Alþýðublaðið - 29.05.1959, Blaðsíða 11

Flugvéiarnar s
Flugfélag íslands.
Millilandaflug: Millilanda-
flugvélin Hrímfaxi fer til
Glasgow og Kaupmannahafn-
ar kl. 8 í dag. Væntanleg aft-
ur til Re.vkjavíkur kl. 22.40 í
kvöld. Flugvélin fer til Osló-
ar, KSupmannahafnar og
Hamborgar kl. 10 í fyrramál-
ið Innanlandsflug: í dag er
áætlað að fljúga til Akureyr-
ar (2 ferðir), Egilsstaða, Fag-
urhólsmýrar, Flateyrar,
Hólmavíkur, Hornafjarðar,
ísafjarðar, . Kirkjubæjar-
-klausturs, Vestmannaeyja (2
ferðir) og Þingeyrar. Á morg
pn er áætlað að fljúga til Ak-
ureyrar (2 ferðir), Blönduóss,
Egiisstaða, Húsavíkur, ísa-
fjarðar, Sauðárkróks, Skóga-
sands og Vestmannaeyja (2
ferðir).
Skiplsis
Ríkisskip.
Hekla er í B,eykjavik. Esja
kom til Reykjavíkur í gær að
austan frá Akureyri. Herðu-
breið er væntanleg til Eeykja
víkur í nótt að vestan úr
hringferð. Skjaldbreið er á
Skagafirði á leið til Akureyr-
ar. Þyrill er væntanlegur til
Akureyrar í dag á leið til
Reykjavíkur. Helgi Helgason
fer frá Reykjavík í kvöld tii
Vestmannaeyja.
Skipadeild SÍS.
Hvassafell fór fnamhjá
Kaupmannahöfn 26. þ. m. á
leið til Reyðarfjarðar. Arnar-
fell er væntanlegt til Reykja-
víkur á raorgun frá Rotter-
dam. Jökulfell fer í dag frá
Rostock til Rotterdam og
Hull. Dísarfell fer í dag frá
Lysefcil til Álaborgar, Ódense
og Kaupmannah(,fnar. Litla-
fell er á leið til Reykjavíkur
' frá Austfjörðum. Helgafell er
í Leningrad. Hamrafell fór
■ 21. þ,-m. frá Reykjavík áleið-
. is til Batum. Peter Sweden
fór frá Kotka 22. þ. m. áleiðis
. til íslands.
Eimskip.
Dettifoss fór frá Gautaborg
26/5 til Helsingborg, Ystad,
Riga, Kotka og Leningrad.
Fjallfoss fór frá Hamborg
27/5 til Rostock, Ventspils,
Helsingfors og Gdynia. Goða-
foss fór frá New York 21/,
væntanlegur til Reykjavíkur
laugardagsmorgun 30/5. Gull
foss kom til Kaupmannahafn-
,ar í gærmorgun frá Leith.
Lagarfoss fer frá New York
2/6 til Reykjavíkur. Reykja-
foss fór frá Avonmouth í gær
til Lond/a og Hamborgar. Sel
foss kom til Hamborgar í gær,
fer þaðan til Reykjavíkur.
Tröllafoss fór frá Hull 25/5,
væntanlegur til Reykjavíkur
í kvöld. Tungufoss för frá
Siglufirði í -gær til Dalvikur,
Svalbarðseyrar, Akureyrar,
Húsavíkur og Raufarnafnar.
★
Æskan.
Blaðinu hefur borizt 5.—6.
tölublað Æskunnar 1959, og
flytur það að vanda margvís-
legt efni fyrir börn og ung-
linga. Blaðið flytur kafla úr
ævisögu Alberts Guðmunds-
, sonar knattspyrnumanns eftir
Jónas Jónsson frá Hriflu,.sög-
una Vöndurinn h.ennar .Vísu-
Völu og framhaldssöguna í
flugferð með Sören og Önnu.
