
herbergi, eriginn vinur. Hún
þekkti engan í Hollywood og
hún öfundaði fólkið, sem gékk’
framhjá. Allir fóru eitthvað,
allir höfðu ákvörðunarstaði,
liema hún.
„Ég held að þér og ég höíC*
urri um ýmislegt að tala;“ Var
sagt áð baki hennar.
2.
Lyn snérist á hæl. Sömu
bláu augun ög hún hafðj séð
úm morguninn horfðu á hana.
Það var sami bitri munnur-
inn, sama fíngerða, hæðnis-
lega andlitið, með hörðu drátt
unum. Maðurinn var hár og
hálflotinn, og gráu fötin, sem
hann bar í stáð flugmanns-
fata, voru slitin og mikið not-
uð.
„Þér stóðuð við afgreiðslu-
borðið,11 sagði hún. Það hljóm
aði sem ásökun.
„Það passar. Ég snéri baki
í yður, til þess að þér þekktuð
mig ekki.“
„Voruð þér viss um að ég
þekkti yður aftur?“
Hann brosti stríðnislega.
„Vitanlega.“
Hann lítur svei mér stórt á
sig, hugsaði hún. Svo leit hún
í augu hans og breytti um
skoðun. Hann var frekar feim
inn en hrokafullur.
„Ég vil gjarnan bjóða yður
coca-cola,“ hélt hann áfram.
„Það er því miður það eina,
sem ég hef efni á núna.“
Henni datt ekki í hug að af-
þakka boðið. Hún afsakaði sig
IVBaysie Greig:
flugmaður. Það er allt sem um
mig er að segja.“
Hann sat og drakk, en í
þetta sinn rauf hún ekki þögn-
ina. Loks lét hann glasið frá
sér og sagði: „Ég flýg þangað
á morgun í tveggjahreyfla
vél. Við lendum í Honolulu.
og Fiji. Við verðum auðveld-
lega í Sidney fyrir mánaða-
mót. Maðurinn, sem ég fer
með, lagði til, að við fengjum
okkui’ farþega eða réttara
sagt, ég stakk upþ á því.“
„Því þá það?“
„Það skal ég segja yður.
Þegar ég kom ú tfrá Stair-
ways í dag var ég í slæmu
skapi. Þessi náungi stqppaði
mig og bauð mér sjúss. Ég
þekkti hann ekki en tók á
móti boðinu með þökkum, ég
gat ekki keypt inér hann sjálf
ur. Hann spurði mig um flug-
mannsréttindi mín og þá stóð
Örlög
ofar skýjum
með því, hve einmana hún
var.^
„Ég heyrði yður biðja um
flugfar til Sidney,“ sagði hann
allt í einu.
„Láguð þér á hleri?“ Rödd
hennar var köld og fráhrind-
andi.
2. dagur
„Auðvitað. Þér hélduð þó
ekki að ég væri að lesa aug-
lýsingarnar?“
„Ég hélt ekkert. Hvers
vegna láguð þér á hleri?“
„Mig langar til að vita,
hvers vegna þér þurfið að kom
ast til Ástralíu.“
„Því þá það?“
„Ég get flutt yður þangað,
ef þér endilega viljið,“ sagði
hann.
Þjónninn kom með te fyrir
hana og coca-cola fyrir hann.
Hann borgaði og sat lengi án
þess að mæla.
„Hvernig getið þér það?“
spurði hún að lokum. En hann
svaraðj ekki.
„Þekkið þér forstjórann?
Þér eruð flugmaður, er ekki
svo?“ spurði hún.
Hann kinkaði koili. „Ég
vinn hjá Starways. Við höfum
verig í verkfalli í mánuð, en
í dag ákváðum ’við nokkrir að
taka aftur til starfa. Ég býst
við að þeim finnist skárra að
fljúga sjálfsmorðsflugvélum
Starways en láta konu og
börn svelta. En ég á hvorki
konu né börn og fremji ég
sjálfsmorð vil ég gera það á
minn hátt en ekki í Starways
flugvél. Ég þakkaði því fyrir
mig og fór.“ -
„Ég skil,“ en hún skildi alls
ekki, hvað þetta kom hénni
við.
„Þér sögðuzt geta flutt mig
til Ástralíu,“ sagði hún spyrj-
andi.