Þá er grein um lýðveldið 15
ára, framhaldssagan Eyjan
■ dularfulla auk ýmissa frá-
sagna og fastra þátta.
„Vitanlega," svaraði hún
hægt.
„Hann á að sýna hatta þar.
Auk þess hefur hann sýningu
í Honolulu og á fleiri stöðum
á leiðinni. Ég hefði nú haldið
að Hollywood væri rétti stað-
urinn fyrir slíkt, en hann um
það. Sá, sem réði mig vann hjá
Raoul.“
„Ó, hattarí!11 Hann hafði
sagt að það væri furðulegt, en
henni létti. Það var hvorki
neitt sorglegt né hættulegt við
hattara. Hættulegt — henni
fannst það orð eitthvað bund-
ið við þetta ferðalag.
Hann reis upp. „Hvað ætlið
þér að gera?“
„Ég kem með.“
Hún heyrði að hann varp
aði andanum eins og honum
létti.
„Fínt. Oo nú er víst bezt að
ég kynni mig. Ted McMic-
hafel“.
„Lyn Carlshaw“, sagði hún
og rétti honum hendina.
Þau gengu inn í salinn. Þar
var fuilt af veizluklæddu
fólki og það glampaði á gim-
steina og brakaði í silki. Lyn
þekkti nokkra, frægar stjörn
ur og leit ákaft umhverfis
sig. En maðurinn við hlið
hennar dró hana áfrarn, það
var greinilegt að hann hafði
engan áhuga fyrir gestunúm.
„Getið þér útvegað fleiri
farþega?11 spurði hún,
„Það veit ég ekki. Vitið þér
um eihhvern?11
„Nei — ó, jú. Ég heyrði í
dag að Don Myron þyrfti að
komast til Ástralíu til að
leika í kvikmynd“. Rödd
hennar skalf af ákafa. Ef
hann gæti talað Við Don —
að Don vildi koma með.
en það var ekki mikil von til
Hann blístraði lágt og lyfti
annarri augnabrúninni.
„Haldið þér að hann vilji
koma mieð?“
„Ef hann er jafn ákafur að
komast og ég“.
„Vitíð þér, hvar hann
býr?“
„Nei, en ég heyrði að hann
hringdi á ferðaskrifstofuna
meðan ég var þár, svo það
ætti ekki að vera erfitt að
finna það“.
„Þessar stjörnur gæta síma
númeranna sinna vel. Það er
álíka erfitt að ná í þær og
konungborið fólk. Þekkið-þér
hann?“
Hún hikaði. Það var sái’t
að hugsa til þess, að hann
myndi kannske ekki eftir
henni, þegar hún hugieiddi
hve oft hún minntist hans.
„Ég gæti minnt hann á
hvar við hittumst“, sagði hún
dræmt.
Hann glotti háðslega. „Stór
karlarnir eru fljótir að
gleyma, en jú, það má vel
vera að hann muni leftir yð-
ur. Þér eruð sæt og það er
ekki gott að gleyma yður”.
„Takki“
Hanni ledt £ stóra spegiljnn
í salnum. Hár hennar var
fallegt það féll létt um herSár
hennar í stórum mjúkum
bylgjum. Liturinn var falleg
ur og hún hafði góða húð.
„Það er ekkert að þakka.
Gullhamrar eru innifaldir í
verði . farseðilsins11, sagði
hann allt í einu. „Hann veit
áreiðanlega, hvar Don Mýron
er að finna. Það er ekki vízt
að hann vilji segja okkur
það, en ekki sakar að reyna“.
Augnabliki seinna var
hann að taka £ hendina á feit
um litlum manni með gler-
augu. Ted virtist mjög há-
vaxinn þar sem hann stóð
hálfboðinn yfir honum.
Henni fannst eitthvað stórt
Við hann. Hann var svo ró-
legur og hafði svo gott vald
á sér.
„Ég er á báðum áttum. Ég
Sagan — 2
sagði honum að 'þér væruð
góð vinkona Don Myron. en
þessir umboðsmenn trúa
ekki einu sinni ömmu sinni.
Það er svo sem ekki hægt að
ásaka þá fyrir það, þeir eru
svo vanir svikum og lygum.
Það er bezt að þér komið og
sannfærið hann um að þér
séuð vinur Don Myron.“
„Ég skal gera mitt bezta“,
sagði hún og fór með honum.
„Þetta er stúlkan, siem ég
vár að segja þér frá. Hún hef
ur týnt heimilisfanginu, en
hún þarf að hitta hann“.
Reg Wilbur stóð og reykti
langan vindil. Hann deplaði
alvís augunum.
Ted þrýsti arm hennar hug
hreystandi meðan herra Wil-
bur var að hringja. „Upp með
höfuðið“, sagði hann. „Það
má vel vera, að hann hafi
ekkji gleymt yður“. Það var
eins og hann findi hve ó-
styrk hún var.
Herra Wilbur kom aftur
til þeirra. Hann veáfaði vindl
inum ánægður.
„Þá er þetta í lagi. Ég sagði
yður það ekki ,en Don býr
hjá guðföður sínum. Sir
Keimeth Terry“.
„Töluðuð þér við hann?
Mundi hann eftir mér?“ Hún
sagði þetta ósjálfrátt.
„Ég talaði ekki við Don.
Hann var ekki heima. Ég tal
aði við Sir Kenneth. Þekki
þér hann?“
„Nei, ekki geri ég það, ég
veit vel hver hann er. Ég
„Það sama þurfa svo marg
ar ungar stúlkur hér. Don
kemur sér svo vel“.
Hann tók vlindilinn úr
munninum. „Hafið þér
þekkt Don Myron lengi ung-
frú Qarlshaw?“
3. dagur
é
„Ég hitt hann fyrir fjórum
árum síðan. Yið lékum sam
an í Englandi“.
Hann var efins á svipinn.
„Eruð þér leikkona?“
„Ég lék í Fronzen Fruits í
New York“.
Hann setti vjindilinn upp í
sig og talaði á meðan hann
reykti. „Ég sá leikritið £ New
York. Það er furðulegt, að ég
skuli ekki muna eftir yður.
Þér eruð ekki —“ hann tók
vindilinn út úr sér og horfði-
fast á hana eins og hann
væri að hátta hana mteð aug-
unum. „stúlka, sem auðvelt
er að gleyma".
Hún neyddi fram bros.
„Takk, en það er ekkert und
arlegt að þér yeittuð mér
ekki eftirtekt. Ég var vara-
hef séð fjöldann allan af
myndum með honum“.
Herra Wilbur kinkaði al-
varlegur kolli. „Já, hann er
einn af miklu leikurunum.
iStórkostlegur skapgerðarleik
ari. Og mikill persónuleiki,
en það er meira en hægt er
að segja um flesta hina leik-
arana. Hann býr í stórhýsi
við Malibu Boulevard. Hann
vill aðýþér komið þangað“.
„Bauð Sir Kenneth mér
heim“, sagði hún undrandi.
Herra Wilbta’ blikkaði
hana. „Ég ýkti dálítið. Ég
sagði að þér væruð sérlega
góð vinkona Dons“.
Lyn fann hve hún roðn-
aði. Hún var alls engin vin-
kona hans, vinátta hennar og
Don hafði aðeins staðið örfáa
tíma.
Ted vixðulega. „Ég ier búinn
að fá vinnu“.
„Hvar get ég hitt yður aft
ur?“ spurði Lyn og snéri sér
að Ted.
„Ég hef ekki frekar fast
heimilisfang en þér, en við
getum hitzt hér á morgun
klukkan tólf. Gangi yður vel
— Lyn.„“ Hann brosti vin-
gjarnlega til hennar, snérist
á hæl og fór.