,,Já._ já, ég er að koma að
því. Ég’ vildi aðeins að þér
skilduð aðstæður mínar. Ég
var í flughernum. Nú er ég
Vöruflutningaflugmaður. Ég
er í raun og veru fyrsta flokks
mér ekki á sama. Mér fannst
honum ekki koma þau við en
svo spurði hann, hvort ég
vildi fljúga með hann og vini
hans. Þeir höfðu keypt flug-
vél og ætluðu til Ástralíu.
Þeir höfðu ekki komizt með
skipi vegna hafnarverkfalls-
ins og þetta lá beinast fyrir.
Ég spurði hann, hve marga
farþega flugvélin tæki. Hann
sagði mér að hún tæki átta og
þau væru fjögur og ég stakk
upp á að taka farþega með.
Hann vildi það helzt ekki, en
ég hélt fast við mitt og ég
get sagt yður að ég er þrjózk-
ur.“ Hann brosti strákslega,
og Lyn kunni vel við hann.
„S'vo sagði hann, að hann
skyldi minnast á það við vini
sína og fór til að hringja í
þau. Hann var lengi í burtu
og ég notaði tækifærið til að
drekka meira á hans reikning.
Ég var að hugsa um að stinga
af, því mér leizt ekki meira
en svo á hann og mér fannst
furðulegt að hanfi vildi ekki
taka fleiri farþega. En mig
vantar vinnu og mig vantar
peninga og því beið ég og á-
kvað að taka þetta að mér, ef
hann vildi taka farþega.“
„Þegar hann kom aftur var
hann vingjarnlegur og bros-
ándi og sagði, að ég skyldi
útvega farþega.“
„Og hafið þér gert það?“
„Yður, ef þér viljið vera
með. Þess vegna hélt ég mig
við ferðaskrifstofna. Hvað urn
þetta, komið þér með?“
Hún hrærði í teinu. Það var
kalt. Henni var líka kalt, þótt
hún hefði átt að ljóriia að á-
nægju. Hann bauð henni það,
sem hún vildi, tækifæri til að
komast til Sidney ’fyrir mán-
aðarmót. Hví hikaði hún?
„Flafið þér skoðað flugvél-
ina? Er hún í lagi,“ heyrði
hún sjálfa sig spyrja.
Hann kinkáði kolli. Ljóst
hárið féll niður á énnið. „Já,
flugvélin er í lagi. Hvað hald-
ið þér eiginlega? Vitanlega lít
ég eftir, að allt sé í lagi áður
en við föruni. Haldið þér, að
ég fórni mínu og yðar lífi?
Hvers vegna haldið þér að ég
hafi hætt hjá Starways?"
Hún hló stuttlega. „Ég
gleymdi að þér yrðuð með.“
„Ég fyrirgef yður,“ sagði
hann fyrirlitíéga. „En éins og
þér vitið þykir öllum vænt um
lífið. Nú, hvað segið þér?“
Aftur spurði hún sjálfa sig
hví hún hikaði. Boðið hljóm-
aði vel. Ef ég vissi, hvort ég
gæti íréyst honum, hugsaði
hún. Hann er myndarlegur og
ég kann vel við hann, en —•
það er eitthvað leyndardóms-
fullt við hann. Ég er viss um
að hann hefur ekki sagt mér
allt og það ætlar hann ekki
að gera.
Til að vinna tíma spurði
hún: „Hvað vitið þér um þá,
sem réðu yður? í hvaða erind,
um eru þeir?“
Hann hrukkaði ennið. „Það
er það, sem ér svo furðulegt.
Það ætlaði að líða yfir mig,
þegar ég heyrði það.“ Hann
saug að sér reykinn, vöðlaði
bréfservíettunni saman og
henti henni út í sundlaugina.
Sólin var að setjást og bað-
gestirnir fóru upp úr lauginni.
Ljós voru kveikt á svölunum
og á barnum og kvöldklætt
fólk kom inn.
Hann studdi olnbogunum á
borðið og leit rannsakandi á
hana: „Komið þér með?“
í þriðja sinn kom hún sér
hjá að svara. „Þér hafið ekki
enn sagt mér í hvaða erinda-
gerðum þetta fólk er. Þér sögð
uð, að það væri furðulegt.
Hvers vegna furðulegt? Því
liggur þéim svona á til Ástr-
alíu?“
„Það eru hattar,“ sagði
hann. „Brjálæðislegt! Hafið
þér heyrt um frægan kven-
hattara, Marcel Raoul?“
GRANNABNIR
„Hvað ætli sé svo áem að márka
vonda einkunárbók. Hefur þér ekki
vegnað vel í lífinu, pabbi?“
Alþýðublaðið — 28. maí 1959 \\