„Furðulegur maður, Ted“,
muldraði herra Wilbur, um
leið og hann settist inn í stór
an og glæsilegan bílinn.
„Þekkið þér hann vel ungfris.
Carlshaw?"
Hún hristi höfuðið. „Ég
hitti hann fyrst í dag“.
„Hann útvegaði mér far
með flugvél til Sidney“.
„Hm! Mm! Það kemur mér
að vísu ekki við, en gætíð þér
yðar góða mín.“
Hún snéri sér við og leit
á hann. „Eigið þér við að
ég eigi að gæta mín á herra
McMichael“, sagði hún undr
andi.
„Tja — ég hef ekkert illt
um Tad að segja. Ég kann
prýðilega við hann og hann
þótti mjög góður flugmaður
á stríðsárunum. Það getur
enginn haldið öðru fram.“
- „Og því skyldi einhver
halda öðru fram“, spurði hún
forvitin. Það var eins og hún
sæi orðið hættulegt fyrir sér
á ný.
„No—“ hann stakk vindlin
um í munninn og rétti hend-
ina teftir kveikjaranum. „Það
var svo margt um hann
sagt einu sinni eins og þér
vitið“.
„Nei, ég veit ekkert um
það“, sagði hún. „Hyenær?
Og hvað sagði fólk um hann?
0;g hvers vegna?“
„Það kemur mér ekkert
við“, endurtók herra Wilbur.
„En þér teruð ókmmug hér og
vinkona Dons. Og allir vinir
Dons eru mínir vinir. Það
er ekki vegna þess að ég
kunni illa við Ded, satt að
segja kann ég vel við hann
og ég vorkenndi honum, bega^.
þetta skeði. Ég útvegaði hon
um smá verkefni við kvik-
myndir. Hann er með stál-
lega hugrakkur. Hann var
taugar — já hann er sannar
„standin" fyrir stjörnumar,
gerði allt sem hættulegt var.
En svo fékk hann vinnu hjá
Starways. Flugherinn vildi
hann ekki Iengur“.
Lyn fannst kökkur £ hálsin
um á sér. „Og því ekki?“
Hann blés reykhring og
Mt á hana eins og honum
findist hún ófyrirgefanlega
heimsk.
„Hvað var að?“ spurði hún
óþolinmóð, því hann hafði
stoppað bílinn og hún skyldi
að þau voru komin á ákvörð
unarstað.
„Ted var einkaflugmaður
heildsala“, sagði hann. „En
flugvélin hrapaðli rétt eftir
að hún hóf sig til flugs og eig
andinn fórst“.
„Var það Ted að benna?“
„í og með. Ted flaug ekki
leikkona og lék hlutverk
Gloriu kvöldið, semi hún var
veik. En nú er ég ráðin við
leikhús í Sidney“.
„Já, ég minnist þess að
hafa séð það einhversstaðar“.
Hann leit rannsakandi á
hana.
„Herra McMichatel segir að
þér vitið hvar Don býr?“
„Já, ég veit það —“ hann
hikaðj eilítið. „Ég skal segja
yður, hvað ég ætla að gera.
Ég hringi í Don og ef hann
samþykkir skal ég segja yður
það. Segið mér, hvað ég á að
segja“.
Hvernig átti hún að fá Don
til að muna eftir sér? Smá
telpa, sem grét í óhreinum
Ibúningsklefa , ökuferð í
tunglsljósi og tröppukossar.
„Ég heiti Lyn Carlshaw“,
sagði hún óstyrk. „Segið hon
um að við höfum leikið sam
an £ Brighton fyrir fjórum ár
um síðan“.
Copyright P. I. B. Box 6 Coper.hogen
íwBm

er búil1 að segja þér það oftar en
einu sinni, að vlð erum bara vinir og
eldkert meira.“
Alþýðublaðið — 29. maí 1959 %